Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-03-10 17:17

Geplaatst: 16-03-10 17:17

x_Staceyy schreef:
Ik ben vorige maand met een harde klap van mijn paard afgevallen toen ze vanuit een aardige vaart stopte voor de hindernis.
Met mijn borst op de grond terecht gekomen, en mijn benen over mij heen geslagen, en mijn rug voelde ik echt kraken.
Ambulance gebeld en mee naar het ziekenhuis genomen, ze dachten aan een gebroken rug/dwarslaisie.
Foto's en alles gemaakt, heel lang moeten wachten, met als conclusie: Ja, sorry mevrouw we zien niks, u kunt naar huis met een gekneusde rug.
En dan de volgende ochten opgebeld worden dat je met spoed terug moet komen naar het ziekenhuis, dat andere artsen wel een breuk gezien hebben op de foto's.
Heb ik dus een breuk in mijn ruggenwervel opgelopen, wat eerst dus een gekneusde rug was...
Gelukkig gaat het nu al heel wat beter

Ik heb hetzelfde gehad.

Dan met een iets minder erge plek, mijn elleboog.

**Geplaatst**: 16-03-10 17:24

Geplaatst: 16-03-10 17:24

.

Laatst bijgewerkt door Ilona__ op 23-04-23 12:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-03-10 17:25

Geplaatst: 16-03-10 17:25

Ik werk zelf in het ziekenhuis en hoor ook nogweleens wat.

Mensen die een dubbele dosis bestraling kregen en doodbestraald werden.

Mensen die de verkeerde chemo kregen en hieraan overleden.

Je wilt niet weten wat je soms hoort. Bovenstaande is trouwens ergens anders gebeurd, dus niet in het ziekenhuis waar ik werkzaam ben.

**Geplaatst**: 16-03-10 17:28

Geplaatst: 16-03-10 17:28

maartje_h schreef:
kaatje89 schreef:
Mijn oom had veel pijn op z'n borst en heeft de doktersdienst gebeld.. Hij moest maar een paracetamolletje extra nemen.. Die nacht is ie wel overleden..

.

herkenbaar

Mijn moeder was op een zondagavond goed benauwd,moeite met ademhalen.
Kwam de dienstdoende HA, neem maar een paracetamolletje mevrouw dan voelt u zich morgenochtend vast beter.

Helaas niet want ook zij overleed `s nachts, weliswaar vredig in haar slaap maar zo onnodig..

Idd echt een stomme fout, helemaal dat ze aangeven last van hun borst te hebben, wat wel duid op een hartinfarct oid. Gelukkig heeft die extra paracetamol bij m'n oom geholpen dat ie er (wat wij weten) niet veel van gemerkt heeft. Hij had een slokdarmbloeding oid.

Liezel, het is idd dat je naar je eigen lichaam moet luisteren.. Ik wist ook dat er iets niet goed zat, maar toch werd ik niet serieus genomen..

Wat me wel opvalt is dat artsen in opleiding (waar ik nu ook bij ben) je veel serieuzer nemen. Althans dat is mijn ervaring.

**Geplaatst**: 16-03-10 17:30

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 17:30

Ow en ik ken ook nog een verhaal van een meisje, 29, al jaren moe.. Werd op Pfeiffer gegooid, ze had ook vergrote lymfeklieren. Maar ze moest zich maar niet aanstellen.. Bij de internist geweest, die hoorde haar verhaal aan en zei: ik weet wat het is.. Lymfeklier kanker... Gelukkig is haar overlevings kans 80% en staat ze er erg positief in. Maar voor hetzelfde geld hadden ze haar zolang laten lopen dat ze het niet overleeft.. (Dat is nu nog maar de vraag.)

**Geplaatst**: 16-03-10 17:42

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 17:42

M'n opa kreeg 's nachts erg veel pijn aan z'n linkerarm. 's ochtends de huisarts gebeld, hij moest om 11 uur maar langskomen. Het deed echter zo'n pijn dat ie naar het ziekenhuis is gegaan. Daar bleek dat ie een verstopte ader had en onmiddelijk gedotterd moest worden.. Leuk die huisarts

**Geplaatst**: 16-03-10 17:46

Geplaatst: 16-03-10 17:46

Stef_Winston schreef:
M'n opa kreeg 's nachts erg veel pijn aan z'n linkerarm. 's ochtends de huisarts gebeld, hij moest om 11 uur maar langskomen. Het deed echter zo'n pijn dat ie naar het ziekenhuis is gegaan. Daar bleek dat ie een verstopte ader had en onmiddelijk gedotterd moest worden.. Leuk die huisarts

Lijkt me vrij normaal. En zeker als je een huisarts belt voor iets simpels als pijn in je arm, dan heb je kans dat ze de volgende dag pas plek hebben...

**Geplaatst**: 16-03-10 18:06

Geplaatst: 16-03-10 18:06

Ik heb er ook nog 1.
Was wezen paardrijden en stapte van het paard af. Ik hoorde duidelijk dat er iets scheurde in mijn linkerbeen (had dit al 1x eerder gehad dus wist meteen dat het mis was -> zweepslag).
Ik moest alsnog 10 km naar huis fietsen en lopen/fietsen ging op dat moment nog (had ik de keer ervoor ook). Toen ik thuis kwam kon ik niet meer lopen (iig niet meer op mijn hak staan, wat bij mij duidt op een zweepslag). Verder had ik geen pijn en ook geen enorme pijnscheut gehad toen ik van het paard afstapte, wat dus enorm kenmerkend is voor een zweepslag.

De dag erna - 's maandags - toch de huisarts maar gebelt want ik kon nu helemaal niet meer lopen & zou een week of 3 later naar Barcelona gaan met school voor een week. En ik wou toch wel graag weer lopen.
Ik mocht niet langskomen want ik zou geen zweepslag hebben omdat ik geen pijnscheut voelde. Als ik er eind van de week nog last van had moest ik maar terugbellen en kon ik wellicht even langskomen.

Nouja, dagen gingen voorbij en donderdags was ik het toch echt zat dus direct weer gebelt en nu was er nog wel even een gaatje voor me. Dus ik mocht langskomen. Ik was nog geen 2 seconden in de kamer van de huisarts of ging er alweer uit met de diagnose zweepslag. ''Zei ik het niet?!'' had ik haar nog eventjes snel gezegd.

Direct aan de krukken (zodat ik me weer kon voortbewegen) en 2 á 3x fysio in de week moesten me weer op de been helpen voor mijn weekje Barcelona. Ik meteen mijn kinderfysio gebelt waar ik overigens nog altijd contact mee had na al die jaartje fysio en ik kon direct terecht. Ze wou zelfs thuis langskomen. Perfect, perfect.

Ik kon na 2 weken weer lopen & ik kon dus mee naar Barcelona.
Ik had voor alle zekerheid mijn krukken meegenomen naar Barcelona, want ach je weet het maar nooit.

We kwamen zondagochtend aan in Barcelona en zondagmiddag was het raak; ik kon geen stap meer verzetten. Dus ik weer een week op krukken gelopen want tja, kan moeilijk daar eventjes naar een huisarts/fysio.
Toen ik terug kwam, direct weer naar de HA. 'Overbelasting van de zweepslag'.

Heb vervolgens nog 2 maanden op krukken gelopen..
[Met daarbij dat het nu nog altijd een gevoelig punt is.]

**Geplaatst**: 16-03-10 18:07

Geplaatst: 16-03-10 18:07

Nou een huisarts moet toch wel weten dat pijn in de linkerarm wel echt een symptoom is... Als die niet naar het ziekenhuis was gegaan had het misschien wel heel anders gelopen..

**Geplaatst**: 16-03-10 18:14

Geplaatst: 16-03-10 18:14

Vjestagirl schreef:
Stef_Winston schreef:
M'n opa kreeg 's nachts erg veel pijn aan z'n linkerarm. 's ochtends de huisarts gebeld, hij moest om 11 uur maar langskomen. Het deed echter zo'n pijn dat ie naar het ziekenhuis is gegaan. Daar bleek dat ie een verstopte ader had en onmiddelijk gedotterd moest worden.. Leuk die huisarts

Lijkt me vrij normaal. En zeker als je een huisarts belt voor iets simpels als pijn in je arm, dan heb je kans dat ze de volgende dag pas plek hebben...

Een oudere man, met pijn aan de linkerarm, nou ik als arts in spé denk dat zelfs direct aan een hartinfarct!! De huisarts moet zoiets niet af doen met een paracetamolletje.. Net zoals met pijn op de borst, en dan in het bijzonder met uitstraling naar linkerarm.

**Geplaatst**: 16-03-10 18:28

Geplaatst: 16-03-10 18:28

Geen medische misser, maar wel een hele vreemde opmerking van een ambulance-medewerkster waardoor ik toch wel ging twijfelen aan haar kwaliteiten.

Ik heb mijn hele leven al een hele zware pinda- en notenallergie. Eigenlijk is het altijd wel goed gegaan, nooit heftige reacties gehad omdat ik altijd goed oplet wat ik eet. "Voor het geval dat" heb ik wel een Epi-pen, en dat ding heeft toch wel 1 keer mijn leven gered..
Per ongeluk een soepje gegeten, wist niet wat het was. Bleek pindasoep te zijn. Was op school, ik zat in de kantine en voelde me ineens helemaaaaaal niet goed, benauwd en duizelig enzo. Was ook helemaal rood in mijn gezicht en hals, heel hees en pieperig en ik kon niet stoppen met shaken. Klasgenoot heeft onmiddellijk hulp gehaald, 112 gebeld etc.
Epi-pen moeten gebruiken, en toen zakte de reactie heel snel af. Is ook de bedoeling van dat ding. Mijn arts heeft me duidelijke instructies gegeven over het gebruik ervan, en ook heel duidelijk gezegd dat ik ermee naar het ziekenhuis moet omdat de spuit alleen tijdelijk werkt, daarna moet je aan de antihistaminica.

Dus; met de ambulance naar het ziekenhuis gegaan. Zat heel rustig in de ambu, voelde me al wat beter enzo.
Zegt die ambulance-medewerkster tegen me "Nou dat je hiervoor 112 hebt gebeld?" en dat het haar niet echt nodig had geleken.. Bedankt, volgende keer ga ik wel op fiets naar de spoedeisende hulp (waar ik overigens nog wel een paar uur heb gelegen tot de artsen het vertrouwden om me te laten gaan).
Volgens mij heeft zij haar diploma ooit bij een pakje boter gekregen.

Zie hier in het topic toch trouwens een paar ernstige missers gelezen, tjee zeg. $:\$

**Geplaatst**: 16-03-10 18:34

Geplaatst: 16-03-10 18:34

Ik ben geboren met aangeboren staar op 1 oog. Mijn ouders hebben dit op het bureau + bij dokters regelmatig aangegeven dat er waarschijnlijk iets niet goed was met mijn ene oog. Maar volgens hen was dit gewoon een 'lui oog'.
Pas na mijn 1e verjaardag kwamen ze erachter dat het dus staar was. Als ik voor die tijd geopereerd was, had ik nu met 2 ogen kunnen zien ipv met eentje..
Maargoed, met 1 oog is in principe ook te leven

maar het is wel jammer..

**Geplaatst**: 16-03-10 18:39

Geplaatst: 16-03-10 18:39

jeetje wat een missers.

heb er ook 2
jaren last van mn knie. ha beelf me doorsturen naar fysio, fysio terug naar ha. uiteindelijk nieuwe ha en meteen doorgestuurd naar het zh voor kijkoperatie. is er het een en ander uitgehaald enz.

had op een zondagavond jeuk in mn knieholte goed kan gebeuren maar hele nacht wakker gelegen van de jeuk. ma laten kijken ja was een rode plek. af en toe bleef het jeuken maar verder geen last van. na 3 weken werd hij blauw kreeg ik last van mn bovenbeenspieren was ik ondertussen niet meer vooruit te branden. als ik trap afliep kon ik half uur uitrusten. als ze iets tegen me vertelde en ik draaide me om was ik het vergeten.
een week later alles nog erger geworden(moeheid gooide we op enorm drukke tijd) maar mn knieholte was dus zwart.
dus naar de ha. hij zo is allergische reactie op een insectenbeet. goed zalfje mee gaasjes en alles mee. na 2 weken nog steeds zwart en pijnlijk. ondertussen amper kracht in mn linkerbeen. terug gegaan ja toch even bloed laten prikken. na paar dagen ging de telefoon of ik toch even die zelfde dag nog langs kon komen. en jahoor ziekte van lyme. maar ondertussen al heel veel weken verder. kan het de ha ook niet echt kwalijk nemen. ik ben ook licht allergisch voor insectenbeten en normaal krijg je een rode kring. en dat was bij mij dus ook niet. was gewoon helemaal rood.

**Geplaatst**: 16-03-10 18:54

Geplaatst: 16-03-10 18:54

Iemand bij mij uit de buurt is verwisseld met een andere patient met dezelfde aandoening. Borstkanker heeft ze. Ze loopt nu met een dikke arm (lymfoedeem, dit is een chronische ziekte waardoor zij haar leven lang een strakke armkous moet dragen), omdat de lymfeklieren in haar oksel zijn verwijderd terwijl dit helemaal niet nodig was. De patiente waarmee zij verwisseld is, is dus onterecht gerust gesteld, terwijl haar lymfeklieren er nog in zaten en de kanker misschien wel nog verder is uitgezaaid.

**Geplaatst**: 16-03-10 19:01

Geplaatst: 16-03-10 19:01

Bij mijn opa hadden ze ook de uitslagen verwisseld, kreeg te horen dat hij maagkanker had,..
Het pakte dus voor hem wel goed uit want hij bleek het niet te zijn.

**Geplaatst**: 16-03-10 19:07

Geplaatst: 16-03-10 19:07

Toen mijn oma steeds moe was schreef de arts ijzerpillen voor. Maand laten bleef oma moe, had last van obstipatie. Ja mevrouw u heef bloedarmoede, blijf de pillen maar slikken. Drie maanden laten, oma blijft trouw de pillen slikken maar blijft de klachten houden. Is moe, heeft last van haar buik, bleek, trilt snel, zwak en viel af. Oma is in drie kwart jaar zo;n 15 keer bij de huisarts hier voor geweest.

Huisarts heeft vol blijven houden dan ze alleen maar bloedarmoede had en heeft nooit verder gekeken. Omdat ik hier iets heel gevaarlijks in zag de huisarts Oma eindelijk laten door verwijzen. Oma had een gigantische tumor in haar dikke darm, die ondertussen zo groot was dat verwijderen niet goed mogelijk meer was. Niet veel later is zij overleden aan kanker.

**Geplaatst**: 16-03-10 19:26

Geplaatst: 16-03-10 19:26

Jeetje wat een enorme missers zijn er gemaakt zeg.

Ik heb er ook een meegemaakt; Ik werd geopeerd aan mijn onderkaken. Die gingen ze naar voren zetten.
Dit deden ze door middel door twee schroeven in mijn kaak te zetten die ik 2 keer per dag moest aan draaien. Dit een maand lang.
Dit wou dus voor geen meter, Ik ging daarvoor naar het ziekenhuis 2 keer per dag (ook in het weekend) omdat het gewoon niet lukte. Ik schreeuwde het uit van de pijn.
Toen ze foto's gingen maken, Bleek dat een kant van mijn kaak wel naar voren ging, maar de andere kant niet. De schroef was lam.
Nu staat mijn kaak ongelijk. (Je ziet het niet, maar ik voel het wel)
En heb ik nog meer last van mijn kaak dan voor de operatie.
Helaas kunnen ze hier niets meer aan doen..

Mijn vader heeft ook een medische misser meegemaakt met de huisarts.
Hij was al een tijdje erg moe, En verloor vaak ineens zijn kracht. Hiervoor naar de huisarts gegaan, en die zei dat het door stres kwam. M'n vader in de ziektewet gegaan, en twee weken later kon hij niets meer. Lag alleen maar op bed. Toen weer naar de dokter gegaan, Weer naar huis gestuurd dit keer zou het een griepje zijn. Toen hij 2 weken later alleen nog maar slechter werd, had hij de huisarts zelf aan de telefoon. Toen is hij onder dat telefoongesprek flauw gevallen. De huisarts is direct gekomen, en wat blijkt; Ziekte van lyme en een longontsteking....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 19:32

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 19:32

ooo ik heb er ook nog 1.

Mijn neefje zijn bloed moest onderzocht worden. Want hij is echt altijd ziek. Toen belde de assistente "U moet nu komen" dus me zus helemaal zenuwachtig. Dachten ze dat hij leukemie had. Dag erna belde ze weer. Dat ze de uitslagen hadden verwisseld, me neefje was kern 'gezond' en een ander jogie had te horen gekregen dat hij gezond was maar was dus ernstig ziek.

**Geplaatst**: 16-03-10 19:36

Geplaatst: 16-03-10 19:36

Jezus wat een vreselijke dingen allemaal. Een hele hoop huisartsen zou het goed doen wat minder laks te worden, bah

Gelukkig is het enige wat ik ooit heb gehad niet zo erg. Ik had na een val met skien erg veel last van mijn knie, niet alleen met lopen of op mijn hurken zitten ofzo, maar echt de hele tijd. Het was overbelast en misschien geirriteerd, niet meer. Ben ermee naar 2 huisartsen geweest en ik moest een week uitrusten en een steunkous dragen en als de pijn te erg werd een paracetamol slikken. Gedaan, 2x, niks uitgekomen, ook bij de 2e huisarts gezegd dat het niet gewerkt had. Toen ben ik ermee naar een sportarts geweest die de klachten ook erg onduidelijk vond, maar wou beginnen met krachttraining, omdat hij dacht dat mijn spieren niet sterk genoeg waren en mijn overbelaste knie daardoor niet konden onderteunen, waardoor het niet beter kon worden. Na een hele tijd bij de fysio te hebben gelopen, terwijl ik nog steeds die pijn had, ben ik uiteindelijk voor een kijkoperatie doorgestuurd en bleek er een plooi(o.i.d.) te strak te hebben gezeten die over mijn kraakbeen schuurde, waardoor dit erg beschadigd was geraakt. Nja, nu is alles opgelost en kan ik ondertussen weer een beetje sporten

Oh, ik bedenk me net dat ik wel een iets ergere misser mee heb gemaakt. Vroeger liep ik soms 's nachts blauw aan, hoestte ik veel en stikte dan vaak, waardoor ik ook weer blauw aan liep. Ook had ik moeite met ademhalen en was ik snel buiten adem. Een erge vorm van astma, jammer dat ze er zo'n 4 jaar over hebben gedaan om die diagnose te stellen. Heb nog steeds medelijden met mijn ouders die 4 jaar lang om de beurt bij mij in mijn kamer sliepen, omdat ze bang waren dat ik dood zou gaan. Ze hebben me 's nachts ondersteboven moeten houden om me weer aan het ademen te krijgen, ze hebben met me onder de douche gestaan omdat ik ze door het hoesten onder had gekotst enz. Tot na een stuk of 6 artsen er eindelijk een was die wist wat het was en niet zei, ooh is een verkoudheidje dag :evaw:

**Geplaatst**: 16-03-10 19:36

Geplaatst: 16-03-10 19:36

Ik heb er 2 meegemaakt.

Eentje is 3 jaar geleden. Ik deed vakantiewerk op een camping in de cafetaria.
Op een avond brandde ik mijn hand, vellen hingen eraan.
Dus koelen en meteen naar de dokterspost.
Bleek 2e en 3e graads verbrand te zijn, dus het is behandeld en verband erom.
Na 2 dagen mocht het eraf zeiden ze, hoefde verder niks te doen.
Beetje apart, maar nogmaals gecheckt en nee hoor, het klopte.
Dus na 2 dagen alles eraf. Begon goed maar al snel werd het zwart.
Dus meteen naar eigen (vervangende) dokter en die vroeg zich af waarom ik in hemelsnaam alles eraf gehaald had.
Dus alles naverteld van de dokterspost, bleek dat de eerste 2 weken!! het verband en de zalf dagelijks ververst moeten worden.
Zwarte gedeelte was aan het afsterven. Met een spoedbehandeling hebben ze gelukkig alles kunnen redden.

De tweede is van afgelopen December.
Ik viel van Silence en kon niet meer opstaan uit mezelf.
Alles kon ik wel bewegen, dus ben omhoog geholpen en kon gewoon lopen.
Maar dat ging steeds minder, dus meteen naar de dokterspost.
Die heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis.
Foto's gemaakt, 4 verschillende stagiares, verpleegkundige en dokters komen voelen en prikken en 4 uur later stond ik buiten.
Pijnstillers mee en verder zoveel mogelijk bewegen aangezien het een flinke kneuzing was.
De dag erna belde de chirurg, dat ik meteen in bed moest gaan liggen en absoluut niks mocht doen.
Stuitje was gebroken en veel bewegen was het slechtste wat ik kon doen.
Daarnaast moest één van mijn ouders meteen naar het ziekenhuis komen. Die pijnstillers hadden ze mij nooit mee mogen geven zonder maagbeschermers. 2 missers is 1 dus eigenlijk.

**Geplaatst**: 16-03-10 20:57

Geplaatst: 16-03-10 20:57

Misschien niet echt een medische misser die levensgevaarlijk was.
Maar banketstaaf was het zeker wel!

Na afloop van een buitenritje had ik een paard op mijn teen gehad. Mijn (ringvinger)teentje bloede als een gek en was ook een stuk langer.. Ik zou zweren een knak gevoeld te hebben. Half hinkend op mijn ene benen en steunend op de hak van mijn andere been ben langs de stallen (wat natuurlijk niet fris is met alle mest, stro, zand en stof) naar de kantine gelopen en daar werd ik met mijn voet in een bakje met warm water en soda gezet. Mams haalde mij op, een aangezien het niet wou stoppen met bloeden & het er niet fris uitzag werd ons geadviseerd toch even langs de huisartsenpost van het ziekenhuis te gaan.
We hebben ons netjes gemeld bij de bali maar werden toen naar huis gestuurd omdat we moesten bellen.
Dus wij *broembroembroem* naar huis, de huisartsenpost waar we 10 minuten geleden stonden opbellen, om vervolgens de boodschap te krijgen dat we er over 2 uur waarschijnlijk wel terecht komen. Mijn teentje begon te zwellen en te kloppen. Ik heb nooit geweten dat zo'n teentje zo'n zeer kon doen. Na twee uur zaten we dus weer in het ziekenhuis, moesten (zoals gebruikelijk) lang wachten en konden toen eindelijk naar het kamertje in. "doet dit zeer? *knijp*", Jaaa... "en dit dan? *druk*" JAA! Heb nog uitgelegd dat ik door de mest en alles gebanjerd had, maar nee. Het was zwaar gekneusd dus even een stukje tape erom voor de stevigheid was genoeg. 'sAvonds begon het te kloppen en nog meer te zwellen, dus toen heb ik het tape er maar weer afgehaald.

Om een lang verhaal kort te houden:
- Een week later weer bij de dokter, want de pijn werd niet minder en de zwelling nam niet af. Toch maar even foto's maken. En ja hoor, er was sprake van een klein breukje
-Het kleine breukje bleef zeer doen en de teen zag er niet fris uit.. Ik kon niet lopen op die voet. Dus weer naar de doc. En nog een x foto's maken en toen bleek de teen inderdaad gebroken te wezen.
- Mijn moeder sprak onze eigen huisarts en die sprak al van:'De botjes zijn in meerdere stukken'.
- Na verloop van tijd had ik de krukken al bij opa en oma van zolder gehaald en het bleef maar zeer doen.
- Weerrrr naar de dokter.. waarbij eruit kwam dat ik de krukken nog wel even mocht gebruiken, want het teentje was verbrijzeld.
- Bij de allerlaatste controle kreeg ik eindelijk de foto's te zien.. waarbij de arts vrolijk m'n teentje aanwees en zei:' zoals je ziet zijn dit en dit botje totaal aan gruis.. het is gewoon een kwestie van afwachten totdat het weer genezen is en als je er geen last meer van hebt kun je de krukken weg doen'.

Nu functioneert mijn teentje weer redelijk... alleen is het wel een raar knobbelteentje geworden met een mislukt nageltje.

Zoals ik al zei, niet levens bedreigend.. maar toch wel heel raar dat mijn teentje binnen een paar weken van zwaar gekneusd naar totaal aan gruis is gegaan.. terwijl ik er maar 1 x een paard op heb gehad

**Geplaatst**: 16-03-10 21:13

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 21:13

Ik ben in oktober 2008 met mijn fjord onderuit gegaan en had daarbij mijn enkel bezeerd.
Ik dacht zelf gelijk dat hij gebroken was omdat ik een knak gevoeld had en er echt niet op kon staan.
De hap vond het niet nodig om een foto te maken en zei dat het enkelband letsel was.
Ik nam dat dus een en heb thuis mijn voet hoog gelegd en gekoeld.
Volgende dag heb ik al strompelend de hond uit gelaten en verrekte echt van de pijn.
Toen heb ik iemand krukken laten halen zodat ik me in ieder geval een beetje kon voortbewegen.
Op internet vond ik dat je bij enkelband letsel een dag of 5 rust moest houden en het dan weer rustig moest gaan belasten.
Dus dat deed ik, het belasten deed heel erg pijn maar ik dacht dat dat erbij hoorde en ik moest er maar doorheen.
Tot mijn Familie na een week zei dat het echt niet normaal was zoals het eruit zag en dat ik maar eens naar de huisarts moest gaan.
Daar ben ik dus de volgende dag hen geweest en die stuurde me gelijk door voor een foto.
En daar bleek dus dat ik al 8 dagen met een gebroken enkel rond hobbelde en ik me dus niet aanstelde(wat ik zelf dus dacht).
Wat was ik blij toen er eenmaal gips omheen zat!!!!

Volgende keer als me zoiets weer gebeurt dan eis ik dat er een foto gemaakt wordt!!!

**Geplaatst**: 16-03-10 21:46

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 21:46

LZP --> MW

**Geplaatst**: 16-03-10 21:59

Geplaatst: 16-03-10 21:59

Ook niks levensbedreigend, maar toch;

- Gevallen met rolschaatsen toen ik klein was, diagnose: Pols zwaar gekneusd. Paar weken later bleek dat het toch gebroken was en nu is toen iets scheef aangegroeid, maar niet ernstig.

- Erge buikpijn en niet zo lekker (om een of andere reden toch naar de huisarts gegaan), diagnose: blindedarm ontsteking
Gelijk naar het ziekenhuis, echo e.d., toen gelijk 's middags blindedarm verwijderd en een weekend in het ziekenhuis gelegen. Uiteindelijk bleek het een over enthousiaste eisprong geweest te zijn (of zo iets). Maar goed, dan is ie er maar uit!