Bokt.nl

Pollewoppy schreef:

Of men wel bij de juiste partner zit vind ik wel heel zwart wit.
Het is alleen wel een heel lastig punt, dat ben ik met je eens.

Asjemenauw schreef:

Och ... moeilijk onderwerp hoor!!

Ik was tot mijn 30ste ook bewust kinderloos, nu niet meer. Nu ben ik bewust aan het worden dat ik ongewenst kinderloos zal blijven. Geen appel die je makkelijk weghapt voor mij. Dat had niemand mij ooit kunnen voorspellen hoor. Ik was vroeger niet zo van het hele huisje-boompje-beestje+kids gedoe, maar ergens in de loop van de tijd is dat veranderd, heel erg sterk veranderd.
Nu verwijt ik mijzelf niet eerder aan kids begonnen te zijn ... maar ja, niks meer aan te doen. Het is zoals het is. Ik heb hier liters tranen om gehuild maar dat veranderd ook niks.

Wijsheid komt met de jaren? Je weet pas wat je wilt als het te laat is ? Ik moet nu roeien met de riemen die ik heb en stoppen met vechten voor hetgeen dat ik zo vurig wens ... De eerste 30 jaar van mijn leven wilde ik geen kids (no way!) maar de laatste 7 jaar heb ik er bijna dagelijks voor geknokt. The road ahead never answers any questions ... Je kan nu misschien heel overtuigd zijn van je toekomst, maar het feit is dat je het pas zeker weet wat die toekomst voor jou inhoud als je daar bent.

Citaat:

Hier nog een bewust kinderloze. Ik weet al van jongs af aan dat ik geen kinderen wil. Het zit er gewoon niet in bij mij, dat moederinstinct. Ook ik speelde al nooit met poppen, maar alleen met knuffelbeestjes. De liefde voor dieren was altijd wel aanwezig. De vertedering die ik voel bij het zien van een puppy, kitten of veulentje ontbreekt echter wanneer ik een baby zie.

Babel schreef:

Bedoel je mijn voorbeeld?
Mijn vriend bedoelde gewoon dat hij liever bij mij is, als dat betekent dat hij geen kinderen krijgt. Dan dat hij het zou uitmaken om vervolgens met een mogelijke nieuwe vriendin wel kinderen te nemen.

kimmie261 schreef:

dat werd nl altijd tegen mij gezegd,wacht maar...tot je een baby vasthoudt,dan komen die gevoelens wel...nou moet zeggen,ik zorg dat ik die huilbaby's (ze gaan altijd janken als ik ze vast moet houden) niet hoef vast te houden,en daarnaast,nee krijg meer moeder gevoelens bij een puppie als bij een mensenbaby..

geen kinders dus hier...

Equimotion schreef:

Ik heb al helemaal in het begin van mijn relatie gepeild hoe mijn vriend erin stond. Bij iemand met het ideaalbeeld van een gezin voor ogen had ik ook niet de moeite genomen om er nog meer energie in te steken.

Ik ben heel blij dat we nog steeds op dezelfde lijn zitten. Het is wel een schrikbeeld voor me dat zijn mening ooit om zou kunnen slaan, voor mij het krijgen van een kind namelijk echt geen optie en dat zou dan dus het einde van de relatie betekenen. Hoe moet ik bovenstaande voorbeeld eigenlijk voor me zien: hij een gezin bij een andere vrouw maar een relatie met jou??

@Maikeltje: allemaal leuk en aardig dat zo'n dag voor jou niet als "vrij" voelt, maar je bent wél een dag weg van je werk. Waar je die dag aan besteed is dan toch verder jouw probleem? Het is soms al moeilijk genoeg om je vakanties te regelen omdat de ouders altijd voor gaan omdat ze aan de kinderen gebonden zijn. Als wij dan toevallig een keer weg willen in een periode die samen valt met een schoolvakantie moet hemel en aarde bewogen worden "want wij kunnen toch wel een weekje later"

Babel schreef:

Bedoel je mijn voorbeeld?
Mijn vriend bedoelde gewoon dat hij liever bij mij is, als dat betekent dat hij geen kinderen krijgt. Dan dat hij het zou uitmaken om vervolgens met een mogelijke nieuwe vriendin wel kinderen te nemen.

Pollewoppy schreef:

Ik begrijp wel helemaal wat je bedoeld hoor, maar eerlijk gezegd voel ik me een beetje aangevallen, omdat ik in zo'n situatie zit en verder wel heel goed bij mijn partner pas. Snapje? Ligt niet aan wat jij schrijft, zegt eerder wat over mij

Citaat:

Dit vind ik wel grappig om te lezen. Dat had ik als kind ook. Poppen wilde ik niet (alleen het Barbie paard) knuffels wilde ik wel en daar speelde ik ook veel mee. En eigenlijk is dat niet veranderd als ik dat zo terug kijk. Dieren ben ik gek op, kan ik mijn gevoelens om te verzorgen optimaal aan kwijt. Maar bij kinderen heb ik dat niet. Ook niet bij de arme mishandelde kindjes. Ik word dan wel kwaad dat mensen zoiets kunnen doen. Zo laf. Maar ik zou een dergelijk kindje niet kunnen en willen opvangen. Terwijl ik dat met dieren wel kan.

Asjemenauw schreef:

Och ... moeilijk onderwerp hoor!!

Ik was tot mijn 30ste ook bewust kinderloos, nu niet meer. Nu ben ik bewust aan het worden dat ik ongewenst kinderloos zal blijven. Geen appel die je makkelijk weghapt voor mij. Dat had niemand mij ooit kunnen voorspellen hoor. Ik was vroeger niet zo van het hele huisje-boompje-beestje+kids gedoe, maar ergens in de loop van de tijd is dat veranderd, heel erg sterk veranderd.
Nu verwijt ik mijzelf niet eerder aan kids begonnen te zijn ... maar ja, niks meer aan te doen. Het is zoals het is. Ik heb hier liters tranen om gehuild maar dat veranderd ook niks.

Wijsheid komt met de jaren? Je weet pas wat je wilt als het te laat is ? Ik moet nu roeien met de riemen die ik heb en stoppen met vechten voor hetgeen dat ik zo vurig wens ... De eerste 30 jaar van mijn leven wilde ik geen kids (no way!) maar de laatste 7 jaar heb ik er bijna dagelijks voor geknokt. The road ahead never answers any questions ... Je kan nu misschien heel overtuigd zijn van je toekomst, maar het feit is dat je het pas zeker weet wat die toekomst voor jou inhoud als je daar bent.

Lielle schreef:

Ik moet zeggen dat ik daar op het werk totaal niets van merk, vrij nemen voor de paarden is nooit een probleem en vakantie kan ook altijd. Ik ben de afgelopen jaren noodgedwongen zelfs altijd in het hoogseizoen geweest, nooit een punt. Dus dat zal ook sterk afhangen van de werkgever.