Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-10 09:36

Re: Ik kies voor abortus. Steun en hulp gezocht.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-10 09:36

Nouja goed, ik vond dit wel redelijk spoed eigenlijk.

**Geplaatst**: 02-03-10 09:39

Re: Ik kies voor abortus. Steun en hulp gezocht.

Geplaatst: 02-03-10 09:39

Kun je niet kijken naar een rutgersstischting iets dergelijks in je omgeving daar kun je vaak per direct heen!

**Geplaatst**: 02-03-10 09:41

Geplaatst: 02-03-10 09:41

Gelukkig heb ik nooit voor die keus hoeven te staan en is mijn zoontje mijn alles !! Daarom kan ik jou keuze goed begrijpen, als jij vind dat je een kind niet het leven kunt bieden wat het verdient dan moet je een keus maken wat het beste is voor het kind!
Wat nou als je het wel zou laten komen en het is dus niet gewenst?? Hoe je het ook wend of keert, het kind merkt dat en is erg ongelukkig en dat doe je je kind niet aan. Simpel.

Sterkte meid!

**Geplaatst**: 02-03-10 09:41

Geplaatst: 02-03-10 09:41

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen! Lijkt me geen makkelijke situatie!

Kun je de HA niet nog eens bellen dat je er best doorheen zit en dat je i.v.m. abortus toch wel wat druk voelt om snel een afspraak te maken?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-10 09:43

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-10 09:43

Heb gekeken op site's van de rutgersstichting, maar je moet overal eerst een gesprek met je huisarts hebben...

**Geplaatst**: 02-03-10 09:44

Geplaatst: 02-03-10 09:44

LifeSucks schreef:
Nouja goed, ik vond dit wel redelijk spoed eigenlijk.

Wat is er spoed aan precies?
Je had dan eerder naar de huisarts moeten gaan, eerder in de zwangerschap en niet wachten tot het einde van de termijn van aborteren. Je had daar dan eerder de verantwoording over moeten nemen, dan had je nu geen 'spoed' gehad.

**Geplaatst**: 02-03-10 09:46

Geplaatst: 02-03-10 09:46

Nu even een uitgebreider berichtje,

Ook ik heb 1 maal een abortus ondergaan na de geboorte van mijn zoon nu 11 jaar,een heel verhaal maar om het kort te zeggen geen dag spijt van gehad.
De abortus was geen zware ingreep en ik heb geestelijk er niks aan overgehouden juist omdat ik overtuigd was dat het niet kon er 100% achter stond.
Mijn vriend vader van mijn zoon had er wel behoorlijk last van omdat hij wel graag wilde maar goed hij begreep mij volkomen zon beslissing maak je niet even natuurlijk,en niet voor niets!!
Hij is wel voor 6 week overtijd uitgevoerd ik had wel een max in gedachten qua vrucht.
Toch kan ik me je zo voorstellen dus ik wens je alle kracht en succes toe...

Edit bel de stichting eens en leg je verhaal voor misschien loopt het anders

**Geplaatst**: 02-03-10 09:47

Geplaatst: 02-03-10 09:47

TS, ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik respectvol kan reageren... Vind het heel dubbel namelijk. Door je eigen laksigheid ben je dus zwanger geraakt. Waarom heb je zolang gewacht met het doen van een test? Bijna iedere vrouw voelt instinctief aan dat er wat aan de "hand" is als de menstruatie dan ook nog eens uitblijft. Je kan dus al in je 4e maand van de zwangerschap zijn, of nog langer.
Ik begrijp waarom je de abortus wilt, althans dat begrijp ik uit je verhaal en dat respecteer ik ook. Alleen dat je zo lang gewacht hebt niet. Dat kan ik dan niet begrijpen...
Komt denk ik ook door mn eigen ervaring omdat mijn eerste zwangerschap (heb gelukkig nu 2 gezonde kids) met 15 weken beëindigd moest worden omdat het "overleden" was. Ik moest het weg laten halen... Als ik dan denk dat jij op dit moment net zo ver bent... Zoals ik al zei, heel erg dubbel.
Wel wens ik je alle sterkte met het nemen van deze beslissing.
Ik denk dat je dit altijd bij je blijft houden.

Marylin, wat een prachtig gedicht heb je geschreven. Ben er aardig stil van...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-10 09:48

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-10 09:48

Ik heb niet gewacht met het einde van de termijn hoor, ik heb een onregelmatige cyclus dus moeilijk te zeggen wanneer ik ongesteld had moeten worden.
Wat er spoed aan is kan je, je denk ik zelf ook wel voorstellen; ik loop met iets rond waar ik vanaf wil, dat is geen prettig gevoel.

**Geplaatst**: 02-03-10 09:49

Geplaatst: 02-03-10 09:49

Dit vind ik geen spoed, maar wel dringend, zou toch nog eens terug bellen of je echt niet vandaag terecht kan.

**Geplaatst**: 02-03-10 09:54

Geplaatst: 02-03-10 09:54

LifeSucks schreef:
Ik heb niet gewacht met het einde van de termijn hoor, ik heb een onregelmatige cyclus dus moeilijk te zeggen wanneer ik ongesteld had moeten worden.
Wat er spoed aan is kan je, je denk ik zelf ook wel voorstellen; ik loop met iets rond waar ik vanaf wil, dat is geen prettig gevoel.

Tja, dat is dan even jammer voor je. Ik heb ook een zeer zeer onregelmatige cyclus, maar dat vind ik geen excuus.

Citaat:
Afgelopen maanden ben ik gestopt met roken, en merkte ik vanalles aan mijn lichaam.
Pijnlijke borsten, opgezette buik, buikpijn en soms bijna flauwvallen.
Dat wijdde ik aan het stoppen met roken.
Maar ook mijn menstruatie bleef weg.
Afgelopen weken werd ik steeds stressvoller en emotioneler

Je had dus wel in de gaten dat je menstruatie weg bleef toch. En zere borsten van het stoppen met roken?

**Geplaatst**: 02-03-10 09:55

Geplaatst: 02-03-10 09:55

Hele topic doorgelezen. Ten eerste vind ik het heel moedig om je verhaal op deze manier te vertellen. gelukkig heb ik geen eigen ervaring met een bewuste abortus, maar wel 27 jaar geleden een tweeling gekregen die met 20 weken dood geboren zijn. Ik raak dat gevoel nooit meer kwijt. En ik ben er van overtuigd dat ook jij het gevoel nooit meer kwijt raakt. Wat voor een gevoel dat ook zal zijn. Zolang JIJ maar achter je keuze staat is je gevoel goed. Een keuze maken mbt abortus is zwaar; je kiest nl niet alleen voor jezelf, maar ook voor een kind. Moedig dat je er op deze manier mee omgaat. Heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-10 09:57

Re: Ik kies voor abortus. Steun en hulp gezocht.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-10 09:57

Waarom voel ik een vijandige toon in je woorden Mindim?
Daar heb ik niet om gevraagd.
Ik ben hier niet om beschuldigd te worden.
Ben een volwassen vrouw en ik weet wie hier verantwoordelijk voor is.
Vind het jammer dat je zo reageerd.

**Geplaatst**: 02-03-10 09:59

Geplaatst: 02-03-10 09:59

Wat een vervelende beslissing moet je maken zeg....
Het is wel belangrijk het zo snel mogelijk aan je vriend te vertellen.
Mijn broer zijn vriendin raakten zwanger toen ze 16 waren, ook zei wilde het weg laten halen. Het was echter ook voor 50% mijn broers kind en hij heeft verboden het kind weg te laten halen omdat hij er anders in zijn eentje voor zou zorgen. Na een hele moeilijke tijd is ze bevallen, en mijn broer zou de zorg op zich nemen en de wegen tussen hun zouden daarbij scheiden.
Om een lang verhaal kort te maken: Ze zijn nu 6 jaar bij elkaar en getrouwd, en zijn vriendin is nog elke dag dankbaar dat mijn broer toen deze beslissing heeft genomen en ze kan nog in huilen uitbarsten om het idee dat ze anders dit pracht ventje weg had laten halen.

Het is echt helemaal niet beoordelend bedoelt ten opzichte van de keuze die je wilt maken, maar het is eigenlijk een beslissing die je in zo'n tijd niet met je volle heldere verstand kan maken. Ik zou er in iedergeval met mensen over praten die dat ook ooit mee gemaakt hebben voordat je een beslissing neemt die je nooit meer terug kan draaien.

**Geplaatst**: 02-03-10 10:00

Geplaatst: 02-03-10 10:00

Gewoon de dokter weer bellen,na de dokter die waarscheinlijk ook niet kan berekenen hoever je bent volgt een echo daar kunnen zo weer 7 tot 10 dagen tussen zitten!!

**Geplaatst**: 02-03-10 10:02

Geplaatst: 02-03-10 10:02

Ik zou een dichtstbijzijnde verloskundige bellen en de situatie uitleggen. Zij hebben een eerste consult die vrijblijvend en gratis is voor advies aan mensen die bijv. zwanger willen raken maar het nog niet zijn. Zonder huisarts verwijzing en met echo app. zijn zij de enige waar ik zo op kan komen die je snel kunnen vertellen hoe ver je bent.

Anders ben ik bang dat het nog wel een paar dagen duurt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-10 10:04

Re: Ik kies voor abortus. Steun en hulp gezocht.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-10 10:04

Pff, wat een ramp zeg..
Ik ga nu toch de rutgersstichting bellen met het verhaal, misschien dat zij de procedure kunnen versnellen?

**Geplaatst**: 02-03-10 10:05

Re: Ik kies voor abortus. Steun en hulp gezocht.

Geplaatst: 02-03-10 10:05

Hoop het voor je gewoon doen!!!!!

**Geplaatst**: 02-03-10 10:07

Geplaatst: 02-03-10 10:07

Sterkte meis.
Heb je topic doorgelezen, en blijf het volgen.
Vind dat je de juiste beslissing neemt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-10 10:12

Re: Ik kies voor abortus. Steun en hulp gezocht.

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-10 10:12

Ik heb zojuist gebeld met de Rutgersstichting, en kan vanmiddag om half 4 terrecht.
dan word er gelijk een echo gemaakt om te zien hoe ver ik ben en wat de volgende stappen kunnen zijn..

Nu komt er nog een moeilijk stuk;
Ik moet om 5 uur werken en heb me vorige maand ook al 1x ziek moeten melden..
Wat zeg ik tegen mn baas?

En de vriendin waarmee ik zou gaan moet vanmiddag ook werken dus die kan niet mee, maar ik wil echt niet alleen

**Geplaatst**: 02-03-10 10:12

Re: Ik kies voor abortus. Steun en hulp gezocht.

Geplaatst: 02-03-10 10:12

Ik zou me ziek melden, zou niet het hele verhaal aan mijn baas willen vertellen.

**Geplaatst**: 02-03-10 10:13

Geplaatst: 02-03-10 10:13

Je woont vast niet in de buurt anders had ik graag meegegaan.
Super dat je hebt gebeldt nu weet je vandaag al zoveel meer!!
Gewoon afbellen je baas en doe het nu kan hij nog vervanging regelen.

**Geplaatst**: 02-03-10 10:14

Geplaatst: 02-03-10 10:14

Wat een verhaal en wat een beslissing.
Ik vind het heel knap dat je dit kan beslissen......

Ik zou tegen je baas zeggen dat je naar de tandarts moet of naar de HA. En dan maar zonder vriendin. Je moet echt weten hoever je bent.

**Geplaatst**: 02-03-10 10:16

Geplaatst: 02-03-10 10:16

Hey Meiske,

wat heftig dit zeg. Ik heb zelf op mijn 18e een abortus gehad. Ik was overgestapt naar een lichtere pil waar ik doorheen zwanger ben geworden. Ik wist na 3 dagen al dat het mis was, werd snel misselijk, voelde me zwak en mijn buik deed zeer als ik aan het rijden was. 2 testen gedaan en beiden duidde op zwanger.
Ondanks dat mijn relatie op dat moment niet goed was heb ik het hem toch verteld. Iets wat erg moeilijk was omdat ik weet dat hij anti-abortus is. (zijn moeder is 27x zwanger geweest, alles was een miskraam behalve hem en zijn doodgeboren tweeling broer)
Na een lange ruzie (mijn lichaam, mijn keuze) heb ik de abortus door gezet. Bij een kliniek in leiden ben ik in behandeling gegaan en heb ik door middel van een aantal pillen de abortus opgewekt. In mijn 2 weken vrij in de zomer van mijn werk (ik zou eigenlijk op vakantie gaan) heb ik de volle 2 weken op de bank gelegen.

Mijn moeder was destijds op vakantie, dus die heb ik het achteraf verteld. (die heeft op haar 18e ook een abortus gehad) mijn vader weet tot op de dag van vandaag niks. Want zijn reactie was destijds nogal onvoorspelbaar. Ik heb ook niet de behoefte gehad om erover te praten met hem.

Belangrijkste is dat je ZELF achter je beslissing staat en er goed over nagedacht heb. Ook belangrijk is het om het je vriend te vertellen. Als hij het achteraf te horen krijgt zal hij zich misschien buitengesloten voelen en bovendien zal je zijn steun misschien wel heel erg nodig hebben!

Iets langer dan een half jaar na mijn abortus zijn we uit elkaar gegaan en ben ik tot op de dag van vandaag blij dat ik het weg heb laten halen. Mijn huidige vriend weet ook van mijn abortus en ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat ik de volgende keer (die hopelijk niet komt) hetzelfde zou doen. Hij heeft daar gelukkig meer vrede mee dan mijn ex.

Wat ik mij afvraag is het volgende : bij mij was na 2 weken al duidelijk verandering aan mijn lichaam te zien. Mijn buik was duidelijk opgezet, mijn borsten werden al groter en ik kon fysiek minder aan.
Hoe kan het zo zijn dat jouw vriend dit niet ziet na ruim 2 maanden? Ik wil niet gemeen doen ofzo maar wat mij betreft heeft hij een beetje een bord voor z'n kop..

Voor de rest ben ik altijd eerlijk geweest over mijn zwangerschap. Ook op het werk. (ik werkte destijds op een grote manege) Mocht er wat gebeuren (een trap krijgen, van het paard vallen of wat dan ook) dan weten ze wel dat ik zwanger ben. Ze hebben me er respectvol om behandeld en mij minder hard dan normaal laten werken. Als je het je baas echt niet wilt vertellen bel je hem om half 4 op en zeg je dat je moeder in het ziekenhuis ligt met een blindedarm ontsteking en dan je een uurtje later ofzo komt. (als je dat red)

Goed zo'n leugentje om bestwil kan je maar één keer gebruiken, maar ik denk dat dit wel een situatie is waarin dat mag.

Sterkte meis! Je neemt een goed besluit voor jezelf!

**Geplaatst**: 02-03-10 10:17

Geplaatst: 02-03-10 10:17

Ik zou zeggen dat je een afspraak met de dokter hebt. Ik zou me niet ziekmelden, want als iemand je toevallig op straat ziet lopen, heb je een probleem.