ik vind het eigenlijk helemaal niet zo leuk om te horen dat jij jezelf dan inmij herkent

post traumatisch stress syndroom om maar iets te noemen, dat is tijdelijk en gaat weer over...
maar dit?
komt wel hard op je dak vallen.
ik voel me vandaag een beetje ellendig.
ik ben mijn hele leven alleen maar bezig met "normaal" zijn.
het heeft tot niets geresulteerd, behalve letterlijk spierpijn...
van het, mezelf bij elkaar houden lijkt het wel.
Ik heb een geweldige stage tijd gehad, en nu ben ik op school en het is ook weer gewoon leuk. Ik heb al mijn huiswerk opdrachtten af, en toch voel ik mij zo belast. Ik wil stoppen met school, en ik wil niet meer terug naar stage. al zijn daar geen logische redenen voor, behalve die druk die ik voel.
Ik voel me ook altijd zo ingebonden, ingehouden. Ik kan het niet loslaten, Ik kan het niet.
ik wil het laten varen, in een diep gat storten, en op 0 beginnen.