Bokt.nl

Rosaa schreef:

Over het algemeen heb ik wel goeie ervaringen met dokters. Als ik dan ook ergens last van had kreeg ik in eerste instantie wel gewoon paracetamol. Ik heb bijvoorbeeld hoofdpijn aanvallen waar niemand de oorzaak van weet. De dokter heeft ook echt alles uit de kast gehaalt om mij er van af te helpen. Allerlei testen, verschillende soorten medicatie.. Nooit de oorzaak gevonden maar wel een super pijnstiller speciaal voor hoofdpijn. Het ligt er denk ik ook aan wat de instelling van je dokter is.

freespirit schreef:

Nee, na twee jaar 'gewone buikpijn' hoef je je nog geen zorgen te maken...enne...zit er toch niet wat verschil tussen 'verschrikkelijke jeuk' of een 'beetje jeuk' ?

patos schreef:

freespirit schreef:

Nee, na twee jaar 'gewone buikpijn' hoef je je nog geen zorgen te maken...enne...zit er toch niet wat verschil tussen 'verschrikkelijke jeuk' of een 'beetje jeuk' ?

Misschien moet je even op IBS (irritable bowel syndrome) googlen, daar kun je jaren last van hebben terwijl er nooit een oorzaak wordt gevonden. Stress is daar een belangrijke uitlokker van.
Waarschijnlijk heeft de betreffende HA dat bovenaan in zijn lijstje gehad (en terecht!).

orienta schreef:

ik ging eens naar de dokter met pijnklachten als buikpijn,misselijk flauwvallen.
de dokter was er van overtuigd dat ik galstenen had en dat het vanzelf wel over ging

week later bleek ik elf weken zwanger

Silvia schreef:

Patos, jouw laatste zin snap ik niet: Wat bedoel je met dat de HA dat bovenaan zijn lijstje had staan?
Dat IBS het eerste is waar je aan moet denken? En ook meteen de conclusie moet trekken dat het IBS is?
Ik denk dat het juist voor een HA belangrijk is dat hij/zij niet meteen in hokjes gaat denken maar objectief de klachten beoordeelt. Juist door meteen aan klachten een bepaalde aandoeningen te koppelen zie je andere aandoeningen over het hoofd met alle vervelende gevolgen van dien.

Silvia schreef:

Ik denk dat het juist voor een HA belangrijk is dat hij/zij niet meteen in hokjes gaat denken maar objectief de klachten beoordeelt. Juist door meteen aan klachten een bepaalde aandoeningen te koppelen zie je andere aandoeningen over het hoofd met alle vervelende gevolgen van dien.

Paula schreef:

Ik vind het ook vervelend als artsen het niet met elkaar eens zijn. Ik zit bij een huisartsenpraktijk met 3 huisartsen en het dus elke keer een verrassing wie ik krijg. Maar dan gaat het vaak zo; 'Laten we dit maar proberen'. Ja maar uw collega zei precies het tegen over gestelde. 'Wat zei hij? Oh dat klopt dan niet, doe dit maar gewoon'. Tsja... Dan voel ik me er als patiënt ook niet meer lekker bij. Ik loop nu zelfs voor de 2e keer bij een cardioloog omdat de HA het onderzoek van de eerste maar half werk vond...

Nikka schreef:

Silvia schreef:

Ik denk dat het juist voor een HA belangrijk is dat hij/zij niet meteen in hokjes gaat denken maar objectief de klachten beoordeelt. Juist door meteen aan klachten een bepaalde aandoeningen te koppelen zie je andere aandoeningen over het hoofd met alle vervelende gevolgen van dien.

Ik denk dat je het denkproces niet helemaal begrijpt. Als een patiënt klachten vertelt, ga je die gelijk in je hoofd koppelen aan bepaalde ziekteprocessen. Daar stel je dan vragen bij om dat verder te toetsen of uit te sluiten. Uiteraard benader je alle klachten objectief, maar je zult verbanden moeten leggen om uiteindelijk tot een diagnose te komen.

Betteke schreef:

Je hoeft niet te doen wat je HA zegt. Als je het er niet mee eens bent dan zeg je dat toch?

Paula schreef:

Betteke schreef:

Je hoeft niet te doen wat je HA zegt. Als je het er niet mee eens bent dan zeg je dat toch?

Dat bedoel ik niet. Ik vraag mij alleen af waarom arts 1 niet verder onderzocht heeft als de HA al aangeeft dat het nooit voldoende onderzocht is geweest. Dan twijfel ik niet aan mijn HA, maar aan de arts in het ziekenhuis. Net alsof je als je te horen krijgt dat het goed is je daar nog geen 100% van uit kunt gaan in het vervolg.

patos schreef:

Silvia schreef:

Patos, jouw laatste zin snap ik niet: Wat bedoel je met dat de HA dat bovenaan zijn lijstje had staan?
Dat IBS het eerste is waar je aan moet denken? En ook meteen de conclusie moet trekken dat het IBS is?
Ik denk dat het juist voor een HA belangrijk is dat hij/zij niet meteen in hokjes gaat denken maar objectief de klachten beoordeelt. Juist door meteen aan klachten een bepaalde aandoeningen te koppelen zie je andere aandoeningen over het hoofd met alle vervelende gevolgen van dien.

Als toekomstig arts leer je een zogenoemde differentiaal diagnose te maken: een lijstje met meest waarschijnlijk aandoeningen. Je begint meestal met de meest waarschijnlijke of de meest gevaarlijke uit te sluiten. Afhankelijk van het beeld, de gevolgen van een eventuele aandoening en de diagnostiek die nodig is. Het heeft geen zin om als een kip zonder kop allerlei zeldzame diagnoses te onderzoeken, je moet gestructureerd en op basis van incidentie cijfers uit onderzoeken te werk gaan.
IBS komt ontzettend veel voor, ik schat dat zeker 20% van de dames er wel mee te maken heeft (gehad). Vandaar dat het logisch is dat deze diagnose hoog in de differentiaal diagnose staat.
Hoe wil je een diagnose stellen zonder een klacht aan een bepaalde aandoening te koppelen? Volgens mij is dat juist de basis van het diagnosticeren?

saskiaojan schreef:

Mijn moeder is 1,5 jaar geleden overleden omdat de dienstdoende arts om 3 uur snacht haar klachten niet serieus nam en het dus afwimpelde met een paracetamolletje.(ze kon nauwelijks nog praten, had nergens meer gevoel in ed) en ga morgen maar naar je eigen ha.....
De eigen ha kwam maar niet om te helpen, maar om zijn condoleance over te brengen.....tuurlijk heb ik vaak zo iets van wat als die arts haar wel naar het ziekenhuis had laten brengen enz.....hoe was het dan nu geweest, maar ja daar krijg ik haar niet mee terug.