ik ben in het donker vrij bang en dan ga ik me dingen voorstellen die er niet zijn en dan zie ik echt de engste mensen binnenwandelen of van achter een hoekje komen
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
mick75 schreef:Waarom zou je ergens vanaf moeten omdat "de maatschappij" dat voorschrijft terwijl jij je daar goed bij voelt?

mick75 schreef:Ik ken iemand die de diagnose DIS heeft gekregen, en dat is toch echt iets anders. Zelfs als je niet in die diagnose gelooft (zoals ik, ik geloof domweg niet dat een "alter" het hele lichaam over kan nemen zonder dat de "hoofdpersoonlijkheid" dat merkt. Ik zie het als symptoom van andere problematiek). Het hebben van fictieve vrienden is volledig onschuldig, tot het moment dat de "eigenaar" zich er niet goed meer bij voelt. Zolang de "eigenaar" zich goed bewust is van het feit dat het fantasie is en zich niet onder druk gezet voelt door deze "geesten" of "stemmen" is er niets aan het handje, kan het zelfs een welkome aanvulling zijn tegen eenzaamheid en/ of leegte.
Waarom zou je ergens vanaf moeten omdat "de maatschappij" dat voorschrijft terwijl jij je daar goed bij voelt? Laat iedereen lekker vinden wat ie vind en blijf vrolijk met je gasten praten zolang deze geen last zijn. Het gegeven dat je ze ook weg kan sturen geeft aan dat je zelf de volledige controle hebt en er feitelijk geen psycholoog is die wat met jouw situatie kan. Die komen er pas bij als je zelf de controle verloren hebt en deze stemmen of wat dan ook je leven over hebben genomen.

Maar omdat het een paar pagina's geleden over een lichte vorm van DIS ging, maar dat kan ik me dus niet voorstellen.
Guinevere schreef:Ik vind dit eerlijk gezegd vrij ver gaan. Mensen denken vaak dat een psychiater alleen voor mensen die gestoord zijn is, maar ze kunnen juist goed helpen bij mildere klachten en voorkomen dat het je leven gaat beheersen. Het klinkt alsof je een flink aantal fobiën hebt en daar kunnen ze mee helpen. Dan is het ook makkelijker voor je om echte vrienden te maken.
Je zegt dat je weet dat ze niet echt zijn, maar ze vertellen je wel dingen waar je zelf niet aan denkt. Maar het zijn jouw hersenen die ze verzinnen en dus je eigen gedachten. Je zegt ook dat ze altijd een naam hebben, maar dat jij die niet altijd weet ... jij bedenkt zelf namen voor je. Het is jouw keuze of je ze een naam geeft of niet. Het klinkt dus alsof je er niet helemaal controle over hebt en dat is beangstigend. Denk alsjeblieft na over een bezoekje aan de HA voor een verwijzing.
Ik bedoel dit echt niet banketstaaf en hoop dat het niet zo overkomt, maar ik geloof oprecht dat je met hulp van een psych fijner in het leven zal staan.
LimaMambo schreef:mick75 schreef:Dat zou ik niet al te hard zeggen, volgens mij zit er bij de meeste psychiaters zelf ook een aardig steekje los...
kijk maar naar frasier
LimaMambo schreef:mick75 schreef:Dat zou ik niet al te hard zeggen, volgens mij zit er bij de meeste psychiaters zelf ook een aardig steekje los...
kijk maar naar frasier
Onopgeleide psychologiseren graag, verkeerd opgeleide ook... Vjestagirl schreef:Is leuk om te zeggen tegen iemand met een sociale stoornis...(misschien in het vervolg iets voorzichtiger zijn met dat soort uitspraken, ik kan het wel hebben, maar er zijn ook mensen die heel erg hard hun best doen en geen vrienden kunnen maken door angsten enz. En die vinden het misschein wat minder leuk)
Nee, er zijn maar bijzonder weinig mensen waar het mee klikt. En dat is niet erg, ik heb 2 goede vrienden, en ik ken best wat mensen, en daar ben ik gelukkig mee. Ik ben niet ontevreden over mijn sociale leven.