Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Blazy schreef:Een korte samenvatting topic algemene mening over borderliners
- de slachtoffers vd borderliners lijden meer dan de borderliners zelf. Feitelijke gegevens met bron ontbreken hiervan
- er is een link geplaatst over stigmatisering wat ook is te halen uit de reacties van de slachtoffers, hier wordt niet op in gegaan dan wel voor open gestaan door de slachtoffers
- door het stigma en dus brandmerk heeft men liever niet dat de borderliner meeschrijft omdat dan het gevoel van veiligheid ontbreekt. Slachtoffers zijn bang voor herhaling in hetgeen wat hen is aangedaan door de borderliner. Als de borderliner al meeschrijft en dit is vanuit emotie dan is het “zie je wel”. Het slachtoffer mag vanuit emotie reageren, dit is acceptabel
- het lijden van de borderliner wordt geen begrip voor getoond. De borderliner moet begrip tonen voor het slachtoffer ook al is hetgeen niet door de bewuste borderliner aangericht.
- het stigma en dus brandmerk is niet kwetsend voor de borderliner. Hij/zij moet maar geen borderline hebben. Heel simpel
- ondanks dat er vanuit de hulpverlening altijd wordt gestimuleerd tot bv het pannetjesmodel en wat de omgeving voor de borderliner hierin kan betekenen is het niet acceptabel dat de borderliner dat aan zijn omgeving vraagt. In tegenstrijd tot deze professionele adviezen behoort de borderliner ondanks onvoldoende zelfredzaamheid volledig goed te kunnen functioneren zonder hulp van zijn omgeving.
- ondanks adviezen van proffesionals hebben de slachtoffers niet de verantwoordelijkheid om goed voor zichzelf te zorgen. Deze verantwoordelijkheid hoeft men nl niet te nemen als het gaat om in relatie te zijn met de borderliner, de borderliner draagt deze verantwoordelijkheid voor zijn naaste (ondanks onvermogen)
- ook al toont de borderliner begrip, in een aantal reacties voluit begrip, voor de borderliner ontbreekt dit begrip. Dit begrip mag de borderliner ook niet verwachten om hetgeen wat het ziektebeeld altijd aanricht in de omgeving (stigma) terwijl in normale omstandigheden iemand anders niet verantwoordelijkheid gehouden kan worden voor wat een ander doet.
- enkel en alleen bij lichamelijke ziekte heeft de omgeving hier en daar rekening te houden met de beperkingen van de lichamelijke zieke. Het maakt hierbij niet uit of de borderliner er alles aan doet wat in zijn vermogen ligt om zo goed als mogelijk met zijn ziekte om te gaan.
Lalidan schreef:Blazy schreef:Een korte samenvatting topic algemene mening over borderliners
- de slachtoffers vd borderliners lijden meer dan de borderliners zelf. Feitelijke gegevens met bron ontbreken hiervan
- er is een link geplaatst over stigmatisering wat ook is te halen uit de reacties van de slachtoffers, hier wordt niet op in gegaan dan wel voor open gestaan door de slachtoffers
- door het stigma en dus brandmerk heeft men liever niet dat de borderliner meeschrijft omdat dan het gevoel van veiligheid ontbreekt. Slachtoffers zijn bang voor herhaling in hetgeen wat hen is aangedaan door de borderliner. Als de borderliner al meeschrijft en dit is vanuit emotie dan is het “zie je wel”. Het slachtoffer mag vanuit emotie reageren, dit is acceptabel
- het lijden van de borderliner wordt geen begrip voor getoond. De borderliner moet begrip tonen voor het slachtoffer ook al is hetgeen niet door de bewuste borderliner aangericht.
- het stigma en dus brandmerk is niet kwetsend voor de borderliner. Hij/zij moet maar geen borderline hebben. Heel simpel
- ondanks dat er vanuit de hulpverlening altijd wordt gestimuleerd tot bv het pannetjesmodel en wat de omgeving voor de borderliner hierin kan betekenen is het niet acceptabel dat de borderliner dat aan zijn omgeving vraagt. In tegenstrijd tot deze professionele adviezen behoort de borderliner ondanks onvoldoende zelfredzaamheid volledig goed te kunnen functioneren zonder hulp van zijn omgeving.
- ondanks adviezen van proffesionals hebben de slachtoffers niet de verantwoordelijkheid om goed voor zichzelf te zorgen. Deze verantwoordelijkheid hoeft men nl niet te nemen als het gaat om in relatie te zijn met de borderliner, de borderliner draagt deze verantwoordelijkheid voor zijn naaste (ondanks onvermogen)
- ook al toont de borderliner begrip, in een aantal reacties voluit begrip, voor de borderliner ontbreekt dit begrip. Dit begrip mag de borderliner ook niet verwachten om hetgeen wat het ziektebeeld altijd aanricht in de omgeving (stigma) terwijl in normale omstandigheden iemand anders niet verantwoordelijkheid gehouden kan worden voor wat een ander doet.
- enkel en alleen bij lichamelijke ziekte heeft de omgeving hier en daar rekening te houden met de beperkingen van de lichamelijke zieke. Het maakt hierbij niet uit of de borderliner er alles aan doet wat in zijn vermogen ligt om zo goed als mogelijk met zijn ziekte om te gaan.
Welk topic heb jij gelezen?
Lusitana schreef:Exact. Ik dacht op een gegeven moment "dan maak je me maar af, dan is het ook over." En dan valt de angst weg en de macht is dan ook weg.
Lusitana schreef:Ja herkenbaar. Ik vertelde eens aan een wederzijdse vriendin dat hij iets niet lustte. Nou, zei ze, hier eet hij dat anders smikkelend op hoor en dat bleek dus met inderdaad zo´n beetje alles.
Er mankeerde altijd wat (heel wat eten eindige tegen de muur), en het moest ook altijd maar op tafel staan als hij thuis kwam, al had ik geen idee wanneer dat was, want dat was nooit om dezelfde tijd.
Lusitana schreef:En oja, dat zich wel kunnen gedragen op het moment dat er autoriteiten in beeld zijn, ze weten dus dondersgoed waar ze mee bezig zijn.
WowAmigo schreef:@avalanche, ik quote even niet want dat wordt te lang, maar die 3 weken cyclus... ik ga ff stuk hier, dat is exact wat ik meemaakte, talloze keren heb beschreven en niemand, helemaal niemand ging een lampje branden... 3 weken, altijd 3 weken...
En idd, ex zit nu in n andere relatie en lijkt vooralsnog poeslief te zijn. Dan is het idd gewoon n keuze. Ik kan dat wel loslaten overigens want ik weet dat het daar ook n keer mis moet gaan. Just sit back & watch
DeMolenhoek schreef:Mijn zus gaat ook telkens nieuwe relaties aan. 3 tot 6 maand kan ze de schijn hoog houden. Dan gaat of de relatie kapot of dan is ze al zwanger. Zwangerschapshormonen hebben overigens een positieve invloed op borderline. Mijn zus is daardoor tijdens de hele zwangerschap ook echt een aangenaam persoon. Eenmaal bevallen gaat het bergaf naar omlaag. Stipt op 3 maand wordt het kind dan ergens gedumpt. Verder is drugsgebruik ook een groot probleem bij haar. Zij heeft trouwens geen cyclussen. Om het pannetjessysteem te gebruiken zit zij constant in 4. Ze ontploft voor het minste en zonder reden. Ik heb oprecht schrik van haar en wil haar nooit meer zien.
WowAmigo schreef:Dat is ook wel echt extreem hè. Jeetje. Lijkt me ook wel moeilijk voor jou.
Ik heb ook nog soms moeite te geloven dat iemand echt zo kan zijn. Dat die bedrading zo anders ligt zeg maar.
BillyJ schreef:De verhalen zijn allemaal zo herkenbaar alsof jullie hier in de woonkamer stonden..
luuntje schreef:Er zijn echt genoeg leuke mensen op de wereld om een relatie mee te hebben.
Mensen bij wie je gewoon jezelf kan zijn.
Avalanche81 schreef:[
En dat verdienen jullie niet. Geen van allen.
Je mag ademen, je mag zijn wie je bent, je mag zeggen wat je vindt, je mag onschuldig zijn en naïef en speels, en niemand heeft het recht je dat af te nemen. Want liefdevol en empathisch zijn is geen zonde, het is iets wat je een heel mooi en waardevol mens maakt. Hou maar van jezelf, je bent het waard. Ik ben trots op jullie allemaal
karuna schreef:Even een korte samenvatting van de lange samenvatting. Iemand met borderline problemen is zielig en ziek (ja het laatste klopt) en de omgeving moet daar vol begrip voor hebben en moeten zelf maar aan onderdoor gaan. En zich in alle bochten wringen om maar geen aanleiding te geven zodat er geen uitbarstingen zijn.
Klopt dat een beetje?
Maar dat is nu juist het probleem. Als omgeving ga je daar helemaal kapot aan vroeg of laat en loopt er in sonmige gevallen blijvende geestelijke schade (en misschien wel lichamelijke ook) op. Een hele omgeving moet zich aanpassen aan een persoon. En zelfs dan is uitbarsten niet te voorkomen. Want het regent op een dagje uit. De koffie is op. Er staat vaat, de zon schijnt en iemand wil binnen zitten. Er zit een vlek op de favoriete sok, het stoplicht was rood ......
Avalanche en wijjou ok
Blazy schreef:karuna schreef:Even een korte samenvatting van de lange samenvatting. Iemand met borderline problemen is zielig en ziek (ja het laatste klopt) en de omgeving moet daar vol begrip voor hebben en moeten zelf maar aan onderdoor gaan. En zich in alle bochten wringen om maar geen aanleiding te geven zodat er geen uitbarstingen zijn.
Klopt dat een beetje?
Maar dat is nu juist het probleem. Als omgeving ga je daar helemaal kapot aan vroeg of laat en loopt er in sonmige gevallen blijvende geestelijke schade (en misschien wel lichamelijke ook) op. Een hele omgeving moet zich aanpassen aan een persoon. En zelfs dan is uitbarsten niet te voorkomen. Want het regent op een dagje uit. De koffie is op. Er staat vaat, de zon schijnt en iemand wil binnen zitten. Er zit een vlek op de favoriete sok, het stoplicht was rood ......
Avalanche en wijjou ok
Opvallend dat je hiermee het stigma bevestigd en je het zelf niet kan zien vanwege hetgeen wat jou is aangedaan (wat buiten kijf heel triest is)
karuna schreef:Lastig als je aan het riempje zit en je baas schopt je, enige aandeel van de hond. Aanwezig zijn op dat moment
Blazy schreef:Tieneke schreef:Elvira, kan je nog even antwoorden op mijn eerdere vraag nav jouw post, wat jouw aandeel was? Aangezien je hier nu toch weer bent.
Als je hem zou kunnen herhalen wel gezien er veel is bijgeschreven en ik niet weet waar op welke pagina jouw antwoord was