Even nog een leuk verhaaltje:
Mijn vader is zo'n beetje de mannelijkste man die je kunt bedenken. Een echte Drentse boer die geboren en getogen is op het platteland. Nederlands kan hij niet en praten doet hij het zo lief tegen dieren als tegen mensen.
Die stugge noorderling heeft gisteren toch zijn hartje laten zien op zijn eigen manier.
Ik deelde mijn nieuws vol enthousiasme in de auto, want hij was m'n lift gisteren. Ik was intussen dus een beetje wakker geworden, want ik ben echt geen ochtendmens. Normaal is mijn moeder m'n go to mens om dit soort nieuws mee te delen, maar nu zat ik dus naast m'n papa in de auto.
"Jo pap, ik heb vanochtend zulk leuk nieuws gehad!"
Hij kijkt me even kort aan voordat hij focust op de weg.
"Nou, vertel."
Ik vertelde dus dat ik gebeld was met het nieuws dat het medische traject om de hoek is.
"Nou, dan moeten we maar een scheerapparaat gaan uitzoeken binnenkort."

Ik hou zoveel van m'n vader. Vroeger botsten we echt elk moment en hadden we vaak knetterharde ruzie. Nu ik ouder ben beginnen we elkaar te begrijpen en zijn we echt als familie gegroeid.