Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-10-10 10:43

Geplaatst: 11-10-10 10:43

Hier verteld Antonie duidelijk hoe hij zich kon voelen.
Het zouden mijn woorden kunnen zijn en bijna vergelijkbaar met mijn verhaal waarmee ik pas geleden in een weekblad heb gestaan.
http://www.youtube.com/watch?v=hHkE5Hch73Y&feature=channel

**Geplaatst**: 11-10-10 10:46

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 11-10-10 10:46

Mijn mening hierover.. het is gewoon triest

**Geplaatst**: 11-10-10 10:48

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 11-10-10 10:48

Het was hem toch een keer gelukt die knop om te zetten dan als ik het goed begrijp.Helaas heeft hij dat vorige week niet gekunt,die knop zat muurvast!

**Geplaatst**: 11-10-10 10:50

Geplaatst: 11-10-10 10:50

Die knop zat gewoonweg vast geroest, dat geen beweging meer in.

**Geplaatst**: 11-10-10 16:36

Geplaatst: 11-10-10 16:36

denbine schreef:
[

Dat heb ik ook.....
En als ik denk hoe diep de liefde voor mijn kind gaat....kan ik het me niet voorstellen dat een depressie
dieper gaat dan dat gevoel!! Zeg niet dat het niet kan maar kan het me niet voorstellen....

Het verhaal van eigenkeuze eigen leven oke prima....maar je hebt wel de keuze gemaakt op ouder te worden en verantwoordelijkheid en zorg over je kind te nemen!

Wat betreft euthenasie zelfde als zelfmoord Hell NO!
Mijn vader is heel ziek geweest...en wilde ABSOLUUT niet dood toen hij op het dieptepunt nog 30kg woog
en koos voor euthenasie.....koos hij niet voor de DOOD maar voor het einde aan de pijn!
Ik ben mege trots en heb respect dat hij die keuze durfde te maken!

Maar veel zelfmoordenaars kiezen ook niet voor de dood, zouden in essentie wel willen leven maar op deze manier kunnen ze eenvoudig het leven niet aan - dus kiezen ze voor een einde van de fysieke dan wel geestelijke pijn

**Geplaatst**: 11-10-10 17:16

Geplaatst: 11-10-10 17:16

BraveSpots schreef:
Aranel schreef:
Ik vind het wel egoïstisch eigenlijk, al helemaal als mensen voor de trein springen, zij zijn er dan vanaf, maar bedenk eens met wat voor levenslang trauma die mensen in de trein en vooral de machinist moeten leven

Ik heb op een trein gezeten, dit jaar nog, waarvoor een jongen is gesprongen. Hoewel absoluut niet fijn was uiteraard, heb ik er verder niets van meegekregen hoor. Ja, een knal, vervolgens noodstop en urenlang stilstaan van de trein. Maar ik denk niet dat iemand van de passagiers op de trein een trauma heeft gehad. Er was zelfs niemand een beetje overstuur of wat dan ook.
Ik vond het wel heel naar voor de nabestaanden en de machinist, dat wel.

Ik had een oom die machinist was en die is op een gegeven moment thuis komen te zitten, zwaar overspannen omdat hij zoveel zelfmoorden had meegemaakt. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Hierdoor kwamen zijn onverwerkte oorlogtrauma's (als klein kind) naar boven. Het lijkt me verschrikkelijk om machinist te zijn en dit herhaaldelijk mee te maken.

**Geplaatst**: 11-10-10 22:43

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 11-10-10 22:43

Ik kan me voorstellen dat het niet fijn is om te zien als er iemand springt,maar je weet als machinist dat het kan gebeuren.
Het is nou eenmaal een feit en je weet ook dat de piek ligt als de bladeren gaan vallen tot vlak voor de kerst.
Iedereen kan het soms zien als er iemand springt,als je toevallig op die plek bent.Mijn weiland ligt aan het spoor,vlakbij het station.Hier springen er zoveel,heb er ook een zien liggen.Nou ja liggen,in stukjes dan,alles lag mijlenver verspreid.Ook ik weet dat ik dat kan mee maken of zien als ik een weiland huur aan het spoor.Ik ben er ondertussen aan gewent,het doet me nix meer.Maar kan me heel goed voorstellen dat een machinist er een trauma aan over houd hoor.

**Geplaatst**: 11-10-10 22:56

Geplaatst: 11-10-10 22:56

Is ook afhankelijk van de persoonlijkheid en instelling van de machinist denk ik. Mijn oom is al tig jaar machinist en heeft er al zat voor zijn trein gehad, maar gaat er nuchter mee om. Mijn tante is echter ook machinist geweest en kon het dus echt niet handelen. Destemeer omdat de machinisten de "grote restanten" af moeten dekken, ze kon er dus niet echt voor weglopen oid.

**Geplaatst**: 11-10-10 22:59

Geplaatst: 11-10-10 22:59

Heino schreef:
Is ook afhankelijk van de persoonlijkheid en instelling van de machinist denk ik. Mijn oom is al tig jaar machinist en heeft er al zat voor zijn trein gehad, maar gaat er nuchter mee om. Mijn tante is echter ook machinist geweest en kon het dus echt niet handelen. Destemeer omdat de machinisten de "grote restanten" af moeten dekken, ze kon er dus niet echt voor weglopen oid.

Moeten de machinisten dat doen?dat afdekken.Hier niet hoor,hier doen speciale mensen dat.
Die lopen ook het hele spoor af en zoeken zelfs in de bomen,want zelfs daar hangt soms wel wat in.
Ik vind ook dat ze dit niet aan een machinist moeten overlaten.

**Geplaatst**: 11-10-10 23:01

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 11-10-10 23:01

Weet niet zeker of het nu nog zo is, maar dat heeft mijn oom zeker meerdere malen moeten doen. "Restjes" worden idd door een speciaal team gedaan, maar de grote delen moeten afgedekt worden voor oa reizigers.

**Geplaatst**: 11-10-10 23:05

Geplaatst: 11-10-10 23:05

Nee de conducteurs moeten dat doen.
De machinist mag pertinent de trein niet verlaten.
Hij rijd de trein ook niet verder.
Er komt samen met een speciale eenheid van de NS een nieuwe machinist mee die na het ongeluk de trein verder rijdt.
Dan gaat de machinist die hierbij betrokken was mee met die eenheid.
De brandweer doet trouwens het meeste "smerige" werk.
Mijn man heeft wel eens mee gemaakt dat de brandweer een trein niet goed gereinigt had aan de onderkant en trof toen op het opstel terrein nog een arm aan onder het treinstel.

**Geplaatst**: 11-10-10 23:06

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 11-10-10 23:06

Dan issie conducteur, ook goed

Of kan je 't allebei zijn? Van de verhalen word je iig niet vrolijk.

**Geplaatst**: 11-10-10 23:09

Geplaatst: 11-10-10 23:09

Nee dan is ie 100% zeker weten conducteur

Voor een machinist is buiten komen dan zeer zwaar verboden terrein, wat ik ook logisch vind hoor, want die heeft het allemaal wel zien gebeuren.

**Geplaatst**: 12-10-10 11:22

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 12-10-10 11:22

Ik vind het heeeeel naar dat mensen zo diep in de put kunnen zitten! Ik weet niet echt wat ik van zelfmoord vind, aan de ene kant heb ik geen idee wat en mensen hun hoofd om gaat aan de andere kant vind ik het toch best egoistisch, er zijn mensen die vechten voor hun leven willen nog 10 jaar mee maar dat lukt niet en iemand anders maakt er zo een eind aan.
Nogmaals ik weet niet wat er in iemand zijn hoofd omgaat dat diegene het tot een einde kan brengen dus ik weet ook niet zogoed wat ik ervan vinden moet!!

**Geplaatst**: 12-10-10 20:57

Geplaatst: 12-10-10 20:57

Goh nu ik bokt wat verder bespeur kom ik toch wel topics tegen die me flink aan kunnen spreken..

Zelfmoord is iets wat vaak als slecht wordt gezien, hoe je het ook went of keert iedereen heeft er mening over en dat is prima zolang dat je die ander, die er anders over denkt niet kwetst.

Zelf ben ik er een vriend aan verloren en bijna mijn moeder,
En zelfs nu ben ik er elke dag niet gerust op dat ze nog leeft.

Je kunt je afvragen of het naiëf is maar zo denk ik er nu niet eens meer over... Mijn moeder heeft het meerdere malen geprobeerd
(opmerkingen zoals als je echt wilt dan lukt het wel .. hoef ik niet te horen want niemand weet hoe het gegaan is dus oordelen is niet nodig)

Een paar dagen terug heb ik met haar een gesprek gehad met hoe en waarom dat je uberhaupt zoiets kan doen..
Zij antwoorde mij dat ze dan niet in de staat is zoals ze ''normaal'' is.

Ze zit in de put .. en op dat moment lijkt het net of er iets is wat haar erop wijst dat er geen andere uitweg is en dan doet ze het. Moeder is depressief en heeft meerdere andere dingen wat voornamelijk erfelijk is, hier loopt ze dus eigenlijk al haar hele leven mee.

Ik weet het nu heel goed! wanneer het buite triester wordt houd ik mijn geliefdes in de gaten!

Of wanneer ze ineens veel 'vrolijker'' dan normaal zijn..

**Geplaatst**: 15-10-10 20:58

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 15-10-10 20:58

De vergelijking van 'egoïstisch, want mensen die ziek zijn vechten voor hun leven en zulke mensen maken er zomaar een einde aan' die ik hier al vaak ben tegen gekomen, misschien in iets andere bewoordingen; een depressie is ook een ziekte, alleen dan niet in de lever of maag, maar in de hersenen. Een ziekte waar je dus inderdaad ook aan dood kunt gaan. Het heeft niks met egoïsme te maken...

**Geplaatst**: 15-10-10 21:02

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 15-10-10 21:02

Mensen die ziek zijn en vechten voor hun leven weten waarvoor ze vechten,voor hun leven.Iemand met een depressie [ziekte in de hersenen] vecht niet voor zijn leven,want hij/zij wil niet meer leven.Dat is echt een heel groot verschil.

**Geplaatst**: 15-10-10 21:04

Geplaatst: 15-10-10 21:04

Heb nog een tijdje hierover gedacht, maar ik vraag me af in hoeverre het niet egoistisch is om te verwachten dat iemand blijft leven voor de mensen om diegene heen, ookal heeft de persoon zelf geen zin meer om te leven..

**Geplaatst**: 15-10-10 21:06

Geplaatst: 15-10-10 21:06

@Gohya
En of ik heb gevochten voor mijn leven... ook al was ik die kwijt ik wist nog wel hoe het vroeger was en dat wilde ik ook weer hebben.
Alleen je ziet als de depressie heel lang duurt, mensen het gevoel hebben dat het nooit meer zo wordt als vroeger en hoe langer dat duurt hoe minder hoop je hebt.
Je ziet "het leven" in het geheel niet meer zitten, maar dat wil niet zeggen dat je er niet voor vecht!!!

**Geplaatst**: 15-10-10 21:09

Geplaatst: 15-10-10 21:09

@Gohya: Dat is zo, maar het is toch beide keren een ziekte. Iemand die depressief is wil liever gelukkig zijn dan dood. Zelfmoord in geval van depressie is een soort euthanasie, een verlossing uit een ondraaglijk lijden. Het is alleen voor psychisch gezonde mensen niet te bevatten, dat maakt ook dat er zo'n taboe op zit.

**Geplaatst**: 15-10-10 21:26

Geplaatst: 15-10-10 21:26

Als je al té lang depressief bent of té ver weg bent en geen enkel positief vooruitzicht hebt,dan kán je gewoon niet meer vechten.Natuurlijk probeer je er tegen te vechten,heb ik ook gedaan en ik heb ook gewonnen.En nu ben ik blij dat ik gewonnen heb,want ik wil nog heel lang leven.

@Lante.
Psychisch gezonde mensen kunnen dat idd. niet bevatten,je begrijpt het alleen maar als je het zelf hebt mee gemaakt.
Ik vond het toen niet alleen erg voor mezelf maar vooral voor de mensen om me heen.Ze proberen van alles om je te helpen en begrijpen niet dat ze nix kunnen doen,dat ze niet kúnnen helpen,dat iemand niet geholpen wil worden.

**Geplaatst**: 15-10-10 22:16

Geplaatst: 15-10-10 22:16

Brainless schreef:
@Gohya
En of ik heb gevochten voor mijn leven... ook al was ik die kwijt ik wist nog wel hoe het vroeger was en dat wilde ik ook weer hebben.
Alleen je ziet als de depressie heel lang duurt, mensen het gevoel hebben dat het nooit meer zo wordt als vroeger en hoe langer dat duurt hoe minder hoop je hebt.
Je ziet "het leven" in het geheel niet meer zitten, maar dat wil niet zeggen dat je er niet voor vecht!!!

Amen. Je vecht juist elke dag, elke minuut, elk uur. Mensen hebben vaak niet door wat een enorm gevecht het is.

Wat bij mij enorm heeft geholpen is dat mijn lieve tweelingbroer allemaal foto's van mij van toen ik nog 'gezond en gezellig' was had opgehangen in mijn kamer van het crisiscentrum en elke keer weer zei "Dit ben jij écht. Je bent nu ZIEK maar je wordt weer beter en dan ben je weer zoals TOEN".

Door elke dag weer naar die foto's te kijken en zijn woorden te herhalen had ik hoop en bleef ik vechten en vechten om eruit te komen.

Mocht het ooit weer gebeuren (de grootste angst van iemand die in een zware depressie is geweest) dan wil ik dat iemand, mijn broer, mijn moeder of mijn vriend, weer mijn kamer vol hangt met die foto's.
Heb dat ook meerder malen doorgegeven.

Mensen met een lichamelijk ernstige ziekte vechten voor hun leven, maar mensen met een ernstige psychische ziekte vechten NET ZO GOED voor hun leven, echter kan de depressie of andere vreselijke ziekte zo de overhand hebben en het leven zo ontzettend uitzichtloos maken in hun hoofd (door de ziekte) dat mensen soms niet meer de kracht hebben om door te blijven vechten. Omdat ze uitgeput zijn, echt uitgeput. In de grootste zin van het woord.

Dit komt echter ook voor bij mensen die hevig vechten tegen kanker of andere vreselijke ziektes. Ook zij zijn na jarenlange strijd vaak moegestreden en zeggen "laat me maar gaan." Heb dit helaas ook 2 keer meegemaakt in mijn directe omgeving, maar dan wordt het wel geaccepteerd....

**Geplaatst**: 15-10-10 23:18

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 15-10-10 23:18

Egoistisch nee

Helaas zelf van de week iemand verloren door zelfmoord.
depressie is een ziekte zoals velen al hebben verwoord, helaas word dit niet vaak zo gezien.
mensen vechten zo hard, maar als ze niks meer hebben en ze die rust zelf willen.
Is het dan niet egoistisch om te blijven leven?

Ja je laat mensen heel naar achter, maar ik ben ervan overtuigd dat mensen op zulke momenten niet meer helder kunnen denken.
Helaas is er voor zulke mensen nog geen 'goede' oplossing om uit het leven te stappen.

**Geplaatst**: 18-10-10 07:28

Geplaatst: 18-10-10 07:28

Carlijn__ schreef:
Egoistisch nee

Helaas zelf van de week iemand verloren door zelfmoord.
depressie is een ziekte zoals velen al hebben verwoord, helaas word dit niet vaak zo gezien.
mensen vechten zo hard, maar als ze niks meer hebben en ze die rust zelf willen.
Is het dan niet egoistisch om te blijven leven?

Ja je laat mensen heel naar achter, maar ik ben ervan overtuigd dat mensen op zulke momenten niet meer helder kunnen denken.
Helaas is er voor zulke mensen nog geen 'goede' oplossing om uit het leven te stappen.

Ik ben het helemaal met je eens.
Ook heb heb al verschilende vrienden verloren door zelfmoord.
Vorige jaar me beste vriendin nog.

Buitstanders weten vaak maar de helf of zelf dat nog niet eens wat z'n persoon heeft moeten door maken.
Je komt niet zo maar op de een of ander dag op deze beslissing uit.
9 van de 10 gaat er een jaren lang strijd aan voor af.
Een strijd die ik trouwens ook bijna elke dag strijd.
Je wil niet weten hoevaak ik er over zit te denken o wat lijkt het me heerlijk om gewoon eindelijk rust te hebben.
Eindelijk een dag zonder een strijd, me af te vragen waarom ben ik hier nog waarom doe ik het nog en voor wie.
Helaas/gelukkig is maar hoe je het bekijkt vecht ik nog steeds voor me familie, vriend en paard.
Omdat ik voor mij mening het nog niet kan maken.
Maar goed, kan goed zijn hoor als straks een van de 3 straks weg valt dat ik zo iets van mensen het is genoeg geweest ik stap maar eens op.
Ik vertel vaak aan mensen als we over dit onder werp hebben van dat ik deze strijd ook vreg of laat een keer ga verliezen.
Mensen kijken me dan vaak aan van dat zeg je toch niet of van wil je niet gewoon aandacht (iets wat ze helaas ook vaak zeggen en waar ik me heel kwaad over kan maken)
Omdat ik er heel makelijk over kan praten hoeft het niet te bekeken dat ik aan dacht wil of medelijden of weet ik wat.
De reden is omdat ik er zo open en eerlijk over praat is dat ik wil uit leggen waarom dat het straks stel ik kom ooit tot het besluit mensen dan misschien iets sneller er vreden mee krijgen.
Er zijn nog zo veel mensen die denken dat dit soort mensen laf zijn zwakelingen weet ik wat.
Ik denk er heel anders over ik vind het juist heel erg dapper.
Dat ze die stap kunnnen en durven nemen.
Eemaal deze keuze gemaakt te hebben kan je niet meer terug.

En nog nog 1 klein dingetje voor dat ik stop anders word me tekst zo lang.
Wat is nu egostisch

De familie die geen afscheid kunnen of willen nemen.
Of iemand die zijn zijn leiden wil verlost worden.
Omdat hij/zij zelf gewoon op is en niet wil dat zijn/haar familie hem/haar moet zien leiden.

Hier mijn verhaal van mij vriendin.
[LZP] Afscheid komt nu wel heel dicht bij
En oordeel zelf.

**Geplaatst**: 19-10-10 15:29

Geplaatst: 19-10-10 15:29

91laura schreef:
LoveHorses12 schreef:
Ik heb dit zelf ook mee gemaakt met een familie lid. En ik vind zelfmoord zeker weten egoistisch. Hoe kan iemand je nou helemaal laten vallen door zichzelf van de wereld te laten verdwijnen. Die gene weet echt niet wat een verdriet hij of zij aan kan doen

Zo denken noem ik pas egoïstisch..

ik niet, het is mijn mening!