ElineS schreef:Ik heb sinds kort een relatie en het onderwerp kinderen is nog niet voorbij gekomen. Gewoon omdat het allemaal nieuw en pril is... Ik heb er eigenlijk ook totaal niet over nagedacht, omdat het niet in mijn hoofd speelt. Maar nadat hij me vandaag foto's liet zien van zijn neefjes en nichtjes en met een kind op stal het heel leuk had (hij is goed met kinderen) bedacht me ineens, oh.. oliebol.. Dit is een onderwerp wat ik met hem zal moeten bespreken. Want ik wil geen kinderen. Nooit niet.. Maar ik vind het ook zo raar om iets wat zo pril is, drie weken ofzo, dat al aan te snijden.. Maar aan de andere kant is het ook oneerlijk om verder te gaan, en dan nog te komen met dat ik ze niet wil. Ik ben 27 en heb ze nooit echt gewild. Ergens tussen mijn 23ste en 25ste was er wat twijfel, maar nu ondertussen is het me toch heel erg duidelijk dat ik de behoefte niet heb. Ik ben dol op kinderen, dol op al mijn neefjes en nichtjes en ik ben de vaak gekozen oppastante van mijn familie.. Hartstikke leuk altijd. Naar de dierentuin, pretpark etc met ze, heerlijk.. Maar net zo heerlijk om ze om 6 uur bij paps en mams thuis te droppen en ik heb de hele avond nog voor me en voor mezelf. Ik moet er niet aan denken om ze zelf te hebben.
Hoe hebben jullie het besproken in jullie relatie en wanneer? Zijn prille relaties er ook weleens door uit gegaan, ondanks dat kinderen nog echt toekomstmuziek is/zou zijn?
Na een paar weken al. Ik wilde het zsm duidelijk hebben, ook voor hem mocht hij wel een kinderwens hebben dan had hij verder kunnen gaan. Gelukkig bleek hij er hetzelfde over te denken anders had ik het uit gemaakt, aangezien het hele onderwerp kinderen een dealbreaker is voor mij.
Ondanks dat je het misschien nu zelf een beetje awkward vind om over kinderen te beginnen kan je wel eens polsen bij hem hoe hij bijvoorbeeld zijn leven over 5 of 10 jaar graag zou zien en wat voor beeld hij bij de toekomst heeft. Komt het vanzelf ter sprake.