Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Tieneke schreef:Ik vind het knap dat ts haar dochter niet pusht om erover te praten. Iets in mij zegt dat het moment van openheid zo ooit vanzelf wel komt als het kind er klaar voor is. En als er in de tussentijd toch doorlopend hulpverlening is voor het meisje, zie ik persoonlijk ook geen noodzaak om het er toch proberen uit te krijgen.
friendly schreef:Ik vind het ook erg bewonderenswaardig dat je je erbij neerlegt dat je dochter niet wilt vertellen wat er precies is gebeurd waardoor het voor jou nog steeds gissen blijft. Denk dat menig moeder wellicht had gaan pushen om de onderste steen boven te krijgen. Hetzelfde geldt voor het niet eisen van een verklaring van de tegenpartij. Lijkt mij erg lastig.
Denk ook dat juist omdat je niet pusht dat je dochter zich in zekere zin ook fijn voelt want ''mama trekt het niet uit mij en laat mij zijn''. Hopelijk voelt ze zich ooit zo op haar gemak dat ze het aandurft om je toch te vertellen wat ooit een nare periode in haar leven was.
Kan niet anders zeggen dan dat het overkomt alsof je erg goed nadenkt over de (mogelijke) gevolgen en je het goed aanpakt. Succes en sterkte met het gesprek.