Jeetje wat lang al zeg, en 5 opnames..heftig. Hoe sta je er mentaal in? Wil je er echt vanaf of trekt het toch nog wel behoorlijk? Geen schande om het eerste te bekennen trouwens, ik denk dat iedereen met een (vroegere) eetstoornis wel weet dat je er soms gewoon nog niet vanaf kan of wil komen.
Rosie
Berichten: 5654
Geregistreerd: 16-05-04
Woonplaats: Kop van NH
Geplaatst: 29-07-13 11:39
Sinds mn laatste ontslag in april wil(de) ik er echt vanaf. Is ook goed gegaan eigenlijk, at m'n menu heel trouw (wel door mezelf samengesteld, wat ik in de kliniek at vind ik teveel) en bleef daarmee ook op gewicht. Maar sinds dat ik weer wat ben afgevallen voel ik weer die twijfel.. heel irritant. Ik begin nl. net een beetje mn leven weer op te pakken met werken, sociaal netwerk, paardjes etc. Als ik terugval moet ik dat allemaal weer inleveren. Dus ik zit weer in die tweestrijd.. een kant wil weer die (schijn)controle, andere kant wil LEVEN. Maar dat houdt ook in dat ik dus NIET mag afvallen, ook geen paar onsjes, niet meer zo vaak op de weegschaal, voordat ik daar weer in doorsla. Ik wil niet meer naar een kliniek, dat heb ik echt echt echt wel gehad nu..
Hoi Mendy, welkom. Jammer dat je eetstoornis weer zo trekt. Probeer sterker te zijn, hoe moeilijk dat ook is. Een stap terug mag best, als je maar weer vooruit gaat daarna. Heb je een beetje een idee waarom je deze stap terug nodig hebt? Heel vaak zit er een achterliggende reden achter het waarom van je eetstoornis.
MyLittleLove
Berichten: 4179
Geregistreerd: 21-08-10
Woonplaats: Nijmegen
Geplaatst door de TopicStarter: 29-07-13 14:47
Ik spring weer even in het topic.
Ik mag blogs gaan schrijven voor Proud2BeMe
SaZ
Berichten: 1421
Geregistreerd: 19-09-07
Woonplaats: Voorschoten
Geplaatst: 29-07-13 18:35
Welkom Mendy! Wat vervelend dat je ES weer zo aan je begint te trekken Wel echt super goed dat je je werk/sociale leven weer goed oppakt, probeer dat vast te houden! Heb je mensen in je omgeving die je op een positieve manier kunnen helpen/steunen om je netjes aan je menu te houden?
Wauw, wat gaaf, Mylittlelove! Wanneer verschijnt de eerste?
Ik heb al jaren overgewicht en ik kom er maar niet vanaf. Verschillende diëten geprobeerd, van Sonja Bakker tot Cambridge. Het lukt me gewoon niet om af te vallen. Als ik meer ga sporten krijg ik last van mijn gewrichten waardoor ik er mee moet stoppen. Het probleem bij mij is dat ik wanneer ik begin met eten niet kan stoppen. Ik weet donders goed waar ik mee bezig ben, het lukt me gewoon niet om te stoppen met eten. Laatst kwam ik een artikel tegen over Binge Eating Disorder, BED. Morgen heb ik een afspraak met de dokter, waarschijnlijk zal hij dit bevestigen...
Ik zie er op zich best tegenop om naar de dokter te stappen met mijn verhaal. Misschien neemt hij me wel niet serieus en denkt hij dat het allemaal wel mee valt. Ik hoop dat hij me serieus neemt want ik raak alleen maar dieper in de put.. Ik wil zo graag dat het anders is maar mijn hoofd werkt me tegen.
Heel verhaal maar ik moest het even van me af schrijven..
@ Broccoli: Nee ik heb niet echt een idee waar het vandaan komt dit keer. Het blijft gewoon trekken op een of andere manier. En als ik dan ook nog, zonder dat ik er moeite voor heb gedaan, afval.. tja dan wil ik er nog wel meer af. Ben bang om weer in dat cirkeltje te schieten.. @SaZ: Dankjewel!! Ik ben zelf ook wel een beetje trots op mezelf dat het nu allemaal weer een beetje loopt in mn leven. Ja, er zijn veel mensen die van mn probleem afweten en ze willen me overal bij helpen. Vooral mn moeder is een grote steun. Ik woon alleen niet meer bij haar in huis, maar bij m'n vader. M'n moeder merkte wel meteen op dat ik was afgevallen, vaders niet. Kan er met hem ook niet zo goed over praten.. Ik loop nog bij het GGZ, maar dat is niet op mn ES gericht. Meer crisispreventie. Maar daar weten ze ook van m'n ES af en ik kan met een bepaalde verpleegkundige heel fijn praten over mn ES en afspraken maken. Ze is alleen afgelopen weekend net op vakantie gegaan voor 3 weken.. en in principe stopt mn behandeling bij het GGZ op 8 augustus wat zou betekenen dat ik haar niet meer zie. Ik heb echter een verzoek geschreven om nog 4 weken langer door te gaan zodat ik samen met de verpleging naar mn menu kan kijken en wekelijks kan terugkoppelen hoe het is gegaan. Ik weet alleen nog niet of dat goedgekeurd word.. dus daarover zit ik nogal in spanning.. (sorry voor het lange verhaal hihi) @Kirsten: Stoer van je! Heel veel succes bij de dokter morgen. Wees open en eerlijk en schaam je niet voor je probleem. Houd geen dingen achter!
Ik heb net, na het paardrijden wat nogal intensief was, een ham/kaas croissantje gegeten. Heel lekker, heb het ook nodig (moet echt wat aankomen) maar ik voel me zooooo schuldig en rot..
SaZ
Berichten: 1421
Geregistreerd: 19-09-07
Woonplaats: Voorschoten
Geplaatst: 29-07-13 22:19
Wat goed van je, Mendy! Je mag ook echt wel trots zijn op jezelf dat je je leven zo goed op aan het pakken bent. Probeer te onthouden dat bij dat leven ook een gezond gewicht (met af en toe een ham/kaascroissantje ) hoort. Het één is er in principe niet zonder het ander Wel balen dat die verpleegkundige net op vakantie is. Kan me voorstellen dat dat spanning oplevert Is er misschien iemand op je werk of in je vriendenkring die misschien kan helpen een oogje in het zeil te houden? Gewoon als stok achter de deur, iemand die je af en toe kan aansporen om bijvoorbeeld een wat rianter of een extra tussendoortje te nemen of iets dergelijks?
Kirstenn_
Berichten: 289
Geregistreerd: 26-08-06
Woonplaats: Assen
Geplaatst: 29-07-13 22:22
Ik heb het bericht ook geschreven om een stok achter de deur te hebben. Heb het gevoel dat het nu ook echt moet. Heb 1 vriendin verteld dat ik ga en mijn ouders weten het ook. Ik ben bang dat de buitenwereld het niet zal snappen, dat zij denken dat ik onzin uitkraam en dat het aan mij ligt.
@xMendy; Bedankt. Wat vervelend voor je dat je behandeling er bijna opzit. Heb je er veel aangehad?
Jammer dat je ES zo aanwezig blijft, Mendy! Soms zijn het zulke kleine dingen waardoor je ineens weer die 'veiligheid' op wil zoeken... En ik kan me voorstellen dat als je probeert op gewicht te blijven, maar in plaats daarvan afvalt, je even niet meer weet waar je het moet zoeken. Moet ontzettend frustrerend zijn!
Ik ben net teruggekomen van vakantie, en ik zit op het moment ook niet zo lekker in mijn vel. Ik ben een weekje naar Rome geweest, en hoezeer ik het ook naar mijn zin heb gehad, goed voor mijn zelfbeeld was het niet. Al die Italiaanse meiden zijn zo ontzettend slank gebouwd. Kaarsrechte benen, nergens een vetrimpeltje te bekennen... Vond ik best wel confronterend. Ik weet dat ik de afgelopen week echt niet ben aangekomen, maar toch zie ik mezelf nu echt weer als een tientonner in de spiegel. Het was daar zelfs zo dat ik mezelf 's ochtends redelijk normaal kon zien, maar als ik dan eenmaal buiten was geweest en die dunne meiden zag, ik in de spiegel keek en direct 20 kilo zwaarder leek. Ik weet dat wat ik zie niet de werkelijkheid is, maar mijn god, wat is dat moeilijk om te geloven... Als ik zo kijk vind ik mezelf gewoon intens lelijk. Word ook niet blij van de vakantiefoto's
Eten vind ik nu dan ook moeilijk. Ik eet braaf mijn broodjes, maar wel met trillende handjes en een misselijk gevoel. Ik probeer een normaal eetpatroon aan te houden, maar het begint steeds meer aan me te knagen, en ik moet echt mijn uiterste best doen om niet terug te vallen. Merk dat ik in mijn hoofd al (te veel) bezig ben met onder een x aantal kcal per dag blijven...
Rosie
Berichten: 5654
Geregistreerd: 16-05-04
Woonplaats: Kop van NH
Geplaatst: 30-07-13 14:30
Ik kan me ZO goed voorstellen hoe dat voelt Swanheart. Normaal gesproken vergelijk je je al met meiden om je heen (ik wel iig) en als je dan daar bent, valt het niet mee met zulke dunne vrouwen om je heen. Feitelijk weet je dat je helemaal niet dik bent, dat slechts je bouw anders is, maar toch blijft het aan je knagen. Goed van je dat je je toch aan je menu houdt, probeer dat ook echt vol te houden. Het enige wat je kan doen om niet terug te vallen is door te blijven eten. Geef het ook wat tijd. Kunst is om die dunne meiden in je hoofd aan de kant te zetten en gewoon je eigen ding te blijven doen. Het went vanzelf.. maar je moet het wel de tijd geven. Als je nu gaat rommelen met het eten is de kans op terugval aanzienlijk groter. Eten is jouw medicijn. Dat werd mij altijd gezegd in de kliniek, en nog steeds.
Bij mij is het croissantje nog steeds niet uit mn hoofd. Heb net weer intensief gereden en ben keihard aan het compenseren. Morgen gesprek bij de kliniek, heb even een schop onder mn kont nodig.
Jammer Mendy. Want een croissantje is een heel normaal iets om te eten. Ik denk dat je nog meer hulp op eetstoornisgebied nodig hebt. De oorzaken zijn nog niet aangepakt als ik het zo lees. Ik begrijp hoe triggerend het kan zijn om af te vallen, maar wees sterker dan dat. Voel je je nu daadwerkelijk beter? Nu de eetstoornis weer meer en meer vat krijgt? Je weet hoe snel het kan gaan, straks kun je al niet meer rijden. Zou je dat niet jammer vinden? Heb je nog meer motivaties om te blijven eten? Wat zijn de voor-en nadelen van een terugval?
Rosie
Berichten: 5654
Geregistreerd: 16-05-04
Woonplaats: Kop van NH
Geplaatst: 30-07-13 16:52
Fysiek merk ik er niet zoveel van. Ik heb af en toe wel trek, maar ik heb mezelf in de loop der jaren geleerd dat te negeren. Dus ik merk het vaak ook niet op. Ik krijg ook geen eetdrang oid als ik te lang niks of weinig eet. Ik steek gewoon een sigaret op en doe m'n ding. Ik denk wel steeds van 'zometeen ga ik iets eten' maar stel dat steeds uit, en voor ik weet is het zoals nu al bijna 17:00 uur. Heb wel wat gegeten hoor vandaag, maar dat waren eigenlijk kattenhapjes vergeleken met het menu wat ik hoor te volgen. Je hebt gelijk, ik weet indd hoe snel het kan gaan. Grote motivatie om weer normaal te gaan eten zou idd het paardrijden zijn, dat gaat nu ZO goed eindelijk. Ik durf eindelijk weer te reizen met het OV en met mn scooter overal heen te crossen. Ook werken gaat (nog) heel goed, na bijna 2 jaar in de ziektewet.. (werk nog op AT basis)
Voordelen heeft een terugval niet. Ja, een dun lijf, maar dat is mn eetstoornis die dat wil. Bovendien weet ik feitelijk al dat ik heel slank ben. Maar ik ben verslaafd aan het nummertje op de weegschaal, die iedere keer dat ik erop sta, weer een beetje lager moet zijn. Ik wil niet meer in een kliniek, ziekenhuis, hele dag op bed liggen, alleen maar slapen, helemaal gesedeerd door 8 soorten medicatie. Ik was zo depressief, een zombie. Ik wil niet meer psychotisch worden door ondergewicht. Ik wil weg uit de hele psychiatrie, heb al teveel gezien. Ik wil leven en alles wat ik heb gemist, inhalen. Maar toch.. het zit er nog en het knaagt aan me. Kon ik maar een prive sociotherapeute hebben die overal met me naartoe gaat en samen met me eet..
Dani
Berichten: 14039
Geregistreerd: 26-12-08
Woonplaats: Alkmaar
Geplaatst: 30-07-13 17:50
xMendy schreef:
Kon ik maar een prive sociotherapeute hebben die overal met me naartoe gaat en samen met me eet..
Die moet je zelf worden. Je bent er bekend genoeg mee om te weten wat ze zouden zeggen, dus je kan het jezelf ook vertellen.
"Nee, je gaat niet zometeen eten, je gaat nu iets eten anders blijf je uitstellen." "Ja, je gaat gewoon die extra boterham eten. Je kan niet spontaan dik worden van een boterham." "Van een croissantje/chipjes/ijsje/stuk vlees kom je geen kilo's aan en verandert je lichaam niet."
En als het helpt om dat stemmetje in gedachten te koppelen aan een specifieke therapeut, vooral doen. Jezelf blijven vertellen wat die therapeut je zou zeggen als die aanwezig was. En echt stoppen met dat uitstellen, dat lijkt misschien heel per ongeluk en 'oh ik heb gewoon geen honger' maar ik durf te wedden dat je stiekem heus wel bewúst uitstelt en dat het gewoon ruimte geven aan je eetstoornis is. "Zometeen" eten mag niet. Nú.
Je hebt zo vreselijk veel redenen om níet terug te willen..en hoe machteloos het soms ook voelt, uiteindelijk heb je het wel zelf in de hand. Je kan zelf de keuze maken toe te geven aan het uitstellen, het kleine beetjes eten..of jezelf dwingen een eetlijst te volgen qua tijden en hoeveelheden. En je 'klinkt' nu een beetje..nou ja, machteloos. Terwijl je dat niet bent.
Oh, en één belangrijke maar Hele Enge tip: weegschaal de deur uit. Is verschrikkelijk moeilijk en eng en roept vast enorme weerstand op, maar probeer -heel even- niet vanuit je eetstoornis te beredeneren, want het kan ook vreselijk veel rust geven als je dat getalletje niet meer hoeft te zien. Voor mij was het een cruciale stap om echt verder te komen; net als jij was ik ook 'verslaafd' aan dat nummertje, en pas toen ik dat noodgedwongen los moest laten kon ik de rest óók los gaan laten.
Eline91
Berichten: 3480
Geregistreerd: 21-05-11
Geplaatst: 30-07-13 17:55
@xMendy: Kom op, geef jezelf een schop onder de kont en neem je lijst terug op! Je hebt zoveel te verliezen als je je nu weer laat meeslepen door die eetstoornis!
Ik snap je obsessie met dat getalletje op de weegschaal, maar is het geen oplossing om je wat minder vaak te gaan wegen? Desnoods je weegschaal aan iemand anders geven zodat je je niet meer kan de hele tijd wegen. Proberen die gedachten te negeren en terug volgens je lijst gaan eten. Als je al 3 maanden stabiel was met je eetlijst, zal je niet ineens aankomen door volgens je lijst te eten.
Heb je geen hulp meer als je behandeling bij het GGZ afloopt? Ik denk eerlijk gezegd dat je momenteel nog niet stevig genoeg in je schoenen staat om het zonder hulp te redden.
@SwanHeart: Wat jammer dat je niet echt hebt kunnen genieten van je reis naar Italië. Wel goed van je dat je je eetlijst aanhoudt, ondanks dat je het zo moeilijk hebt! Ik weet dat het moeilijk is, maar je moet proberen om je minder te spiegelen aan andere mensen. Er zal altijd iemand zijn die dunner is dan jij of die minder eet dan jij, maar dat wil echt nog niet zeggen dat jij dik bent of te veel eet.
Nadine_S
Berichten: 3980
Geregistreerd: 02-06-08
Geplaatst: 30-07-13 18:01
Sluit me aan bij Dani, die kan het net even mooier verwoorden
Er zit geen voordeel aan je terugval zeg je. Die is er wel, anders zou je het niet doen. En die kick van steeds een lager getal op de weegschaal, ook voor mij herkenbaar (geweest). Maar is dat waar jij je eigenwaarde uit haalt? Wat ga je concreet doen om niet meer in het ziekenhuis/de kliniek terecht te komen? Alleen jij kunt je eetstoornis een halt toe roepen. En dat kun je!
De dokter bevestigde wat ik al dacht, Binge Eating Disorder.. Bij de dokterspraktijk is een dieetiste die ook psycholoog is. Mijn HA gaat uitzoeken of zij de juiste papieren heeft voor eetstoornissen, als dat het geval is kan ik bij haar terecht en anders bij een eerste lijn psycholoog.