Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-09-09 22:27

Re: Abortus of niet?

Geplaatst: 09-09-09 22:27

Dito, ga daar zelfs vrij ver in O:)

Als ik ooit zwanger raak op deze manier, dan moet ik al een hele, hele grote pechvogel zijn

**Geplaatst**: 09-09-09 22:28

Geplaatst: 09-09-09 22:28

Adil18 schreef:
MamboBeach schreef:
Ik heb nooit gezegd dat iemand anders een kind moet krijgen hoor...
Die opmerking kwam misschien een beetje ongelukkig...

Nouja, ik kan me wel voorstellen wat ze bedoelen, de meeste vrouwen zijn a la tijgerin als ze hun baby eenmaal hebben. Maar er zijn ook vrouwen die zoiets hebben van, wat is dat nu weer, in het begin...

Nou ja, dan zijn we er al uit toch

Het is ook iets wat vooral zo sterk op gevoel 'gedaan' wordt, en zo wordt ook gereageerd. Logisch dat er dan bij iedereen iets anders uitkomt, wat iedereen voelt en denkt vaak net iets anders dan de ander...

Iedereen zijn gevoel is anders, tuurlijk! Maar ik moet echt eerlijk zeggen dat ik nog nooit iemand ben tegen gekomen die heeft gezegd spijt te hebben van zijn of haar kind...

**Geplaatst**: 09-09-09 22:29

Geplaatst: 09-09-09 22:29

Adil18 schreef:
pharagirlke schreef:
Dat abortus geen variatie van de pil/het condoom is, hebben vrijwel alle mensen in deze discussie wel door denk ik.

Inderdaad, ik denk dat de mensen die hier geen kinderen willen hebben er ook wel voor zorgen dat alles veilig gebeurd...

Ik in ieder geval wel...

Hier misschien wel maar echt, er is echt een behoorlijke groep meiden die het maar even laten weghalen...

**Geplaatst**: 09-09-09 22:31

Geplaatst: 09-09-09 22:31

UHuh!!!

!

Citaat:
En tóch, tóch is dat moedergevoel gekomen en ik gok dat de kans 99% is dat jij het ook krijgt als je eenmaal zwanger bent

Ik doelde meer op een opmerking als deze, ik zeg ook niet dat jij degene bent die een verantwoording eist, misschien heb ik dat ook niet helemaal handig neergezet. Maar er zijn wel heel veel mensen die dat wel doen (en jij was toevallig de laatste met een opmerking erover) en dat komt nogal betuttelend en kleinerend over. Als ik nu tegen jou zou zeggen dat je nog niet beseft waar je mee bezig bent omdat je nog zo jong bent, dan stuit dat jou ook tegen de borst. Terwijl je misschien heel bewust een keuze hebt gemaakt (even als voorbeeld hè!!!).

*edit*

Citaat:
Iedereen zijn gevoel is anders, tuurlijk! Maar ik moet echt eerlijk zeggen dat ik nog nooit iemand ben tegen gekomen die heeft gezegd spijt te hebben van zijn of haar kind...

Ik ben wel eens iemand tegengekomen die er spijt van had, dat was voor het betreffende kind ook absoluut geen fijn leven

. En ik ken nog iemand die heel erg fanatiek verkondigt blij te zijn met haar kinderen, maar uit alles in haar houding tegenover haar kinderen blijkt dat ze ze liever niet had gehad. Ze zijn eigenlijk alleen maar lastig en ze worden bij iemand gedumpt zodra ze de kans krijgt.

Volgens mij heeft mijn eigen zus wel eens spijt, mijn neefje is niet de makkelijkste en mijn zus biedt hem ook niet de duidelijkheid en structuur die hij zo hard nodig heeft, dus dat escaleert alleen maar steeds meer. Nichtje is duidelijk haar favoriet (is de 2e), die twee slaan elkaar letterlijk de hersens in, dat gaat er echt schokkend hard aan toe

. Daar hebben zij en haar man trouwens ook echt het grootste aandeel in hoor.

Laatst bijgewerkt door hyppolyte op 09-09-09 22:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-09-09 22:34

Re: Abortus of niet?

Geplaatst: 09-09-09 22:34

Maar daar heb ik dus absoluut niet mee bedoeld dat ze kinderen moet nemen, het is puur áls ze het zou doen. Als zij of jij of wie dan ook geen kinderen wil moet je dat helemaal zelf weten en ik zal de laatste zijn die zich daaraan stoort

**Geplaatst**: 09-09-09 22:35

Geplaatst: 09-09-09 22:35

MamboBeach schreef:
Iedereen zijn gevoel is anders, tuurlijk! Maar ik moet echt eerlijk zeggen dat ik nog nooit iemand ben tegen gekomen die heeft gezegd spijt te hebben van zijn of haar kind...

Niemand heeft spijt, maar ik ben al wel enkele moeders tegengekomen die heel eerlijk tegen mij hebben gezegd dat ze hun kinderen voor niets ter wereld zouden willen missen. Maar als ze alles van tevoren geweten hadden waren ze niet aan kinderen begonnen.

**Geplaatst**: 09-09-09 22:36

Geplaatst: 09-09-09 22:36

Huh, welke opmerking bedoel je nou? Ik ga echt geen kids door de strot van vrouwen duwen hoor...

Vind je mij jong. Thanx... _O-

Grapje!

Ik was ook best jong moeder hoor! 21 jaar toen ik zwanger was en net 22 jaar toen ik beviel. En niemand die aan mijn kind mocht komen en nog steeds niet, aan geen 1!

Leeftijd zegt mij eigenlijk niet zoveel, ligt eraan hoe je bent en hoe je in het leven staat...Dat helpt mede denk ik.

**Geplaatst**: 09-09-09 22:39

Geplaatst: 09-09-09 22:39

ThePast03 schreef:
MamboBeach schreef:
Iedereen zijn gevoel is anders, tuurlijk! Maar ik moet echt eerlijk zeggen dat ik nog nooit iemand ben tegen gekomen die heeft gezegd spijt te hebben van zijn of haar kind...

Niemand heeft spijt, maar ik ben al wel enkele moeders tegengekomen die heel eerlijk tegen mij hebben gezegd dat ze hun kinderen voor niets ter wereld zouden willen missen. Maar als ze alles van tevoren geweten hadden waren ze niet aan kinderen begonnen.

Heb ik ook nog nooit gehoord, eerlijk niet.
Ik ben best een jonge moeder, al vind ik die 3 ervoor best oud _-:(

maargoed, ik vind dat juist weer heerlijk. Heb ook niet het gevoel dat ik wat mis ofzo, want DAT krijg je juist weer vaak te horen als je jong moeder bent. Dat is ook heel vervelend hoor...

**Geplaatst**: 09-09-09 22:41

Geplaatst: 09-09-09 22:41

MamboBeach schreef:
Heb ik ook nog nooit gehoord, eerlijk niet.
Ik ben best een jonge moeder, al vind ik die 3 ervoor best oud maargoed, ik vind dat juist weer heerlijk. Heb ook niet het gevoel dat ik wat mis ofzo, want DAT krijg je juist weer vaak te horen als je jong moeder bent. Dat is ook heel vervelend hoor...

Ik denk ook niet dat ze zoiets snel tegen andere ouders zouden bekennen.
Die reageren over het algemeen toch een stuk gevoeliger op dit soort dingen omdat ze alles wat gezegd wordt op hun eigen kinderen projecteren.

**Geplaatst**: 09-09-09 22:42

Geplaatst: 09-09-09 22:42

MamboBeach schreef:
Iedereen zijn gevoel is anders, tuurlijk! Maar ik moet echt eerlijk zeggen dat ik nog nooit iemand ben tegen gekomen die heeft gezegd spijt te hebben van zijn of haar kind...

Ik helaas wel.....

Een moeder van drie kinderen, en een vriendin van mij met één kindje....hb dit vanaf het begin af aan meegemaakt. De laatste ging op een gegeven moment scheiden, zij kreeg het kindje.
Ik dacht echt altijd dat zij stapel op dr dochter was, ze was ook een plaatje voor zover je dat van een kind kan zeggen.
Tot ze op een gegeven moment zich steeds meer ging afzonderen, langer slapen, later naar bed, feestjes, en tot diep in de nacht films kijken....Het kind werd een last. Ze kon het niet meer de aandacht geven die het nodig had, en toen heb ik met haar gepraat.
Waarom ze ooit zo gelukkig was en nu totaal niet meer. Ze werd ziek ging van alles mankeren vorrig jaar is er een tumor uit haar buik verwijderd.
Ik vroeg dr nog, hoe zou je het vinden om je dochter weer te zien. Ik zag weer die donkere schaduw in dr ogen.....En toen vertelde ze me dat ze haar had afgestaan aan haar ex en haar nog maar eens in de twee weken wilde en kon zien.
We hebben toen heel veel gepraat, en in die tussentijd kreeg ze ook nog een miskraam. Zij is op veel punten gelijk aan mij, geen drama leven gaat verder en een kind erbij is gewoon geen optie.
Sprak haar laatst..Ze gaf aan geen spijt te hebben van haar beslissing, en weer helemaal opbloeide,
ze was helemaal utigeblust door de emotie's van het feit dat ze zo'n spijt had gehad van haar kindje,
maar langzaam weer EINDELIJK dr zelf kon zijn....
Andere verhaal met die drie kinderen is een soort gelijk verhaal, ook in mijn nabije omgeving.

Ik heb veel opgestoken van de verhalen en trok aan het eind van het gesprek de deur met een zucht achter mij dicht, wat moet dat verschrikkelijk zijn om daar achter te komen.
T is dat haar lichaam het begaf, en ze helemaal opgebrand was, anders was het kind er mss nog geweest.

Wat ben ik dan blij op mijn blote knietjes dat ik weet wat ik wil

anneliesdj schreef:
Duidelijker kan ik niet zijn lijkt me, het ging mij erom dat de moedergevoelens wss alsnog wel komen áls ze zwanger zou worden, dat die kans heel klein is snap ik ook wel.

Ooo wat spreek jij jezelf tegen zeg, een bericht eerder schreef je nog;

anneliesdj schreef:
En tóch, tóch is dat moedergevoel gekomen en ik gok dat de kans 99% is dat jij het ook krijgt als je eenmaal zwanger bent ;)

**Geplaatst**: 09-09-09 22:43

Geplaatst: 09-09-09 22:43

@ mambo, ik geloof dat je het over mijn reactie hebt? Dat ging om de opmerking van anneliesdj, ik heb geen idee hoe jong jij bent

Daar ga ik mij ook maar niet aan wagen _O-

.

Even tussendoor, ik heb ook wel heel sterk zo'n oergevoel, maar dat uit zich bij mij nog niet zo richting kinderen. Maar als iemand aan mijn familie of dieren komt, dan vreet ik ze met huid en haar op. Ik heb nog wel een foto waar ik met mijn nichtje opsta, daar heb ik ook zo'n blik van: 'waag het niet om er aan te komen!' heell apart gezicht wel

**Geplaatst**: 09-09-09 22:46

Geplaatst: 09-09-09 22:46

ThePast03 schreef:
MamboBeach schreef:
Heb ik ook nog nooit gehoord, eerlijk niet.
Ik ben best een jonge moeder, al vind ik die 3 ervoor best oud maargoed, ik vind dat juist weer heerlijk. Heb ook niet het gevoel dat ik wat mis ofzo, want DAT krijg je juist weer vaak te horen als je jong moeder bent. Dat is ook heel vervelend hoor...

Ik denk ook niet dat ze zoiets snel tegen andere ouders zouden bekennen.
Die reageren over het algemeen toch een stuk gevoeliger op dit soort dingen omdat ze alles wat gezegd wordt op hun eigen kinderen projecteren.

Weet ik niet, ik zou juist denken van wel, want moeders onder elkaar kunnen ook wel eens klagen hoor!

**Geplaatst**: 09-09-09 22:47

Geplaatst: 09-09-09 22:47

Chiqa schreef:
anneliesdj schreef:
Duidelijker kan ik niet zijn lijkt me, het ging mij erom dat de moedergevoelens wss alsnog wel komen áls ze zwanger zou worden, dat die kans heel klein is snap ik ook wel.

Ooo wat spreek jij jezelf tegen zeg, een bericht eerder schreef je nog;

anneliesdj schreef:
En tóch, tóch is dat moedergevoel gekomen en ik gok dat de kans 99% is dat jij het ook krijgt als je eenmaal zwanger bent ;)

WTF? Hou nou eens op te zieken, ik heb het uitgelegd en ik bedoel het niet zoals jij het opvat, hoe vaak moet ik dat nog zeggen??

**Geplaatst**: 09-09-09 22:49

Geplaatst: 09-09-09 22:49

MamboBeach schreef:
Weet ik niet, ik zou juist denken van wel, want moeders onder elkaar kunnen ook wel eens klagen hoor!

Dat weet ik ook daar heb ik meerdere malen ooggetuige (eerder oorgetuige

) van mogen zijn.
Maar dat soort dingen zeggen moeder denk ik eerder tegen niet moeders, dat ligt toch gevoeliger dan klagen.

Een hoop moeders zouden het toch "not done" vinden als een andere moeder zegt dat ze er niet aan was begonnen als ze het allemaal van te voren had geweten.

**Geplaatst**: 09-09-09 22:50

Re: Abortus of niet?

Geplaatst: 09-09-09 22:50

Mee eens, het was al opgelost, en we weten allemaal hoe lastig het is om op papier iets duidelijk te maken.

Ik weet trouwens niet hoe het met jullie zit, maar ik ga iedereen even weltrusten wensen, ik moet om half 7 weer op

**Geplaatst**: 09-09-09 22:52

Geplaatst: 09-09-09 22:52

mij zou dat niet overkomen. (ben man en heb een vriend).
Maar wil toch even op bepaalde dingen reageren in dit topic. Ik heb bepaalde dingen dan ook met verbijstering zitten lezen. En inderdaad hoe sommige mensen denken over een abortus. Tuurlijk zijn er mensen die een kind niet kunnen onderhouden. En die te jong zijn enzo. Maar ik vind gewoon, dat je er zelf bij bent met wat je doet. En als je zwanger raakt, vind ik dat je verplicht bent om voor die consuquentie op te draaien, want uitsluitend ben jij als diegene die zwanger is de persoon die een grote fout heeft begaan. Mijn moeder heeft mij ook een groot gedeelte van mijn leven alleen opgevoed, en verzorgd en gezorgd dat er geld in het laatje kwam. En geloof me, die sloeg voor elke tien gulden een andere weg in.

**Geplaatst**: 09-09-09 22:53

Geplaatst: 09-09-09 22:53

Chiqa schreef:
MamboBeach schreef:
Iedereen zijn gevoel is anders, tuurlijk! Maar ik moet echt eerlijk zeggen dat ik nog nooit iemand ben tegen gekomen die heeft gezegd spijt te hebben van zijn of haar kind...

Ik helaas wel..... Een moeder van drie kinderen, en een vriendin van mij met één kindje....hb dit vanaf het begin af aan meegemaakt. De laatste ging op een gegeven moment scheiden, zij kreeg het kindje.
Ik dacht echt altijd dat zij stapel op dr dochter was, ze was ook een plaatje voor zover je dat van een kind kan zeggen.
Tot ze op een gegeven moment zich steeds meer ging afzonderen, langer slapen, later naar bed, feestjes, en tot diep in de nacht films kijken....Het kind werd een last. Ze kon het niet meer de aandacht geven die het nodig had, en toen heb ik met haar gepraat.
Waarom ze ooit zo gelukkig was en nu totaal niet meer. Ze werd ziek ging van alles mankeren vorrig jaar is er een tumor uit haar buik verwijderd.
Ik vroeg dr nog, hoe zou je het vinden om je dochter weer te zien. Ik zag weer die donkere schaduw in dr ogen.....En toen vertelde ze me dat ze haar had afgestaan aan haar ex en haar nog maar eens in de twee weken wilde en kon zien.
We hebben toen heel veel gepraat, en in die tussentijd kreeg ze ook nog een miskraam. Zij is op veel punten gelijk aan mij, geen drama leven gaat verder en een kind erbij is gewoon geen optie.
Sprak haar laatst..Ze gaf aan geen spijt te hebben van haar beslissing, en weer helemaal opbloeide,
ze was helemaal utigeblust door de emotie's van het feit dat ze zo'n spijt had gehad van haar kindje,
maar langzaam weer EINDELIJK dr zelf kon zijn....
Andere verhaal met die drie kinderen is een soort gelijk verhaal, ook in mijn nabije omgeving.

Ik heb veel opgestoken van de verhalen en trok aan het eind van het gesprek de deur met een zucht achter mij dicht, wat moet dat verschrikkelijk zijn om daar achter te komen.
T is dat haar lichaam het begaf, en ze helemaal opgebrand was, anders was het kind er mss nog geweest.

Wat ben ik dan blij op mijn blote knietjes dat ik weet wat ik wil

anneliesdj schreef:
Duidelijker kan ik niet zijn lijkt me, het ging mij erom dat de moedergevoelens wss alsnog wel komen áls ze zwanger zou worden, dat die kans heel klein is snap ik ook wel.

Ooo wat spreek jij jezelf tegen zeg, een bericht eerder schreef je nog;

anneliesdj schreef:
En tóch, tóch is dat moedergevoel gekomen en ik gok dat de kans 99% is dat jij het ook krijgt als je eenmaal zwanger bent ;)

Ik geloof wat je schrijft en dat het is gebeurd maar kun je je voorstellen dat ik me er eigenlijk niets bij kan voorstellen. Beetje ingewikkeld maar begrijp je?
Ik heb het echt ook nooit gehoord... Maargoed, neemt niet weg dat het anders kan gaan of lopen...
Lijkt me heel erg, zowel voor moeder als kind.
Klinkt misschien heel zwaar, maar ik zeg wel eens tegen mijn kids dat mijn hart klopt voor hun en dat zij mijn hart zijn... Maar dat is echt mijn gevoel...
Als ik dan mijn jongste babyzoon zie liggen en hij lacht tegen me met dat tandenloze bekkie ben ik verkocht...

**Geplaatst**: 09-09-09 22:55

Geplaatst: 09-09-09 22:55

hyppolyte schreef:
@ mambo, ik geloof dat je het over mijn reactie hebt? Dat ging om de opmerking van anneliesdj, ik heb geen idee hoe jong jij bent Daar ga ik mij ook maar niet aan wagen .

Even tussendoor, ik heb ook wel heel sterk zo'n oergevoel, maar dat uit zich bij mij nog niet zo richting kinderen. Maar als iemand aan mijn familie of dieren komt, dan vreet ik ze met huid en haar op. Ik heb nog wel een foto waar ik met mijn nichtje opsta, daar heb ik ook zo'n blik van: 'waag het niet om er aan te komen!' heell apart gezicht wel

Rarara! Hoe JONG ben ik...

**Geplaatst**: 09-09-09 22:59

Geplaatst: 09-09-09 22:59

MamboBeach schreef:
hyppolyte schreef:
@ mambo, ik geloof dat je het over mijn reactie hebt? Dat ging om de opmerking van anneliesdj, ik heb geen idee hoe jong jij bent Daar ga ik mij ook maar niet aan wagen .

Even tussendoor, ik heb ook wel heel sterk zo'n oergevoel, maar dat uit zich bij mij nog niet zo richting kinderen. Maar als iemand aan mijn familie of dieren komt, dan vreet ik ze met huid en haar op. Ik heb nog wel een foto waar ik met mijn nichtje opsta, daar heb ik ook zo'n blik van: 'waag het niet om er aan te komen!' heell apart gezicht wel

Rarara! Hoe JONG ben ik...

27?

**Geplaatst**: 09-09-09 23:01

Geplaatst: 09-09-09 23:01

Navidad schreef:
mij zou dat niet overkomen. (ben man en heb een vriend).
Maar wil toch even op bepaalde dingen reageren in dit topic. Ik heb bepaalde dingen dan ook met verbijstering zitten lezen. En inderdaad hoe sommige mensen denken over een abortus. Tuurlijk zijn er mensen die een kind niet kunnen onderhouden. En die te jong zijn enzo. Maar ik vind gewoon, dat je er zelf bij bent met wat je doet. En als je zwanger raakt, vind ik dat je verplicht bent om voor die consuquentie op te draaien, want uitsluitend ben jij als diegene die zwanger is de persoon die een grote fout heeft begaan. Mijn moeder heeft mij ook een groot gedeelte van mijn leven alleen opgevoed, en verzorgd en gezorgd dat er geld in het laatje kwam. En geloof me, die sloeg voor elke tien gulden een andere weg in.

Een pil geeft nog steeds geen 100% garantie en het verhaaltje over de slechte kwaliteit van sommige condomen hebben we ook allemaal al wel eens gehoord denk ik...

Sja, mensen kunnen fouten maken. Zoals ik eerder zei, is het erg stom keer op keer een bepaalde fout te maken en hierdoor zelfs keer op keer zwanger te worden en keer op keer abortus te laten plegen (zoals bij dat meisje uit Engeland). Maar je kunt een fout maken en om daarom nou je hele leven voor te moeten boeten? Nee, dat zie ik niet in...

**Geplaatst**: 09-09-09 23:02

Geplaatst: 09-09-09 23:02

Robynn schreef:
MamboBeach schreef:

Rarara! Hoe JONG ben ik...

27?

Ik vind jou lief hoor!

**Geplaatst**: 10-09-09 06:18

Geplaatst: 10-09-09 06:18

Chiqa schreef:
anneliesdj schreef:
Duidelijker kan ik niet zijn lijkt me, het ging mij erom dat de moedergevoelens wss alsnog wel komen áls ze zwanger zou worden, dat die kans heel klein is snap ik ook wel.

Ooo wat spreek jij jezelf tegen zeg, een bericht eerder schreef je nog;

anneliesdj schreef:
En tóch, tóch is dat moedergevoel gekomen en ik gok dat de kans 99% is dat jij het ook krijgt als je eenmaal zwanger bent ;)

Ik denk dat anneliesdj bedoeld met het laatste, dikgedrukte zinnetje, dat ze begrijpt dat de kans heel klein is dat je zwanger raakt en niet dat de kans heel klein is dat je moedergevoelens krijgt, mocht dat toch gebeuren.

Beetje flauw gequote als je het mij vraagt; moet toch wel te doen zijn voor de gemiddelde nederlander, dit in de juiste context plaatsen.

Ik ken ook moeders en vaders die een bepaald soort van 'spijt' hebben van de kinderen en ik weet zeker dat er meer zijn dan je denkt. Ze verlangen terug naar het vrije leven zonder grote verantwoordelijkheden. Er rust alleen een groot taboe op, want het wordt door de omgeving niet geaccepteerd (en terecht).

Daarom vind ik het jammer dat er door sommige mensen totaal niet over na wordt gedacht wat de impact van het moederschap is op je leven. Hoe kun je nu spijt krijgen van de weloverwogen beslissing dat je er volledig voor gaat die imo toch bij het moederschap hoort??

**Geplaatst**: 10-09-09 07:31

Geplaatst: 10-09-09 07:31

MamboBeach schreef:
Ik vind jou lief hoor!

Is nie goed nie?

Ik heb werkelijkwaar ook geen idee hoor, heb even snel gezocht, maar kon geen foto's etc vinden _O-

Misschien ken ik ook wel ouders die "spijt" hebben van hun kids, maar ik denk niet dat ze het zomaar aan mij zullen vertellen...

**Geplaatst**: 10-09-09 07:41

Re: Abortus of niet?

Geplaatst: 10-09-09 07:41

Volgens mij 31 MB

**Geplaatst**: 10-09-09 08:07

Geplaatst: 10-09-09 08:07

Anneliesdj, op de een of andere manier gingen mijn nekharen ook rechtop staan bij die opmerking van jou over het moedergevoel. Of je het nu wel of niet zo bedoelde

. “Wij’ die geen kinderen willen, krijgen ons hele leven al niets anders te horen en op een gegeven moment ben je dat echt meer dan spuugzat. Maar goed, misschien komt dat moedergevoel ook wel áls je dan ooit een keer onverhoopt zwanger wordt, misschien ook niet. Ik doe er in ieder geval alles aan om het niet te hoeven ervaren

.

En sorry dames met kinderen, ik wil jullie echt niet beledigen hoor maar niemand krijgt een mooier lijf van kinderen baren, niemand. Ik ken meer dan zat meiden met kinderen, jong, oud, dik, dun. En allemaal zijn ze echt nog supermooi hoor, begrijp me niet verkeerd maar geen van de meiden heeft niet of striae, óf slappere borsten, óf minder strak vel, óf, óf, óf…Geen van die meiden heeft het lijf van iemand die goed in haar vel zit (en dat bedoel ik letterlijk en figuurlijk) maar nog nooit kinderen gebaard heeft. Een zwangerschap is nu eenmaal een énorme aanslag op je lijf. En natúúrlijk vind je man je lijf nog mooi. Dat zou helemaal mooi zijn, baar je zijn kinderen en vervolgens vindt hij je niet aantrekkelijk meer

.

En natúúrlijk zal geen van jullie toegeven dat jullie sexleven anders is geworden na de kinderen. Er is toch echter geen vriendinnetje van mij geweest die me niet heeft verteld dat ze hebben moeten inleveren op tijd of intimiteit samen. Dat kan toch ook niet anders? Eerst kon je alle tijd samen besteden en nu heb je kindjes die je aandacht moet geven. Overigens krijg je er blijkbaar een hoop voor terug

.