Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-10-08 22:11

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:11

Jetta schreef:
Dit is een zeer moeilijk onderwerp. Ik denk, dat je de beslissing pas echt kunt nemen, als je ervoor staat, als je in verwachting bent van een gehandicapt kind. De beslissing....dat is persoonlijk. De één wil alles weten van de handicap, om zo goed mogelijk voorbereid te zijn als het kindje wordt geboren. De ander besluit de zwangerschap af te laten breken.
Het besluit dat je neemt na alle informatie die je kunt vinden, te hebben doorgenomen, na moeilijke gesprekken met artsen, familie, vrienden. Na verdriet, ongerustheid, onbeantwoorde vragen die in je hoofd blijven malen. Een soort rouwproces. Afscheid van het idee dat je een prachtig gezond kindje gaat krijgen of afscheid van het ongeboren kindje, het kindje waar je je zó op had verheugd, maar dat niet geboren mag worden.
Het besluit is persoonlijk. Het oordeel niet aan ons. Het verdriet is groot. Wat je ook moet besluiten. De ouders zijn niemand verantwoording schuldig, wat ze ook besluiten.

Ik heb zeer veel ervaring met gehandicapte kinderen én hun ouders. Beperkingen komen in alle soorten en maten voor. Wat de één ernstig vindt, vindt de ander "best te doen". Levenskwaliteit is een mooie term. Wie bepaalt voor wie wat kwaliteit is? Alle kinderen die ik in mijn handen heb mogen houden (en dat zijn er héél wat in 25 jaar gehandicaptenzorg) zijn/waren het waard om van het leven te proeven, te ontwikkelen, te spelen, te lachen, te huilen, tanden te wisselen, puber te zijn enzovoorts. Ja, sommigen zijn jong gestorven, zij waren vaak wijs en doorleefd, in korte tijd hadden zij alles "eruit gehaald wat erin zit". Ja, de gezinnen hebben/hadden hun moeilijkheden, maar er was ook ondersteuning. Soms vanuit onverwachtte hoek. Ik geniet en heb genoten van de liefde en het geduld, de vreugde en de vrolijkheid in de gezinnen. Gewone gezinnen, maar met een kind met een beperking.
Tevens zie ik veel gezinnen, waar de kinderen gezond zijn, zonder beperkingen. Ook die gezinnen kennen hun problemen, die niet altijd minder ernstig en zorgelijk zijn.

Het besluit is persoonlijk. Het oordeel niet aan ons.
Ik wens iedereen veel wijsheid en liefde en hoop, dat je nooit een beslissing over leven of dood hoeft te nemen over je eigen kind.

Heel mooi gesproken.
Vooral het vetgedrukte tekst vind ik erg sterk omdat dat me herinnert aan mijn broer die ook jong is gestorven door epilepsie.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:13

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:13

malih schreef:
Even een vraag voor iedereen hier, Vandaag had ik een gesprek met mijn moeder(we doen beide het zelfde werk, )

Zei vertelde dus, ze heeft vroeger(jaar of 20 geleden) Voor een meisje gezorgd dit meisje zou naar 2 vwo gaan(meid was meer dan hoogbegaafd) ze kreeg hersenvlies ontsteking en weg was deze meid. Ze was nog steeds slim, maar kon niet meer naar school. En was dus zwaar gehandicapt. En woonde in een instelling en immers woonde ze eerst thuis.

Voor de genen die brullen dat ze het direct weg zouden halen, wat zouden jullie met zo'n meisje dan doen?

Dat is echt compleet iets anders. Je hebt een kinderwens en je bent zwanger. Je bent in de wolken samen en dan komt een arts je de keus geven als er iets is gevonden bij je kindje in je buik dat niet in orde is. Als je dan abortus kiest verwerk je dat als een abortus en groot verlies.

Als je al een aantal jaren voor je kind zorgt en in leven een band hebt, die nog vele malen sterker is dan met je ongeboren kind is het compleet anders, als dat kind iets naars overkomt. Je zet je al dagelijks voor de volle 200% in of meer. Je geeft al alles en echt het verdriet dat je dan te verwerken zou krijgen ga je dan op die manier mee om die daarbij komt.

Ik heb respect voor ouders die de knop uit kunnen zetten van hun kind. Dat lijkt me het allermoeilijkst, want je wil je kind niet meer kwijt. Maar we laten met zijn allen geen dier lijden, want dat is zielig. Dus waarom wel je kind? Het zou super egoistisch zijn en ik denk dat je daar liever aan toegeeft.
Heeft het kind alle kansen om te leven ga je daar echt wel je voor inzetten. Dat wil je gewoon doen dan. Waarom dat anders is? imo omdat je al zoveel verder bent met je kind.

Ik weet wel een klein beetje waar ik het over heb, aangezien ik mijn eerste zoontje tijdens de zwangerschap verloor. Een volledig mannetje die netjes begraven is een naam heeft en alles. Toch zou ik mijn zoontje van 11 voor hem niet willen ruilen. Dit is zoveel sterker. En als ik kijk naar het leven van mijn moeder met mijn zwaar gehandicaote broer, denk ik dat ik toch meer kansen heb om een goeie moeder te zijn en mijn zoon veel mee te geven in dit leven. Mijn moeder (65) doet alles voor hem(31) zelf elke dag naast dagbesteding, maar je bent gedeeltelijk verzorger.

En nee, ik hoop nooit van mijn kind af te zijn, ook niet als ie 20, 30 of 40 en ouder is. Ik ben 34 en mijn moeder is mijn moeder elke dag nog.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:22

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:22

C_arola schreef:
Coentjuh schreef:
Ik zou abortus plegen. Maar goed ik zie het helemaal niet zitten om kinderen te krijgen, dus dat zou ik zoiezo doen mocht ik zwanger zijn! Maar als ik het wel zou willen en er was te zien dat het kindje gehandicapt is en dus geen goed leven zou krijgen.. en jezelf als ouders er ook geen makkelijk leven na houdt, dan is het niet zo moeilijk voor mij.

Hoezo hebben gehandicapte kinderen geen goed leven??
vind ik erg makkelijk be/veroordeeld.

Dat staat vanaf pagina 1 al beschreven, ze moeten vaak speciale begeleiding, moeite met lezen, schrijven, communiceren, weinig vrienden, moeilijk om ooit een man/vrouw te vinden etc etc.. Maar goed ik heb ook geen kinderwens. Dus het is nu makkelijk voor mij.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:22

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:22

Niet iedereen denkt zoals jij Superpony. Veel ouders willen niks meer van hun kind weten als blijkt dat hij/zij gehandicapt is geworden. Heel veel kinderen worden dan in de steek gelaten. Die kant is er ook.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:24

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:24

Coentjuh schreef:
C_arola schreef:

Hoezo hebben gehandicapte kinderen geen goed leven??
vind ik erg makkelijk be/veroordeeld.

Dat staat vanaf pagina 1 al beschreven, ze moeten vaak speciale begeleiding, moeite met lezen, schrijven, communiceren, weinig vrienden, moeilijk om ooit een man/vrouw te vinden etc etc.. Maar goed ik heb ook geen kinderwens. Dus het is nu makkelijk voor mij.

En omdat zij meer problemen hebben met de doorgaanse dingen in het leven hebben zij geen goed leven???
Mijn broer heeft alles meegemaakt wat jij hierboven schreef; begeleiding, moeite met lezen en schrijven.
En toch kon hij ontzettend goed genieten van het leven, meer zelfs dan ik als gezond persoon.
Ik ben het dus absoluut niet met je eens dat zij daardoor geen goed leven kunnen hebben!
Maar ieder zijn mening.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:28

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:28

Scheer ook niet iedereen over één kam hoor, heb het over het algemeen. En ik zie dat zelf niet zitten met een gehandicapt kind, lijkt me ontzettend zwaar en ook zwaar voor je relatie. Dus om terug te komen op de topic titel, idd abortus.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:30

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:30

Toevallig had ik het hier vandaag over met een klasgenoot

Ik zou het kind dan laten weghalen. Heel cru misschien, maar ik denk niet dat ik er dan van zou kunnen houden. Ik heb gewoon niks met gehandicapten, ben er echt een beetje bang voor.

Niks aanvallends hoor, gewoon mijn mening Lachen

Respect voor de mensen die zulke kindjes wel ' houden', ookal weten ze dat het kind het syndroom van down heeft.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:32

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:32

Ik heb het met mijn vriend gehad over wat hij vond als we tijdens de zwangerschap te horen zouden krijgen dat we een gehandicapt kind zouden krijgen.
Hij zou ook niet kiezen voor abortus. Ik vind het erg belangrijk om zulke dingen ook te bespreken in je relatie zodat je beiden van elkaar weet waar je aan toe bent.
Op dat moment natuurlijk want mensen kunnen veranderen van mening.
Ik ken veel gehandicapte mensen en ik vind dat zulke mensen ook het recht hebben op een leven als ze dat willen.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:32

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:32

Aranel schreef:
Toevallig had ik het hier vandaag over met een klasgenoot

Ik zou het kind dan laten weghalen. Heel cru misschien, maar ik denk niet dat ik er dan van zou kunnen houden. Ik heb gewoon niks met gehandicapten, ben er echt een beetje bang voor.

Niks aanvallends hoor, gewoon mijn mening Respect voor de mensen die zulke kindjes wel ' houden', ookal weten ze dat het kind het syndroom van down heeft.

Waarom ben je er bang voor?
(geen aanval hoor, gewoon benieuwd).

**Geplaatst**: 07-10-08 22:40

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:40

Er is niets vreselijks gebeurt hoor, dat niet Knipoog

Vroeger gingen een vriendinnetje en ik altijd met onze rommelmarktkleedjes bij het lokale winkelcentrumpje zitten. Daar was ook altijd de ' supermarktmongool' zoals iedereen hem noemde (for the record: ik noemde hem niet zo, ik was 8 Haha!

)
Maargoed, hij kwam dus altijd bij onze kraampjes zitten en dan bleef ie maar staan en vragen hoe duur alles was, en alles pakken enzo, of gewoon meenemen zonder te betalen. Toen voelde ik me echt geintimideerd door hem.
Volgens mij is het gewoon het feit dat ik niet weet wat ik aan deze mensen heb, ze kunnen zo omslaan ineens.
Mijn moeder had vroeger ook een oppaskindje die niet helemaal goed was (niet het syndroom van down) en die heeft ook meisjes aangerand op latere leeftijd.
Heb ook wel eens verhalen gelezen in die meidenbladen over gehandicapten die meisjes aanranden of zelfs verkrachten.

Nu heb ik misschien wel een kant van deze mensen gezien, er zullen heus wel gehandicapten zijn die superlief zijn hoor Lachen

**Geplaatst**: 07-10-08 22:43

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:43

Maar om er bang van te zijn, dat lijkt me best lastig. Hoe doe je dat dan als je kind op latere leeftijd gehandicapt raakt?

**Geplaatst**: 07-10-08 22:45

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:45

C_arola schreef:
Niet iedereen denkt zoals jij Superpony. Veel ouders willen niks meer van hun kind weten als blijkt dat hij/zij gehandicapt is geworden. Heel veel kinderen worden dan in de steek gelaten. Die kant is er ook.

Dat weet ik. Toen mijn broer geboren werd namen de artsen al aan dat mijn broer weggestopt moest worden. Nu nog vindt iedereen het vreemd dat hij thuis blijft wonen. En we hebben door de jaren heen genoeg mensen gezien waar niet naar omgekeken werd door familie bijv. Dat is treurig, absoluut.

Het zijn ook niet per se slechte mensen die hun kind laten zitten. Ik weet dat hele relaties er stuk op lopen, mensen echt failliet gaan en andere problemen hebben. Dat is ook niet niks. Je moet niet vergeten dat ouders ook maar mensen zijn en soms juist van wie je het niet verwacht anders reageerd.

Ik ben blij zoals het mij tot nu gegund is met mijn zoon, maar hou elke dag mijn hart vast.

Overigens wil ik nog kwijt dat ik echt altijd stapelgek was op mijn broer, maar wel zo vaak hoopte dat hij ''normaal'' werd. Ik had als kind echt graag zoveel meer samen willen doen en zelfs nu had ik soms wel meer aan mijn broer willen hebben. Of meer met hem willen delen nu ik zo een mooi kind heb, waar hij ook stapel mee is. Ik heb er niet onder geleden, maar had zeker liever mijn broer '' gewoon'' gezien. En dat doet nogmaals niks af aan onze liefde.

**Geplaatst**: 07-10-08 22:49

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:49

Ik kan me voorstellen dat het je afschrikt. Nu heb ik al veel gehandicapten gezien bij mijn broer op dagverblijf en nu dagbesteding, maar het is gewoon niet voor mij weggelegd om daar mee om te gaan. Ik heb er moeite mee en dat geef ik eerlijk toe. De instelling weet het en mijn broer en moeder. Dat mag gewoon. Dat is mijn gevoel. Mijn broer is, mijn broer, maar dat is voor mij anders.
Ook een vriendin die met gehandicapten werkt zeg ik het eerlijk. Veel respect voor haar, maar niks voor mij. Je kan ook niet allemaal hetzelfde doen........

In het ziekenhuis zeg ik het de verpleging ook, respect voor ze, maar niks voor mij en heb er nu vaak genoeg gelegen, het went niet......

**Geplaatst**: 07-10-08 22:55

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:55

Relaxed schreef:
Ik zou het weg laten halen. Niet omdat ik iets heb tegen gehandicapten, maar ik vraag me af wie er gelukkig van wordt om zo'n kindje te houden. Het kindje zelf heeft weinig aan het leven, heeft continu zorg nodig en zelf krijg je er ook nogal wat zorgen en ellende bij (ellende in zin van continu stress en zorgen om je kindje). De gezondheidszorg is duur en erg tijdrovend. Je eigen leven moet je er volledig voor opgeven, voor een gezond kind doe je dat al, maar voor een gehandicapt kindje gaat het nog een stap verder.. Dus ja, ik zou het weg laten halen..

Hier hetzelfde

**Geplaatst**: 07-10-08 22:57

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 22:57

ja en nee,

Licht eraan in welke mate,

als het als kasplantje doormoet, denk dat ik het dan zou laten weghalen,

maar een kindje met een verstandelijke handicap .......

**Geplaatst**: 07-10-08 23:36

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 07-10-08 23:36

BraveSpots schreef:
malih schreef:
Even een vraag voor iedereen hier, Vandaag had ik een gesprek met mijn moeder(we doen beide het zelfde werk, )

Zei vertelde dus, ze heeft vroeger(jaar of 20 geleden) Voor een meisje gezorgd dit meisje zou naar 2 vwo gaan(meid was meer dan hoogbegaafd) ze kreeg hersenvlies ontsteking en weg was deze meid. Ze was nog steeds slim, maar kon niet meer naar school. En was dus zwaar gehandicapt. En woonde in een instelling en immers woonde ze eerst thuis.

Voor de genen die brullen dat ze het direct weg zouden halen, wat zouden jullie met zo'n meisje dan doen?

Je bedoelt fysiek gehandicapt dan? Geestelijk is ze volledig in orde dan? En hoe fysiek gehandicapt was dan dan precies, zoals een plant?

mee geestelijk was ze volledig in rode, toen ze 33 was, en je vroeg aan haar...

*pietje* hoe oud ben je?
zij andwoord: 18 he?
Nee*pietje* je bent 33
Zij andwoord:slaapend oud geworden he.

ergens besefde ze wel dat er dus iets tussen uit geknipt was, Maar geestelijk was ze niet meer het meisje wat ze altijd geweest was, Ze leefde niet zo als een plant,

De mensen waar mee ik nu werken leven als een plant, ze 2 krijgen eten via een slangetje, (een peg ) er zijn er 2 die kunnen lopen, En de rest is eigelijk rolstoel gebonden en denken gemiddeld op peuter nivo...

**Geplaatst**: 08-10-08 00:30

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 00:30

Jetta schreef:
Dit is een zeer moeilijk onderwerp. Ik denk, dat je de beslissing pas echt kunt nemen, als je ervoor staat, als je in verwachting bent van een gehandicapt kind. De beslissing....dat is persoonlijk. De één wil alles weten van de handicap, om zo goed mogelijk voorbereid te zijn als het kindje wordt geboren. De ander besluit de zwangerschap af te laten breken.
Het besluit dat je neemt na alle informatie die je kunt vinden, te hebben doorgenomen, na moeilijke gesprekken met artsen, familie, vrienden. Na verdriet, ongerustheid, onbeantwoorde vragen die in je hoofd blijven malen. Een soort rouwproces. Afscheid van het idee dat je een prachtig gezond kindje gaat krijgen of afscheid van het ongeboren kindje, het kindje waar je je zó op had verheugd, maar dat niet geboren mag worden.
Het besluit is persoonlijk. Het oordeel niet aan ons. Het verdriet is groot. Wat je ook moet besluiten. De ouders zijn niemand verantwoording schuldig, wat ze ook besluiten.

Ik heb zeer veel ervaring met gehandicapte kinderen én hun ouders. Beperkingen komen in alle soorten en maten voor. Wat de één ernstig vindt, vindt de ander "best te doen". Levenskwaliteit is een mooie term. Wie bepaalt voor wie wat kwaliteit is? Alle kinderen die ik in mijn handen heb mogen houden (en dat zijn er héél wat in 25 jaar gehandicaptenzorg) zijn/waren het waard om van het leven te proeven, te ontwikkelen, te spelen, te lachen, te huilen, tanden te wisselen, puber te zijn enzovoorts. Ja, sommigen zijn jong gestorven, zij waren vaak wijs en doorleefd, in korte tijd hadden zij alles "eruit gehaald wat erin zit".
Ja, de gezinnen hebben/hadden hun moeilijkheden, maar er was ook ondersteuning. Soms vanuit onverwachtte hoek. Ik geniet en heb genoten van de liefde en het geduld, de vreugde en de vrolijkheid in de gezinnen. Gewone gezinnen, maar met een kind met een beperking.
Tevens zie ik veel gezinnen, waar de kinderen gezond zijn, zonder beperkingen. Ook die gezinnen kennen hun problemen, die niet altijd minder ernstig en zorgelijk zijn.

Het besluit is persoonlijk. Het oordeel niet aan ons.
Ik wens iedereen veel wijsheid en liefde en hoop, dat je nooit een beslissing over leven of dood hoeft te nemen over je eigen kind.

dit vind ik nou echt een heel mooie post!

dan nog even een paar reacties op andere dingen die ik las:

ik ken genoeg verstandelijk gehandicapten, maar ik vind vegetatieve toestand echt zo'n rare term..

er zit erg veel verschil in mates van handicap (verstandelijk bedoel ik nu).
je hebt kids die na een aantal jaar speciaal dagopvang door kunnen stromen naar een tytyl, mytyl of basisschool,
je hebt kinderen die niks kunnen, soms niet horen en zien, niet zelf zitten etc.
daar tussenin zit erg veel diversiteit!

down kinderen die bijna alles kunnen tot down kinderen die erg moeilijk hanteerbaar zijn en sondevoeding krijgen.
kinderen met een blijvende ontwikkelings achterstand, die kind voor kind weer heel verschillend zijn.

kids met autisme en een ontwikkelingsachterstand,
kids waar je niks aan ziet, maar die toch achter zijn gebleven in ontwikkeling,
kids met (zware) epilepsie die daardoor (?) achter zijn gebleven in de ontwikkeling,

als ik het over de kleintjes heb (2 tot 8 jaar zegmaar), dan zie je van alles,
de ene kruipt tot heel dicht bij je, en wil op de arm, om je gezicht te voelen.
(bleek erg slecht te kunnen zien)
de andere rolt over de vloer en is daar zo handig in dat hij zo de deur uitglipt als je niet oplet,
de volgende wil het liefst de hele dag met de rolstoel rijden over een drempel (want dat is een leuke uitdaging) Haha!

en weer een andere kan bijna geen prikkels verdragen en gaat daarom in een apart afgeschermd hoekje zitten als er een onbekende op de groep komt,

en ga zo maar door.

(heb het hierbij over kids die van middel tot laag nivo zijn).

je hebt dan ook nog kids die ook lichamelijk beperkt zijn door bijv spastme, en daardoor minder kunnen doen. (en er 'gehandicapter' uitzien voor de buitenstaander).
en idd ook de mensen die echt heel weinig kunnen, en bijvoorbeeld op een bed de dagopvang binnenkomen, maar zelfs met hun kan je contact leggen als je ze beter leert kennen.

ik typ dit even neer zodat mensen die niet veel in aanraking zijn geweest met verstandelijk gehandicapten er een beetje een beeld van krijgen.
sommige mensen denken bij handicap niet verder dan down, en dat is maar zo'n klein onderdeel!

maar: wat dus zo mooi is,
als je de kids niet kent, en je ziet ze bij elkaar, dan zie je een groep gehandicapten.
maar als de ouders van een kind erbij zijn, dan zie je die band, die eigenheid, ze kennen elkaar, en vaak begrijpen ze elkaar beter dan wie dan ook.

ja, die ouders waren ook gewoon mensen die een kindje verwachtten, en waarschijnlijk nooit verwacht hadden dat het verstandelijk beperkt zou zijn.
heel gewone mensen zoals jij en ik.
wellicht ook mensen die hiervoor nooit hadden verwacht dat ze dat 'konden', ouder zijn van een gehandicapt kind.

maar ze rooien het wél!
zoals ik al veel eerder in het topic zei, je groeit erin mee!
ze verschonen niet van de éne op de andere dag een grote gehandicapte jongen van een luier, dat gaat zo geleidelijk dat het gewoonte wordt.
ze hebben niet metteen het huis vol hulpmiddelen, of tien afspraken met de kinderarts, het gaat stap voor stap.

je kan imo niet nu zeggen dat je het nooit aan zou kunnen voor zo'n kind te zorgen.
het is op dat moment namelijk niet 'een gehandicapte', maar het is dan jou kind, waarvan je ofwel bij de geboorte, of anders heel langzaam gaandeweg de ontwikkeling, ontdekt dat het anders is.

en er is gelukkig veel hulp, je hoeft het niet alleen te doen, en ik vind dat je jezelf dat ook niet zou moeten opleggen.

nouja, heel verhaal maar kon het even niet laten! Lachen

**Geplaatst**: 08-10-08 03:49

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 03:49

Welshcobfan schreef:
Even over sydroom van turner... het wordt dan 100 procent zeker een meisje. Want er blijft maar 1 X over. Jongens veranderen zeg maar in een meisje, omdat de Y wegvalt. Daarom zal er nooit een jochie met turner syndroom geboren worden.
Meisje blijft een meisje.

Zo kan het voorkomen dat je een eeneiige tweeling verwacht, waarvan er 1 een meisje is en de ander een jongen. Dus twee verschillende geslachten, ondanks 1 eiig. Beide kinderen waren als jongen gepland,maar door speling der natuur is er bij 1 de Y weggevallen en dus een meisje geworden.
Maar hoewel turner syndroom wel kan zorgen voor lichamelijk ongemak, zijn ze mentaal wel normaal.

Wat is het pottersyndroom dan? Dat ken ik niet.

Ik zou altijd een kind laten aborteren die edwardsyndroom heeft, omdat die absoluut niet levensvatbaar zijn. Er is 1 geval bekend die het wel heeft overleefd, maar de manier waarop is nou niet echt menswaardig vind ik.
Syndroom van down laat ik ook aborteren...

En als de artsen van te voren zien: kindje is niet levensvatbaar of in het beste geval ernstig gehandicapt? dan durf ik niet de gok te nemen om het toch geboren te laten worden.

Dit klopt niet, de Y zal niet wegvallen, als je een jongentje hebt en de X valt weg zal er een miskraam komen omdat het Y chromosoom vrijwel 'leeg' is. Een meisje heeft 2 maal een X en kan dus wel levensvatbaar zijn.

**Geplaatst**: 08-10-08 06:38

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 06:38

malih schreef:
Even een vraag voor iedereen hier, Vandaag had ik een gesprek met mijn moeder(we doen beide het zelfde werk, )

Zei vertelde dus, ze heeft vroeger(jaar of 20 geleden) Voor een meisje gezorgd dit meisje zou naar 2 vwo gaan(meid was meer dan hoogbegaafd) ze kreeg hersenvlies ontsteking en weg was deze meid. Ze was nog steeds slim, maar kon niet meer naar school. En was dus zwaar gehandicapt. En woonde in een instelling en immers woonde ze eerst thuis.

Voor de genen die brullen dat ze het direct weg zouden halen, wat zouden jullie met zo'n meisje dan doen?

hoho,kan het ook even minder?

het is toch iets heel anders als je voor het geboren is al weet dat het ernstig gehandicapt is tov als het later gebeurd?

het is een heel moeilijke discussie,maar respecteer ook de mening van anderen.

ik zou nu echt niet weten wat ik zou doen,ik weet alleen wel zeker dat als mijn kindje een kasplantje zou worden,ik het niet zou laten komen.

even terug zegt iemand dat iedereen,ernstig gehandicapt of niet,recht op leven heeft als ze dat willen.maar wat valt er te willen?in de buik beslis jij nog altijd voor je kindje.

**Geplaatst**: 08-10-08 07:18

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 07:18

Tsja zal heel bokt wel weer over me heen krijgen maar ik zou voor abortus gaan. Als ik toch die keuze heb (niet dat ik kinderen wil).
Hartstikke nobel dat mensen vinden dat alles recht heeft om te leven maar bedenk wel dat de maatschappij opdraait voor de kosten van de zorg en niet de ouders. Misschien als de ouders zelf verantwoordelijk worden voor het onderhoud en de zorg (net als voor "gezonde" kinderen) dat men dan wel anders piept. Ben benieuwd wie er dan nog steeds kiest voor geboren laten worden.
Overigens respect voor iedereen die zo'n kindje wel laat komen hoor, maar ik zou het zelf niet doen als ik die keuze heb.

**Geplaatst**: 08-10-08 07:49

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 07:49

BraveSpots schreef:
_Evelien schreef:
Ik zou het weg laten halen, ik kan daar niet goed mee omgaan.

Dit vind ik dan persoonlijk weer geen goede reden

Dit vind ik juist een héle goede reden. Als je van tevore al weet dat je de zorg van een gehandicapt kindje niet aan zou kunnen, waarom zou je zó'n kindje dan laten komen? Wie wordt daar dan gelukkig van? Het kind, met een moeder die de zorg totaal niet aan kan? Of de moeder die dit vantevoren al aan zag komen en nu helemaal niet voor het kind kan zorgen?

**Geplaatst**: 08-10-08 08:07

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 08:07

Jetta schreef:
Dit is een zeer moeilijk onderwerp. Ik denk, dat je de beslissing pas echt kunt nemen, als je ervoor staat, als je in verwachting bent van een gehandicapt kind. De beslissing....dat is persoonlijk. De één wil alles weten van de handicap, om zo goed mogelijk voorbereid te zijn als het kindje wordt geboren. De ander besluit de zwangerschap af te laten breken.
Het besluit dat je neemt na alle informatie die je kunt vinden, te hebben doorgenomen, na moeilijke gesprekken met artsen, familie, vrienden. Na verdriet, ongerustheid, onbeantwoorde vragen die in je hoofd blijven malen. Een soort rouwproces. Afscheid van het idee dat je een prachtig gezond kindje gaat krijgen of afscheid van het ongeboren kindje, het kindje waar je je zó op had verheugd, maar dat niet geboren mag worden.
Het besluit is persoonlijk. Het oordeel niet aan ons. Het verdriet is groot. Wat je ook moet besluiten. De ouders zijn niemand verantwoording schuldig, wat ze ook besluiten.

Ik heb zeer veel ervaring met gehandicapte kinderen én hun ouders. Beperkingen komen in alle soorten en maten voor. Wat de één ernstig vindt, vindt de ander "best te doen". Levenskwaliteit is een mooie term. Wie bepaalt voor wie wat kwaliteit is? Alle kinderen die ik in mijn handen heb mogen houden (en dat zijn er héél wat in 25 jaar gehandicaptenzorg) zijn/waren het waard om van het leven te proeven, te ontwikkelen, te spelen, te lachen, te huilen, tanden te wisselen, puber te zijn enzovoorts. Ja, sommigen zijn jong gestorven, zij waren vaak wijs en doorleefd, in korte tijd hadden zij alles "eruit gehaald wat erin zit".
Ja, de gezinnen hebben/hadden hun moeilijkheden, maar er was ook ondersteuning. Soms vanuit onverwachtte hoek. Ik geniet en heb genoten van de liefde en het geduld, de vreugde en de vrolijkheid in de gezinnen. Gewone gezinnen, maar met een kind met een beperking.
Tevens zie ik veel gezinnen, waar de kinderen gezond zijn, zonder beperkingen. Ook die gezinnen kennen hun problemen, die niet altijd minder ernstig en zorgelijk zijn.

Het besluit is persoonlijk. Het oordeel niet aan ons.
Ik wens iedereen veel wijsheid en liefde en hoop, dat je nooit een beslissing over leven of dood hoeft te nemen over je eigen kind.

Ik quote deze nog een keer.

Bedankt Jetta voor deze nuancerende woorden.

Was dit nou geen mooi eind geweest voor dit topic?

**Geplaatst**: 08-10-08 08:20

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 08:20

Zeker weten. De TS heeft genoeg verschillende meningen en de discussie herhaald zich, alles is gezegd lijkt me en het is niet te voorspellen allemaal in het leven.

**Geplaatst**: 08-10-08 08:30

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 08:30

Superpony, je schrijft dat je niet met gehandicapten om kan gaan, behalve met je broer, maar dat is je broer...

Volgens mij werkt het zo met je kinderen ook... Als je eigen kind gehandicapt is, dan is dat niet 'een gehandicapte' maar het is je kind. Met alle mooie dingen, en alle foutjes die je ze vergeeft omdat je zoveel van ze houdt...

**Geplaatst**: 08-10-08 08:39

Re: Zou jij gehandicapt kind houden?

Geplaatst: 08-10-08 08:39

Rock, dat zeg ik ook. Ik zeg dus dat ik begrijp dat het mensen afschrikt, omdat ik dat met wie ,niet eigen, is ook heb. Niks om je voor te schamen en dat mag best eens uit de taboe.

Daarnaast geef ik ook aan dat als mijn kind iets zou overkomen, ik er zeker weten voor 200% kan zijn.

Toch weet ik uit ervaring dat ik echt heel blij ben dat mijn zoon niet zo geboren is. Mijn broer zijn handicap is niet te zien in de buik, maar ik had dat risico wel.

Nu loop ik nog meer risico's, door medicatie, leeftijd, mijn broer, doodgeboren kind, operaties aan de buik en zou ik niet meer zwanger willen worden en kies dus ook voor geen kind meer erbij. Het risico is me nu te groot en ga het lot niet onnodig tarten.

Ik zeg nu abortus, maar weet dat als je zwanger bent dat een stuk moeilijker is. Dus je weet nooit zeker wat je doet. Wel respecteer ik elke keus van anderen.