Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Laurora schreef:Oh, ik kan me van laatst nog een stuk herinneren waarin stond dat het juist de hoogopgeleiden zijn die naar europa komen, omdat de laagopgeleiden het überhaupt al niet kunnen betalen. Er stond overigens niet bij of het hoogopgeleide niveau daar net zo hoog is als hier, dus wat dat betreft kan het idd heel goed zijn dat het om "dommere" mensen gaat.
Toch jammer. Varekaj schreef:Ayasha, eer ze jou met je mond vol tanden zetten moet het al serieus zijn. Maar deze opmerking was toch wel beetje "jackpot"... hoofdvogel in onbeschoftheid.
Kijk er zijn ook gewoon dingen waar je niet op moet willen reageren. En het zou je verbazen hoeveel dingen het voor mij de moeite niet waard zijn om op te reageren.
Ik denk als iemand mijn leven zou filmen ik uren en uren gewoon mensen stom sta aan te kijken met een kop van "seriously, moet ik hier op reageren?". 

HopeMyDay schreef:Ik zou zeggen, 1 kind politiek.
Of gewoon een verbod op doorfokken van mensen met een erfelijke mentale/fysieke aandoening maarja dat doen we alleen met dieren, mensen mogen altijd doorfokken... terwijl ik toch altijd heb geleerd dat mensen ook dieren zijn?
sanso schreef:HopeMyDay schreef:Ik zou zeggen, 1 kind politiek.
Of gewoon een verbod op doorfokken van mensen met een erfelijke mentale/fysieke aandoening maarja dat doen we alleen met dieren, mensen mogen altijd doorfokken... terwijl ik toch altijd heb geleerd dat mensen ook dieren zijn?
Hier ben ik het ZO mee eens! Mijn vriend en ik hebben beide een slechte rug, en ook beide slechte ogen en een relatief slecht gebit (snel gaatjes ed). Dit zit ook serieus in onze overweging om geen kinderen te nemen. Een paard of hond selecteren we toch ook hierop? Begrijp dan ook niet waarom (geestelijk) zieke mensen er soms alles op alles op zetten om maar kinderen op de wereld te zetten. Zou een verbod op moeten komen maar ach... wie ben ik met mijn mening...
Ja daarom dus, we laten hondenrassen door bepaalde tests heen gaan (laten we even HD zeggen) en als ze dat gen hebben mogen ze niet doorfokken maar als mensen een serieuze aandoening (die hetzelfde doet als HD) hebben mogen ze altijd doorfokken..
Varekaj schreef:Maar daar kan het kind iig niks aan doen, toch?
Net zo min als geboren worden met een afwijking door complicaties bij de geboorte of een niet-opspoorbare erfelijke afwijking.
Ik pleit wel dat ze bij zware erfelijke aandoeningen een grens trekken als het echt de levenskwaliteit ten nadele zal beïnvloeden vb leven als een plantje of hele zware misvorming. En dat testen als de NIP-test verplicht worden. Wie bewust kiest voor een zwaar gehandicapt kind moet daar dan ook voor (kunnen) instaan. Beseffen waar je aan begint.
Eilish schreef:Lastig. Ik vind ook dat sommige mensen beter geen kinderen kunnen krijgen. Maar als ik kijk naar mezelf, ik ben sinds 2 jaar arbeidsongeschikt. Ik hoop weer te kunnen werken, maar dat is onzeker. De oorzaak is deels erfelijk (hypermobiliteit) en deels overbelasting. Zelf zou ik geen kinderen op de wereld willen zetten als die hier ook veel last van zouden hebben, maar ik ben wel erg blij dat mijn ouders mij geboren hebben laten worden. Dat ik ondanks dat ik nu arbeidsongeschikt ben, ik toch een fijn leven heb verder. En dat ik nu voor de maatschappij niet heel nuttig ben, in de zin van arbeid. Maar dat arbeidsgeschiktheid en nut voor de maatschappij niet het enige is waar je naar moet kijken. Ook naar levenskwaliteit en dat is moeilijk in te schatten.
Zoe_97 schreef:Ook de ziektes die tot een trage uitzichtloze dood leiden op jonge leeftijd. Heb je ook mensen die vrolijk mee doorfokken. Zoals huntingtons chorea bijvoorbeeld 50% kan op het doorgeven aan een kind. De 40 haal je niet en langzaam takel je af. En maar snel nog een monster uitpoepen voor je lichamelijk en mentaal er niet meer bent om dat kind dezelfde toekomst te geven
Eilish schreef:Lastig. Ik vind ook dat sommige mensen beter geen kinderen kunnen krijgen. Maar als ik kijk naar mezelf, ik ben sinds 2 jaar arbeidsongeschikt. Ik hoop weer te kunnen werken, maar dat is onzeker. De oorzaak is deels erfelijk (hypermobiliteit) en deels overbelasting. Zelf zou ik geen kinderen op de wereld willen zetten als die hier ook veel last van zouden hebben, maar ik ben wel erg blij dat mijn ouders mij geboren hebben laten worden. Dat ik ondanks dat ik nu arbeidsongeschikt ben, ik toch een fijn leven heb verder. En dat ik nu voor de maatschappij niet heel nuttig ben, in de zin van arbeid. Maar dat arbeidsgeschiktheid en nut voor de maatschappij niet het enige is waar je naar moet kijken. Ook naar levenskwaliteit en dat is moeilijk in te schatten.
Eilish schreef:Lastig. Ik vind ook dat sommige mensen beter geen kinderen kunnen krijgen. Maar als ik kijk naar mezelf, ik ben sinds 2 jaar arbeidsongeschikt. Ik hoop weer te kunnen werken, maar dat is onzeker. De oorzaak is deels erfelijk (hypermobiliteit) en deels overbelasting. Zelf zou ik geen kinderen op de wereld willen zetten als die hier ook veel last van zouden hebben, maar ik ben wel erg blij dat mijn ouders mij geboren hebben laten mworden. Dat ik ondanks dat ik nu arbeidsongeschikt ben, ik toch een fijn leven heb verder. En dat ik nu voor de maatschappij niet heel nuttig ben, in de zin van arbeid. Maar dat arbeidsgeschiktheid en nut voor de maatschappij niet het enige is waar je naar moet kijken. Ook naar levenskwaliteit en dat is moeilijk in te schatten.

Magrathea schreef:Eilish schreef:Lastig. Ik vind ook dat sommige mensen beter geen kinderen kunnen krijgen. Maar als ik kijk naar mezelf, ik ben sinds 2 jaar arbeidsongeschikt. Ik hoop weer te kunnen werken, maar dat is onzeker. De oorzaak is deels erfelijk (hypermobiliteit) en deels overbelasting. Zelf zou ik geen kinderen op de wereld willen zetten als die hier ook veel last van zouden hebben, maar ik ben wel erg blij dat mijn ouders mij geboren hebben laten worden. Dat ik ondanks dat ik nu arbeidsongeschikt ben, ik toch een fijn leven heb verder. En dat ik nu voor de maatschappij niet heel nuttig ben, in de zin van arbeid. Maar dat arbeidsgeschiktheid en nut voor de maatschappij niet het enige is waar je naar moet kijken. Ook naar levenskwaliteit en dat is moeilijk in te schatten.
Het punt is, jij bestaat (al). Een ongeboren kind niet. Of zat jij in de hemel te wachten tot je geboren ging worden en zou je heel verdrietig zijn geweest als ze besloten kinderloos te blijven?
Dat is waar, je weet het niet als je niet geboren bent. Maar ik bedoel meer van, ik ben wel geboren en blij met mijn leven, ondanks dat ik arbeidsongeschikt ben. En dat andere (nog ongeboren) mensen dat ook zouden kunnen zijn. Dat we misschien moeten kijken, als wereld, naar meer dan arbeid. Dat ik een uitkering krijg, maar dat ik meer te bieden heb dan (mijn gebrek aan) arbeid. Alleen de vraag is, wat ben ik (of iemand anders) waard. Wat heeft de wereld aan mij, hoe bepaal je dat? Kan het ook intelligentie, creativiteit of aandacht/liefde zijn?
Ik denk dat iedereen in potentie iets toe te voegen heeft, natuurlijk. Maar het feit is wel dat je dat niet weet als diegene niet bestaat. Het leven is zo complex, ieders leven bestaat uit een serie van reacties op andere mensen en hoe zij daar weer op reageren. Ik was misschien wel een heel ander mens geweest als er op de basisschool iemand anders had gezeten met wie ik bevriend raakte ipv het meisje die nu mijn hele basisschool mijn vriendinnetje is geweest. Of dat een klasgenootje er niet was geweest met wie ik niet zoveel had, want diegene beïnvloedde wel weer het leven van zijn/haar directe vriendjes, die daarmee waarschijnlijk weer invloed hadden op mij.
En ik denk echt niet dat het erg is om soms te besluiten dat het risico te groot is dat het kind géén plezier beleeft aan zijn/haar leven. Want zeg nu zelf, je kunt je vast wel een paar personen bedenken door wiens afwezigheid je een stuk minder positief kon omgaan met oa je hypermobiliteit.