Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-09-12 07:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 07:18

Goedemorgen,

nicoletjee, goed gedaan! Een goed gesprek is zeker uitputtend, maar dat vind ik bijvoorbeeld ook van een slchte dag. Als ik de halve dag huil, moe ben en alleen maar weg wil, dan ben ook kapot. Denk gewoon dat emoties heeeel veel energie kosten. En als je nu zegt dat je al maanden niet meer gehuild hebt, dan geloof ik wel dat je doodmoe bent

@ Rexxie, veel succes vandaag!

er waren er vandaag een heleboel met therapie geloof ik, Joolien, jij ook succes, lijkt me een zwaar programma!

Ik mag dondederdag naar de psych voor mijn behandelplan en de doorverwijzing naar die psychiater, ben heel benieuwd, maar ook wel nerveus.

Ik heb een beetje een dilemma, en misschien kunnen jullie me helpen. Iemand, die ik heel graag heb, maar die wel makkelijk mijn wereld op zijn kop zet heeft gevraagd om vandaag even samen kopje koffie te drinken of te gaan wandelen oid. Hij wil me gewoon beetje troosten nu, zegt ie. En ik vraag me af of dat slim is, moet ik bang zijn dat alles uit evenwicht raakt en dat ik weer die put in gesleept wordt?
Moet ik dat vermijden? Of moet ik juist niet bang zijn en gewoon gaan?

**Geplaatst**: 25-09-12 11:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 11:24

Wat een stilte hier...
Heb een beetje een slechte ochtend, heb vannacht maar 3 uurtjes geslapen, zal vast niet meehelpen. Een wandeling met een vriend afgezegd, ben bang dat ik dan instort en dus net flink zitten janken.
Nog niet naar de bodem, heb nog controle, maar voel dat het moeilijk gaat worden vandaag.
Maar afleiding zoeken en de dag door zwemmen...

**Geplaatst**: 25-09-12 11:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 11:26

Ipv de dag door zwemmen misschien een plannetje maken ter afleiding? Boek lezen of iets dergelijks, afwas doen, dat soort kleine dingetjes....

**Geplaatst**: 25-09-12 11:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 11:38

je hebt gelijk Gummie... huishouden al gedaan en moet iets gaan doen, hoop echt dat de psych me donderdad wat handvaten kan geven, wat ik moet doen om dit dus te voorkomen.
Ik wil echt niet weer in zo'n paniekaanval belanden vandaag, of helemaal de vloer onder me weg voelen gaan, maar ik voel dat het gaat gebeuren. Zit er nu een soort bang op te wachten, zo stom...

**Geplaatst**: 25-09-12 12:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 12:08

Da's niet stom hoor

Maar als je er op gaat zitten wachten, weet je zeker dat het gebeuren gaat!! Angst voor de angst?

**Geplaatst**: 25-09-12 12:19

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 12:19

Ja proberen iets te gaan doen. Al kruip je het liefste in je bed en kom je er niet meer uit. Uh effe naar buiten, gewoon wandelen. Bos in de buurt, kom je ook niemand tegen ;-)

Joolien, hoe is het gegaan of ben je nog niet geweest?

**Geplaatst**: 25-09-12 12:19

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 12:19

Ja soms heb je zin in gezelschap maar wil je er juist niet over praten hè... Dus effe niet afspreken. Alleen als je ECHT zin hebt.

**Geplaatst**: 25-09-12 12:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 12:45

En toch in die kuil gevallen... Flink gehuild, hyperventilerend op de grond gezeten en opeens is het dan over... Nog een beetje trillerig, maar okay
Maar is wat gegeten (vergeten te ontbijten) en nu gaat het weer. Bedje verschonen... Het regent heel hard hier, anders was ik zeker gaan wandelen, ga vanmiddag even naar buiten, heb mezelf een regime opgelegd van dagelijks een uur lopen met de hond, dus dat gaan we ook doen

**Geplaatst**: 25-09-12 12:48

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 12:48

@ MissBlimm, ik weet niet waarover ik moet praten. Ik weet niet waar het van komt, er is zoveel...
Als ik maar wist wat nu de druppel was, dan kon ik er wat mee, maar ik heb geen idee.
Mijn jeugd? Dacht dat ik dat onder controle had.
Mijn ex? Ben ik toch wel overheen...
Mijn werk? Ben toch niet voor niets daar weg?
Mijn huidige relatie? Zo'n ramp is het nou toch ook weer niet...
Ver weg van familie en vrienden? Lang leve , Skype en What'sapp

En zo kan ik nog wel doorgaan... Ik weet het gewoon niet, dus weet ook niet waarover ik moet praten...

**Geplaatst**: 25-09-12 14:24

Geplaatst: 25-09-12 14:24

Mindfull schreef:
@ MissBlimm, ik weet niet waarover ik moet praten. Ik weet niet waar het van komt, er is zoveel...
Als ik maar wist wat nu de druppel was, dan kon ik er wat mee, maar ik heb geen idee.
Mijn jeugd? Dacht dat ik dat onder controle had.
Mijn ex? Ben ik toch wel overheen...
Mijn werk? Ben toch niet voor niets daar weg?
Mijn huidige relatie? Zo'n ramp is het nou toch ook weer niet...
Ver weg van familie en vrienden? Lang leve , Skype en What'sapp

En zo kan ik nog wel doorgaan... Ik weet het gewoon niet, dus weet ook niet waarover ik moet praten...

Waarschijnlijk een combinatie van je denkt het verwerkt te hebben en alles bij elkaar. Iets is de druppel, wat maakt niet uit. Tijd om langzaam de confrontatie aan te gaan.

Zwaar is het.

**Geplaatst**: 25-09-12 14:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 14:29

Mindfull, pittig! :(:)

**Geplaatst**: 25-09-12 14:32

Geplaatst: 25-09-12 14:32

Mindfull schreef:
@ MissBlimm, ik weet niet waarover ik moet praten. Ik weet niet waar het van komt, er is zoveel...
Als ik maar wist wat nu de druppel was, dan kon ik er wat mee, maar ik heb geen idee.
Mijn jeugd? Dacht dat ik dat onder controle had.
Mijn ex? Ben ik toch wel overheen...
Mijn werk? Ben toch niet voor niets daar weg?
Mijn huidige relatie? Zo'n ramp is het nou toch ook weer niet...
Ver weg van familie en vrienden? Lang leve , Skype en What'sapp

En zo kan ik nog wel doorgaan... Ik weet het gewoon niet, dus weet ook niet waarover ik moet praten...

Als niet voor de hand ligt waar je over zou moeten praten, als je zo hard en ver moet nadenken over wat wellicht wel of niet een oorzaak van iets is, misschien moet je dan eens even ophouden met nadenken, ophouden met zoeken naar iets om over te praten en gewoon beginnen met VOELEN.

**Geplaatst**: 25-09-12 15:08

Geplaatst: 25-09-12 15:08

Misschien ben ik de enige, ik spreek dan ook voor mezelf, maar ik vind de toon in je berichten belerend en een beetje betweterig overkomen gummie.
Denk dat er hier veel zijn die wel weten ''hoe het moet'', of dat ''het anders moet'', maar door omstandigheden er niet toe komen.
Vooral het woord ''moeten'' wat ik veel van je posts terug zie komen stoort me.
Dat legt een bepaalde druk of lading op je woorden.
Ieder maakt voor zichzelf uit hoe hij schrijft en begrijp me niet verkeerd, ik twijfel niet aan je goede intenties.

Maar ik wilde het toch even kwijt.

**Geplaatst**: 25-09-12 15:29

Geplaatst: 25-09-12 15:29

Dan zal ik het woord moeten niet meer gebruiken

Je moet helemaal niks namelijk. Ik niet, jij niet, niemand. Zelfs belasting betalen MOET niet. Als je het niet doet, heeft het echter wel consequenties. Maar het moet nooit, het is een keuze.

Ik zie gewoon veel van mezelf terug in de verhalen die ik hier lees, van hoe ik voorheen zelf praatte en dacht, hoe ik reageerde en wat ik deelde met anderen. Ik zie ook hoe dat niet helpend is geweest en hoe andere manieren wel helpend zijn geweest. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij anderen. Overigens is het niet uit de lucht gegrepen, en niet slechts op persoonlijke ervaring gebaseerd. Het is onderdeel van de visie die ik heb, die ik volg van verschillende artsen, psychologen, psychiaters, oa op basis van gesprekken, boeken, studie, etc. Het is niet belerend bedoeld, maar ter ondersteuning. Ik heb echter een ander beeld van wat ondersteuning is.

Voor mij is het criterium: HELPT HET JE. Veel dingen helpen duidelijk niet, dus waarom dan op datzelfde pad blijven doorgaan. Nee heb je, ja kun je krijgen. Wil niet zeggen dat die ja dan altijd komt. Het zegt meer over het proces dan over het einddoel.

Onderliggend gevoel bij mij is dat ik zo HOOP dat mensen een andere manier gaan aanleren als de manier die ze nu volgen niet helpt. Omdat ik ervaren heb wat een verschil je zelf kan maken. En dat dat onderschat wordt. Dat gaat echt niet van de ene op de andere dag. Sommigen doen er jaren over, anderen hun hele leven.

**Geplaatst**: 25-09-12 15:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 15:39

Dat wat je nu zegt klinkt al heel anders inderdaad, en wat ik al zei; ik bedoel het niet vervelend en je moet je (nu zeg ik zelf moet

) door mij niet aangevallen voelen of je belemmerd voelen om te schrijven wat je wil!

**Geplaatst**: 25-09-12 15:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 15:42

Zoals ik het opschrijf wordt het regelmatig negatief opgepakt.... Daar ben ik mij van bewust

Maar maak je geen zorgen: ik voel me absoluut niet aangevallen of belemmerd!

**Geplaatst**: 25-09-12 16:19

Geplaatst: 25-09-12 16:19

Ik ben uit mezelf tegen m'n huisgenote ingegaan (wel op FB....)! :oo

Ze kwam weer met een of andere stomme smoes aan, dat ze niet wist dat we woensdag vergadering hadden (is onlangs veranderd van maandag naar woensdag...) en ze moet woensdagavond werken, dus ze ging het proberen te veranderen...

Maar ze was hier maandagavond helemaal niet! Dus dat is echt onzin. Ik werd zo kwaad toen ik dat bedacht, dat ik een bericht heb getypt van goh, waar was je gister dan? Je hebt ook mails gekregen (met datum erbij), dus je wist het heus wel. Je zorgt maar dat je er bent woensdag, want er komt iemand van de woningbouwvereniging, en je zit zelf de vergadering voor! Dit bedoel ik dus met dat ik vind dat je niet je verantwoordelijkheden nakomt. En voor ik spijt kon krijgen op onze eigen FB-pagina gezet.

5 minuten later een smsje van andere huigenoot, dat hij het stoer vond en zoiets nooit van mij had verwacht

Ik weet dat FB niet echt een goed communicatiemiddel is, maar ze speelt alles altijd zo achterbaks en stiekem, dat ik dacht, nou hier, kan de rest ook mooi lezen met wat voor smoesje je nu aankomt.

Ik hoop dat therapie etc. allemaal goed ging!

**Geplaatst**: 25-09-12 16:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 16:21

Wel goed dat je toch op een manier assertief bent geweest!

**Geplaatst**: 25-09-12 17:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 17:01

Zo ik ben weer thuis, van 9 tot 3 is altijd pittig en ik ben vaak ook leeg en moe al begin ik er aan te wennen.
Ik wilde eerst wat doen met die boosheid die ik het weekend had, maar toen begon ik toch te twijfelen of ik daar al wel klaar voor was dus heb ik het op zn beloop gelaten. Vandaag gingen we toevallig bij dans iets doen met boosheid uiten, we gingen met knoopdoeken slaan. Stom toeval maar goed dat was wel prettig. Zo kon ik me er ook niet van te voren druk om maken en er toch mee bezig zijn.
Ik kon tijdens het slaan (gewoon op de grond) mn boosheid goed en gedoseerd uiten, dat voelde wel goed. Al weet ik niet of ik er veel aan gehad heb maar dat zie ik later wel.

**Geplaatst**: 25-09-12 17:40

Geplaatst: 25-09-12 17:40

Joolien schreef:
Zo ik ben weer thuis, van 9 tot 3 is altijd pittig en ik ben vaak ook leeg en moe al begin ik er aan te wennen.
Ik wilde eerst wat doen met die boosheid die ik het weekend had, maar toen begon ik toch te twijfelen of ik daar al wel klaar voor was dus heb ik het op zn beloop gelaten. Vandaag gingen we toevallig bij dans iets doen met boosheid uiten, we gingen met knoopdoeken slaan. Stom toeval maar goed dat was wel prettig. Zo kon ik me er ook niet van te voren druk om maken en er toch mee bezig zijn.
Ik kon tijdens het slaan (gewoon op de grond) mn boosheid goed en gedoseerd uiten, dat voelde wel goed. Al weet ik niet of ik er veel aan gehad heb maar dat zie ik later wel.

Als het op Dat moment goed voelt, is het toch goed :-)

Effe proberen te relaxen dus, want je zal inderdaad erg moe zijn.

**Geplaatst**: 25-09-12 17:44

Geplaatst: 25-09-12 17:44

gummie schreef:
Dan zal ik het woord moeten niet meer gebruiken

Je moet helemaal niks namelijk. Ik niet, jij niet, niemand. Zelfs belasting betalen MOET niet. Als je het niet doet, heeft het echter wel consequenties. Maar het moet nooit, het is een keuze.

Ik zie gewoon veel van mezelf terug in de verhalen die ik hier lees, van hoe ik voorheen zelf praatte en dacht, hoe ik reageerde en wat ik deelde met anderen. Ik zie ook hoe dat niet helpend is geweest en hoe andere manieren wel helpend zijn geweest. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij anderen. Overigens is het niet uit de lucht gegrepen, en niet slechts op persoonlijke ervaring gebaseerd. Het is onderdeel van de visie die ik heb, die ik volg van verschillende artsen, psychologen, psychiaters, oa op basis van gesprekken, boeken, studie, etc. Het is niet belerend bedoeld, maar ter ondersteuning. Ik heb echter een ander beeld van wat ondersteuning is.

Voor mij is het criterium: HELPT HET JE. Veel dingen helpen duidelijk niet, dus waarom dan op datzelfde pad blijven doorgaan. Nee heb je, ja kun je krijgen. Wil niet zeggen dat die ja dan altijd komt. Het zegt meer over het proces dan over het einddoel.

Onderliggend gevoel bij mij is dat ik zo HOOP dat mensen een andere manier gaan aanleren als de manier die ze nu volgen niet helpt. Omdat ik ervaren heb wat een verschil je zelf kan maken. En dat dat onderschat wordt. Dat gaat echt niet van de ene op de andere dag. Sommigen doen er jaren over, anderen hun hele leven.

Nou ja, daar heeft Barbalala wel een puntje als ik het terug lees. Het komt belerend over, maar denk dat het niet erg is. Alleen de vraag is wie er wel of niet tegen kan.

Ik denk dat Gummie het juist van een andere kan bekijkt, weliswaar kritisch maar misschien wel verhelderend.
Maar ik denk ook, er zijn er hier die al langer tegen 'problemen en dipjes' aanlopen. Het is niet effe die knop omzetten, en huppakeeeeeee er voor gaan.

Het klinkt namelijk makkelijk... Maar ja, diegene (en ook ik) lopen er niet voor niets al 'langer' mee.

**Geplaatst**: 25-09-12 18:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 18:18

Gummie, voor mij was het inderdaad hard. De manier waarop je het zei is hard en komt dus ook hard binnen. Maar er zit zeker een kern van waarheid in.
Mijn probleem is inderdaad dat ik niet kan voelen, omdat ik dan verzwolgen word in de vloedgolf.
Meester in plannen, wegstoppen en gewoon doen en dat al vanaf heel klein, dus dat leer ik niet zomaar af.
Niet voor niets dat ik nu in therapie ga en daar zullen er voor mij wel handvaten komen.

Probleem in mijn geval is dat ik ook een gezinnetje draaiende moet houden, dus ik kan niet even er tussen uit. Even instorten of wat dan ook. Manlief is zelden thuis, maakt hele lange dagen, dus die kan niet een stukje overnemen.
Het zal dus niet anders kunnen dan geportioneerd...
En dat durf ik niet zonder begeleiding, omdat ik weet wat er los gaat komen.

@ Joolien, klinkt eigenlijk best leuk

Maar lijkt me idd doodvermoeiend, zo'n lange dag bezig zijn met jezelf! Knap van je!

**Geplaatst**: 25-09-12 18:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 18:24

Ik heb in het verleden bij een psychiater gelopen, en begin per 8 oktober weer met therapie

Dus bij deze meld ik me ook

**Geplaatst**: 25-09-12 18:29

Geplaatst: 25-09-12 18:29

Miss_Blimm schreef:
Nou ja, daar heeft Barbalala wel een puntje als ik het terug lees. Het komt belerend over, maar denk dat het niet erg is. Alleen de vraag is wie er wel of niet tegen kan.

Ik denk dat Gummie het juist van een andere kan bekijkt, weliswaar kritisch maar misschien wel verhelderend.
Maar ik denk ook, er zijn er hier die al langer tegen 'problemen en dipjes' aanlopen. Het is niet effe die knop omzetten, en huppakeeeeeee er voor gaan.

Het klinkt namelijk makkelijk....

Maar dat staat toch ook nergens? Stel nou eens dat iemand jarenlang geslagen wordt door zijn of haar partner, dit op een forum bespreekbaar maakt en iemand zegt "je moet ben hem/ haar weggaan". Staat daar dan dat dat makkelijk is? Dat dat gaat lukken? Er staat alleen wat volgens diegene een oplossing is.

Citaat:
Maar ja, diegene (en ook ik) lopen er niet voor niets al 'langer' mee

Daar kan je heel veel dingen uit afleiden, maar tegelijkertijd ook niks. Zegt het iets over de ernst en aard van de problemen? Of zegt het juist iets over de aanpak ervan? Dat heeft geen waardeoordeel in zich, maar je kunt er niets uit afleiden. je kunt slechts je idee daarover hebben. Ik vind het altijd intrigerend dat verschillende personen in gelijke situaties tot een geheel andere uitkomst kunnen komen. Dat kan deels aan verschillen in de persoon zelf liggen, maar ook deels aan verschillen in oplossingen.

Buiten dat: ik heb meegemaakt dat mensen (en ik destijds ook) als antwoord op een bepaalde insteek of visie uit de doeken gaan doen wat hun problemen zijn, hoe erg die zijn, etc. Er zijn ongetwijfeld meer mensen die diezelfde problemen hebben. Persoon A gaat er op manier 1 mee om, persoon B op manier 2, etc. Dat maakt SOMS dat persoon A door zijn of haar aanpak gewoon kan functioneren in de maatschappij, en persoon B niet. Het is soms net alsof je je moet verantwoorden voor je visie door een uiteenzetting van hoeveel vreselijke dingen je hebt meegemaakt.... Want als je visie A hebt, heb je ongetwijfeld niet zo veel ellende meegemaakt, of zoiets... Echt waar, ik lees het regelmatig. Het lijkt dan bijna een wedstrijd wie het ergste leven heeft.

Ik vind het heeeeeeeeeeeeeel naar voor alle mensen die een moeilijk/ zwaar leven hebben. Ik wil die wedstrijd niet eens winnen, ik vind het namelijk niets toevoegen aan het verbeteren van je eigen leven.

Het gaat toch ook om herkenning? Een zetje in de goede richting? Analyseren wat je zelf ander had kunnen doen, of in het vervolg anders kan doen? Dat is toch zinvol hoop ik? Iedereen heeft de vrijheid te doen wat ie wil doen. Ik kan mijn verhaal ook steeds beginnen met IK, en dan een uiteenzetting van MIJN leven en hoe IK dat heb aangepakt. Maar ik heb de behoefte niet daar lang bij stil te staan, omdat ik vooruit ben gegaan. Vandaar dat ik me tot anderen richt. Dat is niet belerend bedoeld, maar als dat zo overkomt so be it

Zonder kritische blik blijft de mens sowieso vast zitten. Als je wilt stoppen bij de hulpverlener met als argument dat je je daarna steeds zo slecht voelt, dan is het toch niet verkeerd om van een ander gewezen te worden op de logica en de zinvolheid van die redenatie?

Sommige mensen moeten helaas harder en langer door een zure appel heenbijten!!! Dat gun ik niemand, maar het is zo. Dat het leven niet eerlijk is voor sommigen, is een feit. Eerlijker gaat het niet worden, hopelijk wel beter. Dat ligt imo nog altijd in je eigen handen.

Ik vond het schandalig dat mensen me een schop onder mijn kont gaven, dat ze me niet begrepen, dat ze me niet serieus namen, dat ze mijn negativiteit niet konden aanhoren en dat ze een oordeel hebben geveld dat imo niet correct was... Heb eerst een tijdje daar tegenaan geschopt. Dat hielp MIJ niet. Heb toen opgegeven, dat hielp mij niet. Besloot toen om op mezelf te bouwen, dat hielp wel. Alles wat ik destijds als onmogelijk af heb gedaan, of als onrecht, of als niet realistisch, is toch wel mogelijk en realistisch gebleken. Dat heeft niets te maken met de situatie, maar met wat je ermee doet.

Het is net alsof je als je ziek bent en problemen hebt, het recht hebt geen 'harde woorden' of kritiek te ontvangen. Pas later ga je misschien begrijpen dat het geen harde, maar helpende woorden geweest zijn. Waarom mag iets niet hard overkomen?

**Geplaatst**: 25-09-12 18:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-09-12 18:42

Gummie, ik ga voor een groot deel met je mee, maar toch ook niet helemaal.

Niet iedereen heeft baat bij harde woorden. Natuurlijk moet je niet in zelfmedelijden gaan hangen, maar zoals vanmiddag had ik op dat moment als ik net uit een paniekaanval kom, weinig aan harde woorden en meer aan geruststelling. Daarna kon ik de hele dag weer prima door.
Ik weet prima dat voelen een probleem is, ga niet voor niets het traject weer in.
(in dit geval blijf ik even bij mij, omdat ik voor anderen niet kan spreken)

Natuurlijk kun je dan een kritische noot plaatsen en is het ook heel goed dat je erop wijst dat praten en beredeneren misschien niet de oplossing voor mij is en dat eens leren voelen misschien wel uitkomst kan bieden. Maar je bent geen schoolmeester of alwetende macht en zover ik weet ook geen psycholoog of analyticus... dus iets minder fel zou ook fijn zijn