Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Muds schreef:Niet tegen aanraken kunnen herken ik niet, ik vind het zelfs erg fijn, even een hand op je schouder of zo
Maar verder is het erg herkenbaar
Echt petje af. Want zo zou het wel moeten zijn, volgens mij, dat je het kan accepteren en het je helemaal eigen kunt maken.
gelukkig komt dat niet zo vaak voor. Wasmachine kan hier ook niet aan als ik slaap. Toen mijn dochtertje net geboren was en het wiegje langs mijn hoofdeind stond deed ik ook geen oog dicht. Elk geluidje zat ik rechtop in bed. Ze is dus heel snel naar haar eigen kamertje gegaan omdat ik nachten wakker lag en gesloopt was. De babyfoon heb ik ook snel van onze kamer verbannen. Als er echt wat is weet ik het toch gelijk en sta ik in no time naast haar bedje als het nodig is.
Niet zo spectaculair misschien, maar voor m'n gevoel erg toevallig. 

Miss_Caroo schreef:Jezelf gronden en je aura beschermen doet al een hoop.
Citaat:gummie, ik weet een beetje wat je bedoeld met slapen naast iemand hsp.
Ik denk dat als je zelf heel gevoelig bent, je precies de mensen er tussen uit pikt die ook hsp zijn. Dat heb ik wel in ieder geval.
ik weet zeker dat mijn vriend hsp is, een vriendin van me.
Als ik naast iemand slaap, wel of geen hsp, merk ik dat ik niet in mezelf zit, maar bij de gene naast me. Hierdoor kom ik moeilijk in slaap en is mijn slaap niet diep.
Citaat:ik heb me eens heel erg verbonden gevoeld met een vriendin, dat is nu wel minder, maar als ze bij me slaapt, heb ik er niet echt last van. Misschien toen in de tijd dat ik het heftig voelde, het wel anders geweest zou zijn?
Miss_Caroo schreef:gummie. Ik heb van een vrouw geleerd die mijn healings gaf, dat mijn aura te groot was.
Ik denk dat veel hsp dit hebben. Niet bij jezelf kunnen blijven, dingen van anderen oppikken omdat je haast bij ze op schoot zit met je geest.
Geen bescherming in je aura, te open dus.
Hiervoor ga je bescherming visualiseren. Je bedenkt je dat er een doek om jouw aura heen wordt gelegd, of een ander soort stof. Waar je je prettig bij voelde. Ik vond zijde erg fijn. Of je bedenkt glas, niks komt in een glazenbol, maar als je in de glazen bol zit, kan je nog wel alles van buiten in de gaten houden.
Dat visualiseer je dan, voordat je ergens binnen stapt. Dus bijv. net als je wakker bent, stap je de dag in, beschermd door jouw beschrming. of als je school/werk binnen gaat..
Ook heb ik geleerd hoe je je aura kun voelen, dus hoe ver hij om je heen staat. Door gewoon elk stukje verder van je lichaam af te gaan, dus 1 m van mijn lichaam, voel ik mijn aura nog? en zo steeds verder.. Tot je op een gegeven moment geen energie meer voelt. Alleen vind ik het wel lastig om dat te voelen, meestal doe ik het in bed voor ik ga slapen, dan ben ik het meest rustig.
Wat ook nog een goede tip is, komt me zomaar te binnen schieten, was hem helemaal vergeten.
Stel je staat in de supermarkt, of ergens anders waar veel prikkels zijn. gevoelige mensen raken dan al snel overprikkeld door alle geluiden, beelden, emoties van anderen en zichzelf door elkaar gemend.
Met je hand op je zonnevlecht chakra. Dus op je buik. En terug naar jezelf gaan. Waar ben ik, wat voel ik. Is dit van mij? Nee, dan mag het weg.
is iets van mij of van een ander, vind ik zelf wel lastig om te voelen, maar heb echt uitzonderingen gehad dat ik duidelijk wist dat sommige gevoelens niet van mij konden zijn.
Ben daar nu net mee bezig, dus kan je nog geen tips geven, maar misschien wel een tip om dat boek eens te lezen?
Maar ik voel me altijd een beetje onbegrepen als ik me enorm erger aan bepaalde aanrakingen. Er loopt bijvoorbeeld iemand rond op mijn werk, die je constant aan blijft raken. We werken met zijn allen met 1 kassa en lopen op een klein stukje. Dan kan het gebeuren dat je elkaar aan raakt, geen probleem. Maar zij is zo iemand die je dan constant even bij je heupen moet pakken of als ze je per ongeluk aanraakt je nog even ergens anders aan te raken als ze sorry zegt en ik wordt er echt helemaal debiel van
