Airborn schreef:Ik moet er trouwens bij zeggen dat ik ook qua emoties veel stabieler ben geworden sinds ik ritalin gebruik. Ben er niet vlak van geworden, maar, ehh, minder extreem zeg maar, veel minder dat jojo effect wat ik eerst had. En dat geeft wel heel veel rust om eerlijk te wezen. Emoties is niet erg, maar zo heel extreem kan soms wel vervelend zijn, ook omdat als ik heeeeel blij ben geweest, daarna vaak een onwijze dip komt...
mensen vonden mij ook altijd raar, hence de "ervaringen" waar ik het over had... Kinderen zijn niet heel lief voor kinderen die ze raar vinden
Dat laatste klopt, op de basisschool ben ik ontzettend gepest omdat ik raar was, op de middelbare school werd ik niet echt geaccepteerd en op het mbo kon ik ook slecht aansluiting vinden. En ik snapte het nooit...
Ik vind het soms heel zwaar om mijn emoties in te moeten houden. Dat kost zoveel moeite. Ik weet nog goed dat ik op de begrafenis van mijn ex-schoonvader echt traaaanen met tuiten huilde terwijl ik die man pas een paar maanden kende. Niemand snapte het, ik ook niet.

Ik heb inmiddels maar besloten dat de rest van de wereld gewoon raar is 
) om dingen te bedenken, mogelijkheden, oplossingen, etc. Ik verwezenlijk ze eigenlijk bijna nooit zelf maar heb ondertussen wel geleerd dat je dingen kan delegeren
. Mijn vriend zegt dat ik een super initiator ben maar je hebt denkers en doeners. Ik ben dus zeker niet de laatste

En inderdaad als ik iets "moet omdat het moet" dan gaan de hakken in het zand en gebeurt er helemaal niks meer. Ik wil SNAPPEN waarom iets A moet en niet B, zeker als ik denk dat B minstens zo goed kan werken. En ga dan niet zeggen dat het A. moet omdat we het al niet jaar A. doen, want daar raak ik vre-se-lijk gefrustreerd en obstinaat van
Uhm, het is echt heel erg afspreken met mij... ik ben er gewoon niet goed in en bel dan weer op het laatste moment op om het, jawel, uit te stellen
je zou toch zeggen dat adhd een veel voorkomend iets is, maar kennelijk niet voor iedereen?