Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-10-12 13:55

Geplaatst: 25-10-12 13:55

Ayasha schreef:
Ik vind elke vorm van dergelijke levensreddende operaties er over. Niet omdat ik mensen niet gun om te leven of omdat ik niet begrijp hoe beangstigend het kan zijn om te weten dat je dood zal gaan maar omdat ik me af vraag hoe ver je er in mag gaan. Alles wat leeft, sterft.. Da's de cyclus van het leven. In hoeverre mogen we die verstoren?

tsjonge... dan was ik twee dagen na de geboorte van mijn zoontje overleden, nu een half jaar geleden. Stevige uitspraak hoor, weet ook nog niet zo goed wat ik er van moet vinden.

Aan de andere kant, als we het op zelfbeschikkingsrecht laten aankomen, dan zou iedereen willen blijven leven, en dat is nu eenmaal veel te duur. Over twee weken krijg ik een operatie van €40.000,-. En ben ik dat wel waard? Kan ik dat de maatschappij wel terug betalen? Ik weet het niet. Moet ik dan misschien wel afslaan? -O-

**Geplaatst**: 25-10-12 13:58

Re: ben jij ook donor ???

Geplaatst: 25-10-12 13:58

Ik hoop dat je je die vragen niet stelt door mijn reactie?

**Geplaatst**: 25-10-12 14:00

Re: ben jij ook donor ???

Geplaatst: 25-10-12 14:00

Nee, natuurlijk niet, maar het is wel steeds meer een issue in nederland.. Laatst met die medicijnen voor bepaalde zeldzame ziekten die misschien niet meer vergoed zouden worden. Nog even en we hebben geen bejaardenhuizen meer nodig. Na ons pensioen gewoon een spuitje!

**Geplaatst**: 25-10-12 14:01

Re: ben jij ook donor ???

Geplaatst: 25-10-12 14:01

Hmm de vergrijzing neemt enkel toe dus ik denk niet dat, dat de eerste tijd een issue zal zijn.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:01

Geplaatst: 25-10-12 14:01

Mocht het spuitje maar wat makkelijker!
Dan hadden er een hoop mensen geen pijn en leed meer!

**Geplaatst**: 25-10-12 14:04

Geplaatst: 25-10-12 14:04

@vuurneon: klopt, economische crisis he, mensen vinde de begravenissen etc te duur worden. Ik gok erop dat tegen de tijd dat ik dood ga (over 100 jaar ofzo

) dat weer over is en ze weer lijken tekort komen. Dan mogen ze de mijne dus hebben. Hebben ze geen interesse dan bedenken mijn nabestaanden maar een andere toffe verwerkingsmethode

Mij ook goed, gaat gaat dan toch om hun belang en niet om het mijne.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:05

Geplaatst: 25-10-12 14:05

Ayasha schreef:
Hmm de vergrijzing neemt enkel toe dus ik denk niet dat, dat de eerste tijd een issue zal zijn.

Vorige week was er in nieuwsuur trouwens iemand die opperde dat omdat je nu kan testen op down-syndroom tijdens de zwangerschap, ouders die er voor kiezen om toch een kindje met down geboren te laten worden zelf voor de extra kosten (zorg, onderwijs, wonen) moeten opdraaien. Zorg en geld leveren wel heel grote etische vraagstukken op!

**Geplaatst**: 25-10-12 14:08

Re: ben jij ook donor ???

Geplaatst: 25-10-12 14:08

Het is al jaren zo dat onze zorgmaatschappij zichzelf voorbij begint te lopen.

Er zijn meer vragers, dan aanbieders en dat is al een tijd, problematisch.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:10

Geplaatst: 25-10-12 14:10

dovish schreef:
Vorige week was er in nieuwsuur trouwens iemand die opperde dat omdat je nu kan testen op down-syndroom tijdens de zwangerschap, ouders die er voor kiezen om toch een kindje met down geboren te laten worden zelf voor de extra kosten (zorg, onderwijs, wonen) moeten opdraaien. Zorg en geld leveren wel heel grote etische vraagstukken op!

Dat is wel heel erg zeg. :oo

Dat klinkt toch echt een beetje richting de Mengele-politiek: alle ongewenste mensen niet meer geboren laten worden. Gadver.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:10

Geplaatst: 25-10-12 14:10

Ik zou overigens niet die keuze voor mijn familie willen maken; ik zou het vreselijk vinden als er op het codicil staat dat diegene het overlaat aan de nabestaanden... Ik weet niet of ik op dat moment een keuze kan maken. (Uitzondering kinderen, een 5 jarige kan die keuze niet van te voren maken natuurlijk).

**Geplaatst**: 25-10-12 14:16

Geplaatst: 25-10-12 14:16

vuurneon schreef:
Ik zou overigens niet die keuze voor mijn familie willen maken; ik zou het vreselijk vinden als er op het codicil staat dat diegene het overlaat aan de nabestaanden... Ik weet niet of ik op dat moment een keuze kan maken. (Uitzondering kinderen, een 5 jarige kan die keuze niet van te voren maken natuurlijk).

Daar had ik het gisteren over met de mensen die achter het standje zaten nieuwe donoren te werven.
Zij zijn van mening dat je nabestaanden het wel weten.

Volgens mij hebben die wel wat anders aan hun hoofd, en als artsen hun vragen of persoon gebruikt mag worden als donor, dat grote discussies teweeg kan brengen en er vaak besloten wordt wat óf de grootste schreeuwerd roept óf dat ze het niet toestaan, want we weten het niet zeker.

Gewoon JA of NEE. Dat je als donor dingen wilt uitsluiten prima.

Dat de wetenschap als zover is dat ze zelfs ledematen en gezichten kunnen transplanteren, vind ik heel knap, maar ook heel "eng".

Mijn neefje heeft bijna twee jaar geleden een ernstig ongeluk gehad, zijn arm is toen afgerukt.
Hij was al in het ziekenhuis en arm lag nog thuis, was nog niet gevonden.
Arm en lijf zijn een uur of twee gescheiden geweest, maar hij heeft zijn eigen arm weer.
Heel bijzonder.

Hij slikt dus geen medicatie omdat zijn eigen orgaan/ledemaat er weer is aangezet.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:23

Geplaatst: 25-10-12 14:23

Mijn moeder heeft nu al gezegd; jullie zijn de nabestaanden dus jullie mogen kiezen of wij worden begraven of worden gecremeerd. Die keuze wil ik al niet maken en dan zijn ze al dood. Die keuze maken terwijl ze nog door machines in leven worden gehouden wordt het al helemaal niet.
Ik zal altijd mijzelf afvragen of ik wel het goede heb gedaan dan...
(En inderdaad; mijn ouders hebben 3 kinderen dus dat moet op 1 lijn zitten

en dat is bij de keuze voor een restaurant al moeilijk :')

)

**Geplaatst**: 25-10-12 14:24

Re: ben jij ook donor ???

Geplaatst: 25-10-12 14:24

Dan krijg je ook nog de discussie droge cake of broodjes bij de uitvaart

**Geplaatst**: 25-10-12 14:25

Geplaatst: 25-10-12 14:25

tienus63 schreef:
Dan krijg je ook nog de discussie droge cake of broodjes bij de uitvaart

O de drama :')

Ik wil dat ze zelf de keuze maken!

ik heb geen zin in ruzie in de familie... En ik denk ook dat mensen er misschien te ligt over denken; o dat kiezen mijn nabestaanden maar, maakt mij niets uit.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:29

Geplaatst: 25-10-12 14:29

Ik ben op mijn 18de meteen donor geworden. Toen vond ik het nog een eng idee om mijn hoornvliezen en huid af te staan, dus die heb ik uitgezonderd. Ondertussen maakt het me echt niet meer uit, dus ik moet dat nog altijd een keer veranderen.

Een mensenleven redden is wat mij betreft niet uit te drukken in geld. Ik ken iemand die een nieuwe nier heeft gekregen, en dan ga je je wel realiseren hoe belangrijk het is voor de mensen die zolang op de wachtlijst moeten staan.
Vaak zijn het ook mensen die na het krijgen van een nieuw orgaan weer productief kunnen zijn, en dus veel terug kunnen geven aan de maatschappij.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:31

Geplaatst: 25-10-12 14:31

tienus63 schreef:
Volgens mij hebben die wel wat anders aan hun hoofd, en als artsen hun vragen of persoon gebruikt mag worden als donor, dat grote discussies teweeg kan brengen en er vaak besloten wordt wat óf de grootste schreeuwerd roept óf dat ze het niet toestaan, want we weten het niet zeker.

Dat is ook al diverse keren uit onderzoek gebleken overigens: nabestaanden vinden het erg belastend, weten het niet, en vinden het veel fijner om op de hoogte te zijn van de wens van de overledene. En ze kiezen inderdaad vaak 'voor de zekerheid' maar voor nee, zelfs al zijn ze zelf niet tegen orgaandonatie.

Alleen daarom al vind ik dat het beter geregeld moet worden: de huidige wet levert leed op voor de nabestaanden, die op een rotmoment ineens geconfronteerd worden met een lastige keuze. En alleen daarom al vind ik dat iedereen gewoon z'n keuze moet registreren.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:35

Geplaatst: 25-10-12 14:35

Soms dienen zich situaties aan waarin het heel gemakkelijk is om en dergelijke discussie of vraag voor te leggen.
Denk alleen maar al aan ziekte en dood in je naaste kring.

Ik ken ook iemand wiens broertje op jonge leeftijd nier nodig had, na zorgvuldig overleg in de familie is er besloten dat de broer en zus van patiënt niet getest zouden worden als geschikte donor bij leven.
Zij waren toen begin 20.
Puur vanwege het feit dat zij nog een werkzaam leven voor de boeg hebben, en als zij een hypotheek zouden willen afsluiten het feit dat je bij leven een nier hebt afgestaan, dat wel lastig kan worden.
Laat staan als zij last van complicaties zouden krijgen.

Ik vond het een moedig besluit van die broer en zus om het niet te doen. Patiënt heeft nier van zijn moeder gekregen.

Mijn vader zou beenmergdonor zijn voor zijn broer, hij had de info al gekregen van het ziekenhuis, en daarin werden ook heel duidelijk de dilemma's, risico's voor gever en schuldvragen genoemd.
Wat als patiënt geen baat heeft bij het beenmerg van de donor?
Het klinkt wel heel mooi, maar er zitten best veel haken en ogen aan.

Mijn vader zou het gedaan hebben, maar helaas kreeg zijn broer een herseninfarct en zou het traject van beenmergtransplantatie veel te zwaar voor hem zijn.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:37

Re: ben jij ook donor ???

Geplaatst: 25-10-12 14:37

@ shadow, ik denk dat nabestaanden ook gaan twijfelen.
Ja, we hebben die discussie weleens gevoerd, maar Jantje was volgens mij toen tegen of wilden het niet zijn. Terwijl Jantje misschien wel kritisch was in die discussie, maar uiteindelijk wel oprecht donor wilde zijn.

**Geplaatst**: 25-10-12 14:51

Geplaatst: 25-10-12 14:51

LHO schreef:
Naath86 schreef:
Mijn moeder was idd ook hersendood, maar mijn moeder werd door apparatuur in leven gehouden en het was er duidelijk van af te zien dat mijn moeder het heel zwaar had om dit vol te houden. Het was niet eerlijk geweest om haar al die tijd in leven te houden en het was nog maar de vraag of ze aan de apparatuur al die tijd kon volhouden om geopereerd te worden. Moet je zo iemand dan laten leven voor iemands anders leven?? Dat kan je een dierbare niet aan doen, hoe goed je ook weet dat iemand anders haar organen heel goed kan gebruiken. Mijn moeder was hier ook zeker voorstander van geweest, maar in deze situatie was het gewoon onmogelijk.

De vraag of iemand donor is, komt volgens mij ook echt op het laatste moment als de artsen zeker weet dat iemand overlijdt en dat maakt het zo moeilijk. Er moet nog zoveel onderzocht worden wil je werkelijk donor zijn. Mijn moeder was daarentegen wel een ideale kandidaat, ze is overleden aan een hersenbloeding, maar al haar organen werkten nog uitstekend!
Het klopt dat de patiënten al bekend zijn, maar het matchen van kandidaten nam ook nog een aantal uren in beslag is ons verteld. Bij elkaar kon het 12 uur langer duren voordat ze uiteindelijk zou overlijden en dat was niet eerlijk tegenover haar!

Iemand die hersendood is, heeft het niet zwaar Het is hooguit zwaar voor de familie (jou dus) om aan te zien. Iemand die hersendood is heeft geen bewustzijn, registreert niets, en 'vecht' dus ook niet.

Ik weet eigenlijk niet of ik donor ben. Jaren geleden wel een formulier ontvangen (toen ik 16? 18? werd) maar geen idee meer of ik dat heb ingevuld. Voor de zekerheid alsnog maar als donor aanmelden denk ik. Genoeg automobilisten die hard hun best doen om mij van mn scooter te rijden

Dat zal best, maar om je eigen moeder steeds verder te zien wegzakken, doet je heel veel!!! Ook al heeft zo iemand geen gevoel meer, dat bedenk je je echt niet hoor als je je moeder zo ziet. Iemand die op het randje is van wel of niet overlijden, die wil je uit haar lijden verlossen en niet nog langer in leven houden.. Toen de apparatuur eraf was, was het vechten snel over. Maar toen ze nog aan de apparatuur was, was ze zeker nog aan het vechten. Hersendood of niet!!

**Geplaatst**: 25-10-12 14:58

Geplaatst: 25-10-12 14:58

Naath86 schreef:
Ik ben wel donor, maar ik heb het afgelopen half jaar ook ernstig getwijfeld hierover..

Mijn moeder is in mei overleden en daarvan wiste wij niet wat ze wilde, dus wij moesten een keuze maken. Op dat moment lag mijn moeder te vechten voor haar leven en heeft het heel moeilijk gehad. Wij wilden het haar niet aan doen om nog zo'n 12 uur te blijven vechten, "alleen maar" om haar organen af te staan. Het traject van overlijden tot aan orgaandonatie is nog veel te langdradig en te ingewikkeld om daar zo gemakkelijk over te beslissen. Er is een speciaal landelijk OK-team hiervoor, er moeten allerlei testen worden uitgevoerd en er moeten nog geschikte kandidaten gevonden worden.. Het is jammer dat hier niks over verteld wordt, dat wordt allemaal pas duidelijk op het moment dat het werkelijk moet gebeuren. Als iemand al op sterven ligt, dan wil je iemand niet laten lijden en kies je voor die persoon zelf. Ik had er niet aan moeten denken dat mijn moeder nog 12 uur had moeten vechten voor haar leven om het leven van iemand anders makkelijker te maken. Klinkt misschien heel egoïstisch, maar dat doe je op dat moment denk ik ook..

Allereerst heel veel sterkte met verwerken van het verlies van je moeder.

Ik kan me levendig voorstellen dat je kiest voor het welzijn van je moeder, ook al zou ze aangegeven hebben donor te willen zijn.

Weet je toevallig hoe het beleid in zo'n situatie zou zijn? Houd je als nabestaanden het laatste woord? Kun je dan zeggen tot hier en niet verder ook al is hij/zij donor en gaan er wellicht bruikbare organen verloren.

**Geplaatst**: 25-10-12 15:03

Geplaatst: 25-10-12 15:03

Gelukkig weten mijn ouders precies wat ik wil, tot en met m'n crematie aan toe. Daar wil je lijkt mij geen discussie over voeren

**Geplaatst**: 25-10-12 15:03

Geplaatst: 25-10-12 15:03

Tienus: Nabestaande heeft altijd het laatste woord als donorcodicil niet bekend is.
En ik neem aan dat als een broer en zus (bij gebrek aan levende partner van hun moeder) niet overeen kunnen komen mbt hun moeder dat het dan ook zorgt leid tot geen orgaandonatie.

**Geplaatst**: 25-10-12 15:05

Geplaatst: 25-10-12 15:05

Wet op de orgaandonatie
1.De wet op de orgaandonatie, uit 1996, bepaalt dat een wilsbekwame persoon van 12 jaar of ouder toestemming kan verlenen tot na zijn overlijden wegnemen van zijn organen (of enkele organen) voor transplantatie, door registratie als zodanig in het Donorregister of door middel van een eigenhandig gedateerde en ondertekende verklaring (donorcodicil).
2.Heeft iemand bij leven toestemming gegeven voor donatie van weefsels of organen na zijn dood, en sterft hij voordat hij 16 jaar oud is, en maakt/maken dan (een van) zijn ouder(s) bezwaar tegen verwijdering van organen, dan vindt geen verwijdering van organen plaats[1]. Over mensen die 'Keuze 1' hebben doorgegeven en sterven na hun 16e verjaardag, vermeldt de wet echter niets omtrent een mogelijkheid voor nabestaanden om orgaanuitname tegen te houden. Wel moeten ouders altijd worden geïnformeerd over orgaanuitname, echter zonder dat hierbij de orgaanuitname vertraagd wordt.
3.Een persoon kan ook aangeven (in het Donorregister), dat zijn of haar nabestaanden (of een specifieke genoemde nabestaande) in geval van overlijden de beslissing over orgaandonatie mogen nemen.
1.Worden geen specifieke personen genoemd dan is in de eerste plaats de partner bevoegd.
2.Bij afwezigheid zijn dit de meerderjarige bloedverwanten tot en met de tweede graad (bijvoorbeeld kinderen, ouders).
3.Zijn ook deze afwezig dan zijn aanverwanten in de tweede graad bevoegd.
4.Er vindt geen orgaandonatie plaats indien er geen bevoegden aanwezig zijn of indien er geen overeenstemming bestaat tussen beslissingsbevoegden.
4.Ook kan men een beslissing dus vastleggen in een eigen verklaring (donorcodicil). Als registratie in het donorregister verschilt met een donorcodicil dan is het meest recente document doorslaggevend.
5.Ontbreekt elke vorm van registratie dan wordt de beslissing tot wel of niet doneren overgelaten aan de nabestaanden.

**Geplaatst**: 25-10-12 15:07

Geplaatst: 25-10-12 15:07

Ayasha schreef:
LHO: hersendood. En jij legt me woorden in de mond. Ik zeg NERGENS dat ik het haar niet gun. Zo wel, quote me dan maar.

Ik ben nooit hersendood geweest nee, dan zou ik hier niet kunnen reageren. Hersendood is een onomkeerbare staat die we met 100% zekerheid vast kunnen stellen. Je bent dan al 'weg', en zal nooit meer terug komen.

En jij gunt mensen hun leven niet door zelf geen donor te zijn. Je vergaat liever. Het is niet raar dat als je aangeeft dat je het 'te ver' vindt gaan (om mensen hun leven te redden!), dat je mensen daarmee persoonlijk raakt. Je gunt het ze immers niet, het gaat jou te ver, en uit jouw lijk mogen ze ook geen delen halen waarmee iemand te redden valt..

**Geplaatst**: 25-10-12 15:11

Geplaatst: 25-10-12 15:11

dovish schreef:
Ayasha schreef:
Ik vind elke vorm van dergelijke levensreddende operaties er over. Niet omdat ik mensen niet gun om te leven of omdat ik niet begrijp hoe beangstigend het kan zijn om te weten dat je dood zal gaan maar omdat ik me af vraag hoe ver je er in mag gaan. Alles wat leeft, sterft.. Da's de cyclus van het leven. In hoeverre mogen we die verstoren?

tsjonge... dan was ik twee dagen na de geboorte van mijn zoontje overleden, nu een half jaar geleden. Stevige uitspraak hoor, weet ook nog niet zo goed wat ik er van moet vinden.

Aan de andere kant, als we het op zelfbeschikkingsrecht laten aankomen, dan zou iedereen willen blijven leven, en dat is nu eenmaal veel te duur. Over twee weken krijg ik een operatie van €40.000,-. En ben ik dat wel waard? Kan ik dat de maatschappij wel terug betalen? Ik weet het niet. Moet ik dan misschien wel afslaan?

Er zijn richtlijnen voor. Ik meen dat ongeveer 50.000 euro per levensverlengend jaar met goede of gelijke levenskwaliteit als richtlijn wordt aangehouden. Dus jouw operatie zal misschien op je 90e niet meer uitgevoerd worden. Als je begin 30 bent, en je er 80 mee kan worden dan mag het dus een heel stuk duurder.