Lisewiesje schreef:Dames mag ik mij hier ook melden? Ik merk dat ik steeds meer behoefte heb aan contact met lotgenoten inplaats van het te bespreken met naasten.
Alvast excuses voor het lange verhaal! Probeer het zo kort mogelijk te houden.
Wij hebben 3 jaar in Nederland geklungeld en zijn daar uiteindelijk door 3 fertiliteitsafdelingen uitbehandeld verklaard.
Ik heb een amh van 17,4 en kreeg te horen dat ik PCOS heb, mijn partner heeft 0,0 bewegende zaadcellen, ze leven echter wel.
Wij zijn 4 pogingen gestart in NL, eerste poging 56 eicellen en werd de poging afgebroken, 2e poging kreeg mijn partner koorts en werd het afgebroken, 3e poging maar 1 eicel en deze werd ook afgebroken. 4e poging 10 eicellen, wel een punctie maar geen bevruchting en toen waren we helemaal uitbehandeld.
Gezien ik mij er nog niet bij neer kon leggen zijn we november 2019 naar Duitsland gegaan, de kliniek in Heinsberg ging net starten en daar zijn we gestart.
We hadden 12 bevruchte eicellen, 2 hadden een dubbele kern en vielen af. Van de 10 lieten ze er 4 verder groeien, 1 kon er na 5 dagen terug geplaatst worden! Wij konden ons geluk toen niet op, een positieve test! Wij zijn afgelopen September gezegend met een prachtige zoon!
Wij hebben altijd de wens gehad voor 2 wondertjes en omdat je van te voren niet weet hoelang het duurt en of het ons nogmaals gegund is. Hebben we afgelopen zomer de afspraak gemaakt voor een cryo terugplaatsing. Omdat onze zoon 1 van 4 was, hebben wij gevraagd of ze alle 6 ontdooid konden worden. Dit was geen probleem en gelukkig hebben we dat gedaan, er bleef er weer maar 1 over voor terugplaatsing. Vorige week dinsdag de terugplaatsing gehad, na een licht positieve test was hij een dag later helemaal wit.
Wij hadden maar een paar mensen verteld dat we gingen voor een terugplaatsing en dus ook van de negatieve test. Ik krijg nu vaak te horen dat ik gezegend ben met 1 wondertje en of het het wel waard is het hele traject weer in te gaan. Ik voel me uiteraard super gezegend en weet nog als de dag van gisteren hoe het voelde om helemaal met lege handen te staan. Maar merk dat ik het ook heel moeilijk vind om te gaan met deze reacties en denk dat ik onze volgende ronde niet met naaste wil bespreken. Maar omdat ik altijd veel baat heb om er wel over te kunnen spreken, Zou het fijn zijn om dat hier te kunnen doen!
Wij hebben 3 september de evaluatie en zullen daarna weer helemaal opnieuw beginnen.
Ik snap dat mensen zeggen dat je gezegend bent. Dat ben je natuurlijk ook.
Maar dat ze dat aanhalen bij het onderwerp ‘wens voor een tweede’ heeft natuurlijk weinig toegevoegde waarde. De wens door de tweede is een opzichzelf staande wens.
Maar wat een teleurstelling die witte test. Lijkt me inderdaad zo zuur als je daarvoor wel een lichte test had.
Ik hoop dat je alle geluk mag krijgen in jullie nieuwe poging. En volg je eigen gevoel.
Dat je er al een hebt lopen wil absoluut niet zeggen dat mensen je gevoel mogen bagataliseren. Als ze dat toch doen, zegt dat wat over hun. Als jouw gevoel wat anders zegt, dan volg dat gevoel. Je bent niet gek!
Veel liefs!