Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-10-16 22:09

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-10-16 22:09

Phoebert, je wil niet dat anderen zich zorgen maken... Dat kan ik best begrijpen, maar als je alleen met die stress gaat blijven zitten, je slecht blijft slapen en je slecht blijft voelen, gaan anderen zich wellicht ook zorgen om je maken omdat ze ook niet weten wat er scheelt en of ze jou eventueel kunnen helpen. Uiteindelijk ga je de moeilijkheden die je ervaart toch op één of andere manier uiten en vaak wordt het dan toch min of meer zichtbaar voor anderen...

**Geplaatst**: 01-10-16 22:31

Geplaatst: 01-10-16 22:31

OsMo schreef:
Wat ik mij wel afvraag is waarom je het niet durft te bespreken? want het klinkt alsof je wel goed nadenkt over hoe je het beste nu kunt handelen, geen rede voor zorgen lijkt mij?
Welke gevolgen zitten daar aan vast? en bedoel je met anderen je studie genoten, vrienden of familie?

Met anderen bedoel ik inderdaad vrienden, familie etc..
Met gevolgen bedoel ik psychologen enzo. Ik ben een aantal keer bij een psycholoog geweest en voelde me eigenlijk totaal niet beter. Integendeel, ik voelde me verschrikkelijk, alsof ik geen mens was. Het enige wat op dat moment door m'n hoofd ging was dat ik geen normaal mens was want normale mensen hoeven niet met psychologen te praten. Tuurlijk, ik weet dat dat de verkeerde gedachte is, psychologen zijn er om je te helpen, maar ik klap waarschijnlijk helemaal dicht.
Psychologen helpen niet echt bij mij, dat is ook de rede dat ik ermee ben gestopt. En ja, dat is slecht, ook dat weet ik. Na een aantal keer voel je je waarschijnlijk wel beter. Maar meestal als ik er was geweest kon ik niet meer slapen omdat ik aan het denken was over wat ik anders had kunnen zeggen etc.
Bovendien wil ik mijn ouders niet weer het verdriet aandoen dat ze toen hebben gehad.

**Geplaatst**: 01-10-16 22:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-10-16 22:40

Is voor jou toen de hulp bij een psycholoog voor jou geregeld, of wilde je het echt zelf? Het scheelt namelijk hoe je in een behandeling stapt. Als andere vinden dat jij naar een psycholoog moet, kun je er moeilijk open voor staan. Als je zelf de stap zet, stap je er letterlijk anders in.
Iedereen kan geholpen worden, ook jij. Depressie is een ziekte, net zoals suikerziekte of reuma dat is.

**Geplaatst**: 01-10-16 22:56

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-10-16 22:56

Ik moest vandaag wat van me afschrijven:

Dear future me,

There will be times where you will feel sad again, but please, remind yourself that this too will pass (like the weather). And of course there will be more hardships to conquer, but you know you can. You can beat its ass and say FCK YOU! Because those moments of nearly breaking down into fits of tears will all be worth it in the end (when you've become stronger). You've felt weakness, hopelessness and sadness but, those emotions are all part of life, and you've conquered them all. You never let yourself down, and you shouldn't do it in the future. You never gave up, not even when the world seemed to have had turned against you.

You probably remember the day your world started to fall apart. It was that moment when you thought you had control over your life again. You probably remember all those feelings of intense happiness. But you also remember how you felt when your dream shattered into pieces that same day. You always wanted to become a writer, and you had even attempted to write a book. Sadly, you never made it. And that's not because you got rejection after rejection. It was because you felt worthless. You thought you weren't meant for happiness; to finally feel. Because, at age 21, you knew that you wanted to become a writer and wanted to inspire people. But the world said "No, you cannot become a writer," and you allowed that to happen for a good few months. You refused to write. You started to look at other professions and other college educations; web design, English literature, psychology. But they never gave you that same feeling of excitement whenever you'd say "English literature and creative writing." Those five words meant that you were one step closer to becoming a writer; an author.

Months past and you went to work almost every day, barely wanting to take days off because you'd be sitting at home, depressed. But when people at work started to ask you about your plans of moving to the UK and proceeding to become a writer, you couldn't help but feel sad again. So you found other ways to become a writer, or at least try to become a writer. You found platforms to use your voice, to share your experience and to help others. You found ways to feel relevant again.

So, yes, there will also be times where you will triumph, but if you do, please remind yourself to stay humble and real. No one likes fake ass bitches.

Just one more thing, there will always be good and bad days. But please, remind yourself that those feelings are all part of life and that this is what makes every person a human.

Thank you.

**Geplaatst**: 01-10-16 23:02

Geplaatst: 01-10-16 23:02

Phoebert ik probeer het even helder te krijgen hoor want ik krijg 1 en 1 niet bij elkaar.
Je bespreekt dus wat jij nu ervaart niet met je ouders omdat je niet wilt dat zij zich zorgen maken?
En je wilt liever niet praten met een psycholoog omdat je hebt ervaren dat het een effect had waar je niet mee uit de voeten kon? en wat Jolien vraagt ben je uit eigen beweging hulp gaan zoeken of werd het je opgedrongen?

Het moet erg eenzaam zijn want je zit dus wel degelijk met het een en ander te worstelen waarover je toch van gedachten wilt wisselen.
Is schoolmaatschappelijk werk ook een optie of een studieloopbaan begeleider? dat gaat niet gelijk heel diep zoals bij een psycholoog maar je kunt wel bespreken waar je mee zit.
Een studieloopbaan begeleider of de vertrouwenspersoon binnen de opleiding kan jou in ieder geval advies geven wat je het beste kunt doen m.b.t. je studie.
En als je dan bang bent dat je dan dicht klapt kun je altijd alles opschrijven van te voren.

Sterkte er mee :(:)

.

Owh Coldsummers helaas is mijn engels niet zo heel erg denderend. Heb je dit voor jezelf geschreven om jezelf aan te moedigen?

**Geplaatst**: 01-10-16 23:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-10-16 23:06

OsMo; tijdens het werk vannochtend had ik een geniaal idee om brieven aanmezelf te schrijven. Ik had laatst een artikel gelezen "To my best friend." of zoiets, waarin iemand schreef naar zijn/haar ex vriendin/vriend omdat ze geen vrienden meer waren en alles. Toen bedacht ik me, waarom schrijf ik geen brieven naar mezelf. "Dear future me" & "Dear younger me." Er zit niet echt een motief achter. Het is denk ik meer een manier om iets te verwerken, door er toch vanaf een afstand naar te kijken en het dan ook op te schrijven.

**Geplaatst**: 01-10-16 23:17

Geplaatst: 01-10-16 23:17

Ik vind het zo knap hoe je alles zo in het engels weg schrijft.
Wel mooi bedacht om dit te doen en als het jou helpt is dat super fijn.
Was dit de eerste x dat je dit zo hebt geschreven? zo ja dan ben ik heel wel benieuwd hoe je dit gaat ervaren als je dat vaker gaat doen.
Zou je dat willen delen hier?

**Geplaatst**: 01-10-16 23:47

Geplaatst: 01-10-16 23:47

Phoebert schreef:
Met gevolgen bedoel ik psychologen enzo. Ik ben een aantal keer bij een psycholoog geweest en voelde me eigenlijk totaal niet beter.

Therapie of psychologische begeleiding is hard werken. Het maakt dan ook regelmatig iets bij je los. Daarom kan het zijn dat je je na afloop van een sessie niet zo goed voelt (al kunnen er natuurlijk nog andere redenen zijn ook). Ik vind het wel belangrijk dat je de kans hebt om ook zulke dingen bespreekbaar te maken bij de psycholoog.

Phoebert schreef:
Integendeel, ik voelde me verschrikkelijk, alsof ik geen mens was. Het enige wat op dat moment door m'n hoofd ging was dat ik geen normaal mens was want normale mensen hoeven niet met psychologen te praten. Tuurlijk, ik weet dat dat de verkeerde gedachte is, psychologen zijn er om je te helpen, maar ik klap waarschijnlijk helemaal dicht.
Psychologen helpen niet echt bij mij, dat is ook de rede dat ik ermee ben gestopt. En ja, dat is slecht, ook dat weet ik. Na een aantal keer voel je je waarschijnlijk wel beter. Maar meestal als ik er was geweest kon ik niet meer slapen omdat ik aan het denken was over wat ik anders had kunnen zeggen etc.

Heb je het bespreekbaar kunnen maken bij de psycholoog dat je je er zo slecht bij voelde? Ik begrijp uit wat je schrijft dat je een paar sessies gehad hebt. Er kunnen verschillende redenen zijn waarom je je er niet goed voelde: misschien was de klik met de psycholoog er niet, misschien werd er te snel ingezet op interventies in plaats van eerst naar jouw verhaal te luisteren, misschien paste de therapievorm niet bij jou, enz enz. Als je je er echt zo slecht bij voelde is het misschien best dat je gestopt bent hoor. Wel kan het zinvol zijn om na te denken over waarom het voor jou niet werkte.
Wat had de psycholoog anders kunnen doen om jou wel te helpen? Of wat kan een psycholoog voor jou beter niet doen?
Misschien is het een idee om te starten met een ander soort begeleiding dan begeleiding via gesprekken? Bijvoorbeeld: therapie met assistentie van dieren, creatieve therapie, psychomotorische therapie, dramatherapie, muziektherapie,... Er zijn heel veel mogelijkheden.
Hoe kijk jij naar mensen die met een psycholoog gaan praten? Zijn die mensen voor jou "niet normaal"? Wat betekent "normaal" voor jou? Wanneer ben je als persoon normaal en wanneer niet?
Zoals al eerder gezegd is, moet je het wel zelf willen om begeleid te worden door een psycholoog.
Je hebt een paar sessies bij de psycholoog gehad. Daarna ben je gestopt. Is er in de tijd tussen dat je gestopt bent bij de psycholoog en nu dan een periode geweest dat het beter met je ging? Zo ja, wat heeft dan gemaakt dat je je beter voelde?
Je zit nu niet lekker in je vel. Waaraan heb je nood om je beter te voelen? Wat zou je zelf kunnen doen? Wat kunnen anderen doen om jou te helpen?
Je moet zeker niet antwoorden op deze vragen als je dat niet wil, maar ze kunnen jou misschien wel helpen om e.e.a. duidelijk te krijgen.

**Geplaatst**: 02-10-16 16:50

Geplaatst: 02-10-16 16:50

@OsMo

Mijn ouders vonden vooral dat ik op een gegeven moment niet maar aan het plaatje voldeed van hun ''ideale'' dochter.
Dit komt omdat ik door alle pesterijen wat nukkig werd en als mij dan iets gevraagd werd ik altijd met ''jaaaahaaaaa'' antwoordde.
Zij wilden dat ik dit gewoon beantwoordde met ''ja zal ik doen''.
Ook vonden ze dat ik dingen zoals de hond uitlaten op een gegeven moment uit mezelf ging doen.
Maar als beginnende puber ben je natuurlijk met hele andere dingen bezig dan eraan denken dat je de hond uit moet laten

Hun vonden dit de grootste ergernis, maar volgens alle psychologen was dit normaal puber gedrag.

Ik heb wel eens bloedonderzoeken laten doen maar dit was puur voor de vermoeidheid.
Wij hadden niet zo'n geweldige huisarts, je moest echt vragen om bloedonderzoeken, doorverwijzingen etc.

De reden dat ik gestopt ben met de hulpverlening is omdat ik het wel degelijk zonder kan nu.
Mijn stemming is constant, het is puur af en toe nog de vermoeidheid waar ik even mee moet dealen.
Moet gewoon rekening houden met mijn dag indeling.
Bijvoorbeeld als ik 's avonds een feestje heb dat ik niet mijn dag vol plan omdat ik het anders 's avonds niet volhoud.
Mijn vriend zie ik niet als hulpverlener hoor, maar snap dat je me de daarvoor wil waarschuwen!

Bedankt voor de tip!

**Geplaatst**: 03-10-16 11:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-10-16 11:51

@famoza: Ik las jouw verhaal en het is net of ik mijn eigen verhaal lees, het is gewoon (bijna) precies hetzelfde. Ook ik woon bij mijn vriend en schoonmoeder nu, en het is ongelooflijk hoeveel steun ik van ze krijg.

En ik moet zeggen dat ik het heel fijn vind om jouw verhaal te lezen, en dat het nu een stuk beter met je gaat. Geeft mij ook weer zelfvertrouwen en hoop dat ik er ook wel kom.

Mag ik je vragen hoe het contact met je ouders nu is ? Mag ook in pb als je dat liever wilt.

**Geplaatst**: 03-10-16 15:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-10-16 15:12

Pfff het ging al een paar weken slecht, maar vandaag heb ik wil het dieptepunt bereikt. Ben even goed ingestort net, al was dat ook wel fijn, want ik voel me nu ietsjes beter. Ietsjes dan...
Ik heb vanavond eigenlijk tentamens, maar ik heb niet goed kunnen leren en voel me alles behalve in staat om een tentamen te maken, laat staan te reizen naar school (40 min).
Gelukkig komt er zo een vriendin langs.

**Geplaatst**: 03-10-16 16:13

Geplaatst: 03-10-16 16:13

Mutsie93 schreef:
@famoza: Ik las jouw verhaal en het is net of ik mijn eigen verhaal lees, het is gewoon (bijna) precies hetzelfde. Ook ik woon bij mijn vriend en schoonmoeder nu, en het is ongelooflijk hoeveel steun ik van ze krijg.

En ik moet zeggen dat ik het heel fijn vind om jouw verhaal te lezen, en dat het nu een stuk beter met je gaat. Geeft mij ook weer zelfvertrouwen en hoop dat ik er ook wel kom.

Mag ik je vragen hoe het contact met je ouders nu is ? Mag ook in pb als je dat liever wilt.

Ik stuur je een pbtje

**Geplaatst**: 03-10-16 18:38

Geplaatst: 03-10-16 18:38

Joolien schreef:
Pfff het ging al een paar weken slecht, maar vandaag heb ik wil het dieptepunt bereikt. Ben even goed ingestort net, al was dat ook wel fijn, want ik voel me nu ietsjes beter. Ietsjes dan...
Ik heb vanavond eigenlijk tentamens, maar ik heb niet goed kunnen leren en voel me alles behalve in staat om een tentamen te maken, laat staan te reizen naar school (40 min).
Gelukkig komt er zo een vriendin langs.

Instorten is nooit fijn, maar soms is het wel eens even nodig

. Of zo ervaar ik dat bij momenten toch.
Heb je nog een hulpverlener bij wie je terecht kan met het feit dat het zo slecht gaat? Is je huisarts op de hoogte? Zo ja, misschien kan die een afwezigheidsattest geven voor je tentamen?

**Geplaatst**: 04-10-16 21:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-10-16 21:34

Nee het was bepaald niet fijn. Het spookte zelfs door mijn hoofd dat het gewoon moest stoppen dit, hoe dan ook. En dat vind ik wel beangstigd, dat soort gedachtes. Gelukkig is dat maar heel even, maar dat duidt maar weer aan hoe diep ik momenteel zit. Vandaag ging het wel iets beter, maar nog steeds hang ik rond het cijfer 3.
Ik heb gisteren niet mijn tentamen kunnen doen. Donderdag heb ik er nog een, maar mijn hoofd staat er totaal niet naar, leren lukt ook niet. Daar baal ik een beetje van, maar nu is het even kiezen voor mezelf.

**Geplaatst**: 11-10-16 07:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-10-16 07:45

Hier een griep te pakken...
eetlust compleet weg en overgeven

Spierpijn en keel voelt beklemmend aan

Kan dit nu niet zo goed hebben.. voelt meteen paniekerig in m'n hoofd
blijf maar herhalen dat dit gewoon weer over gaat etc

**Geplaatst**: 11-10-16 11:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 11-10-16 11:36

Balen Duplo, beterschap! Probeer je rust te pakken, misschien een filmpje kijken ter afleiding oid?

Hier gaat het gelukkig weer wat beter. Ik heb zondag ook tegen mezelf gezegd dat ik er alles aan ga doen om mezelf draaiende te houden.

**Geplaatst**: 12-10-16 12:15

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-10-16 12:15

Fijn dat het bij jou weer beter gaat joolien

Hier gelukkig weer wat eetlust, alleen lijkt het nu op m'n holtes te slaan. Koppijn en alles dicht $:\$
Keel voelt schraal terwijl ik volgens mij niet overdreven hoest ofzo

**Geplaatst**: 12-10-16 12:50

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-10-16 12:50

Ik meld mij helaas hier opnieuw
Kom weer heel erg in de winterdip. Heb nergens zin in en wil alleenmaar huilend op de bank liggen

**Geplaatst**: 12-10-16 13:11

Geplaatst: 12-10-16 13:11

claudiadvx schreef:
Ik meld mij helaas hier opnieuw
Kom weer heel erg in de winterdip. Heb nergens zin in en wil alleenmaar huilend op de bank liggen

Helpt misschien een uv lamp voor je? Die geeft je vitamine D.
Ik merk ook dat ik wat meer down ben, door het grauwe weer.

Morgen moet ik werken van half 8 tot 17 uur, ik heb er zin in, maar ik ben hartstikke nerveus, ik hoop dat ik het volhoud.

**Geplaatst**: 12-10-16 13:16

Geplaatst: 12-10-16 13:16

Nadeel is dat ik geen verplichtingen heb daags dus ik smel geneigd ben om lekker lang in bed te blijven
Uv lamp heb ik vorig jaar gebruikt en merkte echt minimaal verschil

Edit: zou mijn huisarts wat kunnen betekenen?

**Geplaatst**: 12-10-16 13:20

Geplaatst: 12-10-16 13:20

claudiadvx schreef:
Nadeel is dat ik geen verplichtingen heb daags dus ik smel geneigd ben om lekker lang in bed te blijven
Uv lamp heb ik vorig jaar gebruikt en merkte echt minimaal verschil

Edit: zou mijn huisarts wat kunnen betekenen?

Ja dat heb ik ook hoor. Ben vandaag weer lekker tot 11.30 uur in bed blijven snoezen, al kwam dat ook doordat mijn vriend me de halve nacht wakker heeft gehouden met zijn gesnurk.

Je zou sowieso naar de ha kunnen gaan, misschien kun je kijken waar het vandaan komt. Mkisschien heb je nog wat gesprekken nodig, of kun je de winter doorkomen met antidepressiva(al zou dat laatste enkel mijn keuze zijn als je zeker weet dat je depressieve gevoel komt door vit D tekort en niet door nog onderliggende redenen zoals onverwerkte dingen).

**Geplaatst**: 19-10-16 12:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 19-10-16 12:18

Ik kom me ook weer eens melden hier. Ik ben 8 maanden opgenomen geweest en heel blij dat ik weer thuis ben nu.
Wilde DGT volgen voor mijn borderline, maar dat ging helemaal mis met de PTSS, dus na 5 maanden DGT opgenomen op de Paaz. Daar weer tot rust gekomen en sta nu op de wachtlijst voor een pup die we gaan opleiden tot hulphond bij BultersMekke.
Verder is een en ander nog eens getest en ik heb nu officieel een complexe PTSS met disociatie. Ik ga nu nog maandelijks naar de psychiater en wekelijks naar de traumapsycholoog.

**Geplaatst**: 19-10-16 13:21

Geplaatst: 19-10-16 13:21

Dat is inderdaad het moeilijke hé, als je comorbide problematieken hebt om dan een gepaste behandeling te vinden... Hoop dat je nu wel weer 'verder kan' met de huidige ambulante hulp die je krijgt.
Spannend, het wachten op en opleiden van je pup. Heel intensief traject, waarin je vermoedelijk ups maar zeker ook downs gaat tegenkomen. Maar het kan wel erg waardevol zijn in je weg naar herstel. Ik hoop dat dat jou uiteindelijk de rust, veiligheid, stabiliteit enz gaat bieden die je nodig hebt. Enig idee hoelang je ongeveer gaat moeten wachten? Voor welk ras zou je willen gaan?

**Geplaatst**: 20-10-16 17:15

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-10-16 17:15

Hier 1,5 dag gewerkt en weer naar huis, hoesten en lamlendig, gisteren ook weer overgeven
Ademhaling gaat k#t en slaap ook slecht

Maar afspraak gemaakt met de huisarts, kijken of ik nou zo zwaar de griep te pakken heb
Ik blijf dat moeilijk vinden, in m'n hoofd ha ik dan twijfelen van maak ik mezelf ziek ofzo. Al voel ik geen paniek verder behalve gewoon heel chagrijnig omdat ik me zo slecht voel

**Geplaatst**: 20-10-16 23:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-10-16 23:12

Joelle, ik hoop dat je met de hulp die je nu krijgt en gaat krijgen, mooie stappen kan maken

Wel fijn dat er nu was rust is.

Duplo, goed idee om even langs de huisarts te gaan. Dan weet je misschien zeker dat het gaat om een griep. Beterschap in ieder geval!!

Een lange tijd niks meer van mij laten horen. Ik ben nu alweer flink wat maanden gestopt bij het GGZ. Dit omdat mijn lichamelijke problemen (waarvoor ik mij had aangemeld) zo goed als helemaal over waren. Heel fijn natuurlijk! Die zijn nu nog steeds weg ( met enkele uitzonderingen daargelaten, maar nothing I can't handle). Ik wist toen ik stopte dat ik wel nog met problemen/gedachten/gevoelens zat die mij toen al niet lekker zaten. Ik heb het wel gemeld maar het GGZ kwam toen met de boodschap niks meer voor mij te kunnen betekenen. Tevens klikte het niet zo met mijn behandelaar en besloot toen een 'pauze' te nemen.
Ik heb toen wel nog met iemand gesproken die verstand had van het wereldje van psychologen en instanties om te vragen wat ik nu moest doen. Of dat dit dus echt het eind was van mijn traject. Die vertelde mij dat er zeker wel opties waren en dat er één instantie was waar ik waarschijnlijk goed geholpen kan worden.
Nu na maanden zelf proberen ben ik er achtergekomen dat het toch zelf niet lukt. Ik loop tegen steeds meer dingen aan. Voel mij als een ruis, het leven vliegt voorbij maar voel niks. Er is zo een groot gevoel van leegte, die had ik al en daar heb ik ook over gesproken maar het word steeds groter. Positieve emoties bleef ik het langst voelen, maar als ik nu lach dan voelt het niet meer echt. Kan ook geen goed woord meer over mijzelf zeggen. Zit gewoon echt niet goed in mijn vel.

Nu zit ik er over na te denken om contact op te gaan nemen met de instantie die ik getipt kreeg. Ik noem hem in mijn hoofd altijd de 'Vlindertuin' :')

. Zo heet het niet, maar moet altijd hard nadenken hoe het ook alweer heet.
Maar zoals jullie al lezen zit ik er over na te denken. Waarom doe ik het niet gewoon? Ik vind het erg lastig om wederom een traject in te gaan. Naar het GGZ gaan vond ik ècht een straf, vond het verschrikkelijk, wilde daar helemaal niet zijn. Daarnaast vond ik het ook nog eens heel moeilijk. Maar de makkelijke weg heeft mij immers ook niet veel goeds gebracht.

What to do, what to do....