OsMo schreef:Het ontwijken is dan wel een logisch begrijpelijk gevolg maar het hielp mij niet verder.
Want die pijn ontwijken maakte juist dat ik er andere pijn er voor terug kreeg.
Verdriet om de eenzaamheid. En dat heeft mij zelfs tot suïcidale gedachten geleid.
Dus hoe begrijpelijk het ook is om te ontwijken het is geen strategie die helpend is op de langere duur.
Ja, of nee - de strategie lijkt mij het slopen van dat akelige zelfbeeld (inclusief alle pijn die daar 'in' of onder etc. zit!)
Citaat:
Dat mijn zelfbeeld prut was ja klopt helalemaal.
En dat allemaal om woorden die ik ben gaan geloven.
Nu hangt er een spiegeltje naast mijn bed met de woorden "Ik ben goed genoeg".
Daar start mijn dag mee zodra ik wakker wordt.
Soms sta ik voor de spiegel, naakt en dan kijk ik naar mijzelf en dan zeg ik "ik ben goed genoeg".
Ik ben slim genoeg, ik ben mooi genoeg, ik ben waardevol en dat ben ik al ook al doe ik niets.
En dat vertel ik mijzelf en dan helpt het mij dat ik ben gaan geloven in een God die dat over mij zegt.
That's the spirit!!!
Citaat:
Voor mij geen verwarring om eerlijk te zijn.
Wel dat ik moeite kan hebben omdat mijn gevoel nog niet altijd meteen overtuigd is als ik deze dingen tegen mezelf zeg.
Maar ik merk wel dat hoe vaker ik mezelf analyseer (wat voel ik en wat denk ik) en hoe vaker ik mijn gedachten omvorm, ik wel steeds meer een sterker fundament krijg.
Dat mijn levensboom zeg maar steviger gaat wortelen.
...noem het hoe je het noemen wilt, maar idd: je zegt tegen jezelf dat je een mooi mens bent, dat je er mag zijn, dat je goed en goed genoeg bent - en je gevoel is niet, nu ja, niet direct overtuigd. Die wringing of hoe noem je het bedoeldeik met 'verwarring'.
Citaat:
Ik weet en geloof nu namelijk dat mijn moeder niet gelijk had.
Het was haar onmacht en haar tekortkoming waar ik mee te maken kreeg. Ik heb haar vergeven en ik heb nu zelfs contact met mijn moeder.
Ik kon mezelf onbewust onbekwaam noemen.
Door rationeel naar mijn geschiedenis en die van mijn ouders te kijken heb ik heel veel inzicht gekregen.
Daarmee ben ik bewust onbekwaam geworden.
Ik doorzag wat ik had overgenomen aan patronen.
Zo werd mijn moeder al niet bevestigd door haar moeder en daar door kon ze mij niet bevestigen.
Zij was niet goed genoeg bevonden door haar moeder en doordat zij nog steeds onbewust onbekwaam is benadeelde zij mij als kind ook.
En mijn oma kwam ook liefde en bevestiging te kort.
....en jij hebt in wezen het werk van drie, en misschien wel vier of meer generaties gedaan...!
Respect! !
"Het zal maar op je bordje gesmeten worden...!" - en je hebt de weg omhoog te pakken gekregen WAUW 
!!!
Citaat:
Door dat ik dus kwam te weten dat mijn zelfbeeld niet klopte kon ik daar mee aan de slag.
Niets meer ontwijken. Voor de spiegel staan etc. Maar ook lezen wat God dan over mij zegt. En ook veel praten, alle rotzooi er uit.
Uitspreken wat binnen in mijn gedachten leeft en analyseren of het klop.
Uit mijn comfortzone stappen. Werken aan mezelf en het roer om. En ja dus heel veel rationeel. Maar ik merk dat het gevoel en de emoties ook gaan volgen.
En de ene dag gaat dat beter dan de andere dag. Ik ben nu op momenten bewust bekwaam.
Dat is puur rationeel begrijpen en beslissen om het anders te gaan doen. Dat weet ik, maar we hebben nu eenmaal ook een rationeel vermogen.
De een wat groter dan de ander en van veel mannen wordt dan gezegd dat ze iets van 80% rationeel vermogen hebben en 20% gevoelsbeleving. Bij vrouwen is dat dan andersom.
;) ....die cijfers heb ik meer dan eens andersom gehoord, maar enfin.
Als mensen hebben we een prachtige ratio en ik ben er heel erg voor om die goed te gebruiken.
Citaat:
Maar zoals ik er nu van overtuigd ben kunnen mannen leren meer bewust te worden van hun gevoels beleving en vrouwen van hun rationeel vermogen.
....dat lijkt mij een veel gezelliger wereld: mannen die kunnen / durven voelen en vrouwen die haar hersenen durven gebruiken.
Citaat:
Ik zeg overigens niet dat het gemakkelijk is maar onmogelijk is het ook niet.
Ik ben ook een groot voorstander van te kijken naar positieve aspecten.
Zo wordt het negatieve steeds kleiner.
Klopt. Ben ik ook nadrukkelijk voor.
....zij het, dat mijn pleidooi inhield 'laat de ratio vooral datgene doen wat rationeel is', inclusief van tijd tot tijd vaststellen dat iets (bijvoorbeeld een gedachte of een gevoel) 'niet rationeel' is.
Dwz.: sommigen noemen een foute conclusie, denkfout etc 'niet rationeel', ik wel. (Een rekenfout is nog steeds rekenwerk, alleen wel fout werk.)
Maar een heftige gedachte of emotie komt niet uit de ratio. Is dus niet rationeel.
Dit vaststellen en je strategie bepalen is letterlijk erg verstandig, maar lost het rotte gevoel of de heftige emotie niet/ niet altijd op - en dat hoeft gelukkig ook niet, dwz daar zijn andere middelen voor.
Geplaatst: 28-09-16 11:26 
) een uur of zes (!) per dag liepen. Dus dat bewegen goed voor iedereen is wil ik wel geloven. 
Ik weet niet wat je situatie op dit moment is (werk je? Studeer je?) maar als je een crisissituatie voelt aankomen of als je er al in een zit lijkt het mij geen slecht idee om misschien een (korte) opname te overwegen en terug hulp te gaan zoeken (moest je deze niet meer krijgen). Erg naar ook dat er weeral een droom in duigen gevallen is, ik weet niet zo goed wat ik daarop moet zeggen... Alleen dat het het einde niet is. Misschien heb je daar nu niet zo veel aan, maar het is iets wat ik vaak tegen mezelf zeg als iets misgaat en ik suïcidale gevoelens krijg, dan lijkt dat voor mij altijd het einde van de wereld en kan er niks meer voor mij gedaan worden.. Niet dat dat zinnetje dan altijd helpt, maar soms moet je jezelf gewoon dwingen om even rationeel te denken. Ik hoop echt dat je hulp gaat zoeken, je hebt zeker recht op geluk. 
. 
) 