Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-07-23 20:22

Geplaatst: 14-07-23 20:22

Gezellig allemaal!! Veel uiterste baby's in dit topic. Of hele grote of hele kleine haha

@HappyBuddha Wij worden 4 weken na de bevalling gebeld door het ziekenhuis. Is zoiets niet met jou afgesproken?

**Geplaatst**: 14-07-23 20:34

Geplaatst: 14-07-23 20:34

Mijn bevallingsverhaal:

Ballonnetje was geplaatst en snachts had ik hele erge krampen vanaf 4 uur . Ze kwamen om de 1 a anderhalve minuut en duurden 30 tot 49 seconden aan. Ik dacht dat ik moest poepen, maar dat dat niet lukte door het ballonnetje. Om 06.40 uur trok ik het echt niet meer en heb ik de verloskundige gebeld om te vragen of ze kon komen om het ballonnetje te verwijderen. Vlak voordat het ze er was had ik inmiddels al een hele grote boodschap op het toilet gedaan. De krampen gingen niet weg.

Toen de verloskundige er was heeft ze het ballonnetje eruit gehaald, ik had 3 cm ontsluiting en in overleg met mij heeft ze mijn vliezen gebroken. Vervolgens kwamen de krampen wat dus weeën bleken te zijn om de 30 seconden, maar met de ontsluiting gebeurde niks. Als ik naar het ziekenhuis wilde gaan, konden we dat het beste nu doen, maar ik wist niet hoe ik in 30 seconden bij de auto kon zijn. Heb nog geroepen tussendoor we maken er wel een thuis bevalling van. Maar de pijn en weeën bleven zo heftig dat we toch naar het ziekenhuis zijn gegaan voor een ruggenprik.

Aangekomen in het ziekenhuis had de anesthesist geen tijd voor een ruggenprik. Ze waren bezig met een operatie en er was nog iemand voor mij. Ik had van te voren aangegeven geen morfine te willen aangezien ik daar heel ziek van ben geworden meerdere keren. Inmiddels had ik het hele ziekenhuis bij elkaar gegild van de pijn en na overleg met de gynaecoloog toch besloten ervoor te gaan. Helaas deedt dit niks en hebben ze nog 2x aangegeven bij de anesthesie dat er spoed bij mij zat. Opeens werdt ik opgehaald en naar de afdeling gebracht voor een ruggenprik.

Daar aangekomen vroeg de anesthesist of ze wel de weeopwekkers hadden uitgezet gezien ze zo vaak kwamen. Ik had vanaf thuis al een weeenstorm zonder weeopwekkers. Inmiddels was het al ongeveer kwart voor 12.

De ruggenprik hielp niet, toen hebben ze nog een extra shot gegeven, alleen daalde de baby haar hartje ineens heel erg. Ze hebben toen zo'n electrodingetje in haar schedeltje gebracht om beter te kunnen monitoren. Toen haar hartslag weer goed was mochten we weer terug naar de afdeling.

Daar kon ik weer grapjes maken, praten, eten en drinken. Jeetje wat voelde ik mij beter! Na 2 uurtjes gingen ze kijken hoever ik ontsluiting had en bleek het al 10 cm te zijn. Enige was dat haar hoofdje nog te hoog lag. Nog even afgewacht, maar om 17.00 uur zou ik wee opwekkers krijgen en dan zouden we gaan persen en kijken wat er zou gebeuren. Nou, zo gezegd zo gedaan, alleen begon ik heel erg over te geven, en Emiliana haar hartje daalde weer heel erg. Dus alles stopgezet en gewacht tot ze weer stabiel werdt. Na overleg nog een poging gedaan, alleen gebeurde weer hetzelfde, dus weer alles stopgezet.

Opeens bleek dat ze ook in het vruchtwater had gepoept. Het vruchtwater was niet een beetje gekleurd, maar letterlijk kwam er poep uit lopen. Ze gingen toen een testje doen wat ze niet vaak deden. Ze hebben een sneetje in haar hoofdje gemaakt, bloed afgenomen en de ph waarde getest. Deze was gelukkig goed.

Toen zei de arts dit: We kunnen het nog even proberen, maar het mag niet lang meer duren. We gaan het weer proberen, wel gaan we je inknippen, en een vacuümpomp gebruiken, ook komt de kinderarts hier nu heen en zal hij haar meteen moeten controleren wanneer ze geboren is.

Na 2 mislukte pogingen ging een 3e arts het proberen. Ze zei: Nicky ze moet er nu echt uit. Ik ga er alles aan doen om dat voor elkaar te krijgen, ik wil dat jij dat ook doet. Lukt dit niet dan wordt het een keizersnede en dat willen we niet, want ze moet er nu echt uit. Nou, ik was aan het persen en die vrouw stond te trekken alsof ze een kalf uit een koe probeerde te trekken. Maar gelukkig was het gelukt en werdt ze meteen bovenop mij gelegd. Voor een paar minuten. De navelstreng was kort en ze moest door de kinderarts gecontroleerd worden waardoor deze snel geknipt moest worden. Ondanks alles en 2700 gram was ze verder goed bevonden. Wel moesten we een nachtje in het ziekenhuis blijven ivm haar gewicht.

**Geplaatst**: 14-07-23 21:05

Re: Zwanger, uitgerekend midden/zomer 2023

Geplaatst: 14-07-23 21:05

Nicje, wow wat een heftig verhaal!!! Maar gelukkig wel een “eind goed al goed” story

Hoe vond jij het plaatsen van die electrode op het babyhoofdje? Ik vond dat echt mega pijnlijk maar dat kon ook komen omdat mijn baarmoedermond ver naar achter lag. Dus ik ben wel benieuwd of jij dat ook pijnlijk vond?

**Geplaatst**: 14-07-23 22:01

Geplaatst: 14-07-23 22:01

Bedankt voor het delen van jullie verhalen. Jammer dat het niet bij iedereen vanzelf ging, maar het gaat om het resultaat en niemand heeft gefaald als het niet ging zoals gehoopt. :knuffel:

HappyBuddha schreef:
Ik heb een vraag nav mijn bevalling. Ik heb mijn verhaal hier al gedeeld, lang verhaal kort: na een hele goede bevalling ging het hechten niet goed en omdat ik een fluxus heb gehad ben ik op de OK beland, uiteindelijk onder algehele narcose. Nu heb ik nadien de gynaecoloog niet meer gezien en weet ik dus niet precies wat er op de OK is gebeurd (ja, hechten… maar hoe/wat/waar weet ik dus niet). Daarnaast weet ik dus ook niet wat de risico’s zijn voor een eventueel volgende zwangerschap. Ik merk dat ik zelf eigenlijk veel vragen heb waar ik graag antwoord op zou willen, maar kan ik daarvoor zomaar een afspraak maken in het ziekenhuis? Of stel ik me gewoon een beetje aan .

Ik ben gelijk na mijn bevalling ook onder zeil geweest op de OK. Bij mij heeft het ziekenhuis zelf een afspraak ingepland voor na 2 weken en na 6 weken. Als dit niet gebeurt, zou ik lekker bellen. Ik kwam toen terecht bij de arts die me geopereerd heeft en zij heeft controles uitgevoerd. Ze zei dat een uitkomst kon zijn dat ik naar de bekkenfysio moest (gelukkig niet nodig hier) en dat ze me voor de zekerheid willen spreken bij een eventuele volgende bevalling om te kijken of ik het weer natuurlijk wil proberen of niet. Ik kreeg een beetje het idee dat ze bij mijn ziekenhuis heel scherp zijn op het voorkomen van incontinentie en andere nare dingen, dus het is wel fijn dat ze me niet alleen zien als een vat om kinderen in te baren. :')

Het herstel gaat gelukkig erg goed hier. Een paar weken na de bevalling deed ik alles weer.

**Geplaatst**: 14-07-23 22:18

Geplaatst: 14-07-23 22:18

Nicje87 schreef:
Mijn bevallingsverhaal:

Ballonnetje was geplaatst en snachts had ik hele erge krampen vanaf 4 uur . Ze kwamen om de 1 a anderhalve minuut en duurden 30 tot 49 seconden aan. Ik dacht dat ik moest poepen, maar dat dat niet lukte door het ballonnetje. Om 06.40 uur trok ik het echt niet meer en heb ik de verloskundige gebeld om te vragen of ze kon komen om het ballonnetje te verwijderen. Vlak voordat het ze er was had ik inmiddels al een hele grote boodschap op het toilet gedaan. De krampen gingen niet weg.

Toen de verloskundige er was heeft ze het ballonnetje eruit gehaald, ik had 3 cm ontsluiting en in overleg met mij heeft ze mijn vliezen gebroken. Vervolgens kwamen de krampen wat dus weeën bleken te zijn om de 30 seconden, maar met de ontsluiting gebeurde niks. Als ik naar het ziekenhuis wilde gaan, konden we dat het beste nu doen, maar ik wist niet hoe ik in 30 seconden bij de auto kon zijn. Heb nog geroepen tussendoor we maken er wel een thuis bevalling van. Maar de pijn en weeën bleven zo heftig dat we toch naar het ziekenhuis zijn gegaan voor een ruggenprik.

Aangekomen in het ziekenhuis had de anesthesist geen tijd voor een ruggenprik. Ze waren bezig met een operatie en er was nog iemand voor mij. Ik had van te voren aangegeven geen morfine te willen aangezien ik daar heel ziek van ben geworden meerdere keren. Inmiddels had ik het hele ziekenhuis bij elkaar gegild van de pijn en na overleg met de gynaecoloog toch besloten ervoor te gaan. Helaas deedt dit niks en hebben ze nog 2x aangegeven bij de anesthesie dat er spoed bij mij zat. Opeens werdt ik opgehaald en naar de afdeling gebracht voor een ruggenprik.

Daar aangekomen vroeg de anesthesist of ze wel de weeopwekkers hadden uitgezet gezien ze zo vaak kwamen. Ik had vanaf thuis al een weeenstorm zonder weeopwekkers. Inmiddels was het al ongeveer kwart voor 12.

De ruggenprik hielp niet, toen hebben ze nog een extra shot gegeven, alleen daalde de baby haar hartje ineens heel erg. Ze hebben toen zo'n electrodingetje in haar schedeltje gebracht om beter te kunnen monitoren. Toen haar hartslag weer goed was mochten we weer terug naar de afdeling.

Daar kon ik weer grapjes maken, praten, eten en drinken. Jeetje wat voelde ik mij beter! Na 2 uurtjes gingen ze kijken hoever ik ontsluiting had en bleek het al 10 cm te zijn. Enige was dat haar hoofdje nog te hoog lag. Nog even afgewacht, maar om 17.00 uur zou ik wee opwekkers krijgen en dan zouden we gaan persen en kijken wat er zou gebeuren. Nou, zo gezegd zo gedaan, alleen begon ik heel erg over te geven, en Emiliana haar hartje daalde weer heel erg. Dus alles stopgezet en gewacht tot ze weer stabiel werdt. Na overleg nog een poging gedaan, alleen gebeurde weer hetzelfde, dus weer alles stopgezet.

Opeens bleek dat ze ook in het vruchtwater had gepoept. Het vruchtwater was niet een beetje gekleurd, maar letterlijk kwam er poep uit lopen. Ze gingen toen een testje doen wat ze niet vaak deden. Ze hebben een sneetje in haar hoofdje gemaakt, bloed afgenomen en de ph waarde getest. Deze was gelukkig goed.

Toen zei de arts dit: We kunnen het nog even proberen, maar het mag niet lang meer duren. We gaan het weer proberen, wel gaan we je inknippen, en een vacuümpomp gebruiken, ook komt de kinderarts hier nu heen en zal hij haar meteen moeten controleren wanneer ze geboren is.

Na 2 mislukte pogingen ging een 3e arts het proberen. Ze zei: Nicky ze moet er nu echt uit. Ik ga er alles aan doen om dat voor elkaar te krijgen, ik wil dat jij dat ook doet. Lukt dit niet dan wordt het een keizersnede en dat willen we niet, want ze moet er nu echt uit. Nou, ik was aan het persen en die vrouw stond te trekken alsof ze een kalf uit een koe probeerde te trekken. Maar gelukkig was het gelukt en werdt ze meteen bovenop mij gelegd. Voor een paar minuten. De navelstreng was kort en ze moest door de kinderarts gecontroleerd worden waardoor deze snel geknipt moest worden. Ondanks alles en 2700 gram was ze verder goed bevonden. Wel moesten we een nachtje in het ziekenhuis blijven ivm haar gewicht.

Dit vind ik ook heel heftig zeg. Wilde je zelf perse geen keizersnede?
Want dit vind ik dus zo'n verhaal waarbij ik het bizar vind hoe ver ze zo'n bevalling laten gaan....
Als onze koeien zo'n bevalling zouden hebben, en we bellen de Vee arts zegt die gelijk keizersnede omdat dat het veiligste is voor koe en kalf....

Gelukkig is alles goed gekomen

**Geplaatst**: 14-07-23 22:25

Geplaatst: 14-07-23 22:25

linda2008 schreef:
Nicje, wow wat een heftig verhaal!!! Maar gelukkig wel een “eind goed al goed” story
Hoe vond jij het plaatsen van die electrode op het babyhoofdje? Ik vond dat echt mega pijnlijk maar dat kon ook komen omdat mijn baarmoedermond ver naar achter lag. Dus ik ben wel benieuwd of jij dat ook pijnlijk vond?

Daar heb ik eerlijk gezegd niks van gevoeld door de ruggenprik.

**Geplaatst**: 14-07-23 22:41

Geplaatst: 14-07-23 22:41

Sky_As schreef:
Nicje87 schreef:
Mijn bevallingsverhaal:

Ballonnetje was geplaatst en snachts had ik hele erge krampen vanaf 4 uur . Ze kwamen om de 1 a anderhalve minuut en duurden 30 tot 49 seconden aan. Ik dacht dat ik moest poepen, maar dat dat niet lukte door het ballonnetje. Om 06.40 uur trok ik het echt niet meer en heb ik de verloskundige gebeld om te vragen of ze kon komen om het ballonnetje te verwijderen. Vlak voordat het ze er was had ik inmiddels al een hele grote boodschap op het toilet gedaan. De krampen gingen niet weg.

Toen de verloskundige er was heeft ze het ballonnetje eruit gehaald, ik had 3 cm ontsluiting en in overleg met mij heeft ze mijn vliezen gebroken. Vervolgens kwamen de krampen wat dus weeën bleken te zijn om de 30 seconden, maar met de ontsluiting gebeurde niks. Als ik naar het ziekenhuis wilde gaan, konden we dat het beste nu doen, maar ik wist niet hoe ik in 30 seconden bij de auto kon zijn. Heb nog geroepen tussendoor we maken er wel een thuis bevalling van. Maar de pijn en weeën bleven zo heftig dat we toch naar het ziekenhuis zijn gegaan voor een ruggenprik.

Aangekomen in het ziekenhuis had de anesthesist geen tijd voor een ruggenprik. Ze waren bezig met een operatie en er was nog iemand voor mij. Ik had van te voren aangegeven geen morfine te willen aangezien ik daar heel ziek van ben geworden meerdere keren. Inmiddels had ik het hele ziekenhuis bij elkaar gegild van de pijn en na overleg met de gynaecoloog toch besloten ervoor te gaan. Helaas deedt dit niks en hebben ze nog 2x aangegeven bij de anesthesie dat er spoed bij mij zat. Opeens werdt ik opgehaald en naar de afdeling gebracht voor een ruggenprik.

Daar aangekomen vroeg de anesthesist of ze wel de weeopwekkers hadden uitgezet gezien ze zo vaak kwamen. Ik had vanaf thuis al een weeenstorm zonder weeopwekkers. Inmiddels was het al ongeveer kwart voor 12.

De ruggenprik hielp niet, toen hebben ze nog een extra shot gegeven, alleen daalde de baby haar hartje ineens heel erg. Ze hebben toen zo'n electrodingetje in haar schedeltje gebracht om beter te kunnen monitoren. Toen haar hartslag weer goed was mochten we weer terug naar de afdeling.

Daar kon ik weer grapjes maken, praten, eten en drinken. Jeetje wat voelde ik mij beter! Na 2 uurtjes gingen ze kijken hoever ik ontsluiting had en bleek het al 10 cm te zijn. Enige was dat haar hoofdje nog te hoog lag. Nog even afgewacht, maar om 17.00 uur zou ik wee opwekkers krijgen en dan zouden we gaan persen en kijken wat er zou gebeuren. Nou, zo gezegd zo gedaan, alleen begon ik heel erg over te geven, en Emiliana haar hartje daalde weer heel erg. Dus alles stopgezet en gewacht tot ze weer stabiel werdt. Na overleg nog een poging gedaan, alleen gebeurde weer hetzelfde, dus weer alles stopgezet.

Opeens bleek dat ze ook in het vruchtwater had gepoept. Het vruchtwater was niet een beetje gekleurd, maar letterlijk kwam er poep uit lopen. Ze gingen toen een testje doen wat ze niet vaak deden. Ze hebben een sneetje in haar hoofdje gemaakt, bloed afgenomen en de ph waarde getest. Deze was gelukkig goed.

Toen zei de arts dit: We kunnen het nog even proberen, maar het mag niet lang meer duren. We gaan het weer proberen, wel gaan we je inknippen, en een vacuümpomp gebruiken, ook komt de kinderarts hier nu heen en zal hij haar meteen moeten controleren wanneer ze geboren is.

Na 2 mislukte pogingen ging een 3e arts het proberen. Ze zei: Nicky ze moet er nu echt uit. Ik ga er alles aan doen om dat voor elkaar te krijgen, ik wil dat jij dat ook doet. Lukt dit niet dan wordt het een keizersnede en dat willen we niet, want ze moet er nu echt uit. Nou, ik was aan het persen en die vrouw stond te trekken alsof ze een kalf uit een koe probeerde te trekken. Maar gelukkig was het gelukt en werdt ze meteen bovenop mij gelegd. Voor een paar minuten. De navelstreng was kort en ze moest door de kinderarts gecontroleerd worden waardoor deze snel geknipt moest worden. Ondanks alles en 2700 gram was ze verder goed bevonden. Wel moesten we een nachtje in het ziekenhuis blijven ivm haar gewicht.

Dit vind ik ook heel heftig zeg. Wilde je zelf perse geen keizersnede?
Want dit vind ik dus zo'n verhaal waarbij ik het bizar vind hoe ver ze zo'n bevalling laten gaan....
Als onze koeien zo'n bevalling zouden hebben, en we bellen de Vee arts zegt die gelijk keizersnede omdat dat het veiligste is voor koe en kalf....

Gelukkig is alles goed gekomen

Nou ze is achteraf naar mij toegekomen en ze had gehoord dat ik paardrij. Ze zei dat ze niet door mijn bekkenbodemspieren heen kwam.
Ik heb nog geroepen dat ze een keizersnede mochten doen, maar ze wilden de laatste poging zo doen want ze moest er zo snel mogelijk uit en ze wilden zelf liever geen keizersnede.

Ik kijk wel op tegen een volgende bevalling, maar zou volgende keer met een ballonnetje afwachten in het ziekenhuis ipv naar huis te gaan.

**Geplaatst**: 14-07-23 22:49

Geplaatst: 14-07-23 22:49

Sky_As schreef:
wat mooi!
Zijn er hier meer voormalige kinderhaters die ineens zichzelf niet meer herkennen?

Ik vond baby's niks aan (kinderen in het algemeen niet, maar baby's al helemaal niet) ...

En nu blijk ik echt zo'n oermoeder te zijn. En smelt ik zelfs bij het zien van baby foto's.
HELP!

Ohja, dit kwam in een ander topic ook al ter sprake. Ik ben er ook zo één. Vroegah wilde ik nooit kinderen en dat begon opeens te rammelen. Ik heb er zelfs een relatie voor verbroken, omdat hij nooit baby's met mij zou gaan maken.

Ik ben echt helemaal verliefd op mijn kleine aapje nu hij er eindelijk is.

Maar vind veel andere kinderen nog altijd stom en vooral onopgevoed. :')

**Geplaatst**: 15-07-23 14:27

Geplaatst: 15-07-23 14:27

Nicky, deel vd bevalling herken ik wel van de 1e hoor. Vacuümpomp, kalf uit een koe trekken, die vervelende wee opwekkers, net geen OK-tje..
Daardoor wilde ik bij de 2e liever niet ingeleid worden.
Gelukkig kwam Abby vanzelf. Uiteindelijk hele fijne ervaring geweest.

**Geplaatst**: 15-07-23 15:10

Geplaatst: 15-07-23 15:10

[/quote]

Nou ze is achteraf naar mij toegekomen en ze had gehoord dat ik paardrij. Ze zei dat ze niet door mijn bekkenbodemspieren heen kwam.
Ik heb nog geroepen dat ze een keizersnede mochten doen, maar ze wilden de laatste poging zo doen want ze moest er zo snel mogelijk uit en ze wilden zelf liever geen keizersnede.

Ik kijk wel op tegen een volgende bevalling, maar zou volgende keer met een ballonnetje afwachten in het ziekenhuis ipv naar huis te gaan.[/quote]

Tjonge wat heftig!
Mag je zelf kiezen of je in het ziekenhuis wil wachten of naar huis wil met een ballon?

Gelukkig wel een goed eind en een prachtig kindje!

**Geplaatst**: 16-07-23 02:54

Geplaatst: 16-07-23 02:54

Sky_As schreef:
linda2008 schreef:
Ballard, oh wauw wat fijn zeg! Gefeliciteerd! $*\o/*$

Marlis, he gadsie beterschap

Annemijn, die is vlot haha!

Bedankt allemaal !
Zal ik dan toch mijn verhaal maar plaatsen?

Ik had helaas een iets minder voorspoedige bevalling
Donderdagavond en vrijdag de hele dag heb ik weeën gehad. Maar het deed helaas niks, nam niet toe in sterkte en zaterdag was het weg. Het werd op “oefenweeen” gegooid en zondagmiddag heb ik een ballonnetje gekregen. Ook daar kreeg ik (zeer pijnlijke!) weeen op maar dat werd ook afgedaan met “dat zijn geen weeen”. Nouja ik heb geen ervaring dus daar ga je dan maar van uit

Maandagochtend om 7u terug voor verdere inleiding. Gelukkig had de ballon wel zijn werk gedaan, 2cm ontsluiting en mijn vliezen konden gebroken worden. Hij had in het vruchtwater gepoept maar er vanuit gaande dat wij smiddags of savonds toch lekker als gezinnetje naar huis konden, was dat verder ook geen ramp

Voor mij even een opluchting dat ik na het verwijderen van de ballon even geen buikpijn meer had, maar de weeen kwamen niet zelf op gang dus aan de wee opwekkers. Daar ging het even mis de weeen werden heftiger en heftiger, maar mijn ontsluiting vorderde niet en er werd dus nog altijd gedacht dat ik geen goede ontsluitingsweeen had. Na een paar uur stond ik trillend en huilend op de badkamer en werd er pas eindelijk ingezien dat ik wel degelijk sterke weeen had, ze deden alleen niet wat ze moesten doen. Het werd duidelijk dat het langer zou gaan duren dan “gepland” en dat terwijl ik al vanaf donderdag nauwelijks had geslapen…

Ik heb toen voor een ruggeprik gekozen en daarmee heb ik gelukkig nog wat uren “rust” kunnen krijgen. Heel blij met die keuze. De ontsluiting vorderde nauwelijks. Uiteindelijk haalde we wel 8cm maar zelfs met de wee opwekkers zo hoog als de baby maar net aankon, bleef het op 8 hangen.
Daarnaast lag de baby ook nog steeds net niet goed voor de uitgang, waardoor ik de hele nacht steeds op een zij gedraaid werd. Maar daar daalde de hartslag van de baby enorm van dus dan moest ik weer terug, en zo werd er de hele avond en nacht iedere 20 minuten van alles geprobeerd…

Uiteindelijk rond 4u kwam de gynaecoloog op gesprek… een goed gesprek en ze gaf ons alle opties die er nog waren. Helaas was dat niet veel soeps en leek het ons voor de gezondheid van de baby beter om over te gaan naar een keizersnede. Een beetje paniek vanuit mijn kant want daar ga je natuurlijk helemaal niet van uit…

Ik vond dat enorm heftig met zo veel mensen op die OK. Maar achteraf gaf de gynaecoloog aan dat ik hem er nooit uit had gekregen met een vaginale bevalling, dus dat gaf mij wel een geruststellend gevoel; we hebben de juiste beslissing genomen en het is goed zo
Dus op 11-7 (de verjaardag van mijn moeder) om 5.35u is Yairo geboren, hij woog 2880gr.

Het herstel vind ik momenteel zelf wel pittig. Ik heb veel pijn en ben ontzettend emotioneel. Ik heb het gevoel niet goed voor de kleine te kunnen zorgen terwijl mijn vriend ermee doet alsof hij nooit anders gedaan heeft… dus het gevoel van falen zit bij mij niet bij de bevalling, maar heb ik nu wel alsnog last van…

Allereerst gefeliciteerd allemaal!
Ook hier inmiddels mama geworden op 6 juli van onze Tim.

Bovenstaande klinkt een heel eind als mijn bevalling. Alleen ben ik met 38 weken ingeleid omdat hij zo groot was.
Dinsdag 5 juli ballon geplaatst. 6 juli terug handmatig vliezen gebroken en aan de wee opwekkers.
12 uur smiddags gekozen voor morfine pompje omdat de pijn te heftig werd, en het vorderde redelijk dus ze dachten dat ik het daarmee wel zou halen.

Helaas van 18.00 - 02.00 op 9 cm ontsluiting blijven hangen.
Ruggenprik was niet meer mogelijk een morfine deed ook niet heel veel meer. Mijn lichaam was op een maakte ook geen weeën meer aan. Verhoogde ze de opwekkers na maximaal dan kwam ik in een storm terecht waar zowel ik als de baby niet mee om konden gaan natuurlijk.

Na 8 uur 9.cm vonden we het welletjes (we hadden om 21.00 al om keizersnede gevraagd, mijn lichaam stopt er te slotte niet voor niks mee) en om 02.45 werd ik naar de OK gereden (midden in een weeën storm).

Om 03.07 is Tim geboren en wij maken het echt heel goed. Om 12 uur (9 uur na de keizersnede) liep ik weer wat rond, en de volgende morgen om 9 uur mochten we naar huis. (binnen 36 uur na de keizersnede).

De metingen hadden het behoorlijk goed, met 38 weken was hij al 4220 gram.....
Als die er aan de onderkant uit had gemoeten had ik er een stuk slechter voor gestaan denk ik.

Ik vond het heel erg heftig, vooral het feit dat ze ondanks dat ik aangegeven had dat ze dan maar keizersnede moesten doen, je zo lang laten liggen.
Wij hebben dikbil koeien, dus ervaring met zware bevalling en keizersnedes, maar wij laten ze niet zo lang lijden en zo veel risico lopen hoor.

Mijn eigen verloskundige snapte ook niet dat ze me zo lang met 9 cm hebben laten liggen.

Ook heftig zeg! Gefeliciteerd!!

**Geplaatst**: 16-07-23 02:54

Geplaatst: 16-07-23 02:54

Ballard_L schreef:
Tjonge, ook al zo’n heftig verhaal! Wat een mega baby voor dat aantal weken. Hopelijk herstel je verder goed!

Hier een fotootje van ons
[ [url=m/8OU0Fn.jpg]Afbeelding[/url] ]

**Geplaatst**: 16-07-23 02:56

Geplaatst: 16-07-23 02:56

Sky_As schreef:
Ballard_L schreef:
Tjonge, ook al zo’n heftig verhaal! Wat een mega baby voor dat aantal weken. Hopelijk herstel je verder goed!

Hier een fotootje van ons
[ [url=m/8OU0Fn.jpg]Afbeelding[/url] ]

wat mooi!
Zijn er hier meer voormalige kinderhaters die ineens zichzelf niet meer herkennen?

Ik vond baby's niks aan (kinderen in het algemeen niet, maar baby's al helemaal niet) ...

En nu blijk ik echt zo'n oermoeder te zijn. En smelt ik zelfs bij het zien van baby foto's.
HELP!

Ja herkenbaar hoor haha!

**Geplaatst**: 16-07-23 02:57

Geplaatst: 16-07-23 02:57

linda2008 schreef:
Ballard, wauw wat een mooi verhaal en mooie foto

Sky, gefeliciteerd!! Maar jeetje zeg ook al zo heftig.. gelukkig uiteindelijk bij ons allemaal wel goed gekomen, dat is het belangrijkste

Gek toch jij was nog helemaal “niet zo ver” en dan zo’n geboortegewicht… Yairo is op 41+4 geboren met 2880
Maarja gewicht van de kleine zegt niets over hoe je bevalling zal gaan lopen…

Ook een fotootje van ons
[ [url=m/f9YRkd.jpg]Afbeelding[/url] ]

En over dat stukje niets met kinderen/baby’s hebben. Tot de dag van zijn geboorte heb ik nog getwijfeld of ik het eigenlijk wel wilde ofzo. Ik heb niets met kinderen gelukkig betekend mijn eigen kind wel alles voor me

**Geplaatst**: 16-07-23 02:58

Geplaatst: 16-07-23 02:58

Gnome schreef:
Prachtig Linda! Was ie op voorhand ook klein geschat voor de termijn? Zolang alles erop en eraan zit en werkt maakt het ook allemaal niet uit.

Die van mij groeit zo hard dat ie van alle grafieken afvalt. Kijk dus erg uit naar het consultatiebureau.. Not

Dat wordt wat ja..

**Geplaatst**: 16-07-23 02:59

Geplaatst: 16-07-23 02:59

HappyBuddha schreef:
Gefeliciteerd aan iedereen die is bevallen! Wat een knappe baby’s komen er voorbij

Ik heb een vraag nav mijn bevalling. Ik heb mijn verhaal hier al gedeeld, lang verhaal kort: na een hele goede bevalling ging het hechten niet goed en omdat ik een fluxus heb gehad ben ik op de OK beland, uiteindelijk onder algehele narcose. Nu heb ik nadien de gynaecoloog niet meer gezien en weet ik dus niet precies wat er op de OK is gebeurd (ja, hechten… maar hoe/wat/waar weet ik dus niet). Daarnaast weet ik dus ook niet wat de risico’s zijn voor een eventueel volgende zwangerschap. Ik merk dat ik zelf eigenlijk veel vragen heb waar ik graag antwoord op zou willen, maar kan ik daarvoor zomaar een afspraak maken in het ziekenhuis? Of stel ik me gewoon een beetje aan .

Nee hoor gewoon doen! Al is het maar voor je eigen ervaring en verwerking

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-23 08:11

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-23 08:11

Hoe gaat het met de laatste loodjes dames? Hier hadden we eergisteren even een drama nacht met Boris doordat er een nogal luid feestje was in de straat tot diep in de nacht. Meneer is 3x wakker geworden tussen 12 en 6 dus we waren lekker gebroken.

Gisteren toch maar geprobeerd om wat actief te zijn en het ritme aan te houden. Dat werd gelukkig beloond. Hij slaapt nu overdag mooi wat uurtjes en de avonden gaan ook steeds beter. Vannacht van half 1 tot 5.

Hij heeft alleen soms wat benauwdheid omdat z'n neusje dicht gaat zitten in de nacht. Dus gaan nu het raam maar dicht houden en heb een vochtverdeel apparaatje gekocht waar ook etherische oliën in kunnen om ze te helpen slapen.

Ben benieuwd.

**Geplaatst**: 17-07-23 08:46

Geplaatst: 17-07-23 08:46

Gelukkig is alles goed gekomen Nicje

Hoe gaat het nu met jullie?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben met mijn geplande keizersnede als ik lees hoe de bevallingen bij sommigen hier zijn verlopen.

Vervelend dat Boris daar (nog) niet doorheen slaapt Gnome. Is zo'n slaaptrainer/White noise ding misschien iets voor hem? Hopelijk helpt het vochtapparaat met zijn dichte neusje. Hier ook continue een dichte neus en dat maakt slapen niet prettiger.

Ik ben helemaal klaar met die zwangerschap

Maar dat ben ik al sinds week 8 eerlijk gezegd, het is gewoon niks voor mij. Te zwaar voor mijn lichaam met al die ongemakken. Van de week is hij volgens mij ingedaald, met lekker pijnlijke indalingsweeën en nu is hij aan de onderkant alles lekker beurs aan het maken. Alles is zo goed als klaar voor hem, ik moet alleen nog mijn vluchttas inpakken. Paar dingen kopen en dan is die ook compleet. Ik hou me er maar aan vast dat het nog maximaal 3,5 week duurt voordat Sjakie er is

Gisteren hadden we een uitje met mijn schoonfamilie, met e-choppers gereden en daarna uit eten. Hobbels en straten met stenen waren echt geen pretje maar het was heel gezellig

Mijn schoonzus is verloskundige en je krijgt dan het een en ander mee van de problemen bij haar op de praktijk. Dat gaat ook niet echt fantastisch

Weinig nieuwe aanwas en veel 'moeten' stoppen omdat de baan zeker met kinderen eigenlijk niet te combineren is...

Mijn kraamzorg gaf ook al aan dat zij een flink tekort hebben. Nu heeft zij daar als ZZP'er geen last van want nee is gewoon nee. Maar dat maakt je werk ook niet leuker om continue nee te moeten zeggen, dat zei zij ook al.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-23 09:39

Re: Zwanger, uitgerekend midden/zomer 2023

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-23 09:39

Ja White noise werkt goed voor 'm maar normaal slaapt ie gewoon door als ie eenmaal slaapt.

Snap helemaal dat je er klaar mee bent. Ik heb er ook zelden van genoten eerlijk gezegd. Zou zelf ook niet negatief over een keizersnede staan al kun je daar ook echt ellende van krijgen.

**Geplaatst**: 17-07-23 09:45

Re: Zwanger, uitgerekend midden/zomer 2023

Geplaatst: 17-07-23 09:45

Het is ook gewoon helemaal niet leuk om zo rond te zijn, continue te moeten plassen en af en toe ook nog een voet tussen je ribben te krijgen.

Het enige wat ik af en toe mis is het gewone bewegen in je buik. Dat was wel knus ofzo, ook al zag het eruit alsof er een alien in je buik zit.

**Geplaatst**: 17-07-23 10:00

Geplaatst: 17-07-23 10:00

Een aliën in je buik _O-

Als hij zachtjes beweegt vind ik dat wel fijn, vooral dat ik weet dat hij nog leeft. Maar dat geram/geschop kan me echt gestolen worden

Hopen dat ze dan maar niet teveel feestjes geven Gnome voor jullie nachtrust. Hier is het ieder weekend feest met 2 jonge twintigers met eigen keet aan de overkant. Hopelijk kan Sjakie daar straks gewoon doorheen slapen. Een vriendin van mijn moeder zei een beetje aan het begin van mijn zwangerschap dat ze het 2x 9 maanden de hel vond. Dat deed me wel goed want het wordt toch vaak geromantiseerd vind ik. Zeker als je moeder en oudste zus het 3x fantastisch vonden zonder kwaaltjes.

**Geplaatst**: 17-07-23 10:31

Geplaatst: 17-07-23 10:31

Ja alsof je 9 maanden op een roze wolk moet zitten. :')

Ik heb voor mijn gevoel elk kwaaltje onder de zon gehad, maar het belangrijkste is dat het nageslacht gezond is en dat mijn eigen herstel ook super verloopt.

Inmiddels alweer naar een concert geweest en deze week gaan we naar de bios. Zo blij dat ik naast moeder ook gewoon nog mezelf en partner kan zijn.

**Geplaatst**: 17-07-23 11:11

Geplaatst: 17-07-23 11:11

Sky_As schreef:
linda2008 schreef:
Ballard, oh wauw wat fijn zeg! Gefeliciteerd! $*\o/*$

Marlis, he gadsie beterschap

Annemijn, die is vlot haha!

Bedankt allemaal !
Zal ik dan toch mijn verhaal maar plaatsen?

Ik had helaas een iets minder voorspoedige bevalling
Donderdagavond en vrijdag de hele dag heb ik weeën gehad. Maar het deed helaas niks, nam niet toe in sterkte en zaterdag was het weg. Het werd op “oefenweeen” gegooid en zondagmiddag heb ik een ballonnetje gekregen. Ook daar kreeg ik (zeer pijnlijke!) weeen op maar dat werd ook afgedaan met “dat zijn geen weeen”. Nouja ik heb geen ervaring dus daar ga je dan maar van uit

Maandagochtend om 7u terug voor verdere inleiding. Gelukkig had de ballon wel zijn werk gedaan, 2cm ontsluiting en mijn vliezen konden gebroken worden. Hij had in het vruchtwater gepoept maar er vanuit gaande dat wij smiddags of savonds toch lekker als gezinnetje naar huis konden, was dat verder ook geen ramp

Voor mij even een opluchting dat ik na het verwijderen van de ballon even geen buikpijn meer had, maar de weeen kwamen niet zelf op gang dus aan de wee opwekkers. Daar ging het even mis de weeen werden heftiger en heftiger, maar mijn ontsluiting vorderde niet en er werd dus nog altijd gedacht dat ik geen goede ontsluitingsweeen had. Na een paar uur stond ik trillend en huilend op de badkamer en werd er pas eindelijk ingezien dat ik wel degelijk sterke weeen had, ze deden alleen niet wat ze moesten doen. Het werd duidelijk dat het langer zou gaan duren dan “gepland” en dat terwijl ik al vanaf donderdag nauwelijks had geslapen…

Ik heb toen voor een ruggeprik gekozen en daarmee heb ik gelukkig nog wat uren “rust” kunnen krijgen. Heel blij met die keuze. De ontsluiting vorderde nauwelijks. Uiteindelijk haalde we wel 8cm maar zelfs met de wee opwekkers zo hoog als de baby maar net aankon, bleef het op 8 hangen.
Daarnaast lag de baby ook nog steeds net niet goed voor de uitgang, waardoor ik de hele nacht steeds op een zij gedraaid werd. Maar daar daalde de hartslag van de baby enorm van dus dan moest ik weer terug, en zo werd er de hele avond en nacht iedere 20 minuten van alles geprobeerd…

Uiteindelijk rond 4u kwam de gynaecoloog op gesprek… een goed gesprek en ze gaf ons alle opties die er nog waren. Helaas was dat niet veel soeps en leek het ons voor de gezondheid van de baby beter om over te gaan naar een keizersnede. Een beetje paniek vanuit mijn kant want daar ga je natuurlijk helemaal niet van uit…

Ik vond dat enorm heftig met zo veel mensen op die OK. Maar achteraf gaf de gynaecoloog aan dat ik hem er nooit uit had gekregen met een vaginale bevalling, dus dat gaf mij wel een geruststellend gevoel; we hebben de juiste beslissing genomen en het is goed zo
Dus op 11-7 (de verjaardag van mijn moeder) om 5.35u is Yairo geboren, hij woog 2880gr.

Het herstel vind ik momenteel zelf wel pittig. Ik heb veel pijn en ben ontzettend emotioneel. Ik heb het gevoel niet goed voor de kleine te kunnen zorgen terwijl mijn vriend ermee doet alsof hij nooit anders gedaan heeft… dus het gevoel van falen zit bij mij niet bij de bevalling, maar heb ik nu wel alsnog last van…

Allereerst gefeliciteerd allemaal!
Ook hier inmiddels mama geworden op 6 juli van onze Tim.

Bovenstaande klinkt een heel eind als mijn bevalling. Alleen ben ik met 38 weken ingeleid omdat hij zo groot was.
Dinsdag 5 juli ballon geplaatst. 6 juli terug handmatig vliezen gebroken en aan de wee opwekkers.
12 uur smiddags gekozen voor morfine pompje omdat de pijn te heftig werd, en het vorderde redelijk dus ze dachten dat ik het daarmee wel zou halen.

Helaas van 18.00 - 02.00 op 9 cm ontsluiting blijven hangen.
Ruggenprik was niet meer mogelijk een morfine deed ook niet heel veel meer. Mijn lichaam was op een maakte ook geen weeën meer aan. Verhoogde ze de opwekkers na maximaal dan kwam ik in een storm terecht waar zowel ik als de baby niet mee om konden gaan natuurlijk.

Na 8 uur 9.cm vonden we het welletjes (we hadden om 21.00 al om keizersnede gevraagd, mijn lichaam stopt er te slotte niet voor niks mee) en om 02.45 werd ik naar de OK gereden (midden in een weeën storm).

Om 03.07 is Tim geboren en wij maken het echt heel goed. Om 12 uur (9 uur na de keizersnede) liep ik weer wat rond, en de volgende morgen om 9 uur mochten we naar huis. (binnen 36 uur na de keizersnede).

De metingen hadden het behoorlijk goed, met 38 weken was hij al 4220 gram.....
Als die er aan de onderkant uit had gemoeten had ik er een stuk slechter voor gestaan denk ik.

Ik vond het heel erg heftig, vooral het feit dat ze ondanks dat ik aangegeven had dat ze dan maar keizersnede moesten doen, je zo lang laten liggen.
Wij hebben dikbil koeien, dus ervaring met zware bevalling en keizersnedes, maar wij laten ze niet zo lang lijden en zo veel risico lopen hoor.

Mijn eigen verloskundige snapte ook niet dat ze me zo lang met 9 cm hebben laten liggen.

Wat een lange bevalling en idd bijzonder dat ze zo lang gewacht hebben met de keizersnede.

Om aanstaande moeders niet al te bang te maken.
Hier ook een van 4220gram, met 40 weken en volgens alle echo’s gewoon een gemiddelde baby’s dus geen aanleiding voor een medische bevalling.
Dit was mijn eerste en ik ben gewoon thuis bevallen, ik was heel blij dat ik niet wist dat ze zo zwaar was maar de bevalling ging vlot en ik ben er met enkele hechtingen vanaf gekomen dus niks ernstigs.

Als ik had geweten dat ze zwaar is had ik mij dus heel druk gemaakt om niks.

**Geplaatst**: 17-07-23 11:14

Geplaatst: 17-07-23 11:14

Ja precies! Het is hier meer een donderwolk :')

Het zal hier ook niet mee helpen dat 2 stellen waar we heel goed bevriend mee zijn niet zwanger kunnen worden en de ander geen eisprong had. Daardoor voel ik toch een soort van druk (door mezelf) om heel blij te moeten zijn. Maar misschien goed nieuws, het stel zonder eisprong is misschien zwanger

De vader van dat stel werkt bij ons en hij had een echo op tafel zien liggen. Dus duimen dat het is wat wij denken.

Mijn vriend kwam dit weekend een kennis tegen op de verjaardag bij onze buurman. Die kennis en zijn vrouw proberen al ruim 6 jaar zwanger te worden en dat lukt niet. Mijn vriend gaf aan zich dan zo ongemakkelijk te voelen dat wij binnen een paar weken ouders worden en zij zoveel verdriet rondom dat onderwerp ervaren.

Dat klinkt goed Hancox! Ik denk dat dat ook heel belangrijk is, dat je naast moeder ook nog gewoon een mens bent

**Geplaatst**: 17-07-23 11:22

Geplaatst: 17-07-23 11:22

Sneu is dat hè... Een hele goede vriendin is het zelfs met IVF niet gelukt... Echt zo heftig. Binnen mijn familie komen miskramen ook best vaak voor. Ik ben zelf kindjes verloren in het eerste trimester, maar mijn zusje en moeder een paar keer vaker. Dan kan je je inderdaad wel een soort van bezwaard voelen dat zwanger zijn niet alleen maar bestaat uit regenbogen en glitters, maar het is ook echt wel best pittig. Het gaat natuurlijk om het resultaat en niet de weg er naartoe.

Maarja als je zwanger probeert te worden en het lukt niet, denk je misschien inderdaad wel 'zeik niet, mensch'. Het blijft lastig. :knuffel:

Ik geef ook wel echt toe dat ik onder invloed van hormonen en rouwen om het verlies soms geen zwangere dames kon luchten of zien.