Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-08-16 09:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-08-16 09:12

Hoi Suus en Malvin,
....wat vaak voorkomt de dagen na emdr is moe zijn. Dat kan de vorm aannemen van 'de kachel staat wat lager'. Je temperatuur hoort wel hetzelfde te zijn.
En er is een gezegde, 'dat mensen met verdriet het altijd koud hebben'.

Hebben jullie in deze sessie het down gevoel van de vorige keer aangepakt...?

Fijn, dat je je nu iets beter voelt!

**Geplaatst**: 13-08-16 13:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-08-16 13:58

Daar kn ik me wel in vinden. Sinds ik naar de psycholoog ga heb ik het bijna altijd warm.

**Geplaatst**: 14-08-16 18:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-08-16 18:49

Janneke, moe zijn is me idd bekend. En ik heb het doorgaans ook koud als ik moe ben. Maar deze kou voelt anders... Wat je zegt over verdriet kan ik me in vinden. Heb het gevoel dat het door de EMDR nietmeer in het puntje van mijn tenen zit, maar inmiddels in mijn enkels

Wie weet voel ik het iets meer..
We zijn inderdaad verder gaan breien op mijn gevoel. De meeste mensen reageren door allerlei emoties te krijgen. Ik ben (helaas) zo gedissocieert van mijn emoties, dan mijn liijf allerlei rare dingen doet om het te uiten. Dit keer voel ik me echt nog steeds goed gelukkig

**Geplaatst**: 14-08-16 20:17

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-08-16 20:17

Ik had het wel vaak koud, vooral tijdens danstherapie kreeg ik het koud, terwijl ik in beweging was. Dat komt doordat je denk ik iets vasthoud of ergens een emotionele blokkade heb. Want pas als ik het loslaat en echt ontspan, krijg ik het warm.

Morgen aan de gang met de psycholoog. Heb wel een fantastische week achter de rug op vakantie. Daar ga ik nog een topic over maken, dus dat kunnen jullie dan daar lezen.

**Geplaatst**: 14-08-16 20:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-08-16 20:51

Ah! Fijn dat het herkenbaar is Jolien..
En wat goed dat je zo'n fantastische week hebt gehad! Hoe vind je het, om morgen naar de psycholoog te gaan?

**Geplaatst**: 14-08-16 20:54

Geplaatst: 14-08-16 20:54

Suusenmalvin schreef:
Ah! Fijn dat het herkenbaar is Jolien..
En wat goed dat je zo'n fantastische week hebt gehad! Hoe vind je het, om morgen naar de psycholoog te gaan?

Ik ga morgen niet naar de psych hoor, ik moet dat enkel met mijn huisarts kortsluiten. Doorverwijzing gaat nog wel even duren.

**Geplaatst**: 14-08-16 21:03

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-08-16 21:03

oh sorry

Verkeerd begrepen. Succes iig. Hoop echt voor je dat je hem toch wel spoedig gaat krijgen.

**Geplaatst**: 15-08-16 18:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-08-16 18:34

Mijn topic over mn vakantie

[LZP] Een fantastische week

**Geplaatst**: 17-08-16 08:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 17-08-16 08:31

Gaaf Jolien!! Wat ontzettend stoer van je

**Geplaatst**: 21-08-16 15:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-08-16 15:29

Suusenmalvin; fijn dat je je al wat beter voelt! Hoe gaat het nu?

(Misschien zal ik je topic later eens doornemen Joolien, op het moment voel ik me niet heel goed.)

Maar goed.. Voor mij zijn het eigenlijk vier heftige dagen geweest, terwijl ik dus eigenlijk gewoon op een festival was en ik me gewoon had moeten amuseren. Nu op het moment voel ik me gewoon weer even teneergeslagen en emotieloos, maar ik heb schrik dat dat weer gaat veranderen zoals het twee dagen geleden deed.. Toen kregen twee vriendinnen van mij discussie met elkaar (allé, ik deed de druppel bij de vriendin waar ik bij bleef slapen wel overlopen I guess) en toen de vriendin waarbij ik bleef slapen dus gewoon weggelopen en ze had mijn gsm bij zich.. Ik kon haar dus niet bereiken en uiteindelijk moest die andere vriendin ook weg dus was ik helemaal alleen op PKP. Ik heb nog de helft van de discussie tussen mijn twee vriendinnen via sms toen meegekregen en ik was eigenlijk weer heel koel en emotieloos, desbetreffende vriendin zei ook tegen de ander dat zij mijn gsm nog had waarop zij antwoordde dat dat haar probleem niet was.. Maar ik zal de discussie gewoon even skippen.
Ik ben uiteindelijk dus gewoon nog even naar een band gaan kijken, hoewel ik me wel gewoon wat ongemakkelijk voelde en het gedacht had dat ik kwaad zou moeten zijn voelde ik niet echt veel en was ik vrij zelfzeker.
Maar toen kwam er gewoon plots een moment dat ik precies nog steeds niet veel voelde maar dat ik terwijl toch heel veel emoties kreeg. Echt zo'n moment waarop je zou willen schreeuwen of zou willen slaan of wenen maar dat kon ik toen niet, precies alsof mijn gevoelens toen heel fel onderdrukt zaten maar er toch uit wouden komen.. Het enigste wat toen weer werkte was AM.. (Waardoor ik me nu weer een freak vind omdat ik gewoon op straat mijn arm heb opengekrabd...)

En gisteren had ik uiteindelijk echt mijn dieptepunt. Ik had wééral ruzie met die vriendin. Vooraf in de avond was ik al vrij emotioneel geworden door een paar pijnlijke opmerkingen en toen was ik even in de badkamer gaan liggen, toen deed ze wel nog gewoon normaal enzo. Ik heb daar toen weer even liggen wenen met nog steeds weinig emotie eigenlijk. De andere vriendin die erbij was heeft me toen wel nog een knuffel gegeven en alles was wel weer een beetje oké.. We waren beide wel vrij dronken (zij meer dan mij, de andere vriendin die erbij was was nuchter) en ze begon plots kwaad te worden om iets wat ik die dag had gedaan (Ik was gewoon even zonder iets te zeggen vijf meter verderop bonnetjes gaan kopen omdat ze aan het klagen was dat ik er geen meer had. Vervolgens wou zij nog naar 'het schuim' gaan wat er voor de laatste keer zou zijn die dag, maar ik wou naar mijn favo band gaan die over een half uur zou beginnen want ik wou vanvoor staan. Op het moment leek ze er toen ook geen probleem mee te hebben want ze is later nog naar ons toe gekomen en we hebben een hele fijne avond gehad.) Daarover begon ze dus heel hard te flippen, in eerste instantie duwde ze me heel hard aan de kant, eigenlijk zowat bijna de gracht in als ik niet tegen die andere vriendin was opgevlogen. Vervolgens heeft ze mij blijkbaar nog proberen te slaan maar heb ik dat ontweken en heeft ze die andere vriendin geraakt. Ik bleef eigenlijk nog heel kalm, heel detached van de situatie eigenlijk, precies alsof er niks aan de hand was. Ze vroeg ook nog of ik haar serieus nam waarop ik op een normale toon zei van 'nee eigenlijk niet', misschien was dat toen soort van de druppel want toen heeft ze mij bij mijn keel gegrepen en weet ik veel wat geroepen. Het duurde eigenlijk niet echt extreem lang want ik heb me gewoon omgedraaid en ik wou naar huis wandelen..
Zij twee wandelden uiteindelijk ook gewoon door en dat kon ik dan ook weer niet verdragen dus besloot ik om toch verder te wandelen, ik kwam hun dus weer tegen en ik kreeg weer een heel ding over me heen dat ik toch naar huis ging etc etc. Dus vroeg ik of ze dat liever had gehad waarop ze schreeuwde van 'Ja eigenlijk wel ja' ik vroeg dus gewoon waarom en toen kwam ze weer aan met het verhaal van 'het schuim'.
Geen idee wat er toen precies nog gezegd is maar volgens mij ben ik toen uiteindelijk ook wel een beetje uitgevlogen dat ik gewoon naar PKP zou gaan etc...

Ik ben uiteindelijk iets verderop gaan zitten en op de een of andere manier is de bom toen echt gebarsten.. Ik heb toen gewoon buiten zitten wenen en ik heb naar een andere vriendin gestuurd omdat het niet meer ging.. Uiteindelijk voel ik me wel vrij belachelijk nu aangezien ik gewoon in het openbaar heb zitten wenen en geen klein beetje. Dus ik besloot om verder te gaan naar het festival en me even in de wc te gaan opsluiten. Daar ben ik toen echt half beginnen te wenen en te hyperventileren omdat ik het niet meer aankom. Er was verderop een brug en ik stond echt op het punt om er gewoon naar toe te gaan en gewoon met alles te stoppen.. 'Gelukkig' heb ik wel nog met dat meisje kunnen sturen en heeft zij me wat proberen te kalmeren..

In de vriendin die nuchter was ben ik uiteindelijk wel gewoon kei hard teleurgesteld.. Ik stuurde haar toen ik op de wc zat dat het niet meer ging en ik heb haar verschillende keren proberen te bellen maar ze nam niet op.. Uiteindelijk na een uur ofzo stuurde ze terug en reageerde ik misschien ook wel vrij pissed.. Maarja, uiteindelijk rond 5uur 's nachts vroeg ze nog eens of ik oké was en toen zei ik 'nee eigenlijk al heel de avond nie maarja' Waarop zei gewoon 'Alright' zei..
Toen vroeg ik ook gewoon van 'Oké...?' waarop zei zegt sorry ik ben moe.
Ik weet gewoon niet of ik het recht heb om kwaad te zijn nu, maar ik ben gewoon die teleurgesteld, ze heeft me gewoon verlaten en genegeerd op een van de momenten waarop ik echt iemand nodig had. Toen zij ruzie had heb ik haar ook niet gewoon verlaten maarja.. Je kan niet alles verwachten in het leven zeker.
Ik heb haar nu wel gestuurd en ze vroeg wel gewoon terug hoe het ging dus we zullen zien.

Sorry voor de lange rant post, ik ga vandaag of morgen naar de psychiater bellen.

**Geplaatst**: 21-08-16 17:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-08-16 17:08

Je hebt duidelijk een aantal moeilijke dagen achter de rug. Ik begrijp je verhaal niet helemaal, maar dat kan zeker en vast ook aan mij liggen hoor. Wel doet het mij denken aan een aantal ruzies die ik met mijn beste vriendinnen heb gehad. Op die momenten voelde ik mij ook onwijs rot en flipte ik ook enorm. Maar als ik er nu op terugkijk... Het was het ruziemaken niet waard in veel gevallen. En soms als je boos bent zeg of doe je dingen die je beter niet zou zeggen of doen. Je reageert vanuit je emotie en spanning. En de ander pikt het dan soms ook anders op dan bedoeld. Er is dan maw heel wat ruis in de communicatie.
Laat het even wat bezinken bij jezelf en je vriendinnen en neem het weer op als je terug wat rustiger bent en helder naar de dingen kan kijken.

**Geplaatst**: 21-08-16 17:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-08-16 17:29

Kan ook aan mijn verhaal liggen, ik heb het niet helemaal nagelezen.. Maar ik bleef bij die vriendin slapen (eigenlijk haar oma), want dat was dichtbij het festival dus konden we te voet gaan. Dat heb ik er niet bij gezet, was misschien wat onduidelijk. Maar de ruzie was dus toen we van huis naar het festival aan het wandelen waren.

Ik ben op het moment vrij rustig denk ik.. De andere vriendin was ook gewoon rustig en ik heb nu even met haar gepraat. Maar de vriendin die dronken was heeft een narcistische en 'abusive' persoonlijkheid (haar eigen woorden..), de kans dat zij als eerste de stap gaat nemen bestaat wel maar ik weet gewoon niet hoe het gaat verlopen. Blijkbaar als het aan haar lag had ze nog met een glas tegen mijn kop geslagen die avond.. Ze zei dat ze daar zin in had en ik zei 'Doe maar', blijkbaar heeft die andere vriendin haar dus echt moeten tegenhouden, ik lag in de zetel toen dus had er niet echt iets van gemerkt.
Maar nu ik dit gehoord heb weet ik zelf gewoon niet meer zeker of ik het haar kan vergeven, dronken of niet, geweld tegen vrienden kan ik echt niet waarderen. x)

Op het moment denk ik gewoon om terug te gaan naar een instelling.. Misschien gewoon om mezelf te beschermen ofzo, maar anderzijds is het ook weer niet erg genoeg. Ik overreageer gewoon heel fel.

**Geplaatst**: 21-08-16 17:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-08-16 17:40

Hoi Deze Naam,
ik vind het wel zuur voor je - ga je met vriendinnen naar een festival, dan ""hoort"" dat leuk te zijn, ipv gedoe, gedonder, mensen die je verdriet doen, fysiek pijn doen en jou teleurstellen.
Dus dat je je nu niet echt goed voelt, vind ik volstrekt logisch.
:(:)

**Geplaatst**: 21-08-16 17:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-08-16 17:55

Dankjewel Janneke.. Er valt nu weinig aan te doen helaas./= Ik heb zeker ook wel fijne momenten met hun gehad, daar niet van, maar zelfs daar kan ik nu op het moment niet aan denken na alles wat er gebeurd is.

Ikkkke; hoe is het met jou en je vrienden uiteindelijk afgelopen als ik vragen mag?

**Geplaatst**: 21-08-16 18:35

Geplaatst: 21-08-16 18:35

DezeNaam schreef:
Ikkkke; hoe is het met jou en je vrienden uiteindelijk afgelopen als ik vragen mag?

Mijn beste vriendinnen waarvan sprake, zijn nu nog steeds heel goede vriendinnen van mij. We zien elkaar een stuk minder (door omstandigheden), maar hebben het wel nog steeds heel fijn als we elkaar zien

. Heb ooit met een van beide bijna een jaar in ruzie gelegen, maar de vriendschap betekende veel voor mij wat ook heeft gemaakt dat ik wel mijn best heb gedaan om de plooien weer glad te strijken.
Diezelfde vriendin heb ik ook een keer "aan de deur gezet". Heeft voor mij even geduurd eer het bijgelegd was, maar er zijn ergere dingen in het leven dan de dingen waarover we ruzie maakten...
Soms ging het er wel eens heftig aan toe tussen mij en mijn vriendinnen, maar terugkijkend daarop is het wel verklaarbaar. Jammer dat het zich heeft voorgedaan, dat wel, want sommige dingen blijf je wel onthouden. Maar anderzijds, ruzie met vriendinnen is iets wat iedereen wel eens heeft...

Maar dat wil niet zeggen dat ik alles van iedereen pik hoor. Heb ook ooit een vriendin laten verstaan dat ik bepaalde dingen niet pikte. Nu, vele jaren later, spreken we nog wel sporadisch tegen elkaar, we zijn vriendelijk tegen elkaar, maar veel meer dan dat is het ook niet. Ze kan op mij rekenen als er écht wat is, maar ik steek er niet meer de moeite, tijd, geduld etc in die ik er vroeger ingestoken zou hebben. En voor mij voelt dat ok, beter zelfs.

Het is deels ook een kwestie van alles laten bezinken en bij jezelf nagaan wat de vriendschap voor jou betekent en wat je er voor over hebt. Met die twee heel goede vriendinnen, betekende en betekent de vriendschap van hun heel veel voor mij. Daar steek ik dan ook graag moeite, energie, tijd enz in. Maar dat is het mij niet altijd waard, hangt ook af van hoe de vriendschap is, wat ze inhoudt enz. Beetje vaag misschien, maar leg de dingen owv privacy liever niet in detail uit

**Geplaatst**: 21-08-16 18:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-08-16 18:45

Het is zeker niet vaag hoor, ik begrijp het zeer goed. Het moet natuurlijk ook wel van beide kanten komen enzo.

Ik moet het inderdaad gewoon even laten bezinken, op het moment ben ik wel weer rustig maar ik heb nog steeds schrik dat dat weer kan omslaan. De vriendschap betekent ook zeker wel wat voor mij, we zijn de laatste maanden sterk naar elkaar toegegroeid en ze heeft gisteren voor haar 'aanval' zelf nog gezegd dat ze aan haar abusive gedrag wilt werken, maar het is toch echt wel aardig mis gegaan.. Ik heb het werkelijk nog nooit meegemaakt dat een vriendin me zo probeerde te kleineren. Maar goed ik moet het inderdaad gewoon even laten.
Bedankt voor jullie reacties.

**Geplaatst**: 21-08-16 19:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-08-16 19:27

Ik zou met iemand die je naar de keel grijpt, geen vrienden willen zijn. Vooral niet nu jij ok slecht in je vel zit. Leuk dat ze zegt dat ze eraan wilt werken, maar blijkbaar was dat idee van korte duur en moet jij het beslechten.

Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan hoor, ik heb soms ook moeite met grenzen aangeven en kiezen voor mezelf.

Hier gaat het redelijk goed, al ben ik bang voor een terugval een dezer dagen. En ik moet weer werken. Ik probeerde het gisteren al te ventileren, maar dat lukt niet door de medicatie

**Geplaatst**: 21-08-16 19:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-08-16 19:52

De situatie is inderdaad zeker niet handig nu dat ik zelf ook slecht in mijn vel zit.. Maar het is ook moeilijk om een vriendschap gewoon weg te gooien. Haar reactie is zeker niet goed te praten maar uiteindelijk overreageer ik ook heel fel (oké misschien kan ik dat ooit niet meer zeggen als er een dag komt waarop ik daadwerkelijk de stap zet, maar dat heb ik dan weer aan mezelf te wijten. Ik zal sowieso terug in stressvolle situaties terechtkomen waarin ik me weer extreem suicidaal zal voelen, ik weet enkel nog niet hoe ik dat moet aanpakken, want ik kan wel dingen tegen mezelf zeggen op dat moment, maar het gevoel blijft.)
En ik ben er echt wel zeker van dat ze eraan wilt werken, maar dronken zijn helpt daar niet bij. Het is iets dat zij in de loop van de jaren heeft opgebouwd en wat ze niet zomaar weer kan afbreken.
Ik zal wel zien, als ze zich 'schuldig' voelt en haar fouten toegeeft en zich verontschuldigd kan ik het haar wel vergeven, als ze het niet doet is het voor mij gewoon gedaan, hoe moeilijk het dan ook is...

Wat rot dat je daar schrik voor hebt zeg. :(:)

Zorgt je werk net niet voor wat afleiding? Of krijg je er net meer stress door? En hoezo kan je het niet ventileren door je medicatie?

**Geplaatst**: 22-08-16 12:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-08-16 12:24

Natuurlijk is het lastig om een vriendschap zomaar weg te gooien, dat snap ik heel goed. Het hoeft ook neit helemaal zo zwart-wit, je kunt ook wat meer afstand nemen, ook al is dat maar tijdelijk.
En dat je uiteindelijk suicidaal wordt, is niet jouw schuld. Wel zou ik idd overwegen om wellicht weer voor een opname te kiezen, want dit moet je niet alleen willen handelen.
Heb je vandaag al de psychiater gesproken?

Gisteren heb ik geporbeerd te besluiten klaar te zijn met de depressie en vooruit te gaan kijken. Maar als ik dan weer merk hoe rottig ik me nu voel op mn werk, dan is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik ga eens kijken wat positief denken, rationaliseren en wat ik zelf dan al nog meer kan doen voor effect gaat hebben. Zo wil ik eens kijken of ik misschien onbewust in de 'slachtofferrol' blijf kruipen, en misschien wel teveel achterover leun in de depressie. Ik ben zo sterk, en ik hoor veel mensen die zelf uit een depressie zijn gekrabbeld, dan denk ik, ik kan het op zijn minst proberen.
Natuurlijk zal ik tegen dingen aan blijven lopen, maar dat merk ik dan wel weer.

Het ventileren kan niet door de med omdat ik afgevlakt ben, dus ik voel t niet zo goed ofzo.

**Geplaatst**: 22-08-16 12:46

Geplaatst: 22-08-16 12:46

Joolien schreef:
Gisteren heb ik geporbeerd te besluiten klaar te zijn met de depressie en vooruit te gaan kijken. Maar als ik dan weer merk hoe rottig ik me nu voel op mn werk, dan is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik ga eens kijken wat positief denken, rationaliseren en wat ik zelf dan al nog meer kan doen voor effect gaat hebben. Zo wil ik eens kijken of ik misschien onbewust in de 'slachtofferrol' blijf kruipen, en misschien wel teveel achterover leun in de depressie. Ik ben zo sterk, en ik hoor veel mensen die zelf uit een depressie zijn gekrabbeld, dan denk ik, ik kan het op zijn minst proberen.
Natuurlijk zal ik tegen dingen aan blijven lopen, maar dat merk ik dan wel weer.

Het ventileren kan niet door de med omdat ik afgevlakt ben, dus ik voel t niet zo goed ofzo.

Over woorden kun je eindeloos debatteren, maar persoonlijk ben ik niet van het positieve denken, sprak de optimist

.
Nu ja, nadruk leggen op wat wel goed gaat is niet verkeerd, dat ben ik met iedereen eens.

Complicerende factoren zijn, dat veel mensen een gebrekkige diagnose mbt depressie hebben, en de meds waarvan het werkingsmechanisme niet onomstreden helderis. Het is een lichamelijke ziekte, depressie, maar niet zo eenduidig als bijvoorbeeld waterpokken.
Vechten tegen de depressie - je kunt stommere dingen doen, maar als je cortisolgehalte te laag is omdat je uitgeput bent kan het zo zijn dat het vechten zelf de uitputting verergert en het cortisolgehalte doet dalen. Rust is dan veel helender dan actie.
Gesteld dat dopamine een grote rol speelt in depressie, dan kan het zinnig zijn om 'zin te maken', zin te maken om nieuwsgierig te worden, ondernemend te gaan worden, etc.
Gesteld dat serotonine een rol speelt, dan kunnen steun en gezelligheid helpen.
Hier zelf mee aan de slag kan zinnig zijn, maar het spijt me dat het zo'n black box is.

Maar wat beslist zinnig kan zijn: kijken of er idd te ja of nee sprake zou zijn van een rol waar je in kruipt - en hoezo je dat eventueel doet. (Ken je het schone schema van de reddingsdriehoek...? Erg nuttig! Op 1 dure voorwaarde: dat er verschil hoort te zijn tussen een echt slachtoffer - buiten jouw wil om wordt jou iets akeligs aangedaan - en de zielepieterol van iemand die het heeerlijk vind om maar te roepen van 'dat kan ik niet, doen jullie het maar want ik ben zooo zielug!')

+:)+

**Geplaatst**: 22-08-16 13:00

Geplaatst: 22-08-16 13:00

Dat is waar inderdaad.. Maar de afstand nu voelt ook raar, tegelijk ben ik ook kwaad omdat ik vind dat zij haar excuses wel mag aanbieden, maar ik weet niet of dat dus gaat gebeuren.
Ik heb nagedacht over de opname maar ik heb nu toch besloten het niet te doen. De laatste keer dat ik in opname was hebben ze vrij veel persoonlijke dingen tegen mijn ouders verteld over het intake gesprek (ze hebben eigenlijk gewoon letterlijk een verslag getypt, afgedrukt en aan mijn ouders gegeven. En dat is blijkbaar de normale gang van zaken want bij een andere vriendin van me die daar was is dat ook gebeurd..?) Dus ik ga zo eens naar de psychiater bellen.

Mooi dat je dat besluit hebt genomen, maar zo makkelijk is het inderdaad niet.. Ik denk dat relatieveren 'gewoon' heel erg belangrijk is. Wat zijn bijvoorbeeld de dingen van op het werk waar je zo mee zit? Weet je of er een manier is hoe je dat kan aanpakken?
Misschien kan het ook deels zijn dat je het moeilijk vindt om je depressie zeg maar los te laten..? Je bent sterk inderdaad, maar ik hoor ook van veel mensen dat het echt moeilijk is om hun mentall illness achter te laten, dus misschien kan het zijn dat je het onbewust wat blijft opzoeken, dat wilt niet zeggen dat je daarom in de 'slachtofferrol' kruipt, je zit hier al zo lang mee en je probeert het nu los te laten, het is natuurlijk niet leuk dat je het gevoel hebt dat je terug gaat vallen, maar volgens mij is het niet meer dan normaal als je er al zolang mee zit.

Ik heb even een quote van Tumblr, ik weet niet of je je hier in kan vinden?
"The worst part about anything that’s self destructive is that it’s so intimate. You become so close with your addictions and illnesses that leaving them behind is like killing the part of yourself that taught you how to survive."

**Geplaatst**: 22-08-16 13:04

Geplaatst: 22-08-16 13:04

Nou ik ben denk ik geen zielepiet, maar ik ben wel lui aangelegd haha.
Vind het wel interessant wat je zegt over cortisol, dopamine en serotonine, ik ben al moe zo lang ik me kan herinneren door stress, dus wellicht is daar de boel wel door van slag. Afgelopen paar dagen voelde ik me redelijk ok, maar mijn lichaam kan weinig hebben. Ben snel moe, zelfs bowlen was vrijdag bijna te vermoeiend.

Hoe kan ik die waardes controleren Janneke? Baat het niet, dan schaad het niet...

Mooie quote DezeNaam. En ik heb wel het een en ander gelezen, mar vergeef me dat ik niet alles heb gelezen. Maar wat is er zo erg aan dat je ouders alles te horen krijgen?

**Geplaatst**: 22-08-16 13:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-08-16 13:38

Geen probleem Joolien.

Die informatie die ik daar vertel vind ik gewoon persoonlijk (wat wel ironisch is aangezien ik hier ook veel schrijf) dus ik vind niet dat mijn ouders daar zake mee hebben, voor mij voelt het net hetzelfde als dat er iemand ongewenst door mijn gsm zit te neuzen. Als ik hun iets zou willen vertellen moeten ze dat van mij horen en niet van een blaadje aflezen waar vaak ook nog eens onzin opstaat..

Maar ik ga nu even nog eens de moed bijeen proberen te rapen om naar de psychiater te bellen..

**Geplaatst**: 22-08-16 14:02

Geplaatst: 22-08-16 14:02

DezeNaam schreef:
Geen probleem Joolien.
Die informatie die ik daar vertel vind ik gewoon persoonlijk (wat wel ironisch is aangezien ik hier ook veel schrijf) dus ik vind niet dat mijn ouders daar zake mee hebben, voor mij voelt het net hetzelfde als dat er iemand ongewenst door mijn gsm zit te neuzen. Als ik hun iets zou willen vertellen moeten ze dat van mij horen en niet van een blaadje aflezen waar vaak ook nog eens onzin opstaat..

Maar ik ga nu even nog eens de moed bijeen proberen te rapen om naar de psychiater te bellen..

Ik zou dan dneken,. wat persoonlijk is, Mogen je ouders toch wel weten? Maw, wat zou er mis gaan als ze het wel weten? Beter voor je gaan zorgen? zich zorgen gaan maken? Of niks mee doen?(wat ze dan meestal daarvoor ook al deden, dus dan ben je dat gewend

). Hier typen is makkelijk, wij doen er niks mee, wij komen niet zo dichtbij

Begrijp me absoluut niet verkeerd, maar ik denk niet dat je zoiets moet gebruiken om nie te gaan. Ik krijg het idee alsof je het als excuus gebruikt, maar wat is de achterliggende redden dat je niet opgenomen wil worden?
Nogmaals, begrijp me niet verkeerd, ik probeer eerlijk te zijn, dat kan soms onbedoeld hard over komen.

**Geplaatst**: 22-08-16 14:42

Geplaatst: 22-08-16 14:42

Ik vind de sociale norm over ouders persoonlijk nogal overrated. Ze zullen inderdaad voor altijd mijn biologische ouders blijven maar voor mij zijn ze niet veel meer dan dat. Als ik problemen heb kan ik soms bij vrienden terecht, daar zijn mijn ouders niet voor. Dus mijn mening is gewoon dat ik dat verslag eerder nog aan een vriendin of een vreemdeling zou geven dan aan mijn ouders. Natuurlijk proberen ze hun best we te doen, maar helaas is gewoon je best doen niet altijd genoeg. Net zoals ze ook wel goede bedoelingen zullen hebben als ze mij 'proberen' te begrijpen, maar het is niet omdat ze goede bedoelingen hebben dat ze het ook goed doen..

En dat maakt niet uit hoor, ik snap wel wat je bedoelt.

Dat ze mijn ouders dingen vertellen is wel een van de redenen, maar ik vind persoonlijk ook dat het nu niet meer uit maakt om te gaan.. Want ja ik had even een extreme breakdown en ik had mezelf bijna iets aangedaan, maar nu is mijn mood terug 'normaal'. De gedachtes zijn er wel nog gewoon, maar ik heb niet meer de neiging of het gevoel dat me zegmaar 'dwingt' om het te doen. Dus hoogstwaarschijnlijk gaan ze dan de vraag stellen of het wel dringend is, aangezien ik het waarschijnlijk toch niet eens zou kunnen doen.
En buiten dat heb ik binnen twee weken terug school en moet ik nog een examentaak maken.. En als ik nu al terug de eerste weken of maand van school zou missen is de kans groot dat ik weer een heel jaar loop te struggelen omdat ik nog dingen in moet halen. Dat was dit jaar ook zo. Toen ik terug kwam uit de instelling heb ik wel nog hele goede examens gemaakt en ik heb niet veel buizen gehad, maar ik had constant het gevoel dat ik achterliep doordat ik nog dingen moest inhalen...

Ik heb trouwens de psychiater proberen te bellen maar hij neemt niet op. Het antwoord apparaat zegt wel dat ik het best dinsdag- of donderdagvoormiddag kan terug bellen.