Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Besje schreef:Ik heb met onze tweede ook (veilig) samen geslapen… scheelt echt zoveel in nachtrust!
Nu is ze 14 maanden en slaapt in haar eigen bed, in haar eigen bed… bij mij in bed wilde ze enkel spelen snachts…
Ik probeer nu de borstvoeding af te bouwen, maar savonds wil ze echt enkel aan de borst in slaap vallen, wil geen tut… als ze gaat logeren wil ze wel haar tut en slaapt ze makkelijk in… dan voelt het voor mij zo erg als falen als moeder…
Al voelt het soms alsof je geen kant op kan en ze afhankelijk van je is. Dat ze het uit logeren wel kan toont juist aan dat je het heel goed hebt gedaan, ze kàn zelf in slaap vallen alleen als jij er bent wil ze graag mama in de buurt
is het soms allemaal een beetje te veel… als ik haar snachts zit te voeden zou ik zo een potje kunnen janken uit onmacht en vermoeidheid
secricible schreef:Goede tip idd. Ik kroop altijd zelf er bij in de cosleeper
SusanH schreef:Ik vind dat knap hoor dat samen slapen. Was ook mijn ideaal. Maar ik kon niet slapen met die geluiden naast me. Ik heb me echt verbaasd over hoeveel herrie zo'n klein mensje kan maken tijdens het slapen. Ik maakte mezelf helemaal gek doordat ik niet kon slapen ( heeft ook te maken met mijn bevalling plus nare nasleep) tot ik bedacht he, ze hoeft niet bij ons op de kamer. Dat gaf mij veel meer rust. Ze heeft trouwens tot ruim 9 maanden nachtvoedingen gehad. Toen is mijn man 1 keer met haar naar het CB geweest die hebben geadviseerd om haar eens te laten liggen. Dat heeft hij prompt uitgeprobeerd tijdens mijn slaapdienst, en daarna is ze nooit meer in de nacht om een voeding gekomen. Was dus blijkbaar meer mijn gewoonte dan dat ze het nog echt nodig had.
bij ieder geluidje in de nacht pakte ik haar. Tot vriendlief de babyfoon een keer op zijn zachtst had gezet en ik die nacht gewoon doorsliep. Als ze echt huilen, hoor je het wel. Ik word nu niet meer van ieder geluidje wakker waardoor we beide beter slapen

na 6 jaar moederschap zou ik ook niet meer kunnen uitslapen of wat dan ook. Dus daar zit ik niet zo mee gelukkig 
- het nachtvoeden wordt gewoon echt lastig. Ik voel me dan heel naar tijdens zo'n voeding, voel een soort van kriebels, steekjes etc. Dit had ik met mijn eerste totaal niet. Ik zet momenteel nog door omdat ik het haar zo hard gun, maar toegegeven, ik droom van een baby die eens langer dan 3 , 4 uur na elkaar zou slapen
.
.
door de NA bleef mijn TSR uit, baby werd steeds onrustiger en agressiever aan de borst en dat triggerde extra. Toen ben ik de avondvoeding kv gaan geven zodat ik in de nacht flinke stuwing had en de tsr sneller kwam en dat was het begin van het einde. Zoon was toen 9mnd. secricible schreef:Ik ben gestoptdoor de NA bleef mijn TSR uit, baby werd steeds onrustiger en agressiever aan de borst en dat triggerde extra. Toen ben ik de avondvoeding kv gaan geven zodat ik in de nacht flinke stuwing had en de tsr sneller kwam en dat was het begin van het einde. Zoon was toen 9mnd.
Ik zou ook echt niet weten wat je er tegen kan doen, ik was echt in staat hem van me af te trekken en in bed te gooien.
Ik had het alleen snachts. Achteraf had ik gewoon in de nacht een flesje afgekolfde melk moeten geven, maar dat is nu.
Wat bij mij ook hielp was met mijn hand tussen mijn borsten krabbelen, of op een andere plek, en me daar op focussen, maar pffff ik vond het echt heftig
Ik was beide keren weer zwanger en had de slaap echt hard nodig. Mijn zoontje heeft 1 nacht een uur gehuild (hij sliep tot 21 maanden oud bij ons op de kamer, dus huilde niet alleen), 2e nacht 20 minuten en 3e nacht pruttelen en toen was het klaar. Dochterlief was hardnekkiger, die heb ik 4 nachten laten huilen en mijn man reageerde in zijn slaap door te gaan murmelen, waardoor ze bleef huilen. Ik heb mijn man voor een week naar de logeerkamer gestuurd en na die week was het klaar. Nu slaapt ze 's nachts goed door en wordt ze wel eens wakker als wij uit bed gaan, maar dan is het een korte knuffel en kus en dan gaat ze zelf alweer liggen.