Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-03-21 21:22

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 02-03-21 21:22

Een dag update is altijd leuk hoor kaat

Hoe was je dag?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-21 10:02

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-21 10:02

Hey lieve Bokkers. Ik heb net telefoon gehad. Volgende week woensdag om 14u gaat het gebeuren. Ik ben even helemaal overdonderd want plots is het heel echt.

Maar ook wel opgelucht want het gaat helaas niet echt de goede kant op met me.. Ik probeer me zo veel mogelijk bezig te houden om mijn gedachten te verzetten maar daarmee gaat het intern gevoel van leegte niet weg uiteraard.

Zometeen even kijken of ik de HA kan bereiken om mijn Covid test te regelen voor volgende week. Momenteel gieren de zenuwen en emoties door mijn lijf.

**Geplaatst**: 05-03-21 10:06

Geplaatst: 05-03-21 10:06

super Kaat en logisch de zenuwen. Knuffel!

**Geplaatst**: 05-03-21 12:56

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 05-03-21 12:56

Hoi meis,
dat is 'pats boem'. Zo denk je nog weken of misschien wel maanden in tussentijd te zitten - binnen een week!
Sterkte met de zenuwen!

**Geplaatst**: 05-03-21 13:18

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 05-03-21 13:18

Top! Ideaal voor jou! Dat je niet lang moet wachten. En tja zenuwen das ook logisch e...

Toe..We zijn mee twee dan, ik hb ook enorme zenuwen

.. dikke knuffel
Maar ben wel blij dat het eindelijk zo ver is, dat je trg de nodige hulp hebt..

**Geplaatst**: 05-03-21 15:07

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 05-03-21 15:07

Supergoed nieuws!
Fijn dat het einde van het wachten in zicht is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-21 21:41

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-21 21:41

Janneke2 schreef:
Hoi meis,
dat is 'pats boem'. Zo denk je nog weken of misschien wel maanden in tussentijd te zitten - binnen een week!
Sterkte met de zenuwen!

Exact dat dus. Mijn ouders werden er ook even stil van.

Heb vandaag de meeste telefoontjes ivm toekomstige afspraken afzeggen al gedaan, dus al heel wat kunnen regelen. Verder nog een dagje naar Gent geweest om een paar zaken te kopen, waaronder een nieuwe aquarelle set en vooral nieuwe inline skates

Ik weet niet, ik voelde me de laatste tijd zo ellendig (en ook vandaag in het openbaar zo veel onrust, interne stress) dat ik maar even besloten heb vrij veel geld uit te geven. :')

Maar goed, het waren wel dingen die ik al lang wou en investeringen waarmee ik hopelijk nog jaren plezier aan heb.

Voor diegene die het nog niet gezien hebben, sta ik in uitgelicht met een paar van mijn kunstwerkjes. Hiermee heb ik me vooral de laatste paar dagen bezig gehouden:
[UK] [TEK] Mijn Equine March 2021

**Geplaatst**: 05-03-21 23:55

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 05-03-21 23:55

Hey kaat, wat fijn dat je nu toch zo snel terecht kunt! Maar ik kan me voorstellen dat de schok ook groot is en dat het veel spanning veroorzaakt.
Veel geld uitgeven

dat herken ik wel. En ach, zolang het geen impulsaankopen zijn. Klinkt alsof je dit wel hebt verdiend +:)+

Ik heb je topic bekeken, wat maak je mooie dingen! Ik heb altijd veel bewondering voor mensen met geduld en creativiteit! Gaaf hoor

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-21 13:03

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-21 13:03

Er is gisterennacht echt iets heel dom gebeurd. Ik weet niet of ik het op Bokt moet plaatsen maar wil even wel mijn ei kwijt want ik durf er met niemand over te praten..

Spoiler:
Ik was domme dingen aan het doen en ben uitgegleden waardoor ik met de punt van een nagelschaar perongeluk in mijn dij gestoken heb. Deed niet eens heel veel zeer, maar het bloedde zo veel! Ik was even helemaal van mijn melk. Het bloed droop van mijn been en liet overal vlekken na op de grond. Het was putje in de nacht dus ik kon niet heel veel doen. De wonde is heel klein maar wel vrij diep.. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik er mee moet. Het bloeden is inmiddels wel gestopt dus ik hoop dat het gewoon dichtgroeit.

Maar wat me vooral bang maakt is, dat hoewel ik in een beetje in shock was mijn gedrag wel helemaal verkeerd was. Een normaal persoon zou het bloeden meteen stelpen. Ik was gefascineerd. Het eerste wat ik wou doen is foto's maken. Zo misselijkmakend.. Ik walg van mezelf maar tegelijkertijd kan ik er niets aan doen.

**Geplaatst**: 07-03-21 13:12

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-03-21 13:12

Ach, meisje, je bent bezig met je herstel, wees niet zo streng voor jezelf.
Je komt van heel ver, dan kom je af en toe een hobbel tegen op je weg naar herstel.

**Geplaatst**: 07-03-21 14:20

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-03-21 14:20

Aaaaiii kaat! Hopelijk ben je ingeënt tegen tetanus. Anders naar de huisarts!
Is wel goed, dat je het beseft dat het dik fout is wat je deed ..

We willen je niet kwijt hoor..

Maar Blij dat je je hart lucht hier.
Nog eventjes geduld meis. Drna mag je naar gent.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-21 14:28

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-21 14:28

Ik ben uiteraard ingeënt tegen tetanus, is sowieso een vereiste voor de studie die ik gedaan heb o.a. Ik moet maandagochtend sowieso langs bij de dokter voor mijn COVID test, dus ik kan het hem dan wel eens laten zien. Al kan er dan waarschijnlijk toch niets meer aan gedaan worden want oude wondranden kan je niet/moeilijk hechten oid.

Maar langs de andere kant ook niet heel veel zin om erover te praten want dan blijven ze er verder op in gaan (wat uiteraard moet voor hun beroep). En ik zit nu in zo'n irritante tussenfase waarin ze ook echt niets met me kunnen aanvangen omdat ik weldra toch weg ga en dus eigenlijk al 'geholpen' word.

**Geplaatst**: 07-03-21 14:47

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-03-21 14:47

Ach meis toch...!
Denkbaar was je in een soort van roes, en voelde je 'dus' geen angst.

Dadelijk in Gent maar aan de orde stellen wat er precies aan die roes vooraf ging...

En morgen gewoon efkes de huisarts vragen of hij/ zij even naar een wondje wil kijken (... of het ontstoken is, gehecht moet, etc). Daar zijn ze voor.

**Geplaatst**: 07-03-21 19:09

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-03-21 19:09

Ik denk dat het idd nu wel te laat is om te naaien.. tzal vanzelf moeten genezen..en indien je wil wa isobetadine opdoen.

Je zie wel morgen goe je je voelt, of je het wilt delen met de arts of niet... :(:)

**Geplaatst**: 07-03-21 21:24

Geplaatst: 07-03-21 21:24

Janneke2 schreef:
Ach meis toch...!
Denkbaar was je in een soort van roes, en voelde je 'dus' geen angst.

Dadelijk in Gent maar aan de orde stellen wat er precies aan die roes vooraf ging...

En morgen gewoon efkes de huisarts vragen of hij/ zij even naar een wondje wil kijken (... of het ontstoken is, gehecht moet, etc). Daar zijn ze voor.

Ben het zowaar met Janneke eens morgen de huisarts/assistente even laten kijken . En verder niet teveel uitleg geven of over praten . Je wordt woensdag o.a. hiervoor opgenomen
tijd zat om er dan overste praten . Met Jeanne die er verstand van Heeft dat geeft huisarts niet specifiek

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-21 21:53

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-21 21:53

Ik had angst maar ook geen angst. Het is heel raar te beschrijven. Ik was wel aan het beven en het heeft lang geduurd voor ik mijn kamer heb kunnen verlaten, maar tegelijkertijd was ik heel rustig. Ik sprong van de ene emotie op de andere eigenlijk in korte tijd.

Ik zal er morgen eens naar laten kijken. Ik heb gezien dat het namelijk wel nog een beetje nagebloed heeft vandaag.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-03-21 16:25

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 08-03-21 16:25

Oké, vanochtend naar de huisarts geweest. Een andere dan mijn vaste, want zij doet geen COVID tests. Het was gelukkig een aardige man en ik voelde mij wel op mijn gemak met hem. Maar toen hij mijn naam zag was het meteen "Oh, dochter van..". En normaal is dat niet zo heel erg, maar in mijn situatie brengt dat alleen maar schaamte. Alsof ik onze familienaam (onze naam is vrij zeldzaam) 'bevuil'. Ik wist namelijk dat ik hem mijn wonde moest tonen aka broek uit doen en dat dan ook al de rest meteen zichtbaar was.. Ik ga dan meteen dingen denken als: "Nu gaat hij denken dat mijn ouders mij tekort doen". Hij is er eigenlijk echter, verrassend genoeg, niet verder op ingegaan. Hij heeft niet verder gevraagd naar wat er gebeurd is. Ik heb de situatie ook niet uitgelegd, gewoon dat ik mij perongeluk met een nagelschaar gestoken heb, wat niet geheel gelogen is. Ik had wel aangegeven dat ik woensdag in opname ging, dus misschien daardoor. Al bij al zag de wonde er volgens hem rustig uit. Hij zei ook dat hij in zoiets geen hechting zou plaatsen, maar hij heeft het wel met van die plakstrips dichtgeplakt.

Daarna ben ik voor de laatste keer naar de psycholoog gegaan. Ik heb met haar gepraat over wat er o.a. gebeurd is zaterdag nacht, over de dualiteit dat ik toen weer ervaarde. Maar ook over mijn zorgen in verband met verdere opname, de specifieke therapievorm en over hoe vreemd ik me momenteel eigenlijk wel niet voel. Ik vond het wel een mooi gesprek om af te ronden zeg maar. Ik heb er veel uit kunnen gooien, dacht dat ik op een bepaald moment echt emotioneel ging worden maar toch zat de rem er weer op.

Bij thuiskomst heb ik de paarden op het land gelaten en heb ik een uur gewoon in het gras gelegen. Gewoon even niets doen omringd door de geluiden van de natuur en verwarmd door de zon. Dat was wel fijn, maar het deed ook pijn wetende dat die rust binnenkort doorbroken wordt.
Afbeelding

**Geplaatst**: 08-03-21 16:46

Geplaatst: 08-03-21 16:46

Kaatastrof schreef:
Maar toen hij mijn naam zag was het meteen "Oh, dochter van..". En normaal is dat niet zo heel erg, maar in mijn situatie brengt dat alleen maar schaamte. Alsof ik onze familienaam (onze naam is vrij zeldzaam) 'bevuil'. Ik wist namelijk dat ik hem mijn wonde moest tonen aka broek uit doen en dat dan ook al de rest meteen zichtbaar was.. Ik ga dan meteen dingen denken als: "Nu gaat hij denken dat mijn ouders mij tekort doen".

Je moet er niet zoveel bij denken joh.

Dat doet de dokter ook niet, het valt hem alleen op dat jij een achternaam met iemand deelt. Een huisarts ziet met regelmaat de raarste en heftigste dingen, die schrikt heus niet zo gauw van een diepe wond.

**Geplaatst**: 08-03-21 17:01

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 08-03-21 17:01

Lieve Kaat, een psychische ziekte is nooit iets waar jij jou over moet schamen. Nooit. Wees juist trots dat jij jou laat helpen.

**Geplaatst**: 08-03-21 17:13

Geplaatst: 08-03-21 17:13

Ach Kaat (je) zegt oma je naam even verkleinend zoals wij gemakkelijk doen in onze familie, ik ben ontroerd door je post meid→ fijn bezoek van de arts en zo begrijpelijk al die dubbele gevoelens. We gaan het meemaken meid binnenkort met de opname. Ik geef je een knuffel want je bent een kanjer.
En wat moestuin zo terecht zegt→ je mag trots zijn dat je jezelf laat helpen of in mijn beeld blijvend→ "je hebt de ballen om de draak recht in zijn bek te kijken meid". Ik mis zoals zo vaak op Bokt, het gebalde vrouwenvuistje waarmee wij vrouwen elkaar kracht en overwinning wensen en dat zeker vandaag op 8 maart, internationale vrouwendag toepasselijk is.
Ik wil trouwens iedereen vandaag, man en vrouw, die actief is in dit topic, kracht en wijsheid schenken en ook feliciteren met deze speciale internationale vrouwendag waarin Kaat aan de vooravond staat van haar opname. Als je dan niet dapper bent, een strijdster cq een amazone, dan weet ik het ook niet meer. :)F

(ipv vrouwen teken en helaas ook geen Belgische vlag op Bokt).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-21 10:46

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-21 10:46

Mensen buiten zijn helaas niet zo lief als jullie. Ik ben dus wel degelijk bang voor als het straks terug mooi weer wordt en ik geen trui met lange mouwen meer kan dragen etc.. En niet zo zeer dat mensen wat gaan zeggen. Bij mij is het idee dat ze er iets over denken al te veel aan. Maar goed, dit heb ik zelf veroorzaakt. Nu moet ik de gevolgen er maar van leren dragen.

Ik was overigens niet zo bang over zijn idee over de wonde an sich. Maar uiteraard over de rest..

Ik heb vanochtend telefoon gehad. Ik moet morgen al om 9u in Gent staan ipv 14u. De arts kon me niet meer zien in de namiddag. Ik ben er weer helemaal door in de war gebracht. Het betekent namelijk ook dat ik meteen een volle dag daar moet spenderen. Ik ben zo bang om weer het gevoel te hebben zo ongelofelijk verloren te lopen en dat ik niet goed ga weten waar te kruipen. Ik haat dat zo enorm hard. Momenteel rollen de tranen terug over mijn wangen, iets wat ik al een week niet heb kunnen doen terwijl ik altijd het gevoel had dat ik op het randje stond van. Maar buiten dat de tranen rollen, voel ik bitterweinig. Ik voel geen verdriet. Gewoon stress en angst.

Ik ben gelukkig ook negatief getest dus het avontuur gaat nu echt gaan beginnen.. Straks mijn koffer maken.. Ik had een nieuwe, grote besteld maar die blijkt een stuk groter dan ik dacht dus hopelijk niet te gênant dat ik daar met zo'n gigantische koffer binnen kom rollen (maar door mijn kunstspullen etc. heb ik ook wel veel plek nodig).

**Geplaatst**: 09-03-21 11:44

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 09-03-21 11:44

Ik begrijp dat je bang bent voor wat anderen denken. Anderzijds: dat moet niet jouw probleem zijn... en er is ook een mogelijkheid dat mensen bijvoorbeeld dingen denken als dat het erg is dat je zelfbeschadiging blijkbaar nodig hebt als copingmechanisme.

Op Facebook en instagram heb je een groep met lotgenoten van zelfbeschadiging: strong like a fightet. Misschien kan je daar tips uithalen om ermee om te gaan?

Veel succes met je opname. Ze zullen je vast niet aan je lot overlaten en je er de eerste tijd wel op sleeptouw nemen.

**Geplaatst**: 09-03-21 12:05

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 09-03-21 12:05

Kaat, je bent weer zó bezig met wat anderen van je denken... Dat blijkt niet alleen uit je eerste zinnen, maar ook uit je laatste: je bent bang dat het gênant is om met zo'n grote koffer aan te komen.

Ik ben jarenlang precies zo geweest. En ik denk ook wel te weten hoe dat komt. Je bent als kind al anders, nietwaar, je wordt uitgelachen terwijl je totaal geen idee had dat je iets geks deed, en vervolgens ga je bij alles denken dat je voor gek loopt. Als je dat met een koffer al hebt, dan snap ik wel dat je met zo'n wond niet durft te lopen.

Maar wat pateeke al zegt: het moet niet jouw probleem zijn. Je hebt het al moeilijk genoeg, daar moet niet ook nog zorg om andermans oordeel bij komen.

**Geplaatst**: 09-03-21 13:25

Geplaatst: 09-03-21 13:25

**Geplaatst**: 09-03-21 13:38

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 09-03-21 13:38

Ach lieve, stoere dappere meid.
Ondanks alles wat je schrijft laat je zo ontzettend veel kracht zien, want je doet het ondanks alles wel allemaal!
Ja natuurlijk is alles eng, onzeker en alles wat er allemaal meer bij komt kijken.
Ik gun je een prachtig mooi proces voor jezelf, een leerproces waarin je zachter voor je jezelf mag gaan zijn. Ik ken je helemaal niet persoonlijk maar ik durf toch wel te zeggen dat je één van de meest zachtaardige mensen op deze aardbol bent, en juist daarom zit je nu even zo klem. Zo zie ik het tenminste.

Om even verder te gaan op het stukje wat een ander van je vind, ik heb dat ook ontzettend gehad, en ergens nog wel een stukje.
Zelf heb ik 2 kinderen en die leer ik precies hierom om mensen ook zachtaardig te zien.
Mijn zoon vroeg laatst waarom iemand krassen had, hier hebben we het over gehad en ik heb verteld dat mensen dat doen omdat ze zoveel pijn ervaren in hun hoofd, dat ze die het liefst niet voelen en daarom liever pijn aan hun lichaam voelden.
Hierdoor kon hij hartstikke mooi openstaan voor andermans problemen en bijbehorend gedrag soms. Iemand is niet zijn lichaam of zijn gedrag, het is vaak een uiting voor iets wat veel liefde nodig heeft. Lieve meid, ik hoop dat je misschien wat steun kunt halen uit al deze woorden. Dikke knuffel :(:)