Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-08-19 08:53

Geplaatst: 08-08-19 08:53

GUSTIxBILL schreef:
Wat jullie meegemaakt hebben is enorm verdrietig, dat wens je niemand, maar dan ook niemand toe.
Echter zijn dit ook dingen die deze mensen uiteindelijk ook zonder Borderline gedaan zouden hebben.

Dus ja, zoals in TS haar geval? Ben ik voor TS blij dat de partner er een punt achter gezet heeft. Deze jongen/man verdient iemand zoals TS niet.

De partners/ouders/vrienden in jullie verhaal ? Zijn die naam nog niet eens waard. Ongeacht of ze therapie willen of niet hebben deze in mijn ogen geen bestaans recht.
Echter, zoals deze met BPS die in dit topic reageren ? Dikke pluim, ze komen er voor uit, werken aan zichzelf en geven hun eigen fouten toe. En om dan sommige zo onbegripvol te zien reageren ? Zo veroordelend zonder open te staan ? Dat verdiend niemand. Ik wil jullie pijn niet dragen als jullie hier zo verbitterd door geraken dat je de positieve verhalen niet kunt zien. En ik wens die personen dan ook heel veel sterkte met het verdriet, angst en woede die ze (begrijpelijk).

Mrt de bovenstaande 2 quotes ben ik het echt niet eens. Ik heb nu meerdere keren gelezen dat de bps niet verantwoordelijk is en dat mensen dat gedrag ook zonder bps gedaan zouden hebben. Ik geloof dat gewoon niet en het kan volgens mij ook niet wetenschappelijk bewezen worden dat dat zo is ( of niet zo is for that matter). Ik vind dat ook te makkelijk eigenlijk. En waar komt dan de diagnose bps vandaan als het negatieve gedrag dat daar vandaan komt er niet aan toegeschreven mag worden? Dan was er ook geen diagnose bps ontstaan lijkt me.

Er zitten twee kanten aan bps. Negatief en positief en dat zie ik ook steeds benoemd worden. Er is VEEL empathie voor de reacties van mensen met ( kenmerken van) bps in dit topic.
En nogmaals: de negatieve ervaringen doen niks af aan de positieve. Ook dat is meermaals benoemd. Maar er zijn nou eenmaal ook negatieve ervaringen en die mogen ook benoemd worden. Niet stigmatiserend bedoeld. Dus als dat niet bij de kenmerken van jouw bps hoort, dan gaat dat niet over jou en slaat het niet op jou. Er zijn heel veel manieren waarop bps zich kan uiten namelijk.

De reactie dat de partner van TS haar niet verdient, wat bedoel je daar mee? Hij verdient haar niet of zij hem niet?

**Geplaatst**: 08-08-19 09:15

Geplaatst: 08-08-19 09:15

GUSTIxBILL schreef:
Wat jullie meegemaakt hebben is enorm verdrietig, dat wens je niemand, maar dan ook niemand toe.
Echter zijn dit ook dingen die deze mensen uiteindelijk ook zonder Borderline gedaan zouden hebben.

Dit is wel een hele hele heeeele boude uitspraak. Heb je, behalve je eigen vreselijke ervaring met iemand die waarschijnlijk wel gewoon een stoornis heeft, ook enige argumenten waarom je dit vindt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-19 09:16

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-19 09:16

Ik denk helemaal niet dat het gaat om mekaar 'verdienen'. Een relatie met iemand met bps is nooit simpel en in die zin zouden zij dus nooit iemand verdienen want in de relatie zullen zij altijd degene zijn met de meeste werkpunten.

Naar Elvira toe. Er is nooit ergens gezegd dat jullie 'slecht' zijn of iedereen over de zelfde kam word gescheerd. Het is echter wel zo dat iemand met een stoornis naar de buitenwereld erg nuchter en in mijn inziens erg normaal en gelukkig kan overkomen terwijl het thuis bij familie en partners vaak een heel andere strijd is. Daardoor is het voor mensen die iemznd met een stoornis bij zich hebben, vaal extra moeilijk omdat niemand het begrijpt. Want "persoon x is toch altijd rustig hier dus waarom zou er thuis zo een zooitje zijn, dat ligt dan vast aan jezelf".
Vandaar dat het voor iemand die met een persoon met bps een leven heeft gedeeld vaak ook negatief uitdraait als eindverhaal omdat ze veel hulp missen en ook niet begrepen worden/de schuld word bij hen gelegd, zowel door de partner met bps als de omgeving. Dit is ook iets om rekening mee te houde.

Verder vind ik dus ondanks de negatieve ervaringen die beschreven zijn, er niet speciaal negatief is gereageerd op iedereen met bps. Maar als je behoorlijk heftige dingen hebt meegemaakt is het inderdaad heel moeilijk om achteraf nog positief te zijn.

De inbreng van zowel de partners/familie als de mensen met bps zelf is heel waardevol geweest en ik vind dat hier ondanks sommige 'verhittingen' het respect voor mekaar altijd is bewaard.

**Geplaatst**: 08-08-19 09:23

Geplaatst: 08-08-19 09:23

Elvira, heb je in de gaten dat je je doel helemaal voorbij streeft?

Ik lees al vanaf het begin mee maar door jouw reacties en overname van dit topic niet gereageerd. Mijn schoonmoeder is een stereotype borderliner en had graag meegepraat.

Voor mij bevestig je alleen maar het beeld van borderliners. Je hebt dit topic compleet overgenomen terwijl het niet eens over jou ging, je dringt (imo) jouw zienswijze op, je hebt totaal geen oog voor de slachtoffers die borderline maakt... sterker nog iedereen zou volgens jou zich maar aan moeten passen aan de pannetjes of weet ik veel. Jij hebt borderline hè niet de rest van de wereld.

En dan nog de keren dat je gaat ontstippen, niet meer reageren, je grenzen aan geven en ga zo maar door. Dat is ook manipulatie, jij doet niet wat ik wil dus ik stop ermee om vervolgens steeds weer terug te komen.

Je zegt zoveel zelf inzicht te hebben en controle, dat blijkt allerminst uit jouw gedragingen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-19 09:28

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-19 09:28

@ Maiske, iedereen is echter vrij om te reageren en zo krijg je ook wel een goed beeld van bps. Elvira reageert ook vaak vanuit en methode die haar is aangeleerd, in theorie heel mooi maar in praktijk wat moeilijker om te zetten. Alsnog vind ik dat ze erg haar best heeft gedaan om niet in hogere pannetjes te blijven steken en heeft ze zich ook vaak verontschuldigd. Sommige reacties hadden inderdaad geen toevoeging meer maar dat zou een ander niet mogen tegenhouden hier te posten.
Alsnog vind ik haar waardevol in de topic gezien het feit dat zij toch een waardige relatie heeft weten op te bouwen en echt inzet toont om aan haarzelf te werken.

Ik vind het spijtig dat je moeder en heel wat anderen niet durven te reageren, ik hoop alsnog dat ze dat wel doen!

**Geplaatst**: 08-08-19 10:13

Geplaatst: 08-08-19 10:13

In het ALGEMEEN: Zeggen dat je een waardige en goede relatie hebt en het ook echt hebben, daar zit nog wel verschil in. Ik ken een voorbeeld waarvan de relatie bijzonder lang goed ging. We hadden echt het idee dat het deze keer wel eens zou kunnen lukken. Ze had nog nooit zo'n leuke lieve man gehad, alles was perfect. Zo leek het ook wel, al moet ik zeggen dat het me wel opviel hoe hij zich in bochten wrong in sommige situaties. Onopvallend, maar hij deed het wel.

Totdat ze bij elkaar weg gingen. Hij heeft de relatie verbroken, hield het niet meer vol. Zij verteld tot op de dag van vandaag dat zij de relatie heeft verbroken, en dat hij haar jaren lang geestelijk en lichamelijk mishandeld heeft. (Dat vertelt ze overigens het liefst in een supermarkt ofzo, waar veel mensen zijn, en dan met luide stem zodat iedereen het hoort).

De periode na de geboorte van hun kind heb ik van dichtbij meegemaakt. Roze wolk, zonder twijfel. Ze vertelde me laatst dat ze toen een afschuwelijke periode doormaakte, depressief was en er volledig alleen voor stond.

Ik kan me dat echt niet zo herinneren. Dan speel je wel heel goed toneel als er mensen bij zijn. En wat me dan altijd weer even laat twijfelen: ze kunnen ontzettend goed toneel spelen.

**Geplaatst**: 08-08-19 10:20

Geplaatst: 08-08-19 10:20

Ik lees vanaf het begin mee, nog niet gereageert overigens. Maar iets te veel borderliners van dichtbij meegemaakt. Met de nodige ellende, inclusief een heel hardnekkige stalking met politie, brandweer en ambulance bellen toen wij onze grens trokken en contact verbroken. En bij een ander omgeving die zich in alle bochten wringt om iemand maar niet boos te maken. Persoon komt echt overal mee weg en misbruikt mensen financieel en emotioneel. En meer narigheden bij een derde en vierde borderliner. -O-

Ts ook al voel je het niet zo, ik hoop dat je er later aan terugdenkt terwijl je op dat moment een fijne stabiele liefdevolle gelijkwaardige partner naast je hebt staan.

Elviras reactie komt erg overeen met de reacties die ik heb gezien en meegemaakt zelf.

**Geplaatst**: 08-08-19 11:00

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 08-08-19 11:00

Zorro, sommige momenten zijn een Oscarnominatie waardig.

Mijn moeder kan vertellen over hoe leuk we 3 Koningen vierde met een boon in het brood.
Mijn zusje en ik weten van niks.
Ze heeft wel brood gebakken, paashazen en dat was leuk. Zat geen boon in.

Ze vond mijn zusje ook leuker dan dat ze mij vond.
In therapie heeft zusje geleerd dat zij als jongste werd voorgetrokken, klein gehouden. Wat ze niet wilde.
En ik als oudste moest mij maar redden.

Huisarts bellen bij zelfmoordpoging nummer zoveel.
Zusje opvoeden.

**Geplaatst**: 08-08-19 11:29

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 08-08-19 11:29

Ik vroeg me plots het volgende af, als iemand met bps hier nog meepraat en zou willen antwoorden:

Proberen jullie sociale situaties vermijden met mensen waarmee niet rechtstreeks een band of een noodzaak tot contact hebt? Ik bedoel bijvoorbeeld, ga je liever niet meer naar het familiefeest van je partner omdat ooms en tantes niet goed, of ga je liever niet mee naar de housewarming van een vriend(in) van hem of haar die je nauwelijks ziet? Hetzij omdat je gewoon ongemakkelijk bent in zo'n situaties, hetzij dat je bang bent voor teveel triggers?
Of het omgekeerde, dat je juist graag zoveel mogelijk en overal naartoe gaat? Of hangt het van periodes af?

Sorry als het er misschien al over geweest was, ik vind het niet direct terug.

**Geplaatst**: 08-08-19 11:35

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 08-08-19 11:35

Ja klopt, hier hadden ook al zoveel acteertalent prijzen uitgedeeld kunnen worden. Heb jij dan wel eens dat je aan jezelf gaat twijfelen, of je het niet toch vergeten bent? Het is soms zo geloofwaardig dat ik echt in mezelf aan het graven ben hoe ik dat gemist kan hebben.

**Geplaatst**: 08-08-19 11:42

Geplaatst: 08-08-19 11:42

Edit: moest pb zijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-19 11:56

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-19 11:56

zorro schreef:
Ja klopt, hier hadden ook al zoveel acteertalent prijzen uitgedeeld kunnen worden. Heb jij dan wel eens dat je aan jezelf gaat twijfelen, of je het niet toch vergeten bent? Het is soms zo geloofwaardig dat ik echt in mezelf aan het graven ben hoe ik dat gemist kan hebben.

Ddie momenten heb ik ook vaak gehad ja dat ik echt dat "heh, heb IK dat gezegd of gedaan" en soms kreeg hij mij hier zelfs in mee totdat dus bleek dat hij aan het manipuleren was. Soms heel moeilijk om het te zien.
Ook begon hij vaker over iets als "persoon x heeft mij gezegd dat jij..." dat ik soms echt hele conversaties terug moest boven halen en uiteindelijk soms zelfs ruzie kreeg met die persoon x omdat ik vond dat hij ons vertrouwen als vrienden beschadigde door zulke dingen tegen mijn ex vriend te zeggen.
Achteraf bleek hij alles uit zijn duim te zeggen en probeerde hij om een bepaalde reactie bij mij uit te lokken om te zien of ik al dan niet aan zijn kant stond.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-19 12:00

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-19 12:00

Kwanyin schreef:
Ik vroeg me plots het volgende af, als iemand met bps hier nog meepraat en zou willen antwoorden:

Proberen jullie sociale situaties vermijden met mensen waarmee niet rechtstreeks een band of een noodzaak tot contact hebt? Ik bedoel bijvoorbeeld, ga je liever niet meer naar het familiefeest van je partner omdat ooms en tantes niet goed, of ga je liever niet mee naar de housewarming van een vriend(in) van hem of haar die je nauwelijks ziet? Hetzij omdat je gewoon ongemakkelijk bent in zo'n situaties, hetzij dat je bang bent voor teveel triggers?
Of het omgekeerde, dat je juist graag zoveel mogelijk en overal naartoe gaat? Of hangt het van periodes af?

Sorry als het er misschien al over geweest was, ik vind het niet direct terug.

Nu praat ik voor mij en mijn ex partner met bps;

Wij gingen zeker niet meer overal naartoe en vermeden ook absoluut situaties waarbij hij of ik wisten dat dit slecht zou kunnen eindigen of als hij op voorhand zich al slecht voelde, maar veel momenten heb ik hem ook verplicht en ondanks hij daar tegen zijn zin was en zich helemaal terug trok was hij achteraf wel blij iedereen gezien te hebben.
Plannen lukte vaak niet neen.

**Geplaatst**: 08-08-19 12:09

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 08-08-19 12:09

Ook herkenbaar, ex trok familiefeestjes niet en kon dan ineens weglopen, niet op komen dagen, de hele tijd apathisch aanwezig zijn (leuk voor de kids met Sinterklaas) etc zodat ik altijd met n knoop in mn maag zat als er zoiets aan zat te komen.

**Geplaatst**: 08-08-19 12:37

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 08-08-19 12:37

Mijn moeder plant veel afspraken en komt vaak niet.
Of ze afzegt, soms wel en soms niet.

Ik denk dat de druk van leuk doen dan te hoog is.
En dat kan ze dan niet aan.

Ik voelde mij ook een rotkind. Tja als dat tegen je gezegd wordt.
Sinds 1997 samen met mijn man en die heeft geholpen mijn zelfvertrouwen op te krikken.

**Geplaatst**: 08-08-19 12:38

Geplaatst: 08-08-19 12:38

Ik had het ook aan de hand en ik heb er ook niet verder over nagedacht tot nu de laatste pagina als het ging over hoe overkomen tegenover de buitenwereld.
Mijn ex kon ook in de weken voor een familiefeest of andere gelegenheid moeilijk doen. Willen afzeggen, toch komen maar veel contact mijden. Bij mij thuis veel te laat komen zodat hij niet meer kon mee-eten en zoveel mogelijk contact met mijn ouders mijden. En op het einde probeerde hij zelfs mij weg te houden. Of zo van "nee tuurlijk spreek maar af", maar vlak voor het moment heel drama creëren dat ik toch niet ging.

En nu vroeg ik mij af, in mijn specifieke relatie wel, of hij nu zo moeilijk deed omdat hij een algemene haat aan sociaal contact had, of dat hij ergens wist dat hoe vaker hij zou meedoen hoe meer kans dat zijn masker af zou vallen.
Uiteindelijk had hij naast mij in mijn kring het meeste contact met mijn ouders en daar is eens een bom gebarsten toen zij eens een ongelukkige uitspraak deden. Iets wat misschien nooit gebeurd was moest hij hen minder gezien hebben of enkel op momenten dat het goed ging.

**Geplaatst**: 08-08-19 14:29

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 08-08-19 14:29

In mijn ervaring ging het eerst mis tussen ons twee en wist de rest niets. Daarna ook bij mn ouders, en de laatste tijd escaleerde het ook bij meer mensen in de buurt. Mensen die dit niet mee hebben gemaakt konden zich er niets bij voorstellen. Beetje aparte vent, maar n zacht ei verder. Jaja, tot ie dan bij mij in pan 5 zat (goede beeldspraak overigens). En daarna deed of er niks gebeurd was.

**Geplaatst**: 08-08-19 14:59

Geplaatst: 08-08-19 14:59

zorro schreef:
Zij verteld tot op de dag van vandaag dat zij de relatie heeft verbroken, en dat hij haar jaren lang geestelijk en lichamelijk mishandeld heeft. (Dat vertelt ze overigens het liefst in een supermarkt ofzo, waar veel mensen zijn, en dan met luide stem zodat iedereen het hoort).

Dit is echt bekend idd. En in hoeverre het bewust gebeurt weet ik niet, maar het is een vrij algemene tactiek. Zwartmakerij (of the smear campaign) gebeurt altijd aan het einde van een relatie of als die beëindigd is. Wat voor mij een van de redenen is geweest om te gaan praten.

karuna schreef:
Ik lees vanaf het begin mee, nog niet gereageert overigens. Maar iets te veel borderliners van dichtbij meegemaakt. Met de nodige ellende, inclusief een heel hardnekkige stalking met politie, brandweer en ambulance bellen toen wij onze grens trokken en contact verbroken. En bij een ander omgeving die zich in alle bochten wringt om iemand maar niet boos te maken. Persoon komt echt overal mee weg en misbruikt mensen financieel en emotioneel.

Meid toch........ :(:)

wat vaak ook nog gebeurt is dat mensen met ADHD (die lieve drukke kabouters) nog extra lading krijgen omdat je bent wie je bent, en door de ADHD gewoon dingen vergeet en niet overal aan kan denken, terwijl je echt je best doet. En dat is zo verdomde oneerlijk........

luuntje schreef:
Mijn moeder kan vertellen over hoe leuk we 3 Koningen vierde met een boon in het brood.
Mijn zusje en ik weten van niks.
Ze heeft wel brood gebakken, paashazen en dat was leuk. Zat geen boon in.

Ok hier schrik ik van. Ik dacht dat dat uniek was voor degene waar ik mee te maken had. Blijkbaar toch niet.

zorro schreef:
Ja klopt, hier hadden ook al zoveel acteertalent prijzen uitgedeeld kunnen worden. Heb jij dan wel eens dat je aan jezelf gaat twijfelen, of je het niet toch vergeten bent? Het is soms zo geloofwaardig dat ik echt in mezelf aan het graven ben hoe ik dat gemist kan hebben.

Dit fenomeen heeft een naam: gaslighting. Komt van de film gaslight, waar een man een vrouw tot waanzin probeert te drijven door de lichten feller te zetten en te dimmen, terwijl hij volhoudt dat er niets met de lampen aan de hand is, en het allemaal in haar hoofd gebeurt.

Het is een bewust proces, de gaslighter weet wat hij/zij doet, en probeert door allerlei tactieken je te laten twijfelen aan je eigen geheugen, aan je geestelijke gezondheid, en het is in feite een poging om jouw realiteit en persoonlijkheid te overschrijven. Cults doen het, waarin iemand "een nieuwe persoonlijkheid moet aannemen" en door indoctrinatie, een stroom van leugens, die zo overweldigend is, en waarbij je gestraft wordt voor het stellen van vragen, en kritisch nadenken, dat je uiteindelijk alles maar aanneemt, en het opgeeft. Het is een soort reprogramming.

Je ziet het ook hier in dit topic gebeuren, met de vraag: maar wat was jouw aandeel, terwijl de eis in feite is om volkomen gezond, normaal gedrag aan te passen aan onredelijke eisen.
Het gebeurt in de vorm van 'lying by omission' waar wordt gesteld dat je maar gewoon weg moet gaan, en er voor het gemak even 'vergeten' wordt hoe gehersenspoeld iemand kan zijn, hoe groot de dreiging en de angst is, en hoe ontzettend moeilijk dat is, om de manipulaties en het schuldgevoel. Maar als je maar lang genoeg het slachtoffer voorhoudt dat als die maar zich anders gedragen had, dan was dit allemaal niet gebeurd....... gaat het slachtoffer het geloven.

En je gaat steeds meer op je tenen lopen, steeds meer toegeven, steeds meer doen, maar als je denkt dat het daardoor beter wordt, vergis je je: de eisen worden simpelweg verhoogd, tot nieuwe onbereikbare doelen.
Of de grenzen veranderen steeds. Je weet toch dat ik x niet wil? Maar x verandert steeds.........

**Geplaatst**: 08-08-19 15:23

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 08-08-19 15:23

Ik vond en vind het onberekenbare het ergste.
Kijk, saai is het nooit.

Maar altijd de vraag als je van school kwam hoe is mijn moeder deze middag.
Is ze ‘normaal’, zit ze aan drank en/of pillen en/of drugs?
Is ze laveloos, lief of boos?

En dan ene keer boos en je stond buiten. Andere keer boos en je werd uitgescholden, volgende keer boos en ze nam een overdosis.

Best ingewikkeld allemaal.

En ik neem het de huisarts van toen enorm kwalijk dat hij nooit naar mij of mijn zusje heeft omgekeken.

**Geplaatst**: 08-08-19 15:27

Geplaatst: 08-08-19 15:27

En herkennen jullie het "later zal het beter gaan"-verhaal?

"Ja ik ben moeilijk maar dat komt omdat ik niet geloof dat jij echt van me houdt. Jij zal me in de steek laten en mijn hart breken. En ik hou zoveel van jou dat ik kapot zou gaan. Dus ik probeer je op een afstand te houden. Maar als je met me trouwt en kinderen krijgt (maar wel zo geregeld dat alles in het voordeel van mezelf is he) dan weet ik dat je het écht meende en dan beloof ik dat ik jou niet meer zo zal kwetsen."
Dat soort geriedel.

**Geplaatst**: 08-08-19 15:31

Geplaatst: 08-08-19 15:31

zorro schreef:
Ja klopt, hier hadden ook al zoveel acteertalent prijzen uitgedeeld kunnen worden. Heb jij dan wel eens dat je aan jezelf gaat twijfelen, of je het niet toch vergeten bent? Het is soms zo geloofwaardig dat ik echt in mezelf aan het graven ben hoe ik dat gemist kan hebben.

Ik kreeg altijd dat als ik aangaf dat het niet klopt dat ik dan degene ben die gek is. En ik doe moeilijk, niet leuk en als ik erop doorga dan zoek ik ruzie. Oké doeeei. :')

**Geplaatst**: 08-08-19 15:48

Geplaatst: 08-08-19 15:48

Kwanyin schreef:
En herkennen jullie het "later zal het beter gaan"-verhaal?

"Ja ik ben moeilijk maar dat komt omdat ik niet geloof dat jij echt van me houdt. Jij zal me in de steek laten en mijn hart breken. En ik hou zoveel van jou dat ik kapot zou gaan. Dus ik probeer je op een afstand te houden. Maar als je met me trouwt en kinderen krijgt (maar wel zo geregeld dat alles in het voordeel van mezelf is he) dan weet ik dat je het écht meende en dan beloof ik dat ik jou niet meer zo zal kwetsen."
Dat soort geriedel.

Yep

ook heel herkenbaar

**Geplaatst**: 08-08-19 16:42

Geplaatst: 08-08-19 16:42

“Ik heb geen problemen meer als jij nou maar”... idd
En gaslighten ben ik ook bekend mee.
Er loopt toch veel door elkaar heen volgens mij qua stoornissen. Er past ook veel bij narcisme.

**Geplaatst**: 08-08-19 17:13

Geplaatst: 08-08-19 17:13

WowAmigo schreef:
“Ik heb geen problemen meer als jij nou maar”... idd
En gaslighten ben ik ook bekend mee.
Er loopt toch veel door elkaar heen volgens mij qua stoornissen. Er past ook veel bij narcisme.

Er zit absoluut een overlap in: http://www.kenniscentrumps.nl/cluster-b ... dsstoornis

Kenmerken van Cluster B persoonlijkheidsstoornissen zijn: een slechte aanpassing aan de buitenwereld, een verstoord zelfbeeld, en gebrek aan emotie regulatie. Dat verstoorde zelfbeeld heeft ook veel te maken met het egoistische gedrag, en betekent niet zozeer onzekerheid, maar meer het zelf op een plaats zetten waar het niet hoort

Hier meer info: https://www.ggzstandaarden.nl/zorgstand ... toornissen

Laatst bijgewerkt door Avalanche op 08-08-19 17:35, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-08-19 17:26

Geplaatst: 08-08-19 17:26

Mijn familielid zegt vaak last-minute sociale evenementen af.

Soms lijkt het of dat is zodat zij extra aandacht krijgt (iedereen zegt "och!" en belt haar om toch te overtuigen naar Kerst/een verjaardag te komen, en dat moedigt ze aan). Of het is inderdaad dat vlak voor het moment de spanning/woede te veel wordt, vooral met feestdagen of kerstdagen. Of het kost toch te veel energie om het "goed" te houden.

Het is wel zo dat, als ze komt, het vaak aan het eind van de dag weer misgaat. Dan eist ze iets waaraan wij niet (meteen) kunnen voldoen (er is een bepaald soort voedsel niet, we hebben een bepaald product niet in huis), en dan meent zij dat dit bewijs is dat wij haar "haten", en wordt ze boos.

Ik heb het idee dat veel van haar gedrag daar vandaan komt: ze gelooft ergens dat wij haar "haten", en dus wil ze ons telkens "testen" - en zoekt naar elke kans om ons deze testen te laten "falen", zodat haar beeld bevestigd wordt en de chaos/problemen/conflicten dus aan ons liggen, en niet aan haar. Iemand vergeleek het hier emotioneel met kinderen, en misschien is dat wel correct: ook kinderen "testen" hun verzorgers vaak. (Ik las laatst ook dat mensen met BPS vaak een hechtingsstoornis hebben, en door incorrecte hechting dus blijven "steken" in dit patroon van de verzorgers "testen" in hun onvoorwaardelijke steun/liefde.)

Overigens heeft ze zich dus de afgelopen jaren geisoleerd, dus misschien kost het inmiddels inderdaad wel allemaal (te) veel energie.