Daphara schreef:Het gaat om de woorden “niet gunnen” en iemand iets “ontnemen” als je geen donor bent.
Feit is gewoon dat het ontvangen van een orgaan geen recht is, maar een voorrecht.
Ik vond het 'niet gunnen' in elk geval wel passend voor de achteloosheid waarmee er gedacht wordt over de ontvangers van een donororgaan.
Uiteindelijk hebben we namelijk allemaal heel veel voorrechten ontvangen, anders zaten we niet hier. Dan alleen te focussen op je eigen idee en gevoel en gezin, zonder na te willen denken over wat het voor anderen betekent, dan vind ik 'niet gunnen' best een prima omschrijving. 'Ontnemen' niet zozeer, dat zou namelijk gaan om iets actief weg te nemen. Dat is niet aan de orde.
Citaat:
Stel iemand die jij niet kent benadert jou voor ëén van je nieren. Die persoon heeft dat nodig om te kunnen leven. Jij hebt toch geen 2 nieren nodig, dus heb je er één over en die persoon heeft toch ook recht op een gezond en gelukkig leven?
Gun jij het die persoon niet ook een beter leven?
Ben jij egoïstisch als je nee zegt?
Ben jij als match verantwoordelijk voor het leven van die ander?
Alle makkelijke antwoorden daarop zijn fout. Als je denkt dat dat een kwestie van een simpel ja of nee is, dan vind ik dat gemakzuchtig.
Als iemand dat aan mij zou vragen zou ik me in elk geval heeeel bewust zijn van het conflict dat dat oproept.
Citaat:
Is het ook niet egoïsme verpakt in een sausje als je daar nee tegen zegt, omdat die persoon geen directe familie, vriend of bekende is?
Dat ligt eraan hoe je nee zegt. Je kunt dat doen door te erkennen dat het een egoistische keuze is, en je bewust zijn van de spanningen die het oproept. Dan is het dus geen verpakt maar openlijk egoisme. En dat is ook niet bedoeld als oordeel: het is een keuze die je maakt, voor jezelf, met erkenning van de negatieve gevolgen voor een ander.
Mijn bezwaar is het ontlopen van dat dilemma door te doen alsof het helemaal niet bestaat, en dat het in alle gevallen prima is om nee te zeggen zonder ook maar iets van de gevolgen zelfs maar te overwegen.
Citaat:
Zo denk ik over orgaandonatie, het is een keuze die je maakt en jouw keuze moet vrij gemaakt kunnen worden, zonder dat je veroordeelt wordt op wat je een ander wel of niet gunt en welk voorrecht je hen ontzegt.
Sowieso is er geen enkele reden waarom je andermans keuzes niet zou beoordelen (en in bepaalde gevallen veroordelen.) Dat is natuurlijk wel heel fijn, als niemand mag benoemen welke gevolgen je handelen kan hebben, maar zo werkt het in elk geval niet, in geen enkel idee van vrijheid.