Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-03-19 20:21

Geplaatst: 13-03-19 20:21

Hiraeth, ik ben stomverbaasd dat je er zo mannelijk uit ziet. Dat had ik helemaal niet verwacht, ik had je veel meer androgyn verwacht. Ik vind je een heel knappe gast en een mooie foto.

$*\o/*$ $*\o/*$ Zonet is bekend gemaakt dat voor iedereen de vruchtbaarheidsbehandelingen voorgoed wordt dit jaar en dat de minister dit jaar een besluit gaat nemen voor de toekomst. Dat zal hopelijk, verwacht ik via de tweede kamer gaan. In elk geval kunnen nu al die vrouwen die zouden starten gewoon starten cq doorgaan met de behandelingen. Iedereen die de petitie heeft getekend heel hartelijk bedankt!

**Geplaatst**: 25-03-19 16:01

Geplaatst: 25-03-19 16:01

Ik heb genderdysforie! Echt, ik zweer het. Niet zelf natuurlijk. Ik voel me prima in mijn lijf. Ik heb er iets te veel van. Van lijf, bedoel ik. Maar ik voel me er prima in. Ik voel me vrouw dus wat ik zelf in de spiegel zie, is correct. Maar toch heb ik genderdysforie. Pseudo genderdysforie.

Net zoals mannen schijnzwanger kunnen zijn. Met dikke buik (niet van het bier dan deze keer) en misselijkheid aan toe. Zodra hun vrouw uiterlijke kenmerken vertoont van de zwangerschap, zwangert meneer mee. Schijnzwanger. Nou, zo heb ik schijngenderdysforie. Ik denk niet dat er ooit zo'n diagnose is gesteld dus ik doe in dit geval maar aan zelf diagnostiek. Ik heb het. Ik verzin het niet. Maar ik zal toch maar uitleggen waarom ik denk dat het bestaat.

Picture this: Ik sta in de badkamer voor de spiegel. Regelmatig plooi ik met beide handen mijn gezicht in een houding van die van een 25-jarige. Om vervolgens mijn gezichtsplooien aan de zwaartekracht bloot te stellen waardoor ze weer in standje-49-jaar-oud komen te hangen. Het is een terugkerend ritueel. Noemt het een midlife crisis of nog mooier: leeftijdsdysforie. Mijn uiterlijke kenmerken passen niet bij het innerlijke gevoel dat ik heb over mijn leeftijd.

In mijn ooghoek zie ik mijn (trans)zoon de badkamer binnenkomen. Poedelnaakt want hij gaat in bad (als je dan je zwembroek aanhebt in huis zou dat op een andere gemoedstoestand duiden maar dat was niet het geval). En ineens is er een soort van schrikreactie bij mij. Ik mis iets!!!

Waar vroeger het lichaamsbeeld nog klopte, waar lichaamsdelen hoorden te zitten of moesten ontbreken was dat correct met mijn beeld van jongen of meisje, miste ik nu serieus een onderdeel aan mijn kind. Geen piemel te zien waar ik er blijkbaar wel eentje had verwacht! En voor het eerst draaide ik mijn hoofd om, om nog een keer te kijken. Nee geen piemel.

Het is niet zo dat ik bij iedere ontmoeting het lijf van mijn kinderen of geliefde bestudeer hoor. Helemaal niet juist. Daarom verraste me dit ook zo. De schok was niet enorm maar genoeg om mij mijn hoofd te doen draaien. En dit alles nam natuurlijk maar een nanoseconde in beslag. In verhaalvorm gaat het hele gebeuren vertraagd. Alsof ik een kwartier heb staan staren en denken. Nee in een fractie van een seconde was het gebeurd.

In die zelfde seconde realiseerde ik me ook dat mijn zoon natuurlijk nog helemaal niet het complete lichaam van een man heeft en dat mijn constatering van het vermiste lichaamsdeel correct was. Ik keek terug in de spiegel. Mijn gezicht was lichtelijk strakgetrokken door deze reactie (minstens 10 jaar) maar na een halve minuut was dat effect alweer verloren gegaan.

Ik stond daar en dacht: Wat was dit nou? Wat gebeurde hier? En toen bedacht ik: ik ben schijn genderdysfoor. Ik heb pseudo genderdysforie. Het gevoel wat ik heb bij mijn kind, namelijk dat hij een jongen is, komt niet overeen met de uiterlijke lichaamskenmerken. Wat zegt dat over mij eigenlijk? Dat de knop net zo ver om is als bij hem? Op dat moment in ieder geval wel. En dat ik mij blijkbaar comfortabel voel bij het idee dat hij een jongen is.

Heel even, in een nanoseconde, heb ik kunnen ervaren wat jullie transgenders misschien voelen. Om iedere keer wanneer je naar jezelf kijkt, de schok, teleurstelling en frustratie te ervaren dat je gevoel van wie je bent niet overeenkomt met het lichaam dat je hebt toebedeeld gekregen. Ik heb schijn genderdysforie samen met mijn kind.

Ik heb wel een voordeel ten opzichte van de heren die schijnzwanger zijn: ik heb geen last van ochtendmisselijkheid.

**Geplaatst**: 25-03-19 16:10

Geplaatst: 25-03-19 16:10

Wauw julhan. Wauw. $_/-\o_$

**Geplaatst**: 25-03-19 16:12

Geplaatst: 25-03-19 16:12

ga een boek schrijven! Ondanks dat ik moet lachen begrijp ik ook heel goed wat er gebeurde. Mooi om te lezen.

**Geplaatst**: 25-03-19 16:13

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 25-03-19 16:13

Mooi. Je hart rent voor je hoofd uit.

**Geplaatst**: 25-03-19 16:14

Geplaatst: 25-03-19 16:14

julius_juut schreef:
Wauw julhan. Wauw. $_/-\o_$

+1 $_/-\o_$

**Geplaatst**: 26-03-19 09:34

Geplaatst: 26-03-19 09:34

Prachtig. Wat een ervaring en wat schrijf je dat mooi op. +:)+

**Geplaatst**: 27-03-19 18:49

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 27-03-19 18:49

Mooi geschreven Julhan!
Hiraeth: mooie foto... je ziet er goed uit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-04-19 18:46

Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-19 18:46

Ik had mijn eigen topic ontstipt. :')

Het was zelfs zo dat ik al boos begon te worden op bokt omdat ik vreesde dat mijn topic opgegeten was. Gelukkig zijn er niet zo veel topics met 'transgender' als zoekwoord en kon ik het vrij makkelijk weervinden. :))

Dankjewel voor de complimenten! Ik heb een nóg leukere foto binnengekregen die ik gelijk op m'n persoonlijke instagram heb gezet. Je kunt 'm waarschijnlijk zelf vinden, maar als je toch nieuwsgierig bent mag je ook een PB sturen.

Ten eerste:

pien_2010 schreef:
$*\o/*$ $*\o/*$ Zonet is bekend gemaakt dat voor iedereen de vruchtbaarheidsbehandelingen voorgoed wordt dit jaar en dat de minister dit jaar een besluit gaat nemen voor de toekomst. Dat zal hopelijk, verwacht ik via de tweede kamer gaan. In elk geval kunnen nu al die vrouwen die zouden starten gewoon starten cq doorgaan met de behandelingen. Iedereen die de petitie heeft getekend heel hartelijk bedankt!

$*\o/*$ $*\o/*$

Julhan, eigenlijk is je hele post gewoon geweldig en zou ik 'm met alle liefde gewoon helemaal quoten... Maar ik hou 't toch even bij m'n favoriete stukje, namelijk:

julhan99 schreef:
Ik stond daar en dacht: Wat was dit nou? Wat gebeurde hier? En toen bedacht ik: ik ben schijn genderdysfoor. Ik heb pseudo genderdysforie. Het gevoel wat ik heb bij mijn kind, namelijk dat hij een jongen is, komt niet overeen met de uiterlijke lichaamskenmerken. Wat zegt dat over mij eigenlijk? Dat de knop net zo ver om is als bij hem? Op dat moment in ieder geval wel. En dat ik mij blijkbaar comfortabel voel bij het idee dat hij een jongen is.

Als je ooit een boek schrijft moet en zal ik de eerste uitgave! Dat meen ik trouwens serieus. Ik denk dat een boek geschreven door een transgender persoon al een uniek perspectief kan bieden, maar jij schrijft in een taal die vrijwel iedereen aanspreekt. Waar 'wij' transmensen echt spreken vanuit een denkbeeld van zekerheid snijdt jij het gevoel van onzekerheid juist heel goed aan. Echt, respect!

Maarre....

Nieuwe update!1111!11!!!!1

Dit klinkt enthousiaster dan ik me nu voel, maar anders valt het belang weg in de rest van mijn gelul. (Misschien is al mijn gelul wel compensatie voor iets, bedenk ik me net

)

Afgelopen maandag had ik namelijk weer een afspraak! Dit keer met een psychiater, ik noem hem even Meneer Kalf. De rest van zijn naam ben ik namelijk toch al vergeten. _O-

Meneer Kalf is een psychiater op de manier zoals je een psychiater verwacht: haaruitval, een brilletje, vriendelijke ogen die een X-ray functie lijken te hebben en een trui-met-overhemd-combinatie. Toen hij mijn achternaam noemde in de wachtruimte begon ik al gelijk te zweten, want ik voel me altijd alsof ik me meer moet bewijzen als ik bij een mede man ben. Nu snap ik eindelijk waarom vrouwen soms zeggen dat er teveel testosteron aanwezig is in een ruimte, want het haantjesgedrag is echt!

Hoedanook, meneer Kalf en ik hebben het in het begin vooral gehad over de basis. Zo kwam mijn teleurstellende liefdesleven weer voorbij, mijn verwachtingen als 'man' en dergelijke dingen. Ook deelde ik als ooit-wilde-ik-een-wetenschapper-worden mijn hypothese: ik denk namelijk dat veel transmensen tattoos, piercings en diverse kapsels hebben om zo toch wat 'controle' te hebben over wat ze met hun lichaam kunnen doen. Ik voelde me wel even 'exposed' vanwege mijn eigen tatoeages, maar mijn observatie is ergens begonnen.

Dat was eigenlijk het begin van een wending in een gesprek. Meneer Kalf zei eerst dat hij mij zeer intelligent vond (*pauwenveren gaan uit*) en besloot het met mij wat meer te hebben over de moeilijkere kwesties. Ik vroeg hem namelijk wat tijdens het gesprek met het hele team een punt zou kunnen zijn waar ze over zouden kunnen vallen. Ik had nu namelijk de tijd om mij eventueel te kunnen verdedigen of dingen te kunnen toelichten!

Meneer Kalf vertelde toen dat het eigenlijk lastig is met mijn generatie. Neem als voorbeeld een twintiger en iemand die al halverwege de veertig is. Laatstgenoemde heeft ál die jaren moeten lopen met het idee niet gelukkig te zijn in de huidige vorm en heeft jaren gehad om het vrouw of man zijn te gaan haten. Volgens meneer Kalf komen veel van mensen uit die generatie naar de kliniek met de instelling: 'Of ik ga dood, of ik ga dit traject in'. Bij mensen van mijn generatie ligt dat anders: wij zijn namelijk iets meer opgegroeid met het idee dat transgender zijn een optie is. Hij ziet dat het bij deze generatie dus meer een situatie is van: 'Ik zie dat ik zo gelukkiger kan zijn, en ik zie het lichaam als iets dat veranderd kan worden.'

Zijn grootste zorg is dus dat ik me op een gegeven moment ga bedenken. Ik bijt me namelijk behoorlijk vast in dingen. Als ik een band leuk vind dan vind ik die band écht leuk. Als ik een acteur leuk vind kijk ik alle films. Als ik een project begin dan gaat al mijn vrije tijd daar in. Dat was dus zijn voornaamste waarschuwing, hoewel hij wel zei dat er de ruimte is voor als ik me later in het traject bedenk.

Zijn andere bezwaar was het volgende: ik heb een retedruk leven en moet eigenlijk gaan sporten tegen de tijd dat ik aan testosteron ga. Voornamelijk krachttraining. Nu sta ik open voor sporten. Ik merk dat ik er energieker van word en dat ik er uiteindelijk vrolijker van word.... Alleen tja, ik heb dus niet echt tijd. Ik denk dat ik wat gewichten bestel en ze in de buurt van de douche leg of m'n bed en 's avonds maar in ieder geval íets ga doen. Ik kan het echt niet aan om nu ook nog eens naar de sportschool te gaan, zowel qua tijd niet als qua bekeken worden.

Meneer Kalf heeft overigens ook bewezen een echte psychiater te zijn en dus geen neppert. Ik kreeg namelijk nog even goed de boodschap mee dat je ook overspannen kunt raken van dingen die onwijs leuk vind. Vandaag heb ik dus een dagje gehad waarop ik eigenlijk níks gedaan heb, maar veel rustiger voel ik me niet bepaald. _O-

Gelukkig ga ik dit weekendje even weg naar Antwerpen en Ghent.

Ik merk wel dat ik toch een beetje nerveus ben voor het telefoontje eind deze maand. Sinds het gesprek met meneer Kalf voel ik me eigenlijk alsof ik niet suïcidaal genoeg ben, ofzo. Mijn genderdysforie is niet zo groot dat het mijn leven overneemt. Ik heb genoeg andere dingen waar ik voor op deze wereld wil blijven: reizen, concerten, een zonnige mei dag. Gender is voor mij niet hét belangrijkste. Ik heb nu ook momenten dat ik 100% gelukkig ben, zoals afgelopen zondag toen ik genoot van een prachtige zonsondergang op 19 hoog. Maar ik weet gewoon dat dit niet is wie ik ben. Hoe ik mezelf zie is niet hoe anderen mij nu zien. Ik vind het dan ook gewoon poedersuiker dat ik me niet serieus genomen voel op dit soort momenten. Je gaat niet voor de lol zo'n lang traject in en elke keer op en neer naar Groningen. Ik doe dit omdat ik nu, op dit moment, dit gewoon echt zeker weet.

Zucht, ik ga maar gewoon verder met m'n drukke leventje en wacht het telefoontje wel af.

Overigens heb ik met m'n opleiding geregeld dat ik mijn stage en minor omdraai. Ik ga dit najaar (als alles goed gaat met m'n studiepunten) dus eerst rustig een minor volgen. Zo loop ik geen vertraging op en heb ik wat meer tijd om me goed te kunnen voorbereiden op een stage.

**Geplaatst**: 03-04-19 18:56

Geplaatst: 03-04-19 18:56

Van een leken point of view, en lees dit aub heel droog, zonder ook maar enige sarcasme;
Gelukkig maar dat de rest van je leven zo leuk is en dat je daar bewust van geniet! Je leven blijft je leven namelijk, ook straks.

**Geplaatst**: 05-04-19 08:59

Geplaatst: 05-04-19 08:59

Je zei: Zijn grootste zorg is dus dat ik me op een gegeven moment ga bedenken. Ik bijt me namelijk behoorlijk vast in dingen. Als ik een band leuk vind dan vind ik die band écht leuk. Als ik een acteur leuk vind kijk ik alle films. Als ik een project begin dan gaat al mijn vrije tijd daar in. Dat was dus zijn voornaamste waarschuwing, hoewel hij wel zei dat er de ruimte is voor als ik me later in het traject bedenk.

Ik heb geen haaruitval, noch een brilletje (ik ben ook geen man trouwens én geen psychiater) maar ik heb volgens anderen wel x-ray ogen. Van die ogen die moeders hebben en waarmee ze met "the look" hun kuikens in het gareel kunnen houden zonder iets te zeggen. Ik begrijp die man wel overigens.

Het is namenlijk ook één van mijn angsten. Dat je kind op een gegeven moment bedenkingen heeft en uit angst voor de gevolgen van deze bedenking zichzelf iets ernstigs aandoet. Ook ik stel mijn kuiken dus regelmatig de vraag of hij het wel zeker weet. En niets, werkelijk niets wijst op bedenkingen. Iedere vezels in zijn lijf schreeuw MAN. Maar toch...

Als moeder wil je maar 1 ding: dat je kind zich op zijn minst gehecht voelt aan zijn eigen lijf. Of dat nou man of vrouw is of ergens tussen in of allebei, hell voor mijn part als unicorn!

Zie deze opmerking maar als een liefdevolle waarschuwing. Gelukkig heb je heel veel mooie dingen in je leven om voor te leven. Hou vast die gedachte! Genderdysforie is namelijk al moeilijk genoeg. Maar weet dat jullie generatie in een tijd leven waar je kunt zeggen: ho - stop - time out ! zit ik nog wel op de goede weg? Meer dan ooit kun je bijsturen. Grijp die kans. En wij zijn er om jullie daar in te ondersteunen. Je ben één keer uit de kast gekomen dus je weet waar de deurklink zit als het nodig is.

PS: doe mij jouw insta via pb please?

**Geplaatst**: 05-04-19 09:18

Geplaatst: 05-04-19 09:18

Ik denk dat 'ben ik wel ... genoeg' een veel voorkomende vraag is. Niet alleen voor transgenders, maar bij zoveel dingen. Ben ik wel ziek genoeg om thuis te blijven? Ben ik ziek genoeg om naar de dokter te gaan? Zijn mijn mentale problemen erg genoeg om serieus genomen te worden? Moet het eerst erger worden voordat ik hulp mag vragen? Wat als ze vinden dat ik overdrijf? Wat als het eigenlijk niet zo erg is?

Op zich zijn dat erg 'normale' vragen voor sommig mensen, vooral als je misschien de angst hebt om niet serieus genomen te worden of dat je misschien aan het overdrijven bent.
Een van mijn beste vriendinnen is ook transgender en twijfelde vlak voor ze aan hormonen begon ook wel even of het de juiste keuze was terwijl ze het al zo lang wou... Nu krijgt ze al ongeveer acht maanden hormonen en ze heeft er geen spijt van (nu ook met bijkomende lasertherapie en operaties staan ook op de planning voor dit jaar).

Al snap ik de bedenkingen van je psychiater zeker wel, maar ik denk niet dat je dat persoonlijk moet nemen en dat gewoon over het 'algemeen' ging, zeker nu detransitioners meer en meer voorkomen... Daar zal de invloed van de media zeker ook een rol bij spelen. Maar zolang jij weet dat je je hoofd niet gek hebt laten maken door de media, dan moet je je echt geen zorgen maken lijkt mij. En hormonen kan je deels nog 'terugdraaien', maar eens je stem begint te zakken, dan blijf je daar mee zitten natuurlijk. Al gebeurt dat als het goed is ook gewoon geleidelijk aan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-19 15:54

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-19 15:54

DezeNaam schreef:
Ik denk dat 'ben ik wel ... genoeg' een veel voorkomende vraag is. Niet alleen voor transgenders, maar bij zoveel dingen. Ben ik wel ziek genoeg om thuis te blijven? Ben ik ziek genoeg om naar de dokter te gaan? Zijn mijn mentale problemen erg genoeg om serieus genomen te worden? Moet het eerst erger worden voordat ik hulp mag vragen? Wat als ze vinden dat ik overdrijf? Wat als het eigenlijk niet zo erg is?

Dit bericht deed me écht goed! Ik reageer chronisch laat, maar ik lees de berichten wel vaak als ze gepost worden.

Ik kan inderdaad begrijpen dat ze het liefst twijfel zaaien en de deur wat 'dicht' houden om zo wat mensen er uit te zeven. Het kan alleen dus een beetje, om bij toepasselijke woorden voor dit topic te blijven, poedersuiker zijn.

Ik heb nog een kleine update! Het heeft niks te maken met een ziekenhuisbezoek of wat dan ook, mááár.....

Dit weekend ben ik naar FACTS in Gent geweest. Ik ben een supergrote fan van Deense films en Mads Mikkelsen kwam daar, dus ik móest. Zo simpel was het.

Mads is niet eens per se mijn favoriete Deense acteur (dat blijft Thure Lindhardt, denk ik), maar hij is zo belangrijk voor het imago van Deense film en heeft in zulke goede films gespeeld. En eh.... misschien is Mads dus 100% mijn type man.

Goed. Back to the point.

Ten eerste is België (en sowieso 't buitenland) een hemel voor me. Het percentage mensen die mij aanzien voor een man stijgt flink, mede omdat ik dus buitengewoon lang ben als Nederlander over de grens. (Ik heb het geluk dat ik richting de 1.85 ga

)

Ik begon alleen te zweten toen ik het hostel in ging, want ik werd begroet met een: "Hello sir!" terwijl ik een 'female only dorm' had geboekt. _O-

Don't judge, maar soms maak ik nog even gebruik van de V in mijn paspoort. Onder andere dus als een kamer voor meiden goedkoper is én waarschijnlijk iets stillere mensen heeft. Ik heb namelijk bij mijn eerdere hostelbezoeken gemerkt dat over het algemeen vrouwen iets minder snurken en iets minder hard praten 's nachts.

Maaaaaarrrr....... naast alle mensen die mij dus 'sir' of 'meneer' of wat dan ook hebben genoemd heb ik nog meer leuk nieuws.

Ik heb mezelf voor het eerst voorgesteld als 'Gilles'. :oo

En het voelde goed! $*\o/*$
En eh... de persoon die de eer had was Mads Mikkelsen zelf. _O-

Dit is dus meteen mijn eerste handtekening waar 'Gilles' op staat.

Oh, enne.. De foto met Mads is ook heel leuk geworden.

Ik ben in ieder geval helemaal happy. 8-)

**Geplaatst**: 09-04-19 16:04

Geplaatst: 09-04-19 16:04

Leuke foto! Wel een beetje oud voor je, of niet? :')

Maar ieder zijn ding haha.

Ik wil nog wel wat zeggen over dat gesprek met de psychiater: zou het niet kunnen zijn dat het juist heel positief is dat je nog kunt genieten van andere dingen? Dat niet alles afhangt van het geslacht?
Het lijkt mij juist spannender om zo'n enorm iets in gang te zetten bij iemand die er alles vanaf laat hangen. Die het idee heeft van 'straks, als ik eindelijk man/vrouw ben, wordt alles beter'. Dan kun je mogelijk heel erg teleurgesteld worden, omdat er misschien niet zo heel veel is veranderd (uiterlijk natuurlijk wel, maar snap je wat ik bedoel?). Dus ik lees het eigenlijk helemaal niet zo negatief als dat het voor jou voelt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-19 16:13

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-19 16:13

Tanya schreef:
Leuke foto! Wel een beetje oud voor je, of niet? Maar ieder zijn ding haha.

Dit is dus de reden dat ik de komende twintig jaar nog single ben. _O-

Tanya schreef:
Die het idee heeft van 'straks, als ik eindelijk man/vrouw ben, wordt alles beter'. Dan kun je mogelijk heel erg teleurgesteld worden, omdat er misschien niet zo heel veel is veranderd (uiterlijk natuurlijk wel, maar snap je wat ik bedoel?). Dus ik lees het eigenlijk helemaal niet zo negatief als dat het voor jou voelt!

Daar heb je wel een goed punt! Ik hoop dat ze dat ook meenemen in het gesprek. Het kwam bij mij wel negatief over omdat het ook op een bepaald moment in een bepaalde situatie werd gezegd, maar uiteindelijk onder de streep is het denk ik goed voor mij als persoon dat ik gelukkig ben.

Ik ben uiteindelijk wel redelijk vol van vertrouwen omdat ik het idee heb mijn punt goed uitgelegd te hebben, ik hoop alleen dat het zo 'makkelijk' mogelijk gaat nu. Misschien ben ik nu té optimistisch, maar ik kan me eigenlijk niet inbeelden dat ze me niet zouden aanbeelden. (Zo wel, dan moet ik ook maar naar Antwerpen.. :')

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-19 17:15

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-19 17:15

Update:

Ik ben het eerste traject door! $*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$

Op 10 mei worden mijn wensen voorgelegd aan het medische team en op de ochtend van 17 mei krijg ik een telefoontje met de volgende update.

**Geplaatst**: 26-04-19 17:27

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 26-04-19 17:27

Jaaa wat fijn!! $*\o/*$ $*\o/*$

**Geplaatst**: 26-04-19 17:31

Geplaatst: 26-04-19 17:31

TOP $*\o/*$ $*\o/*$

**Geplaatst**: 26-04-19 17:34

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 26-04-19 17:34

Mooi! $*\o/*$

**Geplaatst**: 26-04-19 17:45

Geplaatst: 26-04-19 17:45

Wat een fijn nieuws! $*\o/*$

**Geplaatst**: 26-04-19 19:24

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 26-04-19 19:24

Oh yeah!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-19 20:04

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-19 20:04

Dankjewel!

Ik voel me nu heel raar, eigenlijk. Ergens had ik het idee heel anders te reageren op dit telefoontje, maar ik zat gewoon heel nonchalant op het aanrecht van: "Oh, tof, en nu?"

Het is ook best raar dat ineens dingen heel snel lijken te gaan. Ik vind het ergens wel spannend, ondanks dat ik nog steeds echt 100% zeker weet dat het de juiste keuze is.

Overigens, ongerelateerd: ik had een mondeling Engels gisteren. Deze docent was mijn SB'er in het eerste jaar en heeft vanaf het begin de situatie kunnen volgen. Ik was al echt f*cking boos op hem (in dit geval is de F-bomb nog niets vergeleken met wat ik er anders neer wilde zetten

) tijdens m'n propedeuseuitreiking. Naast het feit dat hij dingen zei over andere mensen zoals: "aan het begin van het jaar gaf je het leven een 4, hoe zit het nu?" en "je opa overleed in dit schooljaar, maar toch (etc etc etc)." Deze banketstaaf heeft dus mij tijdens die uitreiking bij de naam in mijn paspoort genoemd. Letterlijk niemand gebruikt die naam ooit, behalve hele officiële documenten zoals mijn paspoort en propedeuse dus. Het is echt een oude-omatjesnaam en ik wil op geen enkele manier met die naam geassocieerd worden. Ik had zo veel meer verwacht van hem toen, bah.

Maar goed, die mondeling dus. Aan het eind keert hij zich naar de jongen met wie ik de mondeling doe en zegt: "If you met this.... woman......................................... (langere pauze dan hier aan punten staat) ............ student..... what would you think of her english?"

Ik heb echt nog nooit zo verbaasd/boos/verontwaardigd iemand aangekeken. Ik kon mijn oren niet geloven.

Gelukkig had hij het door en heeft hij mij na het mondeling nog even in het lokaal laten zitten om dingen te bespreken. Hij vroeg of ik het niet erg vond, en ik zei: "Ik vind het knap hoe je onder zo'n enorme steen kunt zitten, helemaal omdat we het hier tijdens het eerste jaar vrijwel alleen maar over gehad hebben." Hij zei sorry en ik heb maar gezegd dat zoiets kan gebeuren, maar ik vind het nog steeds niet bepaald charmant of professioneel.

Hoedanook, ik heb nu een SB'er die dus keigoed meedenkt en heel veel schatten van docenten die er goed mee om gaan. Alles is dus goed hoor, maar ik moest even m'n gal spuwen.

**Geplaatst**: 26-04-19 20:11

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 26-04-19 20:11

Nou jaaaaaaa zeg... zal wel niet zo banketstaaf bedoeld zijn als het eruit kwam. Maar wel behoorlijk idioot.

Wel mooi van je goede nieuws! Hoera! Op naar volgende stappen!

**Geplaatst**: 26-04-19 20:34

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 26-04-19 20:34

Nou ja, ongerelateerd dat verhaal van je engels mondeling. Niet echt. Het geeft vooral aan hoe lastig het kan zijn voor sommige mensen om mee te gaan met jouw transitie. En hoe dat dus impact op jou kan hebben.

Terwijl het TOP is dat je het traject kunt beginnen. Gaaf!

(Ik vond een van je vorige posts ook zo mooi, die waarin je schreef dat je nu een leuk leven hebt en dat dat naar verwachting straks niet anders is omdat je nog steeds dezelfde leuke dingen doet. Dat vind ik zo getuigen van balans en inzicht.)

**Geplaatst**: 26-04-19 21:34

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 26-04-19 21:34

Wow wat een verschrikkelijk nare man! Dan kun je het ook wel echt heel bont maken als je zo ver gaat. Respect voor elkaar is bij sommigen kennelijk heel erg ver te zoeken =C