Scan is goedgegaan, duurde erg lang, waren 4 scans, nu ook van hoofd ect er allemaal bij.
Nu het slopende wachten, dat word ik zooo zat haha.
Maarja die onzekerheid zal de rest van ons leven wel blijven.
Vind het zelf best lastig om het "normale" leven weer op te pakken.
Het heeft zo een lange tijd stil gestaan.
Eerst ga je door een regelrechte hel, dan komt het moment van heel veel genieten, toen werd die ontzettend ziek, en krabbelde die weer op, en weer heel veel genieten.
Maar onderhand weet je ook echt niet meer wat te doen.
We hebben alle speeltuinen en dierentuinen en ect ect onderhand wel gehad 
Ergens moet je het leven ook wel weer een beetje op gaan pakken.
Dus hij is ook wat meer zijn eigen dingen gaan doen, en ik ook.
Vorige week was ukkie op school, vriendlief was weg, en het was zo stil in huis!
ook wel even goed, want 24/7 samen is ook niet altijd een succes.
Prednison heeft die nog steeds, nu wel naar de 10 mg, met hele kleine stapjes afbouwen, om te kijken wat het doet.
Moet ook wel, want de immunotherapie word er wel wat door tegen gehouden.
Maar de arts is nog ontzettend bang dat het weer de verkeerde kant op gaat.