Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
SindyKaya schreef:Mijn moeder weet niet dat ik hier zo mee bezig ben..


SaZ schreef:Thanks
Ik heb me aangemeld bij PsyQ, hebben jullie daar ervaring mee? Heb donderdag een telefonische mini-intake gehad en heb eind juli mijn eerste intake gesprek daar. Tot die tijd weet ik gewoon niet zo goed waar ik aan toe ben en welke behandeling ze willen dat ik ga volgen. Dat maakt me nogal onrustig
xSwanHeart, ik heb NAO, neigend naar boulimia (*slik*, vind het nog steeds heel moeilijk om dat zo over mezelf te zeggen en het bij de naam te noemen)
Als ik vragen mag, wat heeft bij jullie ervoor gezorgd dat je uiteindelijk de stap hebt gezet om hulp te zoeken?
En nog een vraag; hebben jullie ook problemen met slapen? Vroeger sliep ik gewoon hele nachten door, maar nu lig ik iedere nacht wel een (paar) uur wakker en/of ben ik steeds heel vroeg wakker. Vandaag wilde ik uitslapen, maar ik was om 5.30 uur al klaarwakker en kon niet meer slapen



Vanmiddag als cadeautje wezen high tea'en, wat op zich heel erg leuk was en waar ik ook echt van kon genieten
Daarna kwam er ook nog een vriendin langs met taart en toen is het flink fout gegaan hier
Ik ben trots op mezelf dat ik nu na jaren het heft in eigen handen heb durven nemen en eindelijk voor mezelf ben beginnen opkomen (of beter gezegd: dat ik dingen ging doen voor mezelf ipv mezelf weg te cijferen om goed te doen voor anderen ten koste van jezelf). Daar ben ik trots op maar ik ben er echt nog niet en het is zooo moeilijk :'(
Terwijl je al genezen bent van een eetstoornis, wat goed zeg! Zo'n 'succesverhalen' geven me een enorme boost om nog harder te vechten. Soms denk ik dat het nooit meer beter wordt maar er zijn al zoveel mensen die genezen van een es.
Je hebt al een grote stap gezet! 
SaZ schreef:Als ik vragen mag, wat heeft bij jullie ervoor gezorgd dat je uiteindelijk de stap hebt gezet om hulp te zoeken?
En nog een vraag; hebben jullie ook problemen met slapen? Vroeger sliep ik gewoon hele nachten door, maar nu lig ik iedere nacht wel een (paar) uur wakker en/of ben ik steeds heel vroeg wakker. Vandaag wilde ik uitslapen, maar ik was om 5.30 uur al klaarwakker en kon niet meer slapen

Fijn dat het met jou zo goed gaat, en dat het dus toch kan! Dat geeft de burger moed!
Hier is vrijdagavond ook dramatisch 

)
DaniBanani schreef:Even een egopost, hoor. Hoewel ik maar zelden iets over mezelf kwijt wil hier, nu toch even om iedereen een hart onder de riem te steken.
Ik heb best even een kloteperiode nu. Rotsituatie, ik faal keihard en heb spijt van bepaalde keuzes. Dit had ooit garant gestaan voor een terugval. Alles om die gevoelens te verdringen. En nu? Ik huil, ik ben boos en teleurgesteld..maar ik denk er geen seconde aan om minder te eten. Letterlijk: pas nu ik dit topic lees realiseer ik me dat ik er geen moment aan heb gedacht.
Het kan. Genezen, loslaten.
Sterkte lieve Daan.
xSwanHeart schreef:SaZ schreef:Als ik vragen mag, wat heeft bij jullie ervoor gezorgd dat je uiteindelijk de stap hebt gezet om hulp te zoeken?
En nog een vraag; hebben jullie ook problemen met slapen? Vroeger sliep ik gewoon hele nachten door, maar nu lig ik iedere nacht wel een (paar) uur wakker en/of ben ik steeds heel vroeg wakker. Vandaag wilde ik uitslapen, maar ik was om 5.30 uur al klaarwakker en kon niet meer slapen
Hulp heb ik nog steeds niet. Ik durf die stap niet te maken, en daarbij is het financiele plaatje gewoon niet rond![]()
Slapen gaat bij mij ook heeeeeel slecht de laatste tijd. Vooral het in slaap komen gaat niet. (Slapen verder wel, maar dan het liefst midden op de dag.) Het is niet zo zeer dat ik een verstoord ritme heb, want ik ben 's avonds echt wel moe, maar slapen lukt echt niet. Net als opstaan, dat wordt ook steeds meer een worsteling.
Met mij gaat het qua eten de laatste tijd weer aardig, maar ik heb het idee dat hoe beter het met eten gaat, hoe slechter het verder met mij gaat. Ik heb al langer (sinds mijn 13e, gok ik zo) last van (zelf-gediagnosticeerde) depressies, en nu mijn eten goed gaat, voel ik mezelf gewoon wegglijden. Niks is meer leuk, uit bed komen is zwaar, ik heb het gevoel dat ik iedereen tot last ben... En er gaan veel te vaak gedachtes over dood zijn en de heerlijke rust die dat met zich meebrengt door mijn hoofd. Mijn vriend zegt ook dat mijn 'sparkle' weg is
Zou dat iets met elkaar te maken kunnen hebben? Dat mijn es bvb een coping mechanism is voor die depressieve buien?
@Dani: Lekker bezig zeg!Fijn dat het met jou zo goed gaat, en dat het dus toch kan! Dat geeft de burger moed!