Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-04-12 13:34

Geplaatst: 14-04-12 13:34

Om een oorzaak te kennen hoef je geen stickertjes te plakken. Alleen goed naar jezelf te kijken. Hoef je dus niet te weten wat iets is, dat voegt imo ook verder weinig toe. Het zal mij een worst wezen of ik wel of niet HSP ben of wat anders, als ik weet hoe ik ermee om moet gaan, dat is belangrijker. Denk dat je aan jezelf en je eigen gevoel meer hebt dan aan mensen die de stickertjes plakken. Dat jij er blij mee bent is fijn maar voor mij zou het niet zoveel toevoegen uiteindelijk.

**Geplaatst**: 14-04-12 13:42

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 13:42

Laat ook maar zitten.
Lees maar eens door wat ik eerder heb geschreven over dit onderwerp, ik ben er wel klaar mee.

**Geplaatst**: 14-04-12 13:51

Geplaatst: 14-04-12 13:51

Wendy schreef:
gummie schreef:
Alleen noemen ze HSP een "kracht" of "gave", waar dezelfde kenmerken bij een psychotherapeut tot een persoonlijkheidsstoornis leidt.

Dat is gewoon echt hele grote onzin en een nare manier waarop je dat omschrijft.

Het feit dat je op deze manier reageerde, is precies waar mijn mening op gebaseerd is. Jij wilt niet dat jouw HSP verward wordt met een persoonlijkheidsstoornis. Hoe komt dat? (allereerst: omdat je het niet heb! dat begrijp ik

) Waarschijnlijk: Persoonlijkheidsstoornis heeft een negatieve klank. HSP heeft een positieve klank. Dat is exact wat ik schreef met de woorden "kracht" en "gave".
- er zijn mensen die alleen de positieve klank willen horen, terwijl die wellicht negatief is
- er zijn mensen die die negatieve sticker te horen krijgen, terwijl ze eigenlijk een positieve horen te hebben
- in de praktijk blijkt dat hulpverleners niet onfeilbaar zijn, dat ze fouten maken, en misdiagnoses stellen
- in de praktijk blijkt ook dat er mensen zijn die niet onder ogen willen zien dat ze daadwerkelijk een persoonlijkheidsstoornis hebben

Nou vraag ik me af:
- als het in beide gevallen gaat om persoonseigenschappen. Om karaktertrekken. Om ervaringen. Om gevoelens en gedachten. En je dus kunt stellen dat de behandeling niet gericht is op "genezen", maar op "leren omgaan met". En je weet dat die behandelingen gericht zijn op waar je problemen mee hebt (anders had je geen hulpverlening nodig), op je gevoel, op je gedachten en op je gedrag. Wat maakt het dan uit of iemand het een naam geeft of niet?

Het maakt WEL uit als je een aandoening hebt die te "genezen" is, en waarvan de behandeling zodanig anders is dat deze je problemen niet zou oplossen of zelfs zou doen verergeren als die werd toegepast op een persoon met een andere aandoening.
Als je een hersentumor hebt en daarom ineens depressieve klachten krijgt, of andfere cognitieve problemen, is behandeling voor depressie inderdaad niet zinvol. Dan moet je de oorzaak verwijderen.

Maar mijn mening is gebaseerd op het falen van hulpverlening, en de neiging van mensen om dan zelf maar op internet wat testjes te gaan invullen om vast te stellen wat hen "mankeert". En als je niet op de kwaliteit van hulpverlening kunt vertrouwen, moet je een andere manier vinden.... Dit is mijn manier.

Ik begrijp overigens niet waarom je je aangevallen voelt nu, door de laatste post van fillfill. Dat is gewoon een mening. Die hoef je niet te delen. Maar het is ook geen aanval. Ik vind het bijvoorbeeld veel nuttiger om ervaringen uit te wisselen over hoe ga jij om met, hoe handel jij als, wat doe jij als, waar heb je het meeste last van, wat vind je prettig, etc. In plaats van posts over ik heb dit, ik heb dat. Maar dat is persoonlijk! En gaat ook zeker niet in alle gevallen op. Ik zeg bijvoorbeeld wel dat ik een burn out heb. En dat ik HSP ben. Maar ook dat is het gevolg van een falende hulpverlener, die niet luisterde, en bij wie ik me steeds moest "verdedigen".

**Geplaatst**: 14-04-12 14:03

Geplaatst: 14-04-12 14:03

Wendy schreef:

Laat ook maar zitten.
Lees maar eens door wat ik eerder heb geschreven over dit onderwerp, ik ben er wel klaar mee.

Hoef je niet zo schamper te doen. Ik zeg alleen hoe ik erover denk, wat jij denkt moet je zelf weten uiteraard

**Geplaatst**: 14-04-12 14:28

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 14:28

@fiffill: als je wat vaker in je posts de term "ik vind" zou gebruiken, dan zou het in ieder geval op mij al heel anders over komen.

**Geplaatst**: 14-04-12 14:33

Geplaatst: 14-04-12 14:33

Ik lees hier ook weer dat mensen vaak zon ontzettend beperkt beeld hebben over autisme en wat het daadwerkelijk inhoud. Het word steeds alsmaar duidelijker dat autisme bij vrouwen zich zo verschrikkelijk anders manifesteerd als bij mannen en als wat het gros van de mensen denkt wat autisme is en dat dat echt pas in de laatste jaren duidelijk word. Alleen al dat Wendy zegt "bijv. Het gebrek aan inlevingsvermogen." ik heb wel degelijk inlevingsvermogen, maar ik ben ook autistisch.

Het is gewoon niet te ontkennen dat de twee vreselijk veel raakvlakken hebben. Ik trek verder geen conclusies over of het uiteindelijk hetzelfde is of niet, daar ga ik me niet aan wagen. Ik probeerde alleen maar aan te stippen dat het niet vreemd is dat iemand autistisch is en vreselijk veel herkent in HSP, omdat het gewoon ontzettend veel raakvlakken heeft en dat als mensen twijfelen of meer willen weten over autisme bij vrouwen dat ik dat boek dus aanraad.

**Geplaatst**: 14-04-12 14:43

Geplaatst: 14-04-12 14:43

Wendy schreef:
@fiffill: als je wat vaker in je posts de term "ik vind" zou gebruiken, dan zou het in ieder geval op mij al heel anders over komen.

Ik dacht dat dingen zoals "imo" en "voor mij" wel duidelijk was, maar blijkbaar niet. Ik spreek doorgaans niet voor anderen maar gewoon voor mezelf.

Overigens herken ik zelf ook veel in Asperger, maar ik ben wel weer veel te sociaal en outgoing. Testjes voor HSP heb ik dan verder ook weinig aan, die gaan namelijk van het introverte uit. Ik ben het met Shiloh eens dat dingen best raakvlakken kunnen hebben. Zo heeft iedereen wel wat, toch?

**Geplaatst**: 14-04-12 14:55

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 14:55

Sorry, wil hier geen autisme topic van maken. Maar kan het niet laten toch even een opmerking te maken. Ik kan het niet laten om misvattingen over autisme aan te stippen. Aspergers zijn niet asociaal en hoeven ook niet introvert te ogen. Ik ben ook zeker wel sociaal en kom blijkbaar ook zeer outgoing over. Als ik mensen vertel van mijn autisme word ik vaak met open mond aangestaard omdat ze niet geloven dat iemand die zo open en spontaan over komt autisme kan hebben. Maar dat ik over de jaren (onbewust) heb geleerd me zo te gedragen wil niet zeggen dat er binnen in mij niet constant een strijd aan de gang is. Dat is dus ook precies wat ik bedoel met dat het zich bij vrouwen zo ontzettend anders manifesteerd. Om het kort door de bocht te zeggen is autisme bij vrouwen iets dat zich veel meer van binnen afspeeld dan iets wat je van de buitenkant kan zien.

Persoonlijk heb ik ook heel lang getwijfeld, zeker als ik puur keek naar het rijtje kenmerken. Als je dat letterlijk neemt en puur daar naar kijkt, dan sluit ik ook dingen uit bij mezelf. Maar hoe meer ik erover leer en lees (en dan met name over autisme bij vrouwen) hoe meer ik er door en door van overtuigd ben dat ik het wel ben. (heb ook een diagnose)

Nogmaals ik wil hier geen autisme topic van maken, maar ik vind het gewoon belangrijk dat het stigmatiserende beeld dat mensen van autisme hebben veranderd.

**Geplaatst**: 14-04-12 15:09

Geplaatst: 14-04-12 15:09

Ik weet hoe en wat over Asperger, misschien staat het er zo een beetje krom, maar het komt er iig op neer dat ik voor dat soort dingen geen moeite hoef te doen op de manier zoals jij dat hebt. En dat is toch wel een belangrijk deel ervan natuurlijk, wil idd niet zeggen dat mensen met autisme niet sociaal of outgoing kunnen zijn.

**Geplaatst**: 15-04-12 09:25

Geplaatst: 15-04-12 09:25

Ik wil er ook geen autisme-topic van maken, maar het is wel zo dat ik Asperger heb, en waarschijnlijk óók HSP ben. Deze twee lijken zoveel op elkaar, maar zijn soms ook tegensprekend, dat is het twijfelachtige.
Ik heb ook inlevingsvermogen, in zekere zin, kan emoties van mensen overnemen (het HSP-gedeelte), en aangezien Aspergers meestal of onder- of overgevoelig zijn, zou het best kunnen dat je beide kan hebben.

**Geplaatst**: 15-04-12 12:23

Geplaatst: 15-04-12 12:23

amouroke schreef:
Gisteren was ik een avondje uit, was heel leuk, tot ik merk dat ik zoals sommige schrijven 'in een andere wereld zit'. Iedereen was aan het vertellen, ik kijk rond, observeer (ik heb ook altijd alles gezien , droom,.. tot iemand me plots een vraag stelt. Oeps! En dan kan ik me moeilijk meteen inleven en reageren, omdat ik nog zo ver weg zat. Laats belde iemand naar m'n vriend, hij was net te laat. Ik zei hem voor hij terug belde waarom die persoon belde (verre familie); hij belde en idd alles klopte. Precies alsof ik op voorhand een gevoel heb wat er gaat gebeuren.
Ook op m'n werk had ik van een (altijd super vrolijke) collega gedroomd dat ze plots begon te huilen en verdrietig was bij me. Niemand begreep waarom, ze leek zo verdrietig en vol weemoed in m'n droom. Op het werk vond ik het altijd al zo raar dat iemand altijd zo vrolijk kon zijn, nooit een off-momentje, ik begreep het niet. Volgende dag aan tafel vertel ik wat ik had gedroomd, het werd plots stil en mijn collega zei dat ze al een jaar aan de anti depressiva zat, dat ze heel diep had gezeten. Dat was even akward .
Ik denk dat je als je enorm goed mensen kan inschatten en mensenkennis hebt zoals HSP-ers altijd alles gezien hebben en gevoelig zijn, anderen gewoon nog weinig voor je kunnen verstoppen. Zou dat kunnen?

Heel herkenbaar!

**Geplaatst**: 15-04-12 16:34

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 15-04-12 16:34

@ Amouroke: dat is inderdaad mogelijk. Dat je "door mensen heen kunt kijken". Alleen kan je soms de pech hebben dat anderen je betitelen als gek/ gestoord als je dit aangeeft. Zelfs als naderhand gewoon heel zichtbaar wordt, ook voor anderen, dat je gelijk hebt gehad.

Ik heb inmiddels geleerd niet te spreken over wat ik "door iemand heen" zie. Want ofwel: men wil het niet horen. Ofwel: ik neem te veel verantwoordelijkheid op me omdat ik de gevoelens van de ander overneem en ik die ander alleen al daarom wil helpen maar dat niet kan (onmacht). Ofwel: ik word belachelijk gemaakt. Ofwel: ik ga er zelf aan ten onder.

Tegenwoordig hou ik het voor mezelf, en telkens weer als na verloop van tijd uitkomt wat ik al wist, of dat nu familie, vrienden of kennissen betreft, zeg ik tegen mezelf "dat had je goed gezien en gevoeld meid".

**Geplaatst**: 15-04-12 16:46

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 15-04-12 16:46

@gummie: ja idd, mijn vriend bestempelde me ondertussen lachend tot heks.. de combinatie van zo'n 'voorspellende', mensenkennis-achtig iets en dan al m'n dierenliefde

. Ik lach er dan maar eens om..
Ik zeg die dingen wel enkel tegen m'n vriend, hij is de enige persoon waar ik gewoon mezelf bij kan zijn. Hij respecteert het (maar begrijpt het niet). Tegen al de anderen, zelfs dichte vrienden, houd ik soms gewoon een masker op. Voor diezelfde reden als jij aanhaalt, om te voorkomen dat mensen je belachelijk maken.
Ik wil de HSP wel niet vergelijken met paranormale gaven of dergelijke, voor sommigen hier dat gaan denken uit m'n teksten.

**Geplaatst**: 15-04-12 18:07

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 15-04-12 18:07

In de laatste paar berichten kan ik me zo vinden. Ik heb dat regelmatig, dat ik mensen gewoon niet aardig kan vinden of kan vertrouwen. Soms loopt me hele omgeving er dan mee weg en dan voelt dat heel raar. En als ik dan laat doorschemeren dat ik daar niet aan mee doe dan is het al belachelijk. Soms vinden mensen me dan ook arrogant of inderdaad heksig. Niet wetende hoe erg ze me dan kwetsen met zo'n uitspraak.

**Geplaatst**: 15-04-12 18:10

Geplaatst: 15-04-12 18:10

Veulen84 schreef:
In de laatste paar berichten kan ik me zo vinden. Ik heb dat regelmatig, dat ik mensen gewoon niet aardig kan vinden of kan vertrouwen. Soms loopt me hele omgeving er dan mee weg en dan voelt dat heel raar. En als ik dan laat doorschemeren dat ik daar niet aan mee doe dan is het al belachelijk. Soms vinden mensen me dan ook arrogant of inderdaad heksig. Niet wetende hoe erg ze me dan kwetsen met zo'n uitspraak.

Ik heb preciés hetzelfde!

**Geplaatst**: 15-04-12 18:15

Geplaatst: 15-04-12 18:15

Ik herken dat ook heel erg, maar dat soort dingen zeg ik eigenlijk tegen niemand... behalve tegen mijn vriend en soms mijn familie. Anderen niet, mensen gaan namelijk al snel zeggen dat je vooroordelen hebt als ik gewoon bedoel dat iemand niet goed "voelt". Gelukkig heb ik dat niet zo heel vaak met mensen.

**Geplaatst**: 15-04-12 23:09

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 15-04-12 23:09

Ook ik herken me in veel van de genoemde dingen. Homeopatisch arts gaf aan dat ze vermoedt dat ik HSP ben, en als ik de tests bekijk, herken ik heel veel dingen.
Ook ik ben een 'huilebalk'. Ik huil zo snel, onrecht, verdriet, blijdschap... Eigenlijk alles wat afwijkt van normaal. (Het is zelfs zo erg, dat ze op de manege, als ik een prijs win met wedstrijden, ze al zakdoekjes klaar hebben liggen)
Ook ben ik erg selectief in de omgang met mensen. als ik eenmaal een slecht gevoel bij je heb, kan ik me daar ook erg moeilijk overheen zetten en vind ik het moeilijk om te accepteren dat anderen dit slechte gevoel niet delen.
Ook in de omgang met dieren, ik kan zo genieten om lekker een uur in de voerbak van een paard te zitten en gewoon stil te zijn, of juist te vertellen waar ik mee zit.
Ook voor mij gaf dit 'label' juist begrip. Nu begrijp ik mezelf beter, begrijp ik ook beter waarom ik zo moe wordt van een avondje stappen. (net als die knipperlampen in disco's, verschrikkelijk, ik zie dan echt niks meer).
Ik doe nu de pabo. en ik merk ook dat dit mij erg veel energie kost. Ik hou ervan om met die kinderen om te gaan en ze iets nieuws te leren. Maar ik merk dat ik op de kleinste bewegingen/opmerkingen van de kinderen al wel kan reageren. Ik heb ook snel het gevoel dat ik het niet goed doe, en dat ze me in de maling nemen. Toch vind ik het makkelijker om met kinderen om te gaan dan met volwassenen, kinderen zijn naar mijn idee vaak eerlijker..

**Geplaatst**: 16-04-12 16:47

Geplaatst: 16-04-12 16:47

Ik weet al van kleins af aan dat ik anders ben. Kost mij veel moeite/energie om "normaal" mee te doen. Velen kunnen niet begrijpen dat ik graag alleen ben, ze vinden mij dan zielig en eenzaam. Ik heb vaak uitgelegd dat ik mij eenzaam voel met veel mensen om mij heen, ipv dat ik alleen ergens ben. Snappen ze niet en dus spoor ik niet. Familie weet het en heeft er vrede mee. Zo kom ik weinig op verjaardagen, ik voel mij niet thuis tussen veel mensen en kan geen gesprekken volgen omdat er zoveel door elkaar praat. Evenementen zijn een zware opgave voor mij met al die emoties en gevoelens die veel mensen onbewust rond strooien. Deze gevoelens pik ik heel snel op en reageer daar soms heftig op. Denk aan in eens heel angstig voelen, verdrietig (huil ook snel), kwaad word zonder aanleiding. Ik moet dan een paar dagen daarna "bij tanken". Word nog wat as zaterdag, ga dan naar de EFF bij kasteel het haar.

Veel mensen vertrouw ik niet (ook familie zit daarbij) en degene die ik wel vertrouw kan ik bij wijze van spreken wel in kruipen om mij veilig te voelen en eens te zijn wie ik werkelijk ben. Een klein bang meisje die graag beschermt wil worden. Al heb ik een hekel aan dat mensen mij aanraken (ook mijn ouders) zijn er een paar die ik genoeg vertrouw die dat wel kunnen. Helaas zijn die meestal al bezet

Dat "door mensen heen kijken" heb ik ook vaak, hou tegenwoordig mijn mond behalve bij de groep die er wel in gelooft.

**Geplaatst**: 16-04-12 17:52

Geplaatst: 16-04-12 17:52

Dat eenzaam voelen in een groep mensen (ook bekenden!) is zo herkenbaar, omschrijft precies hoe ik me dan voel. Ik voel me echt een toeschouwer, ipv een deelnemer. Net of ik er niet bij hoor.

Dat aanraken ook, ik kan soms bijna uit mijn slof schieten als mijn man me ineens aanraakt. Niet leuk voor hem want hij bedoelt het lief en ik hou ook echt heel veel van hem.

**Geplaatst**: 16-04-12 17:57

Geplaatst: 16-04-12 17:57

SusanH schreef:
Dat eenzaam voelen in een groep mensen (ook bekenden!) is zo herkenbaar, omschrijft precies hoe ik me dan voel. Ik voel me echt een toeschouwer, ipv een deelnemer. Net of ik er niet bij hoor.

Dat aanraken ook, ik kan soms bijna uit mijn slof schieten als mijn man me ineens aanraakt. Niet leuk voor hem want hij bedoelt het lief en ik hou ook echt heel veel van hem.

Heel herkenbaar

.
(hoewel dat laatste ook kan omdat ik Asperger heb)

**Geplaatst**: 16-04-12 18:05

Geplaatst: 16-04-12 18:05

Lijkt me soms best lastig als je je helemaal niet thuis voelt tussen groepen mensen. Ik ben graag alleen (en heb die tijd ook echt nodig), maar daarnaast vind ik het ook gewoon leuk om met mensen om te gaan.

Me plotseling aanraken kan ik ook heel erg slecht hebben trouwens. Familielid heeft daar een handje van. Schrik me telkens weer kapot

dat is echt heel vervelend.

**Geplaatst**: 16-04-12 18:06

Geplaatst: 16-04-12 18:06

Niet tegen aanraken kunnen herken ik niet, ik vind het zelfs erg fijn, even een hand op je schouder of zo

Maar verder is het erg herkenbaar

**Geplaatst**: 16-04-12 18:08

Geplaatst: 16-04-12 18:08

Ik heb dat ook, ik ben wel graag in groep, maar niet te lang. Kan evengoed rustig op mezelf zitten. Ik vind het overigens vreselijk als mensen ongevraagd in mijn persoonlijke ruimte komen.. Zeker vreemden, maar ook bekenden die te dicht komen, gaat mijn figuurlijke staart tussen mijn benen krullen

. Klap ik echt helemaal toe

**Geplaatst**: 16-04-12 18:09

Geplaatst: 16-04-12 18:09

Hier nog een HSPer,
wat Lifelove schreef over dat huilen, herken ik wel. Ook altijd een sterke meid geweest, bijna nooit een krimp en vaak gewoon in mijn bed huilen zodat niemand last had van mij.
Nu heb ik een vriend, en ik kan niet anders dan regelmatig bij hem uithuilen. Gelukkig kent hij iets van HSPs (al denk ik niet dat hij het echt snapt :p) en vind het niet erg.

Maar aan de andere kant vraag ik me ook af of het niet normaal is, dat ook niet HSPs dit doen. En dan twijfel ik of zoiets als HSP wel bestaat en of ik het wel ben. Heb zelfs getwijfeld of het autisme was, maar ik zit in een omgeving die daar veel kennis over heeft dus dat kon ik uit mijn hoofd zetten.
Maar zelfreflectie is nu eenmaal een eigenschap aan deze karakter trek, dus bevestigd het eigenlijk alleen maar :Y)

En Redpassion, bij je zelf blijven is idd een van de basis punten denk ik, anders ben je gewoon tot niets in staat.

Ik kom alleen echt gek van die constante gedachten gang in mijn hoofd. Twijfelen over zaken, dingen die ik verkeerd heb gedaan en anders wil. Heb zware problemen met mijn schoonouders, wel ik kan me er zo in opwinden dat ik weer moet huilen omdat het zo'n pijn doet. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik er precies mee om moet.

**Geplaatst**: 16-04-12 18:11

Geplaatst: 16-04-12 18:11

oh,wat herkenbaar.
ik mijd soms echt dágenlang contacten,hoewel ik er óok wel weer van kan genieten om onder de mensen te zijn.
als mensen te dicht bij komen word ik geirriteerd(persoonlijke ruimte),tenzij het goed voelt. zo kan ik dat wel weer hebben van bv een masseur,chiropractor...maar dan moet iemands persoonlijkheid mij wel aanstaan,anders krijg ik er echt de kriebels van.
op werk kan ik me gigantisch eenzaam voelen,ik hoor er ook voor mijn gevoel nooit echt bij...
(en tegelijkertijd heb ik die behoefte niet,lekker tegenstrijdig dus)