Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-10-10 21:29

Geplaatst: 08-10-10 21:29

Liezel1 schreef:
Ik vind het ook de manier waarop....
Sommige mensen hangen zichzelf op aan de balken van een fietsenhok van een basisschool, op een nacht waarop een reguliere schooldag volgt.... dát vind ik wel zo bizar....
Dat geeft ook wel enigzinds weer hoe ver "heen" je dan moet zijn....

Ik neem aan dat je daar niet meer bij stil staat op dat moment. Als je al niet meer stilstaat bij het verdriet die je de mensen die je achterlaat aandoet, sta je ook niet meer stil bij wat je een vreemde aandoet door op zo'n manier uit het leven te stappen.

Het lijkt me afschuwelijk om iemand te vinden. En ik vraag me af hoe je er overheen moet komen als iemand die je liefhebt zo uit het leven stapt. Ongetwijfeld blijf je jezelf altijd afvragen of je niet meer had kunnen doen..

**Geplaatst**: 08-10-10 21:37

Geplaatst: 08-10-10 21:37

Wij kunnen niet bevatten wat zij mensen voelen...............
Wij, die hen bekritiseren willen leven, wij kunnen ons met geen mogelijkheid voorstellen dat
er mensen zijn die "hun leven weggooien en hun dierbaren ermee opzadelen"
Een ex-collega van mij heeft mij uitgelegd hoe zijn vrouw, die uiteindelijk van het dak
van een flatgebouw gesprongen is elke dag met haar leven geworsteld heeft.
Afgezien van het feit dat moeten leven voor haar een kwelling was bestond hun relatie
uiteindelijk nog puur uit het feit dat hij haar leven bewaakte..........haar in een kooi stopte,
Hij wist dat zij ondanks alle voorzorgsmaatregelen er uiteindelijk in zou slagen om een
eind aan haar leven te maken en dat is haar gelukt.
Hij heeft mij duidelijk gemaakt dat het voor deze mensen net zo moeilijk is om te moeten
leven dan dat het voor ons is om te weten dat wij door bv een ziekte voor onze tijd doodgaan.

**Geplaatst**: 08-10-10 21:41

Geplaatst: 08-10-10 21:41

Eerst wist ik niet zo goed wat ik van zelfmoord moest denken, heb je dan juist veel lef, of juist egoïstisch, als je me dat 2 jaar geleden vroeg wist ik het niet zo goed. Maar een goed anderhalf jaar geleden heb ik een hele goede vriend van mij verloren die ik al 8 jaar kende (op een leven van 15 jaar), en sindsdien ben ik zo anders er tegen aan gaan kijken omdat je er midden in zit en dan pas ziet wat het met iemand heeft gedaan!
Mensen die zelfmoord plegen zijn niet egoïstisch, natuurlijk is het heel erg voor de nabestaande de verdriet hebben, maar wat wil je dan? Wil je dat dan de persoon heel ongelukkig verder leeft? En dan zelf ontzettend veel verdriet heeft. Het komt dan op hetzelfe neer naar mijn idee.

Iemand die zelfmoordgedachten/acties heeft trekt ook geen aandacht (tuurlijk zijn er uitzonderingen, maar over het algemeen), deze mensen hebben eeen ziekte!
Heel vaak word er gezegd, iemand met een chronische ziekte vecht keidhard voor zijn/of haar leven en iemand die zelfmoord pleegt gooit zo zijn leven weg, iemand die ligt te vechten mocht willen dat ie nog kon verder leven maar ook zijn ziek, niet lichamelijk maar wel psychisch.

Ook leer ik nu voor het verpleegkundige vak en kom er op school ook veel van tegen,
dus om op de vraag terug te komen;
Nee, ik vind mensen die zelfmoord gepleegd hebben (of een poging tot) niet egoïstisch.

Laatst bijgewerkt door Dewi_Blondie op 08-10-10 21:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-10-10 21:43

Geplaatst: 08-10-10 21:43

Depressieve mensen voelen niets meer,hun gevoel en emotie's zijn uit geschakeld.Niemand pleegt met volle verstand zelfmoord.
Na mijn depressie heb ik een blokkade over gehouden aan mijn gevoelens en emotie's.Dat is heel vervelend want nu denken veel mensen dat ik hard en gevoeloos ben,al kom ik zo wel over.Maar ik kan er niets aan doen,het is geblokkeerd.

**Geplaatst**: 08-10-10 21:44

Geplaatst: 08-10-10 21:44

klopt, ik heb weleens gezegd over die vriend van mij die zichzelf van het leven heeft beroofd dat hij eind april al was overleden en zijn lichaam nog doorgelopen heeft tot 16 juli. Hij was gewoon "leeg"

**Geplaatst**: 08-10-10 21:48

Geplaatst: 08-10-10 21:48

gohya schreef:
Depressieve mensen voelen niets meer,hun gevoel en emotie's zijn uit geschakeld.Niemand pleegt met volle verstand zelfmoord.

Maar niet iedereen die zelfmoord pleegt of wil plegen is depressief. Het topic gaat nu vooral over depressies, maar er zijn zoveel andere psychische problemen die ervoor kunnen zorgen dat iemand uiteindelijk die beslissing neemt. En naar mijn mening kan dat best met het volle verstand erbij, het kan juist een weloverwogen keuze zijn met het verleden, het heden en het toekomstperspectief in gedachten nemend.

**Geplaatst**: 08-10-10 21:56

Geplaatst: 08-10-10 21:56

Mijn moeder haar nichtje heeft aantal jaren geleden op mijn moeders verjaardag zelfmoord gepleegd.
Ze liet een man en 2 kinderen achter.

Ze was altijd een vrolijke vrouw en sinds ze haar man ontmoette ging het mis. Ze werd psychisch en geestelijk helemaal kapot gemaakt. Ze viel ontzettend af en toen de kinderen kwamen mocht ze bijna niks voor ze kopen, ze moest de luiers zelfs op de verwarming laten drogen. Ze werd helemaal gek en is opgenomen geweest in een kliniek en het ging met pieken en dalen. Ze zag het op een gegeven moment niet meer zitten en heeft toen zelfmoord gepleegd. Het was de laatste jaren gewoon haarzelf niet meer, het was niet meer de vrolijk lachse vrouw die ze altijd was. Haar man heeft haar gewoon helemaal kapot gemaakt. En ja haar enige uitweg om van hem af te komen was om deze wereld te verlaten. Dus ja egoïstisch? Ja : ze laat toch haar kinderen achter bij die man (kinderen later geloof ik bij hem weggehaald) en nee : ze heeft nu eindelijk de rust die ze wou.

**Geplaatst**: 08-10-10 21:59

Geplaatst: 08-10-10 21:59

RedPassion schreef:
gohya schreef:
Depressieve mensen voelen niets meer,hun gevoel en emotie's zijn uit geschakeld.Niemand pleegt met volle verstand zelfmoord.

Maar niet iedereen die zelfmoord pleegt of wil plegen is depressief. Het topic gaat nu vooral over depressies, maar er zijn zoveel andere psychische problemen die ervoor kunnen zorgen dat iemand uiteindelijk die beslissing neemt. En naar mijn mening kan dat best met het volle verstand erbij, het kan juist een weloverwogen keuze zijn met het verleden, het heden en het toekomstperspectief in gedachten nemend.

Geloof jij dat iemand met volle verstand voor een trein kan springen?ik niet.
Dan ben je al zover weg,je bent totaal uit geschakeld,denken kan je echt niet meer.

**Geplaatst**: 08-10-10 22:00

Geplaatst: 08-10-10 22:00

Miranda jouw verhaal komt heel dicht bij wat ik mee heb gemaakt, ik zat in een soortgelijke relatie. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik alles en iedereen die mij lief waren kwijt raakte, ik had op een gegeven moment alleen hem en zijn moeder nog. Ondertussen bleven de mishandelingen doorgaan op alle gebied. Ik heb in die relatie ook heel vaak overwogen om er maar een eind aan te maken, want beter geen leven dan zo'n leven.
Ik ben achteraf blij dat ik op een dag toch gevlucht ben, inmiddels heb ik ook weer contact met iedereen die ik toen kwijt ben geraakt. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat jouw nichtje die stap heeft genomen.

**Geplaatst**: 08-10-10 22:02

Geplaatst: 08-10-10 22:02

gohya schreef:
Geloof jij dat iemand met volle verstand voor een trein kan springen?ik niet.
Dan ben je al zover weg,je bent totaal uit geschakeld,denken kan je echt niet meer.

Ja, ik wel, anders zou ik het niet schrijven.

Zeker weten doe ik het niet, maar voor zover ik me kan inleven denk/voel ik dat dat kan. Wanneer de keuze al gemaakt is en je daadwerkelijk iets doet is alles misschien uitgeschakeld, maar ik denk echt dat de keuze heel weloverwogen gemaakt kan worden.

**Geplaatst**: 08-10-10 22:05

Geplaatst: 08-10-10 22:05

Ja ze had echt een vreselijk leven, en zo zonde dat je leven gewoon door 1 iemand kapot gemaakt kan worden.

Echt goed van jou dat je het niet gedaan hebt en je weer contact hebt met iedereen. Heb er echt respect voor.

**Geplaatst**: 08-10-10 22:13

Geplaatst: 08-10-10 22:13

Miranda06 schreef:
Ja ze had echt een vreselijk leven, en zo zonde dat je leven gewoon door 1 iemand kapot gemaakt kan worden.

Echt goed van jou dat je het niet gedaan hebt en je weer contact hebt met iedereen. Heb er echt respect voor.

dankje, ik ben ook echt blij dat ik op een dag toch die gok gewaagd heb. Klinkt misschien raar, maar als je altijd hoort dat ie je toch wel vindt, waar je je ook verstopt en dat ie je dan wel af zal maken............... maarja dat is weer een heel ander onderwerp. Ik weet alleen dat ik in die periode heel vaak die laatste stap heb willen maken.

**Geplaatst**: 08-10-10 22:20

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 08-10-10 22:20

Een groot gemis is bij mensen die depressief zijn het verliezen van een relativeringsvermogen..

Moet je je voorstellen dat je nog nooit depressief bent geweest en ineens niet meer kunt relativeren; dingen komen harder binnen, zwaarder, dood vogeltje op de straat kan je al uit evenwicht brengen bv, niet kunnen denken: Ach morgen beter, ach, het komt wel goed, etc...
Dan voel je dingen in het extreme. En dat is mooi k*t.

**Geplaatst**: 09-10-10 00:52

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 09-10-10 00:52

En als iemand dan zegt 'Kom op, het komt wel goed' voel je je nog eenzamer omdat niemand je begrijpt.

**Geplaatst**: 09-10-10 09:50

Geplaatst: 09-10-10 09:50

Ik herken het gevoel...
Ik durf niet te zeggen dat ik echt depressief ben geweest, ik noem het bij mij gewoon een 'dipje', vnl omdat het bij mij niet heel lang duurt, maar wel heel heftig kan zijn.
Ik heb zelf een aantal keer op het punt gestaan om er uit te stappen, wilde niet per sé dood, maar rust in m'n op dat moment meer dan overvolle hoofd.
Achteraf ben ik blij dat ik nooit heb doorgezet, geniet nl steeds meer van het leven.
Wel ben ik erg gevoelig voor terugslagen en 'dipjes' en als deze te heftig worden, bereik ik het punt van 'weg' willen met gemak weer.
Ik ben nu aan het leren om de signalen bijtijds te herkennen en daarbij ook hulp te vragen aan m'n hulpverleners.
Ik heb het trouwens altijd zonder medicatie en eerder zelfs zonder hulp weten te doorstaan.
Tegenwoordig slik ik nog steeds niets, maar heb ik wel zeer goede begeleiding die bij het begin van een 'dipje' direct geïntensiveerd wordt.

**Geplaatst**: 09-10-10 10:07

Geplaatst: 09-10-10 10:07

Pluizebolpum schreef:
Ik denk ook dat het verschil er in zit aan welke 'kant' je staat. Geestelijk 'normale' mensen vinden het leven leuk of op z'n minst waard om voor te vechten. Heb je mormels in je hoofd dan verlies je dat en vraag je je af waarom mensen zo masochistisch kunnen zijn om te willen leven...

Hier heb ik vannacht nog heel lang over nagedacht. Of tenminste, de volgende gedachten kwamen hieruit voort:

Veel mensen in dit topic hebben het over depressies, maar zoals ik al eerder schreef zijn er naast depressies ook andere redenen. Ik moest ook denken aan de uitspraak die ik hier vaak tegenkom, over het verliezen van de realiteit. Maar dan vraag ik me af, zou het niet juist de realiteit zijn die de reden voor zelfmoord kan worden? Ik voel me namelijk op mijn slechtst als de realiteit tot me doordringt. Als ik me besef dat dierbaren echt dood en weg zijn, dat bepaalde mensen niet meer terugkomen in mijn leven, dat anderen me doelbewust pijn hebben gedaan en dat geweld richting mens en dier de realiteit van elke dag is, voor zovelen. Ik snap vaak echt niet dat mensen het leven/de wereld leuk kunnen vinden, want dat is het toch helemaal niet? Dus hoezo geen grip op de realiteit? Ik ben eerder bang dat ik het allemaal veel te helder zie, dat dat juist het probleem is.
Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet altijd op zoek ben naar de lichtpuntjes, de dingen in het leven die wèl leuk zijn. Ik ben ook niet depressief (nu), ik zie de wereld gewoon zo, altijd al gedaan.

**Geplaatst**: 09-10-10 10:10

Geplaatst: 09-10-10 10:10

Hier nog zo een RedPassion. Ik zal niet besluiten actief zelfmoord te plegen, maar zou het ook niet erg vinden wanneer ik morgen door een hartstilstand getroffen word en er niet meer ben. Niet omdat ik depressief ben, maar meer omdat ik het leven niet zo zinvol vind. Ik heb genoeg vrienden en vriendinnen, lieve vriend, leuke dieren, een leuke opleiding, leuk huisje etc. en ben gelukkig, maar "in the end it doesn't even matter". Wat is het voordeel dan van 80 willen worden? Wil nogmaals even benadrukken dat ik níet depressief ben, maar wel heel erg realistisch.

**Geplaatst**: 09-10-10 11:57

Geplaatst: 09-10-10 11:57

Tja, is dat niet ergens ook licht depressief? Je teveel focussen op de dingen die pijn doen en daardoor het leven als nutteloos of op z'n minst onprettig zien? Terwijl er ook genoeg leuke dingen zijn om van te genieten...zeggen ze, aangezien ik dus ook wel zo denk en het, ondanks eindeloos zoeken, niet lukt om de leuke kanten de overhand te geven. Door medicatie ben ik niet meer zo heel depressief en zwartgallig en kan ik wel genieten van momenten met bv de paardjes en lol hebben, maar diep van binnen blijft die negativiteit...Weten dat er vroeg of laat weer dingen gaan gebeuren die pijn doen en elke keer de vraag of ik dat er nog wel bij kan hebben. Ook als ik naar de wereld kijk heb ik vaak het gevoel dat ik daar niet in hoor, of wil horen. Al die narigheid en negativiteit. En sowieso, wat doet het er eigenlijk toe? Wereld draait toch wel door, met of zonder jou.
Toen, tja, klinkt misschien te simpel als reden hoor, mijn vorige kat overleed heb ik echt wel een tijd zitten denken om er een eind aan te maken. Was destijds net een douw teveel...
Nog steeds vind ik het moeilijk en zou ik er in principe ook geen moeite mee hebben als ik dood zou neervallen, het is alleen dat ik het zo naar vind voor wat mensen om me heen en vooral die kleine kat van me...

**Geplaatst**: 09-10-10 12:06

Geplaatst: 09-10-10 12:06

RedPassion schreef:
Hier heb ik vannacht nog heel lang over nagedacht. Of tenminste, de volgende gedachten kwamen hieruit voort:
Veel mensen in dit topic hebben het over depressies, maar zoals ik al eerder schreef zijn er naast depressies ook andere redenen. Ik moest ook denken aan de uitspraak die ik hier vaak tegenkom, over het verliezen van de realiteit. Maar dan vraag ik me af, zou het niet juist de realiteit zijn die de reden voor zelfmoord kan worden? Ik voel me namelijk op mijn slechtst als de realiteit tot me doordringt. Als ik me besef dat dierbaren echt dood en weg zijn, dat bepaalde mensen niet meer terugkomen in mijn leven, dat anderen me doelbewust pijn hebben gedaan en dat geweld richting mens en dier de realiteit van elke dag is, voor zovelen. Ik snap vaak echt niet dat mensen het leven/de wereld leuk kunnen vinden, want dat is het toch helemaal niet? Dus hoezo geen grip op de realiteit? Ik ben eerder bang dat ik het allemaal veel te helder zie, dat dat juist het probleem is.
Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet altijd op zoek ben naar de lichtpuntjes, de dingen in het leven die wèl leuk zijn. Ik ben ook niet depressief (nu), ik zie de wereld gewoon zo, altijd al gedaan.

Ik kan me hier helemaal in vinden... Ik zie dingen gebeuren en ik vraag me af hoe mensen dit allemaal zo fantastisch kunnen vinden. Het is niet dat ik niks heb om voor te leven, nee integendeel.. Ik heb mijn paarden, ik heb een fantastisch lieve hond, ik heb een lieve vriend en genoeg vrienden. Maar het leven lijkt me zo nutteloos... We komen er in en gaan er uit, en wat er tussen in zit doet er eigenlijk helemaal niet meer toe als we er eenmaal uit zijn... Mijn vriend kan die gedachtengang dus absoluut niet volgen... En ik snap dan weer niet hoe je dat niet kan zien...

Dus we laten het onderwerp meestal met rust, maar ben nog niet veel mensen tegen gekomen die een soortgelijke visie er op na houden. (eigenlijk nog maar eentje irl en dat is dan ook meteen mijn beste maatje ondanks alles)
Ik moet altijd denken aan "in the end" van linkin park..

**Geplaatst**: 09-10-10 12:51

Geplaatst: 09-10-10 12:51

gohya schreef:
RedPassion schreef:

Maar niet iedereen die zelfmoord pleegt of wil plegen is depressief. Het topic gaat nu vooral over depressies, maar er zijn zoveel andere psychische problemen die ervoor kunnen zorgen dat iemand uiteindelijk die beslissing neemt. En naar mijn mening kan dat best met het volle verstand erbij, het kan juist een weloverwogen keuze zijn met het verleden, het heden en het toekomstperspectief in gedachten nemend.

Geloof jij dat iemand met volle verstand voor een trein kan springen?ik niet.
Dan ben je al zover weg,je bent totaal uit geschakeld,denken kan je echt niet meer.

Er zijn ook mensen die tijdens een psychose voor de trein springen.

**Geplaatst**: 09-10-10 12:55

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 09-10-10 12:55

Ja, en wat gebeurt er tijdens een psychose? Denk je dan wel helder?

**Geplaatst**: 09-10-10 12:57

Geplaatst: 09-10-10 12:57

Nope.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Psychiatrie

**Geplaatst**: 09-10-10 12:59

Re: Zelfmoord egoistisch?

Geplaatst: 09-10-10 12:59

Precies. Ik begrijp dus niet helemaal wat psychose te maken heeft met wel of niet helder zijn tijdens het moment van zelfmoord plegen.

**Geplaatst**: 09-10-10 13:09

Geplaatst: 09-10-10 13:09

Ik reageerde met een voorbeeld wanneer je voor een trein springt zonder depressief te zijn.
Iemand met psychoses denkt niet helder tijdens zo'n psychose maar hoeft niet depressief te zijn.

**Geplaatst**: 09-10-10 13:10

Geplaatst: 09-10-10 13:10

Een zelfmoord poging is een wel over wogen beslissing,daar staat een psychose los van.