Naath86 schreef:Mijn moeder was idd ook hersendood, maar mijn moeder werd door apparatuur in leven gehouden en het was er duidelijk van af te zien dat mijn moeder het heel zwaar had om dit vol te houden. Het was niet eerlijk geweest om haar al die tijd in leven te houden en het was nog maar de vraag of ze aan de apparatuur al die tijd kon volhouden om geopereerd te worden. Moet je zo iemand dan laten leven voor iemands anders leven?? Dat kan je een dierbare niet aan doen, hoe goed je ook weet dat iemand anders haar organen heel goed kan gebruiken. Mijn moeder was hier ook zeker voorstander van geweest, maar in deze situatie was het gewoon onmogelijk.
De vraag of iemand donor is, komt volgens mij ook echt op het laatste moment als de artsen zeker weet dat iemand overlijdt en dat maakt het zo moeilijk. Er moet nog zoveel onderzocht worden wil je werkelijk donor zijn. Mijn moeder was daarentegen wel een ideale kandidaat, ze is overleden aan een hersenbloeding, maar al haar organen werkten nog uitstekend!
Het klopt dat de patiënten al bekend zijn, maar het matchen van kandidaten nam ook nog een aantal uren in beslag is ons verteld. Bij elkaar kon het 12 uur langer duren voordat ze uiteindelijk zou overlijden en dat was niet eerlijk tegenover haar!
Iemand die hersendood is, heeft het niet zwaar
Het is hooguit zwaar voor de familie (jou dus) om aan te zien. Iemand die hersendood is heeft geen bewustzijn, registreert niets, en 'vecht' dus ook niet.
Ik weet eigenlijk niet of ik donor ben. Jaren geleden wel een formulier ontvangen (toen ik 16? 18? werd) maar geen idee meer of ik dat heb ingevuld. Voor de zekerheid alsnog maar als donor aanmelden denk ik. Genoeg automobilisten die hard hun best doen om mij van mn scooter te rijden