Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
KimDai schreef:Als je er snel bij bent gaat het niet zo hoor! Dan kun je een abortuspil nemen en dan is het net alsof je een miskraam krijgt.
Hoe langer je wacht hoe gruwelijk en als je rond de 20 weken bent moet je zelfs bevallen van een `kindje`,
Zelf heb ik een dochter van 14 maanden ook niet gepland maar door mij super gewenst (ben nu alleenstaande moeder). Nooit aan abortus gedacht maar ik ben ook niet anti abortus (vind 20 weken wel echt te laat). Ik zeg alleen wel als je twijfel hebt of je het wel of niet moet doen kies dan voor het kindje. Het is namelijk een onomkeerbare beslissing. Ik zelf heb alles redelijk voor elkaar...goede baan 3 dagen per week en leuk huisje en oppas is ook geregeld. We redden het met zn 2-en. Als ik bijstandsmoeder was geworden weet ik ook niet of ik het had gehouden maar volgens mij is een zwangerschap ook wel goed te combineren met een studie tegenwoordig. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid zeg ik altijd maar :)
.
en nergens over na te denken. Overigens moet ik wel zeggen dat het misschien wel beter is voor zo'n foetus om geaborteerd te worden dan op de wereld te worden gezet door een moeder die wellicht geen kinderen wil en er zo'n extrvagante levensstijl erop nahoudt.
erg heftig dus!
maar evengoed blijft het gevoel dat ik zonder twijfel zou sterven als het nodig zou zijn voor mijn kind.Chiqa schreef:Mindim schreef:En iedereen over een kam heen scheren is ook niet netjes..
Jij bent ook niet netjes, biedt anders keurig mijn excuses aan dat ik dat niet wist, mss even teruglezen?
Je opmerking is dus niet nodig.Mindim schreef:Meid lees je eerste bericht eens. Een standpunt hebben is oke, maar hoe jij het op tafel gooit is grof.
Nou kom maar op met diequotes waar we niet netjes zijn? Maar denk dat het wel meevalt daar er meerdere malen om gevraagd is maar nog geen enkele quote heb kunnen zien
Wacht rustig af
Citaat:Ja waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Dr zijn dus ook mensen die hier geen drama van maken.
Chiqa schreef:Moedergevoelens komen ook niet als je eensmaal toch zwanger blijkt te zijn, als klein meisje speelde ik al met auto's ipv met poppen. Mn moeder zei altijd...wacht maar tot je groot wordt, dan ga je kinderen ook leuk vinden.
Goed ik groeide op, en de gevoelens veranderde niet, sterker nog nu wist ik zeker dat ik geen kinderen wildemn vriendinnen kregen kinderen (Kennen jullie die opmerking wacht maar...tot ze je dat hummeltje geven om vast te houden)
AARRGGH...als je me ergens diep ongelukkig mee wil maken is een pas geboren kind in mijn handen te drukken, wat moet ik dr mee? Ik weet me dr echt geen raad mee en ben opgelucht als ze hem weer overnemen
Gelukkig durf ik tegenwoordig te 'bedanken'.
Wat dan ook weer zo jammer is, je krijgt een andere band met je vriendin. Ze hebben het ineens over dingen waar mn interesse totaal niet naar ligt (Kijk ze kan al dit, of hij kan al dat) of het mij interesseerd.
Vergelijk het eens als je met iemand in egsprek is die totaal niet van auto's houdt en je gaat uitgebreid vertellen hoe een motorblok inelkaar steekt....
En dan...als ze ouder worden, dan gaat het pas echt zuigen. Moet je geinteresseerd zijn in dingen die ze je laten zien, wat moet ik dr mee?
Ik heb een chronisch vermoeidheidsyndroom, kan je vertellen na één urtje kindergebler en aandachtgetrek, gooien met spullen en maar zeuren, ben ik nog vermoeider dan één weer werken van 50 uur.
Dus voor mij geen kinderen, pas gewoon niet in mn leven. Daarnaast geniet ik ook nog eens van een lijf wat niet aangetast wordt door een zwangerschap, och als ik die verhalen wel eens hoor....Ongelukkige relatie omdat manlief er geen zin meer in heeft.
Nee, het is niets voor mij. Mocht ik onverhoopt zwanger raken, gaat het eruit, liever gister dan vandaag.
Een kind betekend voor mij ook het einde.
joh wat weer een chliches en nog verbazing ook nog.Adil18 schreef:Joyckuh schreef:Beter lezen, ik dring niemand mijn mening opIk zeg alleen dat ik benieuwd ben hoeveel mensen hier (uiteraard nog rond de leeftijd van 20) terug zullen komen op hun mening
![]()
Ik dring niemand mijn mening op, ik heb mijn mening over abortus ook nergens in mijn post gegeven, alleen dat ik er nooit voor zal kiezen
Dus de volgende keer, beter lezen, dan pas zo l*llig gaan reageren
Jij hebt jouw mening veranderd en denkt dat dit veel hier ook zullen doen.
Oke, dan dring je het niet op, maar misschien kun je dat soort uitspraken voor je laten, dat is iets wat iedereen te horen krijgt die geen kinderen wil, terwijl het voor die mensen juist vaak primitief is te denken dat een kind er nu eenmaal bij hoort en door een kind jouw leven volkomen is.
Elke keer weer horen dat je toch wel weer de grote massa aan zult sluiten, daar heb ik (en ik denk heel veel mensen met mij) echt genoeg van.
pharagirlke schreef:En anneliesdj: no offence, maar je hebt liever dat een kind verwaarloost word in het ergste geval zelfs mishandeld zodat het weet dat het leven kl*te is dan dat ouders het aborteren?Sorry, maar om nu enkel geboren te worden om te leren dat je leven tot dat je uit huis gaat (en hoogst waarschijnlijk er na nog steeds gezien wat je mee krijgt aan bagage) een hel is... Dat vind ik echt ronduit egoïstisch en kant noch wal raken.
BraveSpots schreef:Ik denk dat heel veel kinderen die ongewenst op de wereld komen al zo geruineerd worden door hun ouders dat ze niet de kans hebben om ooit een mooie wereld te zien.
RedPassion schreef:pharagirlke schreef:Ik had het op de "wacht maar tot je groot en wijs bent dan wil je wel kinderen". Echt ik ben die zin zo moe gehoord...
Ik ben die zin ook zat, maar Robynn schrijft dat helemaal nergens, zeker niet in die quote die jij aanhaalde.
Sees schreef:Yeyo, ik heb diep respect voor hoe de moeders hier (en überhaupt) hun kroost met hand en tand beschermen. Die oerdrang vind ik machtig om te zien. Omdat ik geen kinderen heb, weet ik idd niet wat dat is. Allen tot nu toe heb ik ook nog niet de neiging gehad dat te ervaren.
Ik denk dat ik niet eens heel erg anders dan de meeste mama's denk hier. Sommige benamingen die hier voorbij komen voor ongeboren kinderen vind ik ook respectloos. Ik vind dat abortus moet kunnen MITS men er erg goed over na heeft gedacht, advies heeft gekregen, de gevolgen en consequenties kan overzien en niet het "er zelf naar heeft gemaakt door maar gewoon onbeschermd in de rondte te eh... flupsenen nergens over na te denken. Overigens moet ik wel zeggen dat het misschien wel beter is voor zo'n foetus om geaborteerd te worden dan op de wereld te worden gezet door een moeder die wellicht geen kinderen wil en er zo'n extrvagante levensstijl erop nahoudt.
Citaat:Wat dan ook weer zo jammer is, je krijgt een andere band met je vriendin. Ze hebben het ineens over dingen waar mn interesse totaal niet naar ligt (Kijk ze kan al dit, of hij kan al dat) of het mij interesseerd.
Vergelijk het eens als je met iemand in egsprek is die totaal niet van auto's houdt en je gaat uitgebreid vertellen hoe een motorblok inelkaar steekt....
En dan...als ze ouder worden, dan gaat het pas echt zuigen. Moet je geinteresseerd zijn in dingen die ze je laten zien, wat moet ik dr mee?
Ik heb een chronisch vermoeidheidsyndroom, kan je vertellen na één urtje kindergebler en aandachtgetrek, gooien met spullen en maar zeuren, ben ik nog vermoeider dan één weer werken van 50 uur.
Dus voor mij geen kinderen, pas gewoon niet in mn leven. Daarnaast geniet ik ook nog eens van een lijf wat niet aangetast wordt door een zwangerschap, och als ik die verhalen wel eens hoor....Ongelukkige relatie omdat manlief er geen zin meer in heeft.
Chiqa schreef:Moedergevoelens komen ook niet als je eensmaal toch zwanger blijkt te zijn, als klein meisje speelde ik al met auto's ipv met poppen. Mn moeder zei altijd...wacht maar tot je groot wordt, dan ga je kinderen ook leuk vinden.
Goed ik groeide op, en de gevoelens veranderde niet, sterker nog nu wist ik zeker dat ik geen kinderen wildemn vriendinnen kregen kinderen (Kennen jullie die opmerking wacht maar...tot ze je dat hummeltje geven om vast te houden)
AARRGGH...als je me ergens diep ongelukkig mee wil maken is een pas geboren kind in mijn handen te drukken, wat moet ik dr mee? Ik weet me dr echt geen raad mee en ben opgelucht als ze hem weer overnemen
Gelukkig durf ik tegenwoordig te 'bedanken'.
Wat dan ook weer zo jammer is, je krijgt een andere band met je vriendin. Ze hebben het ineens over dingen waar mn interesse totaal niet naar ligt (Kijk ze kan al dit, of hij kan al dat) of het mij interesseerd.
Vergelijk het eens als je met iemand in egsprek is die totaal niet van auto's houdt en je gaat uitgebreid vertellen hoe een motorblok inelkaar steekt....
En dan...als ze ouder worden, dan gaat het pas echt zuigen. Moet je geinteresseerd zijn in dingen die ze je laten zien, wat moet ik dr mee?
Ik heb een chronisch vermoeidheidsyndroom, kan je vertellen na één urtje kindergebler en aandachtgetrek, gooien met spullen en maar zeuren, ben ik nog vermoeider dan één weer werken van 50 uur.
Dus voor mij geen kinderen, pas gewoon niet in mn leven. Daarnaast geniet ik ook nog eens van een lijf wat niet aangetast wordt door een zwangerschap, och als ik die verhalen wel eens hoor....Ongelukkige relatie omdat manlief er geen zin meer in heeft.
Nee, het is niets voor mij. Mocht ik onverhoopt zwanger raken, gaat het eruit, liever gister dan vandaag.
Een kind betekend voor mij ook het einde.

Yeyo schreef:Ooit aan gedacht om je "vriendin"te vertellen dat je daar niet zo op zit te wachten, al die babypraat?
Chiqa schreef:Gelukkig durf ik tegenwoordig te 'bedanken'.
Mindim schreef:Er zijn mensen die hun kindertjes naar het graf hebben moeten brengen ongeboren of net geboren, mensen die graag kinderen willen maar ze niet kunnen krijgen. Mensen die spijt hebben van hun abortus, omdat ze nu onvruchtbaar blijken te zijn. Mensen die zo blij zouden zijn met een kans waar anderen zo laconiek mee omgaan en waar bijvoorbeeld jij over praat alsof je een gebruikt melkkarton over de reling mikt.

Mindim schreef:joh wat weer een chliches en nog verbazing ook nog.

anneliesdj schreef:En tóch, tóch is dat moedergevoel gekomen en ik gok dat de kans 99% is dat jij het ook krijgt als je eenmaal zwanger bent
anneliesdj schreef:Chiqa schreef:Moedergevoelens komen ook niet als je eensmaal toch zwanger blijkt te zijn, als klein meisje speelde ik al met auto's ipv met poppen. Mn moeder zei altijd...wacht maar tot je groot wordt, dan ga je kinderen ook leuk vinden.
Goed ik groeide op, en de gevoelens veranderde niet, sterker nog nu wist ik zeker dat ik geen kinderen wildemn vriendinnen kregen kinderen (Kennen jullie die opmerking wacht maar...tot ze je dat hummeltje geven om vast te houden)
AARRGGH...als je me ergens diep ongelukkig mee wil maken is een pas geboren kind in mijn handen te drukken, wat moet ik dr mee? Ik weet me dr echt geen raad mee en ben opgelucht als ze hem weer overnemen
Gelukkig durf ik tegenwoordig te 'bedanken'.
Wat dan ook weer zo jammer is, je krijgt een andere band met je vriendin. Ze hebben het ineens over dingen waar mn interesse totaal niet naar ligt (Kijk ze kan al dit, of hij kan al dat) of het mij interesseerd.
Vergelijk het eens als je met iemand in egsprek is die totaal niet van auto's houdt en je gaat uitgebreid vertellen hoe een motorblok inelkaar steekt....
En dan...als ze ouder worden, dan gaat het pas echt zuigen. Moet je geinteresseerd zijn in dingen die ze je laten zien, wat moet ik dr mee?
Ik heb een chronisch vermoeidheidsyndroom, kan je vertellen na één urtje kindergebler en aandachtgetrek, gooien met spullen en maar zeuren, ben ik nog vermoeider dan één weer werken van 50 uur.
Dus voor mij geen kinderen, pas gewoon niet in mn leven. Daarnaast geniet ik ook nog eens van een lijf wat niet aangetast wordt door een zwangerschap, och als ik die verhalen wel eens hoor....Ongelukkige relatie omdat manlief er geen zin meer in heeft.
Nee, het is niets voor mij. Mocht ik onverhoopt zwanger raken, gaat het eruit, liever gister dan vandaag.
Een kind betekend voor mij ook het einde.
Waha, hilarisch en weet je? Het was allemaal ook op mij van toepassing.
Ik zag mezelf ook niet met kinderen, ik dacht ook dat dat moedergevoel nooit zou komen, ik begon ook te hyperventileren als ik zo'n hummel 10sec. vast moest houden, ik wist ook niet wat ik moest zeggen als ze met een brabbelverhaal of tekening aankwamen.
En tóch, tóch is dat moedergevoel gekomen en ik gok dat de kans 99% is dat jij het ook krijgt als je eenmaal zwanger bent
Oja, van zwanger zijn wordt je niet lelijk, je krijgt er alleen grotere borsten van, wie wil dat nu niet?
Of je al dan niet zwanger wordt is uiteraard jouw zaak.Citaat:Euhm..wat heeft abortus met een miskraam of doodgeboren kind te maken? Volgens mij staan die twee lijnrecht tegenover elkaar
Sorrie ik voel echt geen enkele behoefte om mijn hierover verder te verantwoorden, daar gaat dit topic ook totaal niet over, dat gaat over een volstrekt legale ingreep namelijk abortus.
Yeyo schreef:Citaat:Wat dan ook weer zo jammer is, je krijgt een andere band met je vriendin. Ze hebben het ineens over dingen waar mn interesse totaal niet naar ligt (Kijk ze kan al dit, of hij kan al dat) of het mij interesseerd.
Vergelijk het eens als je met iemand in egsprek is die totaal niet van auto's houdt en je gaat uitgebreid vertellen hoe een motorblok inelkaar steekt....
En dan...als ze ouder worden, dan gaat het pas echt zuigen. Moet je geinteresseerd zijn in dingen die ze je laten zien, wat moet ik dr mee?
Ik heb een chronisch vermoeidheidsyndroom, kan je vertellen na één urtje kindergebler en aandachtgetrek, gooien met spullen en maar zeuren, ben ik nog vermoeider dan één weer werken van 50 uur.
Dus voor mij geen kinderen, pas gewoon niet in mn leven. Daarnaast geniet ik ook nog eens van een lijf wat niet aangetast wordt door een zwangerschap, och als ik die verhalen wel eens hoor....Ongelukkige relatie omdat manlief er geen zin meer in heeft.
Deze had ik ook niet gelezen.
Chiqua, ik vind je ook érrug ongenuanceerd hoor. En dan druk ik het nog zacht uit.
Ooit aan gedacht om je "vriendin"te vertellen dat je daar niet zo op zit te wachten, al die babypraat?
Als mijn "vriendin" zo zou praten, dan kon ze ook vertrekken, nadat ik r een stomp voor dr treiter had verkocht welliswaar.
Overigens is mijn lijf niet aangetast hoor door een zwangerschap, ja grotere tieten, maar meer niet.
Mazzel misschien, maar als ik striae had gehad ook prima, mijn lijf heeft wel leven in zich gedragen en daar geniet ik nu elke dag van, dat is me een miljoen meer waard dan zo'n striemetje op mn buik.
En met mijn sexleven is ook niets mis hoor