Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
is nooit verkeerd Pollewoppy schreef:Hey Toekie,
Ik ken je uit je topic van het psychologisch onderzoek. Ik denk dat je hier prima thuis past. Welkom. Hopelijk vind je de steun die wij ook vinden hier in het topic. Ik ben ook via de crisisdienst bij de instelling terecht gekomen waar ik nu al een tijdje loop. Het voordeel is idd dat je een tijdelijke hulpverlener krijgt, want de wachtlijsten zijn behoorlijk lang.
Hoe gaat het nu dan met je?
Vind het lastig om te zeggen hoe het nou gaat. Ik antwoord normaal altijd met 'goed'. Maar het gaat helemaal niet goed. Het is natuurlijk een heel verhaal hoe het zover is gekomen. Ben eigenlijk alleen nog bezig met mn hoofd boven water proberen te houden. Bijvoorbeeld door mezelf bezig te houden met van alles, zodat ik niet te veel stil sta bij alles. Niet dat het werkt... Die wachtlijsten zijn inderdaad lang. Daardoor krijg ik ook regelmatig de zenuwen, paniek... Ik heb nu dan wel een tijdelijke hulpverlener maar dat is een man en dat vind ik héél erg moeilijk. Wilde het een kans geven en ben vorige week voor de eerste keer geweest. Het voelt niet prettig. Hij is wel heel aardig hoor, maar ik geloof niet dat ik dit kan. 
Citaat:@ Flicka Ik denk dat je gelijk hebt met wat je zegt over depressie. Ik ben met een burnout thuis komen te zitten en daarna depressief geworden. De depressieve gevoelens nemen bij mij momenteel weer de overhand. Ik denk zelf dat burnout en depressie redelijk bij elkaar in de buurt liggen. (Vaak samen voorkomen) Al zeg ik daar niet mee dat het hetzelfde is.



nog gecondoleerd met het verlies van je kindjes, dat moet echt verschrikkelijk zijn om mee te maken. Goed dat je hulp hebt want zoiets verwerk je niet alleen, heel veel sterkte. Pas goed op jezelf en doe rustig aan, weet niet wat ik nog kan zeggen.Pollewoppy schreef:Mijn zusje is trouwens wel geweest. Ik durfde niet af te bellen. gelukkig is ze niet zo lang gebleven als dat ze door de telefoon zei. Ik zei dat ik tegenwoordig 's middags vaak weer even slaap en daarom ging ze op tijd weg.
Ik vind het zo moeilijk omdat ze vroeg hoe het gaat en ik niet oprecht kan zeggen wat me dwarszit. Ze begrijpt dat toch niet. En daar wordt de sfeer dan weer een beetje gespannen van.
Ik vind het echt een moeilijke situatie.
Al weer een paar dagen aant huilen en heel erg moe.

De buren kwamen net nog even langs, dat doet me goed. Van de andere buren horen we helaas niets maarja niet iedereen denkt aan een ander.
Maakt toch wel veel indruk zoiets. Hoe ervaar jij dat?
Wat vreselijk wat je hebt meegemaakt. Gelukkig krijg je hulp bij de verwerking van alles. Het zal allemaal ontzettend zwaar zijn voor je. *knuf*
voor iedereen!
Die drink ik op en dan ga ik idd m'n bed in. Het is lang geleden dat ik me zo slecht heb gevoeld.