Ballard, oh wauw wat fijn zeg! Gefeliciteerd!
Marlis, he gadsie beterschap
Annemijn, die is vlot haha!
Bedankt allemaal !
Zal ik dan toch mijn verhaal maar plaatsen?

Ik had helaas een iets minder voorspoedige bevalling

Donderdagavond en vrijdag de hele dag heb ik weeën gehad. Maar het deed helaas niks, nam niet toe in sterkte en zaterdag was het weg. Het werd op “oefenweeen” gegooid en zondagmiddag heb ik een ballonnetje gekregen. Ook daar kreeg ik (zeer pijnlijke!) weeen op maar dat werd ook afgedaan met “dat zijn geen weeen”. Nouja ik heb geen ervaring dus daar ga je dan maar van uit

Maandagochtend om 7u terug voor verdere inleiding. Gelukkig had de ballon wel zijn werk gedaan, 2cm ontsluiting en mijn vliezen konden gebroken worden. Hij had in het vruchtwater gepoept maar er vanuit gaande dat wij smiddags of savonds toch lekker als gezinnetje naar huis konden, was dat verder ook geen ramp

Voor mij even een opluchting dat ik na het verwijderen van de ballon even geen buikpijn meer had, maar de weeen kwamen niet zelf op gang dus aan de wee opwekkers. Daar ging het even mis

de weeen werden heftiger en heftiger, maar mijn ontsluiting vorderde niet en er werd dus nog altijd gedacht dat ik geen goede ontsluitingsweeen had. Na een paar uur stond ik trillend en huilend op de badkamer en werd er pas eindelijk ingezien dat ik wel degelijk sterke weeen had, ze deden alleen niet wat ze moesten doen. Het werd duidelijk dat het langer zou gaan duren dan “gepland” en dat terwijl ik al vanaf donderdag nauwelijks had geslapen…
Ik heb toen voor een ruggeprik gekozen en daarmee heb ik gelukkig nog wat uren “rust” kunnen krijgen. Heel blij met die keuze. De ontsluiting vorderde nauwelijks. Uiteindelijk haalde we wel 8cm maar zelfs met de wee opwekkers zo hoog als de baby maar net aankon, bleef het op 8 hangen.
Daarnaast lag de baby ook nog steeds net niet goed voor de uitgang, waardoor ik de hele nacht steeds op een zij gedraaid werd. Maar daar daalde de hartslag van de baby enorm van dus dan moest ik weer terug, en zo werd er de hele avond en nacht iedere 20 minuten van alles geprobeerd…
Uiteindelijk rond 4u kwam de gynaecoloog op gesprek… een goed gesprek en ze gaf ons alle opties die er nog waren. Helaas was dat niet veel soeps en leek het ons voor de gezondheid van de baby beter om over te gaan naar een keizersnede. Een beetje paniek vanuit mijn kant want daar ga je natuurlijk helemaal niet van uit…
Ik vond dat enorm heftig met zo veel mensen op die OK. Maar achteraf gaf de gynaecoloog aan dat ik hem er nooit uit had gekregen met een vaginale bevalling, dus dat gaf mij wel een geruststellend gevoel; we hebben de juiste beslissing genomen en het is goed zo

Dus op 11-7 (de verjaardag van mijn moeder) om 5.35u is Yairo geboren, hij woog 2880gr.

Het herstel vind ik momenteel zelf wel pittig. Ik heb veel pijn en ben ontzettend emotioneel. Ik heb het gevoel niet goed voor de kleine te kunnen zorgen terwijl mijn vriend ermee doet alsof hij nooit anders gedaan heeft… dus het gevoel van falen zit bij mij niet bij de bevalling, maar heb ik nu wel alsnog last van…