Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-07-16 18:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 31-07-16 18:06

Ik dacht al wel dat beide voor jou dicht bij elkaar lagen

. Maar zoals je zelf ook zegt: het is niet omdat ze jou niet begrijpen dat ze jou niet serieus nemen. Als ik je verhaal lees, heb ik de indruk dat ze jou inderdaad niet zo goed begrijpen, maar niet noodzakelijk dat ze jou niet serieus nemen. "Domme" opmerkingen van je ouders, zoals jij ze benoemt, komen meer voort uit het feit dat je ouders zich niet kunnen voorstellen hoe het voor jou is, hoe jij je voelt en de dingen ervaart, denk ik althans. Jij vindt het "domme" opmerkingen en voelt je onbegrepen waardoor je -denk ik- ook maar moeilijk kan uitgelegd krijgen wat er dan wel in jou omgaat... Dat jouw ouders het niet goed begrijpen, kan normaal zijn maar voor jou ook heel vervelend. Veel mensen voelen zich onbegrepen door anderen die niet iets gelijkaardige hebben meegemaakt en sommige mensen vinden het ook moeilijk om dergelijke dingen te begrijpen als ze zoiets niet hebben doorgemaakt.
Ik herken wel het gevoel niet begrepen te worden en de bijhorende frustratie, mijn ouders begrijpen/begrepen ook niet alles wat er bij mij speelde en net als bij jou had ik het ook moeilijk om hen dat duidelijk te maken. Soms moet je zelf proberen om het nog een keer uit te leggen, misschien op een andere manier. En op andere momenten moet je misschien accepteren dat ze het niet begrijpen. Niet iedereen kan alles begrijpen, want iedereen is anders en maakt ook andere dingen mee

. Het moet niet iets abnormaal zijn dat ze jou niet begrijpen.

Met andere woorden: Je wil weer de motivatie, daadkracht en energie hebben om naar buiten te gaan en activiteiten te ondernemen. Je wil mentaal stabieler, gematigder en veerkrachtiger zijn. Je wil op een positieve manier omgaan met de dingen die om je heen gebeuren en gezegd worden. Je wil in plaats van "arrogant" vrolijk en aanwezig zijn/ reageren en je problemen op een constructieve manier beetpakken. Mooie doelen, die het nastreven waard zijn en ook realistisch zijn

.

Verder ga ik wel mee in wat Janneke ook al aangaf. De problemen die je hier nu beschreven hebt, doen zich voor tussen jou en jouw context (in dit geval je ouders). Deze dingen beïnvloeden op hun beurt hoe jij je voelt en gedraagt en dat heeft dan weer invloed op de interactie tussen jou en jouw ouders. Het is ook volgens mij niet iets wat op te lossen is doordat jij alleen aan je problemen gaat werken, maar iets wat moet aangepakt worden daar waar de problemen zich ook voordoen - in de interactie tussen jou en jouw ouders. Inderdaad niet in een beschuldigende sfeer, maar wel ergens waar er ruimte is om samen tot een manier te komen om jullie interactie te verbeteren, waar er ruimte is om uit te spreken wat jou dwarszit. Dat in combinatie met therapie waarin jij aan jouw individuele doelen (die je hier ook mooi beschreven hebt) gaat werken, kan jou denk ik een heel eind verder helpen (en misschien dat dat ook wel een beetje het gevoel kan wegnemen dat jij het allemaal alleen moet oplossen? In gezinsbegeleiding is het nl. de bedoeling dat jullie allemaal en dus niet alleen jij gaan werken aan het verbeteren van de interactie en communicatie onderling - vergelijk dat met enkel medicamenteuze of psychotherapeutische behandeling voor jou - dan werk jij enkel aan de problemen die je ervaart).
Maar anderzijds kan ik me ook wel inbeelden dat je gezinsbegeleiding niet ziet zitten. Het is inderdaad ook confronterend en je moet je op dat moment ook gaan openstellen voor en in het bijzijn van jouw ouders en dat is niet eenvoudig, zeker niet nu je eigenlijk net meer de neiging hebt om meer afstand in te bouwen (op je kamer gaan zitten, naar een vriendin willen gaan om thuis weg te zijn...) (en je ook in een levensfase zit waarin onafhankelijkheid van jouw ouders belangrijker wordt)

**Geplaatst**: 01-08-16 10:53

Geplaatst: 01-08-16 10:53

Bedankt voor de uitgebreide reactie.

Ik zal de opties zeer zeker nog eens uitgebreid bekijken.

& Inderdaad. Al lijken sommige dingen me nogal moeilijk, ik bedoel maar, niemand kan mijn motivatie gewoon teruggeven ofzo. Maar het is het proberen misschien wel waard denk ik..

Het klopt wel dat mijn problemen waarschijnlijk ook wel nog eens beïnvloed worden door mijn ouders en ze misschien dus niet echt fatsoenlijk opgelost kunnen worden daardoor. En me openstellen is inderdaad moeilijk, dat heb ik nog nooit echt zelfs bij een psycholoog gedaan dus met mijn ouders + therapeut gaat nog moeilijker zijn.

**Geplaatst**: 01-08-16 12:04

Geplaatst: 01-08-16 12:04

DezeNaam schreef:
En me openstellen is inderdaad moeilijk, dat heb ik nog nooit echt zelfs bij een psycholoog gedaan dus met mijn ouders + therapeut gaat nog moeilijker zijn.

Het is een mes dat aan twee kanten snijdt hé... Jij stelt je niet open voor de psycholoog omdat de vertrouwensrelatie er wellicht ook (nog) niet was. Zij kunnen jou mede daardoor (wellicht niet uitsluitend, maar het speelt wel mee) ook minder goed helpen en dat geeft jou dan weer een slecht gevoel over de hulpverlening die je krijgt, want je krijgt niet de hulp die je nodig hebt / die jij verwacht / zou willen. Je vertrouwen in de hulpverlening neemt af en je gaat je daardoor vermoed ik nog moeilijker openstellen.
Ik hoop dat je een therapeut vindt die stukje bij beetje jouw vertrouwen in de hulpverlening weer kan teruggeven, waar jij je goed bij voelt en waar je een fijne werkrelatie mee kan opbouwen zodat je je ook kan gaan openstellen.

**Geplaatst**: 02-08-16 19:13

Geplaatst: 02-08-16 19:13

Dat klopt zeker wel.

Al had ik bij de psycholoog die in nu als laatste gehad heb gewoon niet het gevoel dat ze echt een probleem zag, ze stak het eerder op 'pubertijd' en 'dat hebben veel jongeren van uw leeftijd wel'.. Ik denk ook nog dat ik van haar de vraag heb gekregen waarom ik die overdosis genomen had, of dat was om aandacht te krijgen, of om echt dood te gaan of om te laten zien dat er iets mis wel.
Het was natuurlijk 'gewoon' een vraag maar ik denk dat ik op dat moment zo in shock was dat ik er niet op geantwoord heb. x) Volgens mij staat in mijn dossier van de crisisopvang ook vrij duidelijk waarom het gaat, dus ik snap niet dat ze die vraag op die manier stelde.
De psychologen die ik in het ziekenhuis en in de instelling had waren eigenlijk wel heel goed, ik vind het spijtig dat ik niet met hun verder ben kunnen gaan. Maar het is inderdaad gewoon een kwestie van me open te stellen en proberen te verwoorden wat er meestal in me om gaat. Maar op die momenten 'vergeet' ik dat gewoon als het ware.

Edit; ik kwam net deze post tegen op Tumblr: 'I dont think my therapist understands that I cant remember my moods. Like I feel great right now, and its like i’ve always felt like this, then i’ll feel depressed and feel like i’ve felt depressed my whole life. Like dont ask me how my month has been cause I wont remember.'
Hoewel ik natuurlijk vanbinnen wel dat ik heel heftige stemmingswisselingen heb, maar het is gewoon heel moeilijk te beschrijven. Soms als het even beter gaat denk ik 'Ik heb alles gewoon gefaked, ik ben helemaal niet ziek in mijn hoofd.' (En geen idee of ik me er dan goed of niet goed bij moet voelen, dat ik niet ziek in mijn hoofd zou zijn. Waarschijnlijk eerder goed, maar het zou raar zijn.)

**Geplaatst**: 02-08-16 23:05

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-08-16 23:05

Misschien als je de naam van een van die psychologen van de instelling / het ziekenhuis kent, je die even kan googlen oid? Redelijk wat psychologen werken ook als zelfstandigen, al dan niet in bijberoep. Dat kost natuurlijk wel een stuk meer dan bv bij het CGG, maar als je die wel vertrouwt is het misschien toch het proberen waard.

Dat van dat vergeten hoe je je voelt heb je denk ik al wel ooit vermeld hier, geen idee of ik daar toen op geantwoord had of niet dus moest ik in herhaling vallen, sorry dan. Voor die stemmingswisselingen kan je natuurlijk altijd een dagboek of zo bijhouden. Het is altijd gemakkelijker om op het moment zelf je gevoel onder woorden te brengen, denk dat iedereen dat wel heeft (maar niet iedereen in die mate waarin je het hier beschrijft)...Als je je psycholoog voldoende vertrouwt kan je laten lezen wat je hebt opgeschreven. Je loopt dan niet het risico te vergeten hoe het voelde. In het begin moet het misschien niet zo uitgebreid opgeschreven zijn hoe je je voelde, maar kan je bv ook gaan werken met cijfers (bv schaal van 1 tot 5 waarbij 1 "zeer slecht" is en 5 "zeer goed / euforisch"). Tenminste, als je je daar beter bij voelt

. Zijn maar ideetjes, je pikt er natuurlijk zelf uit wat bij jou past

.

**Geplaatst**: 02-08-16 23:13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-08-16 23:13

Idd ikke, ik geef mezelf elke keer een cijfer tussen de 0 en de 10. Bungel nu tussen de 4 en de 5 in.

Voor mij is t inmiddels niet zo moeilijk meer om m'n gevoel te plaatsen, maar dat heeft lang geduurd. Ik ga soms ergens zitten en gewoon voelen, soms praat ik hardop tegen een fictief iemand om zo tot mijn gevoel te komen en soms ga ik dansen op bepaalde muziek en dan 'aarden', werkt ook goed. Opschrijven wil ook wel eens helpen.
Maar het begin is om te lokaliseren waar je wat voelt. Voel je verdriet in je buik/ woede in je hoofd oid. Waar voel je iets? Vanuit daar kun je gaan kijken maar wat voel ik dan? Als je deze twee stappen beheerst, kun je gaan kijken waardoor het komt. Etc.

**Geplaatst**: 03-08-16 00:55

Geplaatst: 03-08-16 00:55

Daar heb ik inderdaad over het laatst ook al aan gedacht... Ik weet niet precies hoeveel het kost, zal het misschien eens vragen aan een van mijn vrienden.

Waarschijnlijk heb ik dat hier inderdaad wel al eens vermeld, was ook wel bang om in de herhaling te vallen. :p En het maakt niet uit hoor als je dingen eens herhaalt!
Het is inderdaad makkelijker op het moment zelf, al kan het gevoel natuurlijk ook wel eens in de weg zitten om het op te schrijven omdat het als het ware 'te zwaar' is, maar soms moet je jezelf daar gewoon overzetten zeker..
Ik kan vaak wel vrij uitgebreid schrijven dus dat is niet direct het probleem, ik vind het vaak wel awkward om het aan een psycholoog te laten lezen. Bij het GGZ probeerden ze hier ook mee te werken maar dat liep vaak ook niet goed, maar dat kwam dan weer voornamelijk omdat ze het me op het moment zelf lieten opschrijven terwijl ze erbij zaten + dat het vaak niet eens zo'n belangrijke dingen waren (zoals wat bijvoorbeeld mijn negatieve en positieve eigenschappen waren etc).
Maar zeker bedankt voor de tips!

Hoe komt het dat je je nu niet zo goed voelt Joolien?

Tegen een fictief personage praten doe ik ook wel, waarschijnlijk wel op een iets andere manier en dan ook niet hardop maar het is inderdaad een manier om je emoties te verwerken. (Al heb ik ook wel schrik dat ik het te vaak doe.) Fijn dat je wel wat dingen gevonden hebt die je helpen!
En dat is ook wel een slimme oefening, al heb ik vaak de indruk dat ik denk dat als ik verdrietig of boos ben dat dat dan ook met heel mijn lichaam is, al is dat waarschijnlijk niet echt zo maar overreageer ik op dat moment gewoon.

**Geplaatst**: 03-08-16 07:19

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-08-16 07:19

Het is afhankelijk van een aantal factoren. Ze vragen niet allemaal evenveel. Maar gewoonlijk liggen de prijzen zo rond 40-60€ per sessie. Vermits je nog geen 18 bent loont het wel de moeite om bij je ziekenfonds te informeren of en hoeveel zij terugbetalen. Sommigen betalen een beetje terug, maar dat verschilt van ziekenfonds tot ziekenfonds ( ook wat de voorwaarden zijn voor terugbetaling verschillen)

**Geplaatst**: 04-08-16 03:59

Geplaatst: 04-08-16 03:59

Ik heb vandaag gebeld. Het was het antwoord apparaat want hij is op vakantie (tot de 15e ofziets dacht ik, kon het niet goed verstaan.) Maar ik heb aan een vriendin gevraagd hoeveel hij kost, ze weet de prijs niet precies maar ze zegt dat hij vrij duur is... Misschien ga ik gewoon eens eenmalig langs gaan om over mijn concentratieprobleem te praten en relatine voorgeschreven te krijgen. Voor de rest lijkt het mij vrij nutteloos om zoveel geld aan iets uit te geven wat waarschijnlijk toch niet gaat werken. Maar als ik al een beetje vooruit kan op school is het ook al iets. Ik denk dat ik op het moment gewoon zelf niet genoeg aan mijn 'problemen' wil werken, ik wil gewoon school afmaken en als ik 18 ben dan zie ik wel wat ik doe, misschien gaat het toch gewoon vanzelf beter en zo niet, dan kijk ik dan wel gewoon wat ik ga doen..

Over mijn ziekenfonds weet ik niks, dat zal ik eens aan mijn ouders vragen.

**Geplaatst**: 04-08-16 08:31

Geplaatst: 04-08-16 08:31

Je hebt gebeld naar de psychiater? Dat is inderdaad niet goedkoop, maar dat krijg je wel bijna helemaal terugbetaald van het ziekenfonds. Je betaalt enkel het remgeld zelf, maar dat is echt niet veel meer.

**Geplaatst**: 04-08-16 11:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-08-16 11:59

Sorry, ik meng me even niet in het verhaal van dezenaam, dat kost me even teveel energie sorry.

Ik wilde even weten of er hier mensen zijn die ervaring hebben met NET therapie?

**Geplaatst**: 04-08-16 13:02

Geplaatst: 04-08-16 13:02

Wat wil je concreet weten oer NET-therapie?

**Geplaatst**: 04-08-16 13:32

Geplaatst: 04-08-16 13:32

ikkkke schreef:
Wat wil je concreet weten oer NET-therapie?

Ik wil wel weten hoe je het hebt ervaren en of het heeft geholpen.

**Geplaatst**: 04-08-16 13:34

Geplaatst: 04-08-16 13:34

Ik heb inderdaad gebeld naar de psychiater.

Als het terugbetaald wordt zal het waarschijnlijk niet zo een probleem zijn voor mijn ouders.

En dat is niet erg Joolien. (Ik heb geen ervaring met de therapie, dus daar kan ik je ook niet mee verder helpen sorry.)

**Geplaatst**: 04-08-16 15:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-08-16 15:45

Psychiater wordt hoe dan ook grotendeels terugbetaald, psycholoog niet. Groene briefjes goed bijhouden en door je ouders bij de mutualiteit laten binnenbrengen (net zoals briefjes vd huisarts oid).

Heb de therapie zelf nooit gekregen, maar ken iemand die een therapie-opleiding volgt en iets gelijkaardigs toepast bij haar cliënten. Kan mij de werking ervan ook wel voorstellen en heb voor mijn werk ook al dingen gelezen die die richting uitgaan. Het kan goed werken al is het zoals andere therapieën geen wondermiddel, geen quick fix oplossing en moet het bij jou passen (en hoe dan ook geldt dat de eigenschappen vd therapeut evenveel of zelfs meer invloed hebben dan de gebruikte methodiek)

**Geplaatst**: 04-08-16 21:49

Geplaatst: 04-08-16 21:49

Thanks ikke, ik kan t altijd proberen.

Vandaag weer een behoorlijk zware inzinking gehad. Ik ging naar de huisarts voor een nieuwe doorverwijzing voor een psycholoog. Als eerste ging de ha de brief van mijn vorige psycholoog lezen. En ik schrok van wat daar in stond. Dat ik maar een milde depressie had en dat emdr niet nodig was. Ik leek wel klaar met therapie. Ik was toen al geirriteerd, want ik heb echt wel punten aangesneden waarbij we dieper op de zaak in konden gaan, maar dat deed hij maar niet. Toen ik een brief aan mijn vader voorlas dacht ik dat we daar op verder konden bouwen, maar ipv dacht ie wel dat ik klaar was met therapie. Terwijl ik voelde dat ik nog niet eens begonnen was.
Dus ik wilde via mn huisarts weer doorverwezen worden, maar hij bleef een beetje hangen. Hij ging al mijn historie weer door, we bespraken nog wat dingen, en plots zei hij 'het lijkt wel of je maar blijft zoeken naar therapie, terwijl je misschien wel zonder kunt inmiddels.' Ik wist niet wat ik hoorde. Ik werd boos en begon te huilen, ik dacht echt van huh wat zeg je nu? Dus vraagt ie 'wat wil je dan?' Ja goede hulp, iemand die me verder kan helpen, ik wil terug naar het verleden om dat te verwerken. Begon ie met 'ja misschien is het niet goed om altijd terug te willen naar het verleden, maar om vooruit te kijken.' Alsof ik voor de lol therapie wil? Uiteindelijk werd ik zo boos en verdrietig dat ie me wel een verwijzing wilde geven als ik wist wat ik wilde.
Maar toen was t kwaad al geschied, ik was compleet over mijn toeren, ik voelde me zo niet serieus genomen door zowel mn huisarts als mn vorige psych, ongelooflijk. Ik heb hysterisch gehuild, ik was zo verdrietig en boos. Ik vecht zo hard om mijn depressie weg te laten gaan, waarom word ik niet geloofd? Ik heb zoveel demonen in mijn lijf waar ik tegen vecht voor wat ik waard ben. Dan is het zeer pijnlijk als hulpverleners je niet begrijpen.
Ik heb wel een half uur keihard gehuild. Ik zou naar een vriendin gaan, maar ik ben linea recta naar huis gereden, ik wilde bij mijn vriend zijn. Nadat ie me had getroost, ging het een stuk beter. ER zat ook nog wel wat opgekropt verdriet bij van de afgelopen weken. Als bij mij die kraan eenmaal open gaat, komt er van alles mee.

Nu klaarmaken voor vakantie, morgenochtend gaan we om 6 uur rijden. Ik heb er wel zin in, en ik kan dit nu wel even achter me laten.

**Geplaatst**: 05-08-16 04:09

Geplaatst: 05-08-16 04:09

Dat is echt heftig Jolien.. :(:)

Het is echt vreselijk dat mensen je problemen zo minimaliseren, zeker als ze je niet eens helemaal kennen hebben ze dat recht niet. Is het misschien geen goed idee om ook een andere HA te zoeken?

Ik hoop dat je wel nog wat van je vakantie zal kunnen genieten, probeer je niet al te veel zorgen te maken over de therapie, als je die wilt zul je die echt wel krijgen, of je huisarts het nu nodig vindt of niet.

**Geplaatst**: 05-08-16 10:13

Geplaatst: 05-08-16 10:13

@ Jolien: akelig hoor! :(:)

Ten eerste wat de psycholoog schreef - en dat de huisarts daar in eerste instantie in mee leek te gaan. Als de emdr fan die ik ben, vroeg ik me nog af waarom je informeerde naar NET ('je zou toch emdr gaan doen...?'). Maar dat ging dus niet door. Balen! (En dat je maar een milde depressie zou hebben is geen enkel argument daarvoor. )

En op zich heeft het wel mogelijkheden 'als jij weet wat je wilt', dan komt er een doorverwijzing, maar je mag tegelijkertijd zwemmen (ha denkt niet mee) en het zelf uitzoeken (jij 'moet weten wat je wilt' - nou, gewoon, graag goede therapie).

**Geplaatst**: 05-08-16 11:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-08-16 11:20

Zo.. ik duik ook weer eens onder mijn steentje vandaan. Even snel wat bijgelezen. Al ruim 2 jaar volg ik dit topic (al ben ik afgelopen maanden wat stil geweest hihi), maar wat een hoop bekenden nog. Schrijnend, maar ook bemoedigend dat ik blijkbaar niet de enige ben.

Hier gaat het nog af en aan. AFgelopen jaar bij de psychotherapeut gelopen. Weet je nog, die van de pesso therapie die ik echt niet wou

Een jaar aan de Antidepressiva gezeten, daar inmiddels mee gestopt. De therapie was fijn, omdat het wekelijks was en mij dat vertrouwen gaf. Maar verder heeft het weinig zoden aan de dijk gezet. Voornamelijk symptoombestrijding. Hij deed wel EMDr en brainspotting, maar ik dissocieerde daar aardig, terwijl hij dat niet doorhad. Niet erg handig dus. Hij zat met de EMDR dichtbij, wat mij zoveel spanning opleverde, dat ik direct 'weg' was.

NU ben ik overgegaan naar een psycholoog die gespecialiseerd is in traumatherapie met EMDR. Ze is een van de grondleggers van EMDR in Nl. Jemig, wat heb ik het gevoel dat ik me eindelijk gehoord, gezien en begrepen wordt. En wat is ze goed. Ze snapt direct dat ze niet dichtbij mag komen, dat ik dissocieer etc etc etc etc.. Het is vreselijk heftig, heb dagen nodig om bij te komen, kan een paar dagen niet fatsoenlijk autorijden, heb nachtmerries, maar het doet wel wat.

Verder zijn we verhuisd, ben ik mijn stichting aan het opzetten en hebben we de paarden in de tuin. Heerlijk. Hard werken, maar het laat me landen. Alle sensorische waarnemingen maken dat ik me overeind hou.

Zo.. genoeg over mezelf gekletst.

Wat vervelend Jolien, wat kun je je dan onbegrepen voelen he? Alsof het een makkelijke stap is..

Sterkte Dezenaam. het zou fijn zijn als je bij de psychiater terecht kunt.

**Geplaatst**: 05-08-16 12:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-08-16 12:47

Fijn dat je nu iemand hebt gevonden waar je je goed bij voelt Suusenmalvin. Mag ik zo nieuwsgierig zijn om te vragen wat voor stichting je aan het opzetten bent? Wat wil je met de stichting doen?

**Geplaatst**: 05-08-16 13:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-08-16 13:35

Ikkke, onze stichting biedt paardrijlessen en coaching aan kinderen die onder de armoedegrens leven.

**Geplaatst**: 05-08-16 13:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-08-16 13:52

Superinitiatief. Heel dankbaar werk lijkt me. Veel succes ermee in elk geval!!!

**Geplaatst**: 05-08-16 14:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-08-16 14:00

Ja, ontzettend dankbaar. We starten officieel 15 oktober, maar tot die tijd moet er nog veeeeeeel geregeld worden. Vind het wel heel spannend.. Ga ik het wel redden? Trek ik de drukte? Hoe ga ik om met de vele mensen die gaan komen etc..

**Geplaatst**: 05-08-16 19:37

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-08-16 19:37

Suusenmalvin; dankjewel.

En ik ben blij dat je iemand gevonden hebt die je echt begrijpt, heel leuk is dat. (:
En inderdaad een leuk initiatief dat je neemt. Zorg gewoon voor jezelf dat je je grens kan aangeven voordat het te veel wordt, ik neem aan dat je wel iemand hebt die het dan even van je over kan nemen?

**Geplaatst**: 13-08-16 08:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-08-16 08:27

Dezenaam; hoe is het nu?
En Jolien? Afspraak gemaakt bij psycholoog?

Eergister weer behandeling gehad. Janneke, kun jij mij vertellen of het normaal is dat ik het de dagen na de EMDR zo ontzettend koud heb? Blauwe handen en klappertanden..
Voel me dit keer gelukkig verder wat beter, niet zo down als de vorige keer. Dat biedt hoop!