Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-02-16 08:16

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-02-16 08:16

Joolien wat naar om te horen meis!
Heel veel sterkte

Ik zit op het moment weer met chronische hyperventilatie en alles er om heen
Spierpijn en algehele malaise, het is ook te druk op m'n werk en dat is nog even volhouden maar goed is het niet voor me

**Geplaatst**: 29-02-16 08:43

Geplaatst: 29-02-16 08:43

Duplo schreef:
Joolien wat naar om te horen meis!
Heel veel sterkte

Ik zit op het moment weer met chronische hyperventilatie en alles er om heen
Spierpijn en algehele malaise, het is ook te druk op m'n werk en dat is nog even volhouden maar goed is het niet voor me

Dat is ook minder. Voel jij je ook zo bezwaard als je ziek bent? Ik kan me nooit ziekmelden.
Over 3 weken mag ik wederom weer naar de psych. Ging al een tijd niet lekker

**Geplaatst**: 29-02-16 10:16

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-02-16 10:16

@ Jolien: akelige berichten - hopelijk kunnen de pillen en de psych iets voor je betekenen. Wat jammer want het ging zo lekker!

@Duplo zorg maar goed voor jezelf! (En wat zou het fijn zijn als je baas snapte dat hij zonder roofbouw veel meer aan jou heeft! ....maar dat schijnt erg moeilijk te zijn.)

**Geplaatst**: 29-02-16 13:43

Geplaatst: 29-02-16 13:43

Hoe houden jullie het vol om je staande te houden in deze maatschappij, met alles wat er van je gevraagd wordt?

Het is dat ik mijn vader hier heb anders zou ik per direct weggaan. Mijn verslaving helpt me om de pijn van het leven maar weg te stoppen maar geld raakt op en dan kan ik het niet meer wegstoppen, ben zo bang. Ik stop alles heel mijn leven al weg.

Ik moet nu gaan werken, fulltime, maar dit brengt enorm veel angst met me mee. Ik durf het ergens niet. Ik moet wel. Ik ben zo bang dat ik het niet volhoudt, dat ik weer een enorme terugval krijg. Morgen heb ik een afspraak met mensen die vroegtijdige schoolverlaters helpen, ik hoop enorm dat hun mij aan het handje mee kunnen nemen ...

**Geplaatst**: 29-02-16 13:52

Geplaatst: 29-02-16 13:52

xEmily schreef:
Hoe houden jullie het vol om je staande te houden in deze maatschappij, met alles wat er van je gevraagd wordt?

Het is dat ik mijn vader hier heb anders zou ik per direct weggaan. Mijn verslaving helpt me om de pijn van het leven maar weg te stoppen maar geld raakt op en dan kan ik het niet meer wegstoppen, ben zo bang. Ik stop alles heel mijn leven al weg.

Ik moet nu gaan werken, fulltime, maar dit brengt enorm veel angst met me mee. Ik durf het ergens niet. Ik moet wel. Ik ben zo bang dat ik het niet volhoudt, dat ik weer een enorme terugval krijg. Morgen heb ik een afspraak met mensen die vroegtijdige schoolverlaters helpen, ik hoop enorm dat hun mij aan het handje mee kunnen nemen ...

Om te stoppen met te denken dat anderen iets van jou verwachten, maar voor jezelf te kiezen. Dat klinkt simpel, is het niet.

**Geplaatst**: 29-02-16 21:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-02-16 21:23

Purny ziekmelden vind ik moeilijk maar doe ik wel

Janneke, ik heb heel veel geluk met mijn werkgever en zijn vrouw, het is een samenloop van omstandigheden collega zwanger en andere collega zit volledig thuis door privé problemen. Andere collega is een miskoop en gaat er dus weer uit
Morgen begint er weer een nieuwe duimen dat die wel van werken houd zoals wij

Maar de baas weet van mijn klachten en staat met zeer grote regelmaat aan mijn bureau om te vragen hoe het gaat en of hij nog wat kan overnemen, ze willen mij ook echt niet missen

Enige wat ik moet leren is aanvoelen dat iets teveel is, dit aangeven en hulp vragen.

Joolien hoe gaat het vandaag met je?

**Geplaatst**: 29-02-16 23:05

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-02-16 23:05

Fijn om te horen Duplo!
Dit soort bazen, daar heb je iets aan, veel zelfs!

**Geplaatst**: 29-02-16 23:10

Geplaatst: 29-02-16 23:10

xEmily schreef:
Hoe houden jullie het vol om je staande te houden in deze maatschappij, met alles wat er van je gevraagd wordt?

Het is dat ik mijn vader hier heb anders zou ik per direct weggaan. Mijn verslaving helpt me om de pijn van het leven maar weg te stoppen maar geld raakt op en dan kan ik het niet meer wegstoppen, ben zo bang. Ik stop alles heel mijn leven al weg.

Ik moet nu gaan werken, fulltime, maar dit brengt enorm veel angst met me mee. Ik durf het ergens niet. Ik moet wel. Ik ben zo bang dat ik het niet volhoudt, dat ik weer een enorme terugval krijg. Morgen heb ik een afspraak met mensen die vroegtijdige schoolverlaters helpen, ik hoop enorm dat hun mij aan het handje mee kunnen nemen ...

Hoi Emily,
hoezo wordt er veel van jou gevraagd...?
Hoezo moet jij full time werken...?
En het zou natuurlijk fijn zijn, als er iets gedaan kon worden tegen de angsten. (Niet alleen het full time werken, maar vooral al dat wegstoppen. Positief dat je weet dat je het doet - nu de hulp zoeken om dit niet meer nodig te hebben.)

**Geplaatst**: 01-03-16 00:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-03-16 00:43

Ik moet iets doen ... hele dag thuiszitten btje gebruiken gamen eten en kosten maken gaat mijn vader niet goed vinden ...
Ik moet mijn eigen kosten gaan betalen, en ja mijn vader helpt me hoor maar ook niet voor altijd natuurlijk. Ik zou later gewoon graag in een huis willen wonen ipv in een chalet ... allemaal kosten kosten kosten.

Fulltime werk als ik geen opleiding wil doen ... maar zit nog te twijfelen of magazijnmedewerker fulltime meteen of bbl opleiding vrachtwagenchauffeur. Vandaag was een hele emotionele dag die samengevat kan worden met de vraag 'wat doe ik in godsnaam hier' ... maar toch een soort knoop doorgehakt voor mijn gevoel, morgen rijscholen afbellen en kijken waar ik het goedkoopst een spoedopleiding B-rijbewijs kan halen ... en daginvulling en ik hoop dat de drempel om me staande te houden lager wordt omdat ik dan meer perspectief heb ...

Sorry ik spui een beetje hier ...

Ik weet inderdaad dat ik dingen wegstop, dat ik dat weet is positief, maar minder positief is dat ik het vaak heel bewust doe, ik wil dit allemaal niet voelen. Hulp zoeken vind ik nog steeds moeilijk maar gaat wel een stuk makkelijker dan vroeger... sta voor een stuk meer dingen open en kan beter relativeren heb ik het idee...

**Geplaatst**: 01-03-16 11:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-03-16 11:55

Emily, kan je niet deeltijds beginnen werken, kijken hoe dat gaat en dan proberen uit te breiden naar full time? Van niet werken naar full time is een grote stap. Ik denk dat je moet opletten dat die stap die je zet niet te groot is en daardoor een negatieve ervaring gaat opleveren. Krijg je ook wat ondersteuning bij het beheer van je geld? Want als ik je goed begrijp wil je graag je budget goed beheren, maar lukt dit nu even niet zo goed...

**Geplaatst**: 01-03-16 13:16

Geplaatst: 01-03-16 13:16

Hoi Emily,
....ik sluit me aan bij ikkke: het is wel een grote sprong. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat je vader niet wil dat je de hele dag aan het gamen bent (...wat mij ook een manier lijkt om te vluchten voor je emoties....).
En dat je 'pats boem' zonder goed gereedschap en zonder te gamen hele dagen moet werken - dat kan idd een clash met je emoties worden.
Al zou je maar een manier hebben om je emoties 'weg te ademen' (nee, niet hyperventileren, echt ademen) stond je er al weer beter voor.
Al iets geregeld met rijbewijs B?
(Chauffeurs opleiding - gaat dat over tientonners naar Roemenië...? Of gewoon buschauffeur op lijn 10?)

**Geplaatst**: 04-03-16 01:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-16 01:58

Sorry dat ik niet zo uitgebreid op iedereen reageer hier, weet meestal niet zo goed wat te zeggen maar hoop dat jullie de gepaste hulp krijgen en er bovenop geraken. :(:)

Mijn groepstherapie is nu ook bijna ten einde aan het lopen, heb nu blijkbaar nog maar twee sessies (die van volgende week is uitgesteld door examens) en ik heb geen idee hoe ik me daar bij moet voelen.
Ik vind dat het eerder weer iets algemeens was zoals alle andere trainingen die ik gedaan heb (faalangst en assertiviteit) maar waar ik weer amper iets uit haal, want de meeste dingen weet ik wel al en ik word er zo moe van dat ze het constant blijven herhalen. Het heeft me zeker bij bepaalde dingen zoals lichaamshouding en oogcontact wel een beetje geholpen en er zijn fijne momenten geweest maar verder was het niet echt iets...
Deze woensdag waren we ook aan het bespreken van hoe je gedachtes van je af kon zetten, en een van die dingen was "Bedenk dat sommige mensen het erger dan jou hebben, of dat je ergere dingen hebt meegemaakt dan waar je nu inzit." En om eerlijk te zijn vind ik dat nu dus echt een verdomde reden om het schijt van te krijgen. (Sorry voor het taalgebruik.

) Maar het is simpelweg omdat dat voor mij soms een reden is om mezelf nog meer naar de klote te proberen te helpen want 'ik heb het namelijk nog niet erg genoeg, ik moet er slechter aan toe zijn' en ik het gewoon slecht advies vind van een een psycholoog om zoiets te doen?
Kan ook gewoon aan mij persoonlijk liggen natuurlijk.

Maar nu heb ik weer even een bepaalde afkeer tegen die persoon die dat gezegd heeft, is natuurlijk niet zo handig aangezien ze mijn psycholoog is en ik er binnenkort waarschijnlijk weer mee zal moeten praten. x) Ik weet natuurlijk ook wel dat ze meer is dan die ene opmerking en dat ze vast wel van wat af weet, maar toch blijft het hangen en ik ben dan ook weer zo dom om er niks van te zeggen, het lag op het puntje van mijn tong.

**Geplaatst**: 04-03-16 09:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-16 09:08

Hoi Deze Naam,
ik deel je afkeer van dat zogenaamde relativeren van a tot z. Rationeel zou het best waar kunnen zijn (ik ben geen vluchtelinge voor het hek van Macedonië in de regen) - maar so what?
Wordt mijn leven geacht leefbaarder te worden door te bedenken dat die vluchtelingen het erger hebben....? Nou, bij mij werkt het niet eens.
Als ik bij mijzelf begin, voelt het voor mij alsof mijn pijn niet serieus wordt genomen. ....accoord: dat is ook een onderdeel van mijn trauma's, maar dat soort zaken hoort een psycholoog te weten en zorgvuldig mee om te gaan.
En door te. denken aan het feit dat andere mensen het nog rotter hebben dan ik, word ik ook niet vrolijker. Ik word vrolijk van denken aan leuke dingen. - En bij gebrek aan leuke dingen dan maar de ellende erkennen die er nu is.

**Geplaatst**: 04-03-16 09:10

Geplaatst: 04-03-16 09:10

Jammer dat je het gevoel hebt dat je er niets aan gehad hebt, DezeNaam. Persoonlijk vind ik het ook een vreemd advies dat imo niet helpend is en zeker niet om gedachten van je af te zetten. Het gaat er ook niet om of andere mensen ergere dingen hebben meegemaakt of niet en jouw reactie op zo'n opmerking lijkt me een pijnlijk negatief (en voorspelbaar) gevolg, helaas voor jou. Ik wil je in elk geval toch de raad geven dit wel uit te spreken naar je psycholoog en ook aan te geven dat je het gevoel hebt dat je noet veel aan de training hebt gehad.

**Geplaatst**: 04-03-16 23:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-16 23:38

Mag ik mij ook melden? Ik heb vanmorgen eindelijk -na jaren- de stap durven zetten om naar de dokter te gaan voor een verwijzing voor de psycholoog

**Geplaatst**: 05-03-16 09:13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-16 09:13

Hoi Jolandaa,
dapper dat je de stap hebt genomen!

**Geplaatst**: 05-03-16 09:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-16 09:29

Tuurlijk mag je je ook melden, welkom!
Hopelijk krijg je snel de juiste hulp!

**Geplaatst**: 06-03-16 17:14

Geplaatst: 06-03-16 17:14

Dezenaam vervelend voor je dat je het gevoel hebt niets aan de groepstherapie te hebben gehad.
Toch probeer het niet te zien als verloren tijd, soms haal je gewoon niet genoeg er uit maar focus je wel op dat gene wat je er wel uit hebt gehaald. Zodat je het ook tot iets positiefs kan buigen.
Kleine handvaten kunnen pakken als in "lichaamshouding en oogcontact" is namelijk echt een hele grote pluspunt en ook een stap dichterbij naar een "herstelde jij".
Alle beetjes helpen samen tot die stap vooruit.
Nu voor jou de stap te zetten om verder te kijken, wat kan/gaat jou nog meer helpen om nog meer vooruit te komen?.
Probeer die regie zelf in handen te houden, jij bent baas over waar jij aan wilt gaan werken.
Spreek het uit (en dat vind jij moeilijk heb ik gelezen) of schrijf het op en mail het (en dat kan jij

, jij schrijft hier heel duidelijk en helder!)
Het enige wat je hoeft te doen is het geen je hier schrijft in een mail te zetten en door te mailen naar je psych.
En als je dat eng vind (heel begrijpelijk) stel je zelf dan de vraag "wat het ergste is wat er dan zou kunnen gebeuren". Door dat voor jezelf helder te krijgen kun je jezelf alweer wat verder helpen.

Als je niet weet wat je nodig hebt, dan kun je eens opschrijven wat je moeite kost, waar je tegen aan loopt. Vaak kom je dan ook al uit bij het punt "wat heb ik nodig".

Die opmerking dat het zou kunnen helpen om te beseffen dat andere mensen het erger hebben vind ik een vreemde maar ik ken mensen waarbij het wel helpt om zo te kijken.
Het helpt hen om dan op dat moment te realiseren dat ze het nog zo slecht niet hebben getroffen.
Voor mijzelf werkt zoiets niet, omdat ik dan al snel denk, "zie je nu wel ik ben een aansteller".
Wat voor mij dan weer wel hielp is om te kijken naar wat er wel goed gaat en naar wat ik heb.
Door meer aandacht te schenken aan deze positieve aspecten lukte het mij soms al beter om uit een sombere stemming te komen. Soms ook niet maar dan zat ik ook al heel diep.

Dat dit advies slecht bij jou viel is wel iets om te melden! die psych kan niet in jou hoofd kijken.
En als je verder met die psych moet, dan helpt het door aan te geven wat voor gedachten er bij jou opkomen als jij denkt aan dat advies.
Daar mee laat je iets zien van wat er in jou gebeurd en kan zij ook haar aanpak aanpassen bij wat bij jou past.
Dus schrijf het op en mail het!

**Geplaatst**: 10-03-16 09:52

Geplaatst: 10-03-16 09:52

Ik heb me gister avond aangemeld bij de psycholoog. Vind het dood eng -.-

**Geplaatst**: 10-03-16 10:34

Geplaatst: 10-03-16 10:34

Hoi Jolandaa,
dapper dat je stappen hebt gezet! Kennelijk was de huisarts het met je eens: hier is een psychologe aan de orde. Dat is fijn!
En ja: het is een confrontatie.
Minstens het aan jezelf toegeven 'dat er iets is'.

....en dat dan zowel tegenover de huisarts zeggen als tegenover een nu nog onbekende psycholoog - dat maakt kwetsbaar. (Het is op zich geen slecht gedrag om alleen kwetsbare zaken te vertellen aan mensen die je vertrouwt....!)
als jij dat wil, zeg je de psycholoog gewoon dat je tijd nodig hebt om dat vertrouwen op te bouwen. (Het is krek psychologie om dit soort zaken te begrijpen.)
Succes!

**Geplaatst**: 12-03-16 01:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-03-16 01:21

Ik meld me ook even, ik zal later meer toelichten enz gezien ik nu op m'n mobiel zit doe ik dat later even.
Ik ben op mijn 19e uit huis gegaan begeleid wonen ben nu sinds januari 2015 definitief van het begeleid wonen af, had altijd nog wel gesprekken met een psycholoog ook, en nu zit ik bij een andere zorg instelling waar ik dus ook gesprekken heb met een psycholoog.
Lang niet altijd makkelijk mijn psycholoog is ook een jonge vrouw en behoorlijk recht voor z'n raap en daar kan ik nog wel eens moeite mee hebben. Inmiddels heb ik al 3 week geen gesprek gehad omdat ze zo lang ziek geweest is, heftig, 3 week lang ziek zijn. Maandag weer dus ben benieuwd

**Geplaatst**: 12-03-16 10:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-03-16 10:41

Welkom. Vervelend dat je al een tijdje geen gesprekken meer gehad hebt.
Klikt het een beetje met je psychologe buiten het feit dat ze recht voor de raap is en je daar soms moeite mee hebt?

**Geplaatst**: 12-03-16 11:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-03-16 11:29

Dankje, ja en nee.. Ik ben er nog niet zo goed uit eigenlijk, aan de ene kant wel maar aan de andere kant voel ik me ook weer niet genoeg op m'n gemak ofzo omdat ze nogal scherp uit de hoek kan komen.. Maar daar gaan we het maandag even over hebben of we een goeie match zijn ja of nee. Ook gezien ik in ons laatste gesprek nogal moeite heb gehad met hoe ze reageerde ergens op, ik vond haar alleen maar negatief terwijl het in mijn ogen juist positief was en dat heeft me toen een aardig rot gevoel gegeven wat me nog zo'n 1,5 week heeft achtervolgd..

**Geplaatst**: 12-03-16 11:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-03-16 11:43

Hmmm ja, kan begrijpen dat je het daar een tijd moeilijk mee gehad hebt. Wel fijn dat het bespreekbaar gemaakt wordt.
Dat ze nogal scherp uit de hoek kan komen zou te maken kunnen hebben met het feit dat ze nog jong is en dus wellicht nog niet zoveel ervaring heeft. In de opleiding tot psycholoog leer je tot op zekere hoogte natuurlijk wel communiceren, maar in wezen is het iets wat je vooral leert door ervaring op te doen, na te gaan hoe het loopt en die informatie te gebruiken om je manier van communiceren bij te sturen.

**Geplaatst**: 12-03-16 13:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-03-16 13:20

Dat zou inderdaad kunnen maar mijn vorige psycholoog was nog jonger dan deze en die vond ik dan weer wel heel deskundig.
Het is bij haar denk ik zo dat zij gewoon wel zo is, ze zegt ook ik hou er niet van om er om heen te l*llen dus ik zeg je gewoon waar het op staat. Doet ze ook, en die duidelijkheid heb ik aan de ene kant wel nodig alleen af en toe kan het dus hard over komen.

Ik zal me overigens nog even voorstellen , gisteren zat ik op mijn mobiel en die is traag dus typt ook niet zo snel..
Ik ben Annette, 25 jaar oud. Woon in Groningen.
Ben op mijn 12e ofzo gediagnosticeerd met een lichte vorm van autisme (ASS) pdd-nos/add was het toen, of dat de juiste diagnose geweest is is regelmatig aan getwijfeld maar mij maakt het niet perse uit hoe het nou heet dus ik hou het op een lichte vorm van autisme , add komt sowieso wel naar voren, maar emoties reguleren heb ik ook moeite mee (al gaat dat ook steeds beter).
Ik heb dus 3 jaar begeleid gewoond met begeleiding 24/7 op de locatie. Daarna kwam ik in een flex woning, en die woning mocht ik na 2 jaar zelf overnemen, dat is nu ruim een jaar geleden gebeurd.
Ik woonde begeleid onder Lentis jonx, en zit nu bij Interpsy.
Ook heb ik de VERS cursus gedaan bij psyQ 2,5 jaar geleden.
Bij interpsy behandelen we op dit moment opnieuw de vers, omdat ik dus nogal heftige emotie uitingen kan hebben en daarnaast zijn we nu bezig met mijn "eetprobleem" (stik angst).