Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-12-15 15:14

Geplaatst: 24-12-15 15:14

hoi allemaal, ik heb eerder wel veel in dit forum geschreven maar ben toen opgenomen geweest in de psychiatrie en zit nu in een jeugdzorg instelling. ik wil jullie de tip geven om The secret te lezen en te kijken, dat boek en die film hebben zulke goede tips!! http://www.thesecret.tv/

fijne feestdagen

**Geplaatst**: 01-01-16 22:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-01-16 22:59

Iedereen hier de beste wensen voor het nieuwe jaar!

Nog bedankt voor de tip npdgm, ik ga eens kijken!

Ik heb een redelijke 2 weken gehad, maar zak helaas weer langzaam weg. Ik heb weer een blog geschreven, dit keer niet over hoe slecht het gaat, maar over de uitspraak 'je kunt beter een been breken'. http://psychevecht.weebly.com/

**Geplaatst**: 01-01-16 23:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-01-16 23:04

ik heb nog maar 2 afspraken bij mijn psych! zit nu om af te bouwen een maandje tussen onze afspraken. vanaf dan moet ik het toch echt zelf gaan doen..

**Geplaatst**: 01-01-16 23:06

Geplaatst: 01-01-16 23:06

its_daantjee schreef:
ik heb nog maar 2 afspraken bij mijn psych! zit nu om af te bouwen een maandje tussen onze afspraken. vanaf dan moet ik het toch echt zelf gaan doen..

Heb je het idee dat je het zelf aan kan?

**Geplaatst**: 01-01-16 23:13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-01-16 23:13

ja, ben alleen ontzettend bang voor een terugval, omdat ik nu weet hoe het is om te leven zonder die negative gedachten en ik zou niet meer zo willen leven als een aantal mnd geleden. ik heb alleen niet het idee dat het weg is. ik heb het idee dat ik er mee heb leren omgaan..

**Geplaatst**: 01-01-16 23:16

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-01-16 23:16

Natuurlijk is dat eng, het is als zwemmen zonder bandjes. Maar weet je, kopje onder zul je nog wel eens gaan. Maar nu weet je dat je het weer te boven komt. Je weet wat je kunt doen om beter te worden. Omdat je nu weet hoe je daar moet komen

**Geplaatst**: 01-01-16 23:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-01-16 23:24

ja, heb je gelijk in! en ik heb ook met mijn psych afgesproken dat zodra ik bel dat het foute boel is mag ik meteen terugkomem zodra ze een plekje vrij heeft.. dus ik word niet helemaal alleen in het diepe gegooid zegmaar.

**Geplaatst**: 01-01-16 23:26

Geplaatst: 01-01-16 23:26

its_daantjee schreef:
ja, heb je gelijk in! en ik heb ook met mijn psych afgesproken dat zodra ik bel dat het foute boel is mag ik meteen terugkomem zodra ze een plekje vrij heeft.. dus ik word niet helemaal alleen in het diepe gegooid zegmaar.

Daarom, en ik denk altijd maar zo, ze laten je niet zomaar los. Zij hebben vertrouwen in jou dat je het zelf kunt, blijkbaar moet je zelf het vertrouwen nog vinden.

**Geplaatst**: 01-01-16 23:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-01-16 23:27

helemaal mee eens!

**Geplaatst**: 02-01-16 00:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-01-16 00:55

Beste wensen iedereen!

Joolien; Mooi geschreven zeg. Ik snap helemaal wat je bedoeld.
Its_Daantjee; Super zeg. Logisch dat je bang bent, maar zoals Joolien al zegt: "ze laten je echt niet zomaar los."

Oud en Nieuw was the oliebol ever! Ik voelde me echt zo rot en wilde alleen maar huilen maar kon dit weer eens niet. Ik weet niet wat er met me is maar ik voel me echt ongelofelijk rot en kan me nergens toe zetten. Ik ga naar werk toe omdat het moet, en als ik er ben is het reuze gezellig. Maar verder heb ik in de vakantie amper wat gedaan omdat ik me zelf er niet toe kan zetten en me zo beroerd voel als wat. Zelfs uit bed komen en douchen is een grote opgave.

**Geplaatst**: 02-01-16 19:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-01-16 19:29

Herkenbare blog joolien

Hier eigenlijk een hele goede oud en nieuw gehad, drank viel goed zeg maar

Dag er na geen drankkater maar ineens weer heel erg gespannen en kortademig
Alsof ik mezelf straf voor de goede momenten en afwacht tot het weer misgaat
Spieren doen meteen zeer van het strak zijn

Binnenkort eens een masseuse aan huis laten komen voor die spieren, momentje voor mezelf kijken of dat wat helpt

Het is ook belachelijk druk geweest op het werk en m'n steun en toeverlaat collegaatje is met zwangerschapsverlof -O-

Coldsummers misschien had je even niets doen juist nodig, je had vakantie dus voel je niet schuldig :(:)

Riverr hoe gaat ie bij jou?

**Geplaatst**: 06-01-16 20:53

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-01-16 20:53

[LZP] Help! Ik weet niet meer wat te doen.
Ik voel me ontzettend rot en ik weet niet waarom. Ik ben mezelf langzaam aan het verliezen en ik ben zo bang.

**Geplaatst**: 06-01-16 21:12

Geplaatst: 06-01-16 21:12

Goh Coldsummers ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.. Maar wat je zegt op het einde van je post 'Het lijkt alsof ik niet meer zijn mijn eigen lichaam zit en alles van een afstand bekijk,' is een symptoom van PTSS (dissociation?), maar dat wist je zelf waarschijnlijk ook al..
Verder vind ik je net totaal niet gevoelloos overkomen, mag ik vragen hoe je daarop komt behalve dat je moeilijk kan wenen?

En erg rot van je vrienden zeg, maar zou het niet kunnen dat ze het zelf ook erg moeilijk hebben met zichzelf? Ik zeg niet dat je hun als vriend moet houden natuurlijk, als jij je beter voelt zonder hun is het de beste beslissing. Maar ik heb zelf ook meegemaakt dat ik plots uit de vriendengroep was doordat ik ruzie had met enkele mensen, uiteindelijk hadden zij het ook gewoon erg moeilijk met zichzelf..

Wel positief dat je gaat proberen om naar een osteopaat te gaan.
Ik kan ook meegeven, moest je interesse hebben, dat een vriendin van me acupunctuur doet. Dat zorgt er blijkbaar voor dat je emoties terug in evenwicht komen, de eerste weken waren erg zwaar voor haar en ze heeft toen veel huilbuien gehad maar na verloop van tijd komt ze terug goed in evenwicht en ze voelt zich ook beter.

~~Sorry dat ik niet zo uitgebreid reageer, ben nogal moe.~~

**Geplaatst**: 06-01-16 21:17

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-01-16 21:17

DezeNaam; Ja dat is inderdaad een symptoom van ptss. Gevoelloos, niet zo zeer gevoelloos. Maar meer dat ik me moeilijk kan uiten waardoor het voelt alsof ik geen emoties heb, terwijl ik barst van de emoties. Maar deze hun uitweg niet kunnen vinden.

Nou, voordat ik het vertelde ging alles goed. En zij kunnen het ook moeilijk hebben. Maar ze reageerde heel stom op mij, kortaf en ze waren gewoon aan het veranderen. Ik dacht eerst dat dit door mij kwam, maar ik weet nu dat het niet zo is. Want tegen de rest deden ze normaal. Op verjaardagen ook, was ik degene die werd afgezonderd. En het zat niet in mijn hoofd, dat weet ik 100% zeker. Ze hebben rotstreken geleverd die ik ze niet kan vergeven, vrienden doen dit namelijk niet. Vrienden gaan je moeder namelijk niet bellen en je uitmaken voor leugenaar en aandachttrekker.

Ik wilde met nieuwjaar echt gaan huilen, maar ik kon het niet. Ik wilde niet in huilen uitbarsten en uitleggen waarom ik moest huilen. Ookal waren het alleen mijn ouders en ik.

**Geplaatst**: 07-01-16 21:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-01-16 21:11

coldsummers: ik heb je een pb'tje gestuurd. Als nood hebt aan een luisterend oor mag je me steeds pb'en.

**Geplaatst**: 16-01-16 14:57

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-01-16 14:57

Hoe gaat het hier ondertussen?

Komende woensdag gaat mijn groepstherapie rond sociale vaardigheden starten. Ben aan de ene kant wel benieuwd, anderzijds ook wel wat zenuwachtig maar ik vrees vooral gewoon dat het niet zal helpen.. Heb al vaak van de psycholoog te horen gekregen 'Zo weten jullie dat je niet de enigste bent.' Maar ik weet dat ik niet de enigste ben en ik denk gewoon niet dat dat helpt..

Gisteren was ik ook naar een fuif gegaan en ik heb me echt geamuseerd, soms tussendoor wel even wat down momentjes maar dat ben ik ondertussen gewoon. Alleen de dag erna is iedere keer weer een hel, ik word wakker en met het gevoel dat ik zelfmoord moet plegen.. Het is precies dat sociale gelegenheden me keer op keer weer slopen, ik heb dan ook schrik dat het de laatste keer is dat ik plezier maak, alsof ik nooit meer iemand anders zal leren kennen... Ik weet dat het niet zo is, maar ik kan gewoon niks tegen het gevoel doen, net alsof ik alles verpest heb./=

**Geplaatst**: 16-01-16 15:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-01-16 15:24

Wat maakt dat je denkt dat sociale vaardigheidstraining niet gaat helpen?
Ik begrijp best dat het feit dat je weet dat je niet de enige bent, niet maakt dat je je beter voelt. Ook zal de sociale vaardigheidstraining je problemen niet allemaal kunnen verhelpen. Het bevorderen van je sociale vaardigheden kan je wel helpen om in contact te treden met anderen zowel op momenten dat het goed gaat als op momenten dat het minder goed gaat.
Zeker wanneer je sociale vaardigheden niet zo goed zijn, zijn sociale aangelegenheden inderdaad slopend. Er wordt veel van je verwacht op zulke momenten; je moet je sociaal aanvaardbaar gedragen, misschien vraag je je ook vaak af wat anderen van je zullen denken, je schuift even je negatieve gevoelens en gedachten in de mate van het mogelijke aan de kant,... Dat vraagt allemaal veel energie van je. Maar aan de andere kant: je hebt wel een leuke avond gehad! koester ook die positieve momenten. Je hebt helemaal niets verpest; als je je niet goed voelt, zijn sociale aangelegenheden zoals eerder gezegd soms gewoon heel moeilijk en vragen ze veel van je.

**Geplaatst**: 16-01-16 15:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-01-16 15:49

Omdat het zeer waarschijnlijk niet zal helpen met mijn stemmingswisselingen, dat is er natuurlijk ook niet de bedoeling van maar als ik me niet goed voel kan ik natuurlijk ook moeilijk dingen ondernemen.. Dat van in contact treden met anderen als het minder goed gaat wist ik eigenlijk niet dat ze dat ook gingen doen, maar is wel handig om te weten.

Ik gedraag me net soms iets te 'goed' zeg maar, ben vaak gewoon veel te onzeker terwijl ik ook graag gewoon eens gek zou willen doen.. Terwijl ik wel weet dat ik op die fuif redelijk los ben gegaan, heb met anderen gedanst en ik heb er wel wat contacten gemaakt maar het is vooral vervelend dat ik ze niet kan behouden... Nu is die fuif wel elke maand natuurlijk en ze komen praktisch elke maand dus dan zie ik ze wel weer maar dat is natuurlijk enkel oppervlakkig contact. Ik zou hun soms gewoon beter willen leren kennen buiten de fuif maar ik denk niet dat zij dat willen. Tevens weet ik ook weer niet wat ik hun überhaubt te vertellen heb. x)

**Geplaatst**: 16-01-16 16:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-01-16 16:00

Het klinkt misschien simpel, maar misschien helpt het je om wat meer in het hier en nu te gaan leven. Kijk hoe het op je af komt, ga af op je gevoel op het moment zelf. Ik ken het hoor, dat je gaat denken oliebol wat heb ik allemaal gedaan, maar dan herhaal ik gewoon vaak(desnoods hardop) dat het gebeurt is, en dan ga ik weer terug in het hier en nu. Hoe harder je er tegenaan gaat schoppen, hoe moeilijker het wordt.
Probeer je problemen te omarmen en niet de hele tijd van je weg te schoppen. Dan komen ze vaker 2 keer zo hard weer terug.
En nog iets, wees neit zo streng voor jezelf. Wordt eens wat liever voor jezelf. Er is waarschijnlijk een reden dat dingen je niet lukken. Ipv boos op jezelf te zijn, ga eens uitzoeken waarom het niet lukt. Vaak als je weet waarom iets niet lukt, kun je er iets mee.

**Geplaatst**: 16-01-16 16:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-01-16 16:43

Dat moet ik inderdaad meer proberen Jolien... Ik probeer eigenlijk heel vaak gewoon de goede momenten in mijn hoofd te herhalen, maar het is gewoon alsof ik gewoon niet kan stoppen met erover na te denken, net precies dat ik het moment en de personen mis maar ze nooit meer terug kan krijgen naar mijn gevoel.. Het is gewoon zo verwarrend, want goede herinneringen zouden me blij moeten maken maar dat doen ze vaak echt niet, ik mis ze gewoon vreselijk. Daarom denk ik ook gewoon soms dat ik zou moeten stoppen dingen te doen die ik leuk vind en waarvan ik niet zeker ben dat ik ze ooit kan herbeleven, anders zit ik met de angst dat ik het niet meer kan krijgen.

Niet te streng zijn is misschien inderdaad ook nog een punt om aan te werken.. Bedankt voor je tips.

**Geplaatst**: 16-01-16 16:53

Geplaatst: 16-01-16 16:53

Maar wat verwacht je dan van jezelf op het moment dat je die gedachtes herhaalt? Ik herhaal ook wel eens gedachten, maar dan heb ik niet het idee dat ik daar gierend blij van moet worden. Misschien is het onrealistisch wat je van jezelf vraagt? En ga je niet teveel in op details? Ga eens wat globaler terug kijken naar de avond van gisteren? Je hebt plezier gehad? Prima, leuk! En weer door!

Misschien kun je eens kijken voor de mindfulness bodyscan. Deze helpt mij bijv heel goed bij het 'uit zetten' van mijn hoofd. Ik kan dit inmiddels ook zonder bodyscan, ik heb geleerd controle te krijgen over mijn gedachten.

Ook nog eens goed om je gedachten te rationaliseren. 'Wat denk ik op dit moment?' 'Is deze gedachte reëel?' 'Niet? Wat voor gedachte kan ik daarvoor in de plaats stellen?'
Je kunt leren om baas te worden over je eigen gedachten, en misschien is dat wel wat in je therapie gaat gebeuren. Maar bovenstaande vragen kun je jezelf nu ook al stellen, dat helpt soms echt wel. Want uiteindelijk zijn je gedachtes van jou.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 16-01-16 16:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-01-16 16:53

Geplaatst: 16-01-16 16:53

Joolien schreef:
En nog iets, wees neit zo streng voor jezelf. Wordt eens wat liever voor jezelf. Er is waarschijnlijk een reden dat dingen je niet lukken. Ipv boos op jezelf te zijn, ga eens uitzoeken waarom het niet lukt. Vaak als je weet waarom iets niet lukt, kun je er iets mee.

Helemaal mee eens!

DezeNaam schreef:
Omdat het zeer waarschijnlijk niet zal helpen met mijn stemmingswisselingen, dat is er natuurlijk ook niet de bedoeling van maar als ik me niet goed voel kan ik natuurlijk ook moeilijk dingen ondernemen..

Oké, maar het is niet omdat je stemmingswisselingen hebt dat je geen sociale vaardigheden hebt of kan gebruiken... Sociale vaardigheden worden bv ook aangeleerd aan mensen met borderline, die ook veel stemmingswisselingen ervaren. En ja, als je je niet goed voelt, is het moeilijker om dingen te ondernemen, maar dat wil niet zeggen dat het niet kan. Als je sociale vaardigheden goed traint, kan je deze in alle situaties gaan inzetten. Bovendien, sociale vaardigheden zij niet enkel vaardigheden van jezelf voorstellen, een praatje maken met anderen, ... maar ook bijvoorbeeld: hoe vraag je hulp wanneer je die nodig hebt? Wat doe ik als ik me niet goed voelt zodat ik mezelf niet isoleer van anderen? vertel ik aan anderen over mijn problemen en zo ja aan wie vertel ik deze en hoe vertel ik erover? Ook het onderhouden van contacten is een sociale vaardigheid die je kan aanleren. Wat aan bod komt tijdens de sociale vaardigheidstraining zal wellicht een beetje afhangen van de problematieken van de deelnemers in de groep, welke vragen er leven bij de groep, de gebruikte methodiek, de therapeuten enz, maar het gaat imo wel over veel verschillende vaardigheden.

DezeNaam schreef:
Ik gedraag me net soms iets te 'goed' zeg maar, ben vaak gewoon veel te onzeker terwijl ik ook graag gewoon eens gek zou willen doen..

Dat is vaak een kwestie van durven loslaten, durven controle af te geven... maar kan je zeker ook leren.

DezeNaam schreef:
Terwijl ik wel weet dat ik op die fuif redelijk los ben gegaan, heb met anderen gedanst en ik heb er wel wat contacten gemaakt maar het is vooral vervelend dat ik ze niet kan behouden... Nu is die fuif wel elke maand natuurlijk en ze komen praktisch elke maand dus dan zie ik ze wel weer maar dat is natuurlijk enkel oppervlakkig contact. Ik zou hun soms gewoon beter willen leren kennen buiten de fuif maar ik denk niet dat zij dat willen. Tevens weet ik ook weer niet wat ik hun überhaubt te vertellen heb. x)

Zoals gezegd is ook het onderhouden van sociale contacten een sociale vaardigheid die je kan leren, net zoals "small talk" (gesprekken over alledaagse dingen). Eenmaal je mensen wat langer kent en het klikt zal het ook gemakkelijker zijn om onderwerpen om over te praten te vinden.
Je wijst met de beschuldigende vinger naar jezelf ("je denkt dat anderen jou buiten de fuif niet beter willen leren kennen") en bent best hard voor jezelf. Vaak denken we negatiever over onszelf dan andere mensen over ons denken. Hoe moeilijk dat ook is, probeer niet in de plaats van anderen te denken. Misschien willen ze dat net wel heel graag...

DezeNaam schreef:
Dat moet ik inderdaad meer proberen Jolien... Ik probeer eigenlijk heel vaak gewoon de goede momenten in mijn hoofd te herhalen, maar het is gewoon alsof ik gewoon niet kan stoppen met erover na te denken, net precies dat ik het moment en de personen mis maar ze nooit meer terug kan krijgen naar mijn gevoel.. Het is gewoon zo verwarrend, want goede herinneringen zouden me blij moeten maken maar dat doen ze vaak echt niet, ik mis ze gewoon vreselijk. Daarom denk ik ook gewoon soms dat ik zou moeten stoppen dingen te doen die ik leuk vind en waarvan ik niet zeker ben dat ik ze ooit kan herbeleven, anders zit ik met de angst dat ik het niet meer kan krijgen.

Als je je niet goed voelt, kan het goed zijn dat fijne momenten je niet heel erg opfleuren. Je moet heus niet opgeven leuke dingen te ondernemen. De leuke ervaringen die je opdoet zijn nooit voor niets geweest. Die goede momenten kunnen ze jou alvast niet meer afnemen. En ja, je zal nog moeilijke momenten tegenkomen en het zal niet altijd even leuk zijn, maar je zal vast ook nog wel hele leuke dingen meemaken als je jezelf ervoor open stelt...

**Geplaatst**: 16-01-16 18:02

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-01-16 18:02

Poe Dezenaam, dit is heel erg herkenbaar voor mij! Ik vind het heel lastig om sociale dingen te ondernemen, om precies dezelfde redenen die jij noemt. Het overcompenseren ennaderhand mezelf afbranden over wat ik niet goed genoeg heb gedaan en dat vreet energie. Daardoor heb ik dus ook bij voorbaat vaak al geen zin om iets te gaan doen en ga ik dus vermijden.
Ik heb inmiddels wel geleerd niet te vermijden, maar te blijven participeren. Ik heb echter nog niet geleerd hoe ik dan met mezelf om moet gaan tijdens en na zon event.
Mindfullness vind ik heel prettig, maar het lukt mij nog niet goed om dit in de praktijk toe te passen. Alhoewel het me op een moeilijk moment op een feest ws wel zal lukken. Dan heb je meer tijd. Wat ik. U vaak doe als ik blijf hangen in analyseren en oordelen, is naar een bandje met mindfullnessoefeningen En muziek luisteren en dan weer terug te gaan naar mijn lichaam. De ene keer lukt dat wel. De andere x niet.
Tijdens mijnwerker heb ik er helaas te weinig tijd voor. Dan kan ik even controleren waar mijn ademhali g zit (hoog of laag/buik), maar thats iT.
Ik heb vanavond een feest en iedere cel in mijn lijf schreeuwt nu vermijden, VERMIJDEN, VER-MIJ-DEN!!!!!!!! Maar na hier te hebben meegelezen ben ik toch weer even gemotiveerd om toch in ieder geval even te. Gaan. Thans Dezenaam en Jolien, Ikkke en ieder die heft gereageerd.
Ik moet binnenkort ook weer een keer posten. Ik reageer weer weinig, terwijl ik er wel veel aan heb en ik ook weer flink tegen een aantal zaken aanloop. Wellicht morgen. Nu even niet.
Hou vol Dezenaam! Geniet van het feit dat jij het in ieder geval toch ook wel naar je zin lijkt te hebben op het feest. Web de sova training, kan ik je niet adviseren. Ik zie daar zelf ook. Iet zo veel heil meer in. Maar ik heb er al aardig wat gehad en ik kom er niet veel verder mee.

**Geplaatst**: 16-01-16 19:31

Geplaatst: 16-01-16 19:31

DezeNaam schreef:
Hoe gaat het hier ondertussen?

Komende woensdag gaat mijn groepstherapie rond sociale vaardigheden starten. Ben aan de ene kant wel benieuwd, anderzijds ook wel wat zenuwachtig maar ik vrees vooral gewoon dat het niet zal helpen.. Heb al vaak van de psycholoog te horen gekregen 'Zo weten jullie dat je niet de enigste bent.' Maar ik weet dat ik niet de enigste ben en ik denk gewoon niet dat dat helpt..

Gisteren was ik ook naar een fuif gegaan en ik heb me echt geamuseerd, soms tussendoor wel even wat down momentjes maar dat ben ik ondertussen gewoon. Alleen de dag erna is iedere keer weer een hel, ik word wakker en met het gevoel dat ik zelfmoord moet plegen.. Het is precies dat sociale gelegenheden me keer op keer weer slopen, ik heb dan ook schrik dat het de laatste keer is dat ik plezier maak, alsof ik nooit meer iemand anders zal leren kennen... Ik weet dat het niet zo is, maar ik kan gewoon niks tegen het gevoel doen, net alsof ik alles verpest heb./=

Taal kan tricky zijn. De mentale wetenschap 'dat je niet de enige bent' is doorgaans waar, soms helpt het - maar voelen dat je "soortgenoten om je heen hebt", vooral als we het hebben over een veilige groep, dat is iets heel anders.

En tegen die gevoelens die op de bodem van je ziel liggen is ook een hele hoop te doen, mogelijk draagt dit bij!

**Geplaatst**: 16-01-16 21:33

Geplaatst: 16-01-16 21:33

Joolien schreef:
Maar wat verwacht je dan van jezelf op het moment dat je die gedachtes herhaalt? Ik herhaal ook wel eens gedachten, maar dan heb ik niet het idee dat ik daar gierend blij van moet worden. Misschien is het onrealistisch wat je van jezelf vraagt? En ga je niet teveel in op details? Ga eens wat globaler terug kijken naar de avond van gisteren? Je hebt plezier gehad? Prima, leuk! En weer door!

Ik verwacht natuurlijk niet dat ik er ongelooflijk gelukkig van word, soms word ik er wel heel gelukkig van maar ik blijf er dus inderdaad veel te lang over nadenken heb ik het gevoel.. Alsof dat kleine moment mijn hele wereld is die op instorten staat, ik denk dat het gewoon puur de angst is van wat anderen denken en wat er nog gaat komen (wat ik dus zei van of ik het ooit nog wel zo leuk zou hebben etc.) Ik ga er inderdaad redelijk in op detail, ik blijf de kleinste dingen continu weer afspelen in mijn hoofd, zowel positieve als negatieve dingen. (Hoewel er niet veel negatieve waren behalve dat ik soms gewoon stik jaloers ben.

)

Citaat:
Misschien kun je eens kijken voor de mindfulness bodyscan. Deze helpt mij bijv heel goed bij het 'uit zetten' van mijn hoofd. Ik kan dit inmiddels ook zonder bodyscan, ik heb geleerd controle te krijgen over mijn gedachten.

Ook nog eens goed om je gedachten te rationaliseren. 'Wat denk ik op dit moment?' 'Is deze gedachte reëel?' 'Niet? Wat voor gedachte kan ik daarvoor in de plaats stellen?'
Je kunt leren om baas te worden over je eigen gedachten, en misschien is dat wel wat in je therapie gaat gebeuren. Maar bovenstaande vragen kun je jezelf nu ook al stellen, dat helpt soms echt wel. Want uiteindelijk zijn je gedachtes van jou.

Zal ik zeker eens opzoeken, dankje.

Baas worden over je gedachtes gaat natuurlijk maar mijn gevoel wilt niet altijd mee helaas...

@Ikkkke; Bedankt voor je uitleg, nu lijkt de training me toch iets nuttiger, heb ik wat aan.

Ik denk dat ik vooral naar controle opzoek ben (weeral) door mijn onzekerheid en angst, maar het is inderdaad iets dat ik kan leren..

Klopt ook wat je zegt wat betreft de negativiteit, zal er aan proberen te denken op momenten dat ik me slecht voel.

Ondertussen gaat het terug ietsje beter, nog niet optimaal maar ik voel niet alles 'extreem' meer zeg maar. Ik weet eigenlijk wel dat ik soms overdreven reageer en dat ik me zorgen maak om niks maar dat gevoel hé... Er is een deel van me dat dan zegt rustig te blijven, dat het wel goed komt, maar om sommige momenten zoals deze middag neemt het negatieve echt helemaal over en dan kan ik vaak niet veel doen. (Ga de tips die jullie gegeven hebben zeker wel eens bekijken!)

Intheshadow; blijven participeren inderdaad! Ik blijf het ook nog steeds doen ondanks dat ik weet dat ik helemaal naar de klote ben als het voorbij is.. Hoe je er erna mee om moet gaan ben ik ook nog aan het uitzoeken op dit moment.
Wat wel vaak het beste is voor mij is dat er een vriendin blijft slapen en we de volgende dag wat praten over wat er allemaal gebeurd is enzo, maar soms is dat helaas nog niet voldoende./= (Zoals vandaag durfde ik ook echt niet te zeggen dat ik me zo slecht voelde..)
Denk dat het beste inderdaad is om 'gewoon' te gaan, lijkt me ook de enigste manier om uit te zoeken hoe je er erna mee om kunt leren gaan... Zou je trouwens ook geen spijt hebben als je niet gegaan bent? (Ik dacht er soms ook wel aan om niet te gaan maar dan wist al op voorhand dat ik spijt ging hebben, was een beetje een tweestrijd. Ondanks dat ik me wel minder fcked up voelde als ik gewoon thuis bleef. x) ) En bedankt trouwens, veel succes voor jou vanavond en erna!

Thanks Janneke.