Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-11-15 23:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-11-15 23:52

Ik kon haar ook mailen zei ze maar dat is iets wat ik gewoon niet durf.. Zou het gewoon zo vreselijk raar vinden overkomen.

**Geplaatst**: 25-11-15 00:20

Geplaatst: 25-11-15 00:20

In het begin kan dat soms raar aanvoelen en als het niet bij je past moet je dat natuurlijk ook niet doen. Maar an sich is daar niets raar aan, zeker niet als je therapeut heeft gezegd dat je dat mag doen.

**Geplaatst**: 25-11-15 02:03

Geplaatst: 25-11-15 02:03

Hallo ik wilde even met jullie delen dat ik kennis heb gemaakt met een stukje contextuele therapie.
Ik weet niet of jullie het hier kennen maar zo niet dan dacht ik dat het misschien goed is te delen.

Contextuele therapie kijkt naar de familiegeschiedenis, naar de achtergrond van gedrag en patronen van grootouders en ouders en naar welke patronen er door zijn gegeven.
Heel verhelderend moet ik zeggen want ik leer het gedrag van mijn ouders heel anders bekijken waardoor ik ook weer begrijp waarom ze te kort schieten als ouders.
Het begrijpen praat natuurlijk niet de schade goed maar het maakt wel dat ik beter kan kijken naar waar ik invloed op kan hebben.

DezeNaam als jij je goed kan verwoorden met schrijven, zou ik dat doen. Het is zeker niet raar om in een mail alles te beschrijven waar je mee zit.
Ik heb ook wel gemaild naar mijn therapeut

. En het heeft altijd zin

Coldsummers wat goed van je. Beschrijf je dan jou ervaringen met PTSS? kun je veel andere weer mee helpen

.

Angrywolf wat heftig voor je :(:)

maar goed dat je in therapie bent.

**Geplaatst**: 30-11-15 13:24

Geplaatst: 30-11-15 13:24

Ik herken veel dingen uit het topic.

Ik ben in juli 3 weken opgenomen geweest op een gesloten afdeling, vanuit daar ben ik naar de ksd van de ggz gegaan, hier ben ik nu nog steeds 3 dagen in de week en moet ik wachten op vervolgbehandeling, dit wordt bij Fier Fryslan. Bij mij is PTSS vast gesteld, daarnaast vertoon ik wel depressieve klachten. Wat bij mij de overhand heeft zijn paniekaanvallen, constante allertheid, terugkerende beelden/gedachten, en vooral geen eetlust hebben.

Ik vind het moeilijk om hier echt op in te gaan in het forum omdat sommige mensen mij hier wel kennen, en het niet iets is wat ik met vrienden of familie deel (nog niet iig). Mochten er wel vragen zijn, dan ben ik wel bereid om sommige vragen te beantwoorden via PB.

**Geplaatst**: 30-11-15 13:30

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 30-11-15 13:30

Veel sterkte Nero!

Krijg je momenteel steun en tips om ondanks alles een beetje te ontspannen en om na "een akelig beeld" de rust weer een klein beetje op te pakken....?

**Geplaatst**: 30-11-15 13:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 30-11-15 13:45

Ja, ze proberen me daar zoveel mogelijk mee te helpen.
Maar het lastige is dat ze daar op de behandeling niet aan mijn trauma's mogen komen, ik mag er in groepen sws niet over praten omdat mijn 'verhaal' te heftig is voor in de groep..
Het is voor mij heel lastig nu omdat ik het moet uitzingen tot ik terecht kan bij mijn vervolg behandeling, maar het is natuurlijk voor de therapeuten ook heel lastig om nu met mij om te gaan.
Op het moment sta ik dus eigenlijk even stil, heb een rot weekend gehad dus mag straks even langs komen voor een gesprek.
Heb ook emdr therapie gevolgd, maar dit was te heftig omdat ik hier nog niet klaar voor was. Ook heb ik geprobeerd om een aangifte op gang te zetten, maar ook dit riep te veel beelden en herinneringen bij me op. Vind het heel moeilijk om mijn emoties te uiten, waardoor ik me vaak beter voor doe dan ik me echt voel. Niemand zal me bijvoorbeeld zien huilen, ook niet als ik alleen ben.
Ik merk dat ik nu wel veel getypt heb, ergens lucht dit ook wel wat op eigenlijk..

**Geplaatst**: 30-11-15 14:10

Geplaatst: 30-11-15 14:10

_Nero schreef:
Ja, ze proberen me daar zoveel mogelijk mee te helpen.
Maar het lastige is dat ze daar op de behandeling niet aan mijn trauma's mogen komen, ik mag er in groepen sws niet over praten omdat mijn 'verhaal' te heftig is voor in de groep..

Ja, dat is een van de "valkuilen" van groepswerk.
Rot hoor!
Technisch heet het, dat in de eerste fase van traumatherapie jouw verhaal net niet centraal staat, maar je mag spuien en stukjes vertellen zo veel je wilt - en weer terug naar rust, uitademen, voeten op de vloer, hand zachtjes op je voorhoofd, etc.

Citaat:
Het is voor mij heel lastig nu omdat ik het moet uitzingen tot ik terecht kan bij mijn vervolg behandeling, maar het is natuurlijk voor de therapeuten ook heel lastig om nu met mij om te gaan.
Op het moment sta ik dus eigenlijk even stil, heb een rot weekend gehad dus mag straks even langs komen voor een gesprek.

Bah - soms moet opname, maar er zijn gewoon ook stevige nadelen.
Therapie hoort er voor jou te zijn, punt. (Het komt vaker voor, helaas, maar het is en blijft van de zotte: naar de letter van de wet wordt jij behandeld - in real life gebeurt dat niet.)

Citaat:
Heb ook emdr therapie gevolgd, maar dit was te heftig omdat ik hier nog niet klaar voor was. Ook heb ik geprobeerd om een aangifte op gang te zetten, maar ook dit riep te veel beelden en herinneringen bij me op. Vind het heel moeilijk om mijn emoties te uiten, waardoor ik me vaak beter voor doe dan ik me echt voel.

Oej....
Nogmaals technisch, op het gevaar af koud en kil te klinken - zowel emdr als aangifte horen bij de tweede fase van trauma verwerking. Eerst moet je idd gepokt en gemazeld zijn in technieken om jezelf te kalmeren, dan pas kan emdr werken.
En na een paar goede sessies emdr ga je de aangifte voorbereiden. Svp niet eerder, een aangifte houdt in dat je alle practische, fysieke, feitelijke details benoemt (waar een rechter iets mee kan) en op een manier dat de advocaat van de tegenpartij jou niet in mooitjes kan hakken. (Een vriendin van mij ging ooit met haar incestplegende vader mee op vakantie. Zeg dan in de aangifte iets over de sfeer van dwang van zijn kant en negeren van anderen - en zij heeft expliciet gezegd dat ze "bergen tegen die 'vakantie' op zag", maar geen mogelijkheden zag om zich er aan te onttrekken.)

Citaat:
Niemand zal me bijvoorbeeld zien huilen, ook niet als ik alleen ben.
Ik merk dat ik nu wel veel getypt heb, ergens lucht dit ook wel wat op eigenlijk..

"Als het helpt, houdt het er in! "

**Geplaatst**: 01-12-15 12:18

Geplaatst: 01-12-15 12:18

Ik begrijp wat je zegt Janneke ivm aangifte doen en 2e fase therapie, maar ik ben het niet 100% met je eens. Veel mensen die alsnog aangifte doen, wachten erg lang (wat heel begrijpelijk is), maar dat maakt ook dat het erg moeilijk is om dingen te bewijzen en dan loop je het risico dat het woord tegen woord is. Doe je onmiddellijk na de feiten aangifte (wat zeker en vast niet altijd gaat, noch eenvoudig is), dan zijn er vaak wel nog bewijzen en is de kans op veroordeling groter. Het kan dan een enorme ontgoocheling zijn als er onvoldoende bewijs is en de dader niet wordt gestraft terwijl je net wel al je moed bijeen hebt gescharreld om toch aangifte te doen. Een terugval is dan niet ondenkbaar. Maar zoals gezegd snap ik jou standpunt ook en valt daar zeker ook iets voor te zeggen)

**Geplaatst**: 01-12-15 14:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-12-15 14:08

Hoi Ikkke,

ik ben het zelfs roerend met je eens!

Als je dat kunt, is het het beste om (...even bot, feitelijk en op het grove af....) pal na een verkrachting direct naar het politiebureau te gaan en acuut de agent achter de balie verwittigen "Ik wil NU een vrouwelijke rechercheur van zedenzaken!" - In het ergste geval moet zij uit bed worden gebeld, maar beleid is dat zij komt.

Maar is dat om een of andere reden niet mogelijk - doe dan goed voorbereid aangifte, dus als het rotverhaal in therapie aan de orde is geweest en je dus echt alle details kunt vertellen (wat de pakkans en kans op veroordeling vergroot).

De vriendin die ik noemde vond het na de eerste minuten vooral indrukwekkend, dat de officier en rechter namens haar zo duidelijk lieten blijken 'dat incest niet mag' (het staat gewoon in het wetboek van strafrecht - dat was toch heel wat anders dan haar pleger beweerde).

**Geplaatst**: 02-12-15 00:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-12-15 00:35

Ik ben het indd met jullie eens, en wou dat ik dit toen ook zo had aangepakt. Dat neem ik mezelf nog dagelijks kwalijk.
Het heeft overigens van mijn 12e tot mijn 19e gespeeld en dit jaar is er ook weet het een en ander gebeurd. Ik heb pas sinds kort de stap durven zetten om hulp te zoeken. En na de laatste keer heb ik mezelf ook letterlijk in de auto geschopt om na het politie bureau te gaan. Maar na 10 jaar is het er bij mij automatisch ingesluipt om na de tijd te douchen.
Ik merk dat ik nu best veel verteld heb maar dat verhelderd het allemaal misschien een beetje.

Dat is indd nu wel waar ik heel erg bang voor ben, het is mijn woord tegen het zijne.. Ik heb enkel kleine bewijzen van de HA en vrienden die wel eens wat blauwe plekken hebben gezien, maar that's it..

**Geplaatst**: 02-12-15 11:03

Geplaatst: 02-12-15 11:03

_Nero schreef:
Ik ben het indd met jullie eens, en wou dat ik dit toen ook zo had aangepakt. Dat neem ik mezelf nog dagelijks kwalijk.
Het heeft overigens van mijn 12e tot mijn 19e gespeeld en dit jaar is er ook weet het een en ander gebeurd. Ik heb pas sinds kort de stap durven zetten om hulp te zoeken. En na de laatste keer heb ik mezelf ook letterlijk in de auto geschopt om na het politie bureau te gaan. Maar na 10 jaar is het er bij mij automatisch ingesluipt om na de tijd te douchen.
Ik merk dat ik nu best veel verteld heb maar dat verhelderd het allemaal misschien een beetje.

Dat is indd nu wel waar ik heel erg bang voor ben, het is mijn woord tegen het zijne.. Ik heb enkel kleine bewijzen van de HA en vrienden die wel eens wat blauwe plekken hebben gezien, maar that's it..

Hoi Nero,
dat zijn idd ook van die dingen die er insluipen: jezelf van alles kwalijk nemen. Iets waar nogal wat nare mensen van profiteren, vrij veel incestvrouwen krijgen zaken te horen als: "niemand zal je geloven". Dat helpt ook niet (zoals ellendelingen weten).
Voor een deel kan therapie ook gelden als bewijs, trouwens. Maar het beste is bijvoorbeeld je licht op te steken bij Gabi van Driem of een van haar collega's, zij is advocate die sinds jaar en dag in dit soort zaken is gespecialiseerd.

**Geplaatst**: 02-12-15 14:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-12-15 14:39

ik kom (eindelijk) aan het eind van mijn behandeling en ik kan zeggen dat ik toch wel heel erg trots op mezelf ben! jaren van negativiteit en depressieve klachten, ben ik daar eindelijk grotendeels van af.. ik heb weer plezier in het leven. nu heb ik nog 4 afspraken staan en daarna moet ik het op mijn eigen krachten verder gaan doen.. ben heel benieuwd en eigenlijk ook stiekem heel erg bang dat ik weer terugval, en ik weer vanaf voor af aan kan beginnen, en afgelopen 3 jaar waren zware jaren voor mij en ik hoop dat niet meer mee te maken. gelukkig gaan we er vol goede moed weer mee door en we zien wat de toekomst ons gaat brengen !

**Geplaatst**: 03-12-15 10:13

Geplaatst: 03-12-15 10:13

its_daantjee schreef:
ik kom (eindelijk) aan het eind van mijn behandeling en ik kan zeggen dat ik toch wel heel erg trots op mezelf ben! jaren van negativiteit en depressieve klachten, ben ik daar eindelijk grotendeels van af.. ik heb weer plezier in het leven. nu heb ik nog 4 afspraken staan en daarna moet ik het op mijn eigen krachten verder gaan doen.. ben heel benieuwd en eigenlijk ook stiekem heel erg bang dat ik weer terugval, en ik weer vanaf voor af aan kan beginnen, en afgelopen 3 jaar waren zware jaren voor mij en ik hoop dat niet meer mee te maken. gelukkig gaan we er vol goede moed weer mee door en we zien wat de toekomst ons gaat brengen !

Hoi Daantje,
dat is zeker een felicitatie waard: lange, zware jaren kunnen afsluiten! !! Hartstikke fijn om te voelen - en wees maar trots op, dat is ook hartstikke fijn om te voelen.
Die angst voor terugval, of om het zelf "op eigen gelegenheid" te moeten klaren herken ik. Maar van voor af aan beginnen hoeft sowieso niet. Je weet nu hoe depressie voelt - en zou de ziekte jou weer in de klauw krijgen, weet je wat je moet doen (zoals uitrusten, om hulp vragen, snappen dat de ziekte jou de negativiteit intrekt en "dat je dat niet zelf bent" en de schuldgevoelens daarover proberen niet serieus te nemen). Dan ben je dus al veel beter "bewapend"

.

En idd: op naar een mooie toekomst! !

**Geplaatst**: 03-12-15 11:46

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-12-15 11:46

dankjewel Janneke2 !

**Geplaatst**: 03-12-15 19:45

Geplaatst: 03-12-15 19:45

Pfaff wat een heftige verhalen komen er weer langs. Godzijdank heb ik nooit te maken gehad met dingen waarvan ik aangifte zou moeten doen. Ik kan er dientengevolge dan ook geen zinnig woord over zeggen. De tip om er eerst goed over te kunnen praten vind ik wel goed, maar aan de andere kant kan ik me ook wel voorstellen dat men ( politie te) zich dan afvraagt, waarom er zo lang is gewacht. Aan de andere kant zijn daar ws de verjaringstermijnen voor in het leven geroepen. Dan heb je die tijd in ieder geval. Sterkte Nero!

Bij mij ligt een deel van mijn trauma ook in de famliesfeer, om precies te zijn bij mijn vader. Gelukkig niets op sexueel vlak. Meer fysiek en geestelijk en vooral in het feit wat hij mijn moeder allemaal heeft aangedaan en wat wij daar van hebben meegekregen. Het heeft mij gevormd en heel kwetsbaar gemaakt. Daarna zijn de problemen als het ware op blijven stapelen.

Op dit moment zie ik het in ieder geval weer even niet meer zitten. Het gaat eigenlijk best goed. Ik werk. Heb uitgebreid en red me wel. Alleen het gevoel klopt niet met de werkelijkheid en de angst wordt steeds groter. Ik weet rationeel dat dit niet hoeft en ik krijg steun. Desondanks heb ik gister niet kunnen werken, omdat ik ws puur van de zenuwen lichamelijk ziek werd. Iemand anders heeft moeten invallen en daar voel ik me dan ook weer schuldig over.

Maandag moet ik weer werken. Ik ga het programma aanpassen, zodat het meer bij mij past en hopelijk werken de kinderen ( ben juf) iets beter mee dan afgelopen week. Er is nu enorm veel onrust en stress ivm Sint en va maandag gaan we naadloos over op kerststress en bijbehorende zaken. Geen goede tijd voor mij om op te bouwen, maar ja ..... Ik kan ook kiezen voor ander werk, dat weet ik. Ik ben echter ( als ik niet stijf sta vd angst) een hele goede leerkracht en ik vind mijn werk leuk. Maar ik weet nu een niet hoe ik mezelf overeind ga houden.

Heeft iemand van jullie ervaring met angstremmers? Zo ja, welke? Ik zou heel graag medicijnloos leven, maar ik loop nu al zo lang te vechten tegen mezelf, dat ik angstremmers wel zou willen overwegen. Het is NLM totaal geen kwestie dat ik dingen niet kan. Alleen dat ik ze steeds minder durf.

Ik krijg morgen voor het eerst EMDR. Dit is me al eerder aangeraden, omdat ze denken dat dit mijn irreëels spanning kan verminderen. Ik weet dat het voor ptss wordt gebruikt, maar ook wel voor andere aandoeningen. Ik heb gezien wat de effecten kunnen zijn en hoe zwaar het kan zijn. Dus ik ben er wel bang voor. Ook bang dat het bijvoorbeeld bij mij niet werkt, oftewel dat ik dat dan ook weer niet kan.

Btw it's Daantje: super gaaf om te lezen dat jij op de goede weg bent! Dat is heel hoopgevend en ik wens je het beste!

Janneke2, ben jij beroeps? Je weet overal zo veel van af. Kan ik niet bij jou in therapie

**Geplaatst**: 03-12-15 20:53

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-12-15 20:53

ik heb zelf nooit gedacht dat het beter zou kunnen worden.. en ik bem er nog lang niet. maar er zit duidelijk verschil in.. en ik heb dit zelf nooit durfen hopen! dus inderdaad, hoop hebben mag.. zelfs als je denkt dat het niet meer goed komt is er wel iets aan je situatie te doen!

**Geplaatst**: 05-12-15 14:25

Geplaatst: 05-12-15 14:25

_Nero schreef:
Ik ben het indd met jullie eens, en wou dat ik dit toen ook zo had aangepakt. Dat neem ik mezelf nog dagelijks kwalijk.
Het heeft overigens van mijn 12e tot mijn 19e gespeeld en dit jaar is er ook weet het een en ander gebeurd. Ik heb pas sinds kort de stap durven zetten om hulp te zoeken. En na de laatste keer heb ik mezelf ook letterlijk in de auto geschopt om na het politie bureau te gaan. Maar na 10 jaar is het er bij mij automatisch ingesluipt om na de tijd te douchen.
Ik merk dat ik nu best veel verteld heb maar dat verhelderd het allemaal misschien een beetje.

Dat is indd nu wel waar ik heel erg bang voor ben, het is mijn woord tegen het zijne.. Ik heb enkel kleine bewijzen van de HA en vrienden die wel eens wat blauwe plekken hebben gezien, maar that's it..

Je hebt jezelf echt niets te verwijten hoor. Mijn vorige reactie was ook niet persoonlijk op jou bedoelt, maar meer een algemene reactie op de goede raad van Janneke. Ik weet zelf heel goed dat aangifte doen alles behalve gemakkelijk en plezierig is en dat dit wanneer de dader een bekende is, wellicht nog een stuk moeilijker is dan wanneer je de dader helemaal niet kent.
Je was nog maar een kind en zeker als de dader een bekende is (wat weliswaar in de meeste gevallen zo is), is het gewoon supermoeilijk om aangifte te doen. Daar maakt de dader ook gewoon misbruik van. Als kind kan je daar ook gewoon niet of héél moeilijk tegenop... Je bent gaan overleven en dat is normaal.
Je zet nu heel grote stappen: je hebt hulp gezocht en doet aangifte. Dat is alleen maar erg knap van je en bewonderenswaardig.
Die bewijzen van de HA en getuigenissen van vrienden kan je zoiezo gebruiken voor je aangifte. Dat maakt jou kant van het verhaal toch weer net dat ietsje sterker!

**Geplaatst**: 08-12-15 19:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 08-12-15 19:59

Zo zat ik vandaag in hoorcollege en hadden we het over depressies en wat de symptomen daarvan zijn. Ik zit al de laatste tijd slecht in mn vel, en ik schrok me kapot. Zoveel herkenning, maar vooral de schrik, van oh jeej, dit zou idd wel eens een depressie kunnen zijn... dus morgen maar bellen met de huisarts, om toch maar weer eens een afspraak te maken met een psycholoog. het wordt nu gewoon niet beter, ik blijf in de dip hangen en deze wordt langzaam steeds erger. Toen ik ook mijn klachten ging omschrijven, waren dat er ook veel te veel...

**Geplaatst**: 08-12-15 22:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 08-12-15 22:59

En hier weer de bijpassende blog...
http://psychevecht.weebly.com/

**Geplaatst**: 08-12-15 23:32

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 08-12-15 23:32

Joolien echt klote dat je je niet lekker voelt
:(:)

Maar kan het niet zijn dat je toch te vroeg en abrupt gestopt met de AD? Dat topic was van jou toch?
In je huidige studie kom je veel psychische stoornissen tegen en een tijdje geleden dacht je misschien ook iets anders te hebben dat toen in de lessen behandeld werd?
Ik lees zelf niet teveel over dat soort dingen want op verschillende momenten kan ik hele angstige overeenkomsten zien in diverse stoornissen, en dat heeft bijna iedereen
Ik denk dat het geen gek idee zou zijn om met een 'pro' te gaan praten
Al is het alleen maar om die depressieve gevoelens

**Geplaatst**: 08-12-15 23:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 08-12-15 23:34

Ja ik ga morgen ook de huisarts bellen voor een doorverwijzing. Er zit nog teveel oud zeer. Het is denk ik toch nog niet genoeg geweest. Aan de medicatie wil ik niet meer, ik wil het zonder medicatie oplossen. Dat moet ook wel lukken, al heb ik er eigenlijk geen zin in. Maar dit kan ik niet meer alleen.

**Geplaatst**: 08-12-15 23:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 08-12-15 23:38

Evt je oude psych of ga je liever naar een andere?
Het is niet erg om af en toe hulp te hebben

Ik denk dat je er ook wel komt zonder medicatie

**Geplaatst**: 08-12-15 23:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 08-12-15 23:45

Het is al enige tijd terug dat ik in therapie zat, en ik heb geen idee of ik bij mijn therapeut uit de groepstherapie terecht kan. Ik had geen individuele peut meer iig.
Ik zie wel hoe of wat, het maakt me niet zo zeer uit wie me helpt.

**Geplaatst**: 09-12-15 09:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-12-15 09:41

balen Joolien..

Ik ga begin januari naar de Traumacoach. Volgens hem ben je met een paar simpele technieken van je opgekropte gedachten af. Je leert zelftroosten en je oude zeer te verwerken. Ik ben heel benieuwd. Meteen een afspraak van 3 uur :')

Misschien ook wat voor jou Joolien. Volgens mij ben jij ook een ster in het wegstoppen van je gevoelens

**Geplaatst**: 09-12-15 10:56

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-12-15 10:56

...ik heb even gegoogeld op 'trauma coach', ik weet het niet.
Er staan geen stomme dingen op hun site, maar "dat je met een paar simpele technieken van opgekropte gedachten af zou kunnen komen" staat er net niet. En dat is ook iets wat ik niet geloof.
Goede informatie over trauma, wat het met je doet en "wat je terug kunt doen", dat is nooit weg.

Jezelf leren troosten, kalmeren en bemoedigen: dat hoort iedere trauma cliënt als een van de eerste dingen te leren.

Je kunt nare gedachten zoals bijvoorbeeld "ik ben stom" inderdaad in de prullenbak gooien - maar soms was zo'n zinnetje wel precies de zeedijk tussen jou en een woest kolkende massa pijn. (Ofwel: het zinnetje in die prullenbak gooien is niet moeilijk, maar dan begint er wel van alles.)
En dat is waar ik de informatie op deze website glibberig ga vinden....

Nu ja, keep us posted!