Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-21 15:30

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-21 15:30

Wat een heel mooi verhaal zeg Pien, die van de ransuilen en hoe zij er voor gezorgd hebben dat jullie hand in hand zijn gaan lopen. Ik ben sinds ik als vakantiejob voor Natuurpunt (de Vlaamse versie van Natuurmonumenten in Nederland) gefascineerd geraakt door de inheemse fauna en flora. Ik had een collega waar ik regelmatig mee samen werkte die toevallig ook Agro- en biotechnologie studeerde op dezelfde campus, maar dan met als afstudeerrichting Groenmanagement. Ik had altijd zo veel plezier als ik met hem mocht staan, want die jongen had zo veel kennis over alles rondom hem. Hij wist de naam van elk plantje, beestje, vogeltje. Echt heel knap en leerrijk. En dat wou ik dus ook zo graag kunnen dus besloot ik Inheemse fauna te nemen als keuzevak het jaar erna. Ik vind het heel spijtig dat ik daar mijn liefde pas verder heb kunnen ontwikkelen, want ik had mijn stageplek al gekozen bij de dierenarts.. Achteraf gezien had ik veel liever bij een natuurorganisatie stage gelopen en dan ook nu waarschijnlijk ook meer kansen gehad om in die sector terecht te geraken.. Echter ben ik onlangs gestuit op de opleiding Natuurmanagement voor na mijn opname. Daarmee kan je in België natuurinspecteur, boswachter of adviseur en beleid van groene ruimten bij gemeenten/provincies worden. Mijn droomjob zou werken zijn bij de dienst faunabeheer van het Instituur van natuur en bosonderzoek. Ik heb met hun reeds contact gehad ook aangezien een werknemer eens een lezing gaf bij ons op school over carnivoren en met wat geluk kan ik na Corona eens achter de schermen komen kijken in de labo's. Ik denk dat de opleiding Natuurmanagement dan een fijne tussenstap is aangezien het eentje is met veel flexibiliteit waardoor ik het perfect kan combineren met tijdelijk werk/verder werken aan mijn rijbewijs én een meerwaarde indien ik in die sector verder wil. Tijdens die lessen Inheemse fauna hebben we uiteraard ook alle 7 uilensoorten geleerd die in België voorkomen, dus met de meeste ben ik bekend.

Wel grappig dat we allebei een dingetje hebben voor uilen, Pien.

Je vertaling van de tekst is ook heel mooi. Normaal vind ik citaten of boeken in het Engels krachtiger. Maar in dit geval vind ik het Nederlands misschien zelf mooier. Ik ben blij dat je er ook iets aan hebt. Hierbij een foto van de oorbellen. De ene heeft gesloten oogjes, de andere open oogjes.
Afbeelding

De onderste foto is de productfoto.

**Geplaatst**: 25-02-21 15:54

Geplaatst: 25-02-21 15:54

Jouw toekomstplannen klinken wel heel erg goed. Lijkt me geweldig zo te kunnen werken en leuk dat je achter de schermen mee mag om eens te kijken. Ik hoop dat dat door kan gaan.
Je weet in ieder geval waar je naar toe wilt. In de natuur zijn, doet mij altijd heel goed, zo goed dat ik er zelfs meer in ben gaan wonen. Het is heerlijk om wakker te worden vd hanen die elkaar aansporen om het hardste goedemorgen te kukelen, om vervolgens de vogeltjes te horen twitteren en de lucht lichter te zien worden. Ik doe er de luiken en gordijn voor open en soms hoor ik dus ook de uilen afscheid nemen vd nacht.
Dus in de toekomst natuurlijker en dus rustiger te gaan wonen kan voor jou ook misschien een idee zijn. België heeft veel natuur nog en afgelegen plekjes.

De uiltjes vind ik van een prachtige schoonheid, wouw. Ik begrijp dat je daar blij mee bent.

**Geplaatst**: 26-02-21 11:15

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 26-02-21 11:15

Hey Kaat,..hoe gaat het, hopelijk beter dan de afgelopen dagen.ik hb je berichtjes allemaal gelezen. Ik vind het wel knap dat je zelf ook weer aangeeft dat het niet gaat. Dat je trg nood hebt aan begeleiding, . ik hoop echt dat rap gaat voor jou,dat je naar gent mag. Maar voor jou idd wel erg lang duurt..gelukkig heb je je paardjes , en je vriend?. Ik zie dat je mooie toekomstplannen hbt ook.. en dat maakt me wel blij. Groot gelijk vooruit blijven kijken, dat is positief e , je laat u te minste ni hangen.. +:)+

!

Mooie juweeltjes ook , super lief e

Ik denk aan jou kaat, ookal kan ik niet altijd een berichtje typen

Dikke knuffel.

**Geplaatst**: 26-02-21 11:52

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 26-02-21 11:52

Wat een prachtige verhalen rond de uilen....!
Heel bijzonder.
De oorbellen vond ik op de foto al mooi - met deze verhalen erbij zijn ze schitterend!

En Kaat, hoe-s-t vandaag?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-02-21 21:56

Geplaatst door de TopicStarter : 26-02-21 21:56

Dat ik toekomstplannen heb nu is wel heel wat want tot een paar weken terug was mijn toekomst een zwart gat. Gewoon pikdonker. Niets. Totaal geen hoop meer. Nu durf ik ze voorzichtig weer maken maar instabiel dat ik ook ben heb ik ze ondertussen ook al verschillende keren weer veranderd. Dus geen idee wat ik uiteindelijk echt ga doen. Maar het willen werken in de natuursector is wel al iets waar ik meer dan een jaar aan zit te denken.

Uiteraard wil ik heel graag in de natuur wonen Pien. Liefst van al ergens waar ik mijn wandelschoenen aan kan doen, honden mee of paard pakken en urenlang weg kan zijn zonder ook maar één mens tegen te komen. Maar helaas worden zulke plekjes steeds zeldzamer en het moet allemaal maar te combineren vallen met de grote mensenwereld en de eisen die de maatschappij stelt. En dat maakt het allemaal veel onrealistischer, helaas. Ik ben ongelukkig in de stad. Dat heb ik gemerkt tijdens mijn jaren als student op kot/kamers. Maar dat is niet heel gek als je je hele leven lang omringd bent geweest door landbouw en dieren.

Gisterenavond het lastig gehad en vandaag loop ik ook rond boordevol interne stress waarvan ik geen idee heb waarom. Ik had moeite met in slaap vallen en ben volgens mij ook een keer wakker geworden. Niet van mijn gewoonte en ik hoop dat het geen voorbode is op terug slechtere slaap want dat wil ik er echt niet nog bij hebben.. Vandaag nog een sessie gehad bij de kiné en mijnn lijf zat weer overal in de knoop ondanks het feit dat ik het rustig aan doe en flink mijn oefeningen volg. De oefeningen zijn al een hele opgave voor me want mijn lichaam is gewoon chronisch moe.. Mijn huid is door de intensieve behandeling wel aan de betere hand. Ik hou het tot nu toe ook vrij goed vol om elke dag te smeren maar pfoe, moet mezelf wel echt een dikke trap onder mijn kont geven

Morgen en overmorgen wel plannen want de bekapper en een sportmasseuse komt voor de paarden. Maandag dan eindelijk op gesprek bij de psycholoog. Daar kijk ik wel met een bang hartje naar uit. Angst dat de reis er naar toe, de plek en therapeute veel emoties van de periode voor mijn opname naar boven gaat halen. Maar ook schaamte om weer te moeten toegeven dat het eigenlijk nog niet zo goed met me gaat en dat mijn zelfdestructief gedrag weer boven water komt drijven..

**Geplaatst**: 26-02-21 22:28

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 26-02-21 22:28

Je hoeft u helemaal niet te schamen kaat! Maar trots, dat je de kracht vind om aan de bel te trekken. Om hulp te vragen.

:(:)

Je bent een lieverd kaat!

**Geplaatst**: 27-02-21 20:28

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 27-02-21 20:28

Ik hb eens gespiekt op je profiel... en wat mooi die filmpjes, foto's

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-21 22:26

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-21 22:26

Mijn vriend heeft besloten een punt te zetten achter onze relatie en ondanks het feit dat ik het al voelde aankomen en het wellicht echt beter is zo, doet het nog altijd pijn..

Dat bovenop het feit dat mijn paard weer niet lekker is. Het lijkt wel relatief mee te vallen en de DA is reeds langsgeweest maar toch maakt dat de situatie niet makkelijker.

Ellende komt nooit alleen. Goed dat ik morgen de psychologe zie. Geen idee hoe ik dit nieuws straks moet brengen naar mijn familie toe maar momenteel is alles effe echt poedersuiker..

**Geplaatst**: 28-02-21 22:40

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 28-02-21 22:40

Ach wat poedersuiker Kaat. Hopelijk morgen weer een betere dag :(:)

**Geplaatst**: 28-02-21 22:40

Geplaatst: 28-02-21 22:40

ach wat sneu....hij deed je zo goed! Sterkte meid.

**Geplaatst**: 28-02-21 22:50

Geplaatst: 28-02-21 22:50

Dat is echt heel naar. Je zegt dat het misschien beter is zo, maar had je zelf wel willen doorgaan met die man?

Met je paard komt het vast wel goed. Je kunt nu even niet op hem rijden, maar je kunt nog steeds naar hem toe om hem te verzorgen. Dat is ook wat waard.

Tegen je familie: wisten ze van je relatie? Dan zou ik hun gewoon vertellen wat er aan de hand is. Je voelt je nu poedersuiker om twee hele concrete redenen: je relatie is uit en je paard is ziek. Dat begrijpen buitenstaanders beter dan "ik voel me poedersuiker, gewoon, zomaar, ik weet ook niet hoe het komt".

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-21 23:11

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-21 23:11

Ik geloof oprecht dat 90% van mijn vooruitgang kwam door hem. Hij had altijd zo'n prachtige woorden en inzichten. Hij deed mijn liefde voor taal en woord terug vinden. Wat ik met hem had, was opwerkelijk uniek en denk niet dat ik ooit nog zoiets ga mogen meemaken. Maar we wisten ook heel goed toen we aan onze gevoelens toegaven, gezien onze situaties, dat het gene wat we hadden zo fragiel was en de kans klein was dat het de storm ging overleven. Bij deze is de bloem verwelkt en zijn de bladeren stuk voor stuk de afgelopen paar dagen eraf gevallen tot er nu niets meer over blijft.

Gaat me helemaal niet om het rijden bij mijn paard - ze was weer koliekerig. Bij mij gaan dan alle alarmbelletjes rinkelen want een bijna inmiddels 10-tal jaar geleden ging het behoorlijk mis. Nu viel het dit keer relatief goed mee maar we waren er vroeg bij. Ik ben nog even gaan kijken en gelukkig lag er nu wat mest en was ze verder weer opgewekt dus ze zal de nacht wel goed doorkomen hoop ik.

Mijn gezin wist van onze relatie, ja. Hij is verschillende keren langsgeweest. Ik wil gewoon niet dat er bepaalde vooroordelen ontstaan omdat het 'al gedaan' is. Ik denk dat ik het gewoon even hierbij laat, zelf de tijd neem om het wat meer te verwerken en indien de vraag komt, ik wel verder uitleg ga geven. Momenteel is dat even niet aan de orde. Ik ben moe en verdrietig.. Ik vrees dat ik een goede vriend kwijt ben. Ik denk niet dat hij nog contact met me gaat houden.

Ik hoop dat ik gewoon snel mag vertrekken want ik zit op mijn tandvlees. De afgelopen paar dagen komt de eenzaamheid weer serieus de kop op steken tot op het punt dat ik weer met random mensen online begin te chatten. De cyclus herhaalt zich weer.. Ik zie mezelf in de spiegel en ik zie gewoon verdriet en pijn zoals vroeger. En hoe meer ik staar, hoe intenser het gevoel. En hoe intenser het gevoel, hoe hoger de drang.

**Geplaatst**: 01-03-21 00:52

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 01-03-21 00:52

Wat verdrietig Kaat, dat jullie relatie voorbij is :(:)

Ik denk dat je jezelf tekort doet door te zeggen dat je vooruitgang voor 90% door hem komt. Steun is heel fijn en nodig, maar uiteindelijk ben JIJ degene die de stappen zet hè!

Ik wens je heel veel kracht toe :knuffel:

**Geplaatst**: 01-03-21 01:55

Geplaatst: 01-03-21 01:55

Kaatastrof schreef:
Ik geloof oprecht dat 90% van mijn vooruitgang kwam door hem. Hij had altijd zo'n prachtige woorden en inzichten. Hij deed mijn liefde voor taal en woord terug vinden. Wat ik met hem had, was opwerkelijk uniek en denk niet dat ik ooit nog zoiets ga mogen meemaken.

Vergeef me deze opmerking, maar je bent pas 23. Roep niet te gauw dat je zoiets nooit meer gaat meemaken. Op jouw leeftijd roep je dat nogal snel, maar tegen je dertigste kom je daarop terug. (O help, opa spreekt!) Maar ja, daar heb je nu niets aan, dat weet ik heel goed.

Als chatten met willekeurige mensen bij jou het begin is van een mindere periode, willen wij dan wat minder in dit topic reageren?

**Geplaatst**: 01-03-21 07:36

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 01-03-21 07:36

Oh kaat je paardje, gelukkig ben je er snel bij geweest. Komt vast wel goed met tinkie tis ne sterke beer.

En wat zijn we blij als ze dan mesten he

Je vriend. Tja, zoals hier boven, ben jij de gene die de stappen zet, en jij hebt uzelf aan de betere hand gewerkt ja woorden spelen mss wel een rol. Maar tis aan jou om het te doen of niet e. :(:)

...tis een teken dat het niet mocht zijn. En dat er wat beters op je pad komt :(:)

gelukkig hb je tinkie om te knuffelen.

Is goed dat je kan chatten hier op bokt...
Ik hoop het ook dat je snel naar gent mag... En blij dat je vandaag je gesprek hebt bij de Psyg. Laat je maar spreken he , je niet schamen.! Mss helpt hij je wel sneller naar gent.

Dikkz knuffel meid. Kon ik je maar helpen.

**Geplaatst**: 01-03-21 10:34

Geplaatst: 01-03-21 10:34

Hoi Kaat,
wat een verdriet...! :(:)

En niets te 'kop op', he - verdriet, jouw emoties mogen er zijn!
Ook al zijn ze heftig - ze mogen er zijn!! Je mag ze delen!

Goed om hier je uit te spreken, en bij je familie - en gooi alles er maar uit bij de psychologe!

Je schreef nog dat je bang was voor de associaties, dat snap ik volkomen. Gooi dat er ook maar uit...!

Liefdesverdriet doet ontzettend zeer.
Oma spreekt

over een tijd ga je nagenieten van al het moois dat jullie gehad hebben.

En wat je zegt over de liefde voor de taal : dat ervaar ik beslist in je berichten. (En gebruik dit, he! Taal, schrijven, praten : geweldige uitlaat mogelijkheden. En dan kun je ook nog eens mooi tekenen!)

**Geplaatst**: 01-03-21 12:10

Geplaatst: 01-03-21 12:10

Mooie post Janneke en zo inhoudelijk mee eens.
Je creativiteit in je taal en tekeningen....prachtig zo mooi.
Je bent een toppertje en helaas mensen die durven te leven zullen veel vreugde en liefde ontvangen maar ook de pijn van het verdriet. Maar je hebt wel geleefd en een fantastische tijd met deze man gehad!
Ook hier een oma, al mijn liefdesverdriet heugt me nog goed....hart verscheurend......en dus heel moeilijk. Komt goed lieverd ook al voel je dat zelf niet zo.

**Geplaatst**: 01-03-21 12:24

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 01-03-21 12:24

Kaat, succes bij de psycholoog vandaag!

Wat mooi en liefdevol spreek je over wat jullie korte relatie voor je heeft betekend. Maar jij hebt zelf die stappen gemaakt he. Wellicht heeft hij de stapstenen voor je zichtbaar(der) gemaakt, maar het stappen zelf, deed jij!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-21 15:13

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-21 15:13

Jullie zeggen wel dat ik uiteindelijk die stappen gezet heb, maar hoe kunnen we zeker zijn dat dat werkelijk zo is? Mijn vooruitgang ben ik pas beginnen boeken nadat ik veel tijd met hem begon te spenderen. Door hem werd ik socialer en kwam ik mijn kamer meer uit, hij bood me bescherming op een plek die voor mij vaak onveilig aanvoelde. In het verleden zijn de jaren waarin ik een relatie gehad heb mijn goede perioden geweest. Van zodra ze eindigden, kwam ik terug in het dal terecht dat intense eenzaamheid heet. Enkel bij hem kon ik echt kwetsbaar zijn. Bij hem kon ik huilen zonder angst. Zelf bij goede vrienden en mijn familie lukt dat niet. Idem in professionele context (therapie). In mijn vorige relaties was negatieve emoties tonen ook een hele dagtaak en meestal lukte dat ook niet. Het verschilt hem in het feit dat hij zelf ook kwetsbaar is en ik daarom ook niet bang was om veroordeeld of niet erkend te worden in mijn emotie. Echter is dat ook niet helemaal feitelijk achteraf gezien want bij hem heerste er ook wel onbegrip voor mijn zelfdestructief gedrag..

Wat deze relatie wellicht zo bijzonder maakte is dat hij een heel ander type is vergeleken de andere mannen waarmee ik een relatie had. Een vrije geest dat tegelijkertijd ook wel wat rebels was en daardoor het meer speelse, exploratieve in me naar boven kwam. Dus misschien is dat hetgene wat ik miste in mijn stukgelopen relaties en moet ik wellicht daar meer naar op zoek in de toekomst. Geen idee. Want het had ook wel zijn risicovolle kantjes. Maar sowieso ligt daar de focus nu niet op en plan ik eerst mijn therapie af te maken voor ik terug een relatie aan ga om verdere teleurstellingen te voorkomen..

Ik besefte niet trouwens dat chatten met willekeurige mensen een beetje hetzelfde is als hier posten maar zo bedoelde ik het niet. De interactie is toch wel anders en veel sneller. Echt doelend op nieuwe mensen te leren kennen om dat gat dat de eenzaamheid veroorzaakt maar op te vullen (en omdat ik mijn naasten niet echt wil lastig vallen met mijn problemen)

Mooi gezegd Pien trouwens. Daarin heb je gelijk. De momenten dat ik samen met hem was heb ik werkelijk even geleefd. Iets wat ik maanden lang al niet meer actief deed..

Gesprek bij psychologe is al bij al goed verlopen maar het was heel gek voor me om daar terug te zijn. Toen ik voor de deur stond voelde ik mijn hart bonzen en ik was helemaal buiten adem. Gelukkig heb ik een hele fijne psychologe maar het is nogal moeilijk om momenteel met me aan de slag te gaan. Zowel voor mij als voor haar. Ik kan me emotioneel weer niet goed uiten en ze vroeg of ik wou dat ze voorzichtig die muur met me ging afbreken maar dat heb ik geweigerd. Dat is momenteel te gevaarlijk thuis en wil ik pas terug in een meer gecontroleerde omgeving doen. Als mijn emoties vrijkomen is dat altijd heel heftig en ik ben nu al niet te vertrouwen, laat staan dan. Zoals ik het in een gedicht hier onlangs verwoorde, die doos van Pandora terug te openen. Alleen is deze niet van Pandora, maar van Kaat. Voorlopig zullen we ons vooral focussen op ondersteuning en volgende keer gaan we het hebben over mijn eenzaamheid. Gelukkig kan ik er wel gewoon wekelijks, maandag om 11u15 terecht en dat geeft me wel wat meer rust.

Zometeen vertrekken mijn vader en ik naar het bos met Tinky. Uiteraard lekker rustig aan gezien ze nog herstellende is. Maar het gaat gelukkig goed met haar.

Trouwens net nog een factuur gehad van mijn gedwongen opname. Aka gewoon de tussenstop voor Grimbergen.. 215 euro. :wow:

Ze beginnen allemaal serieus op te stapelen. En helaas komt onze ziekenhuisverzekering er niet tussen. Geluk dat ik een leefloon gekregen heb om mijn ouders wat te ondersteunen want die moeten inmiddels ook aan het spaargeld zitten.

**Geplaatst**: 01-03-21 15:42

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 01-03-21 15:42

Ziekenhuisrekening zijn echt belachelijk. Hier dit weekend €400 betaald voor de opname van ons dochtertje. 5 dagen en 4 nachten. De overige €3300 is direct naar de ziekenkas gestuurd. Het was €600 per nacht voor haar, exclusief medicatie etc _-:(

**Geplaatst**: 01-03-21 19:42

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 01-03-21 19:42

Hé Kaat, wat een rotberichten zeg. Sterkte.
Maarre, wat knap dat je toch doorgaat met die psychologe EN dat je goed aangegeven hebt wat je nodig hebt en nu aan kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-21 21:09

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-21 21:09

Moestuin schreef:
Ziekenhuisrekening zijn echt belachelijk. Hier dit weekend €400 betaald voor de opname van ons dochtertje. 5 dagen en 4 nachten. De overige €3300 is direct naar de ziekenkas gestuurd. Het was €600 per nacht voor haar, exclusief medicatie etc

Pff amai dat is echt overdreven zeg. Daar tegenover vallen mijn kosten nog relatief mee. Maar ik ben wel nieuwsgierig wat die 150+ euro voor gedwongen opname precies inhoudt want voor zover ik weet heb ik daar maar een paar uur gezeten en hebben ze niet veel werk aan me gehad want ik lag toch vastgebonden op een bed

(factuur ambulance was apart dus dat al niet..). De naam van de psychiater die erop stond klopt ook niet, want het was een vrouwelijke naam en ik heb honder procent zeker een man gesproken. Mijn herinneringen van die dag zijn heel wazig maar daar ben ik zeker van. Enfin, ik heb hier nog wel mysterieuze facturen ontvangen waarvan ik me oprecht afvraag voor welke dienst deze was. Ook eentje van een ziekenhuis in Brussel waar ik nooit geweest ben, maar het bedrag was wel helemaal teruggevorderd. Super vreemd. Ik heb alles eens opgeteld nu en de teller staat op 778 euro. Dat is exclusief nog 2.5 maand opname in Grimbergen (ter idee, 4 dagen opname was rond de 60 euro, als ik goed reken zou het dan rond de 1000 à 2000 zijn :wow:

).. En we hebben nog geen flauw idee wat Gent zal kosten..

Mijn psychologe vertelde me vandaag wel nog dat ze wel een andere Kaat voor zich zag zitten vandaag. En dat geloof ik ook wel, die zware depressie is weg. Maar toen ik me luidop afvroeg tegenover haar of ik me nu zo moe voel door mijn klierkoorts of omdat ik stilletjes aan weer depressief aan het worden ben zei ze dat het evengoed allebei kon zijn. En ik ben bang dat ik haar daar misschien wel gelijk in moet geven.

Ik begin gevoelsmatig weer onverschillig te worden. Vandaag ben ik samen met mijn vader naar het bos gegaan. En ondanks het fijn was, écht fijn ontbrak mij het gevoel. Ik heb er van genoten maar het gevoel van genot, oprecht geluk was weer afwezig. Ik vrees dat dat het gevolg is van het feit dat ik ook mijn andere emoties hier weer zwaar aan het onderdrukken ben, waardoor ook de positievere het lastiger krijgen.

Mijn vader zei plots in de auto daar straks 'Maar het gaat nu wel met je, toch?' en toen moest ik even slikken. Maar in plaats van eerlijk te zijn heb ik geantwoord met 'Bwaja'. Oké, geen geheel positief antwoord want in faken ben ik niet goed (en heb ik ook een hekel aan), maar het was ook niet geheel oprecht. Ik ben nu wel benieuwd naar de volgende sessies bij de psychologe. De laatste keren hebben we niet concreet aan iets kunnen werken omdat ik zo ongelofelijk in de put zat dat ik gewoon telkens moest komen ventileren en praten over hoe mijn gedrag telkens weer escaleerde. Ik heb wel ook toegegeven vandaag aan haar dat, principieel ik eigenlijk NU terug opgenomen zou moeten worden. Maar dat mijn vrees voor teleurstelling naar zowel mezelf als mijn naasten te groot is.. Verder heeft ze er eigenlijk niet zo veel over gezegd, maar ik zit momenteel dan ook gewoon in zo'n stomme situatie waarop geen enkel antwoord echt juist lijkt te zijn.

**Geplaatst**: 01-03-21 21:22

Geplaatst: 01-03-21 21:22

Citaat:
En ondanks het fijn was, écht fijn ontbrak mij het gevoel. Ik heb er van genoten maar het gevoel van genot, oprecht geluk was weer afwezig. Ik vrees dat dat het gevolg is van het feit dat ik ook mijn andere emoties hier weer zwaar aan het onderdrukken ben, waardoor ook de positievere het lastiger krijgen.

Tja ik ben maar een gewone vrouw met geen verstand van psychiatrie, MAAR ik kan je wel vertellen, als mijn vriend de relatie uitmaakt, ik me ook zo poedersuiker voel hoor. En misschien nog wel meer als wat jij beschrijft,

Citaat:
dat het oprecht geluk weer afwezig was.

Wat ik altijd doe in die situatie→ is het gewoon maar accepteren en "uitzitten" zoals ik dat noem. Of anders gezegd→ er zullen wel betere tijden komen.
Kijk toen mijn paard was overleden, heb ik ook geen geluk gevoel gekend en dat is normaal weet ik . Dan is het gewoon "ervoor gaan" . Na paar maanden kon ik opeens weer genieten van iets, of voelde ik dat priepje geluk in mezelf. Dan weet ik → "het komt wel weer goed".

Wat ik hiermee wil zeggen Kaat is→ "je hebt best veel meegemaakt". Je bent je zelf terug aan het vinden. Je komt uit een hele pittige tijd, je bent weer thuis na de opname, dus weer terug geworpen op jezelf en je vriend maakt het uit.
"Dank je de koekoek dat het oprecht geluk afwezig is". Dat kan toch niet anders?
Dus tja, nogmaals ik heb er totaal geen verstand van→ maar ik verwacht niet anders hoor en zou er niet al te zware conclusies aanhangen.
"Hou je pootje strak→ probeer geen nare dingen te doen, en geloof in andere tijden". Meer kun je niet doen in mijn ogen. :knuffel:

Het leven is gewoon ook poedersuiker, naast dat het prachtig kan zijn.

**Geplaatst**: 02-03-21 08:26

Geplaatst: 02-03-21 08:26

Kaatastrof schreef:
Pff amai dat is echt overdreven zeg. Daar tegenover vallen mijn kosten nog relatief mee. Maar ik ben wel nieuwsgierig wat die 150+ euro voor gedwongen opname precies inhoudt want voor zover ik weet heb ik daar maar een paar uur gezeten en hebben ze niet veel werk aan me gehad want ik lag toch vastgebonden op een bed (factuur ambulance was apart dus dat al niet..). De naam van de psychiater die erop stond klopt ook niet, want het was een vrouwelijke naam en ik heb honder procent zeker een man gesproken. Mijn herinneringen van die dag zijn heel wazig maar daar ben ik zeker van. Enfin, ik heb hier nog wel mysterieuze facturen ontvangen waarvan ik me oprecht afvraag voor welke dienst deze was. Ook eentje van een ziekenhuis in Brussel waar ik nooit geweest ben, maar het bedrag was wel helemaal teruggevorderd. Super vreemd. Ik heb alles eens opgeteld nu en de teller staat op 778 euro. Dat is exclusief nog 2.5 maand opname in Grimbergen (ter idee, 4 dagen opname was rond de 60 euro, als ik goed reken zou het dan rond de 1000 à 2000 zijn ).. En we hebben nog geen flauw idee wat Gent zal kosten..

Dat zijn de kosten voor werkuren van het personeel (je wordt ook in isolatie in de gaten gehouden als het goed is, ja, ook je vastbinden aan het bed is werk voor hun...), gebruik van materiaal / kamer,... Niet dat ik er zoveel van ken, maar het lijkt mij een normale ligdagprijs (ookal ben je daar maar een paar uur, je betaalt meestal voor een hele dag).
Je ontvangt een leefloon, toch? Informeer eens bij een maatschappelijk werker (als je er nog geen hebt kan je normaal ook een afspraak maken met de maatschappelijk werker van de mutualiteit) of je huisarts of je geen recht hebt op verhoogde tegemoetkoming van de mutualiteit.
Wat de naam van de psychiater betreft: het kan inderdaad dat er een andere naam op de factuur staat dan degene die je gezien hebt. Bijvoorbeeld wanneer degene die je gezien hebt arts-assistent is en werkt onder supervisie van. Dan zetten ze er normaal gezien de naam van de supervisor op ipv van de assistent.

**Geplaatst**: 02-03-21 09:24

Geplaatst: 02-03-21 09:24

Kaatastrof schreef:
Mijn psychologe vertelde me vandaag wel nog dat ze wel een andere Kaat voor zich zag zitten vandaag. En dat geloof ik ook wel, die zware depressie is weg. Maar toen ik me luidop afvroeg tegenover haar of ik me nu zo moe voel door mijn klierkoorts of omdat ik stilletjes aan weer depressief aan het worden ben zei ze dat het evengoed allebei kon zijn. En ik ben bang dat ik haar daar misschien wel gelijk in moet geven.

Lichaam en geest zijn verknoopt, soms grillig.
Een precies antwoord op de vraag is niet makkelijk te geven en wellicht bestaat het niet eens.
In beide gevallen geldt: zorg goed voor jezelf!

Citaat:
Ik begin gevoelsmatig weer onverschillig te worden. Vandaag ben ik samen met mijn vader naar het bos gegaan. En ondanks het fijn was, écht fijn ontbrak mij het gevoel. Ik heb er van genoten maar het gevoel van genot, oprecht geluk was weer afwezig. Ik vrees dat dat het gevolg is van het feit dat ik ook mijn andere emoties hier weer zwaar aan het onderdrukken ben, waardoor ook de positievere het lastiger krijgen.

Ik ga mee met Pien.
Je hebt zoveel ingrijpende dingen meegemaakt, pal voorafgaand aan de opname, tijdens de opname en je vriend heeft het uitgemaakt (of nu ja, het is uit) - natuurlijk 'ligt er een waas over je'.
Goed om op te merken dat die waas er is, en probeer niet te diep weg te zakken, maar het feit dat de 'waas' is is, is alleen maar logisch.

Citaat:
Mijn vader zei plots in de auto daar straks 'Maar het gaat nu wel met je, toch?' en toen moest ik even slikken. Maar in plaats van eerlijk te zijn heb ik geantwoord met 'Bwaja'. Oké, geen geheel positief antwoord want in faken ben ik niet goed (en heb ik ook een hekel aan), maar het was ook niet geheel oprecht.

....

al kán ik oprecht zeggen dat de vraag wel superalgemeen was.
Als gezegd: je hebt giga veel voor de kiezen gehad, ik denk dat je daar 'goed mee omgaat' (=!gedrag), maar dat je je niet top voelt, snap ik ook.

Citaat:
Ik ben nu wel benieuwd naar de volgende sessies bij de psychologe. De laatste keren hebben we niet concreet aan iets kunnen werken omdat ik zo ongelofelijk in de put zat dat ik gewoon telkens moest komen ventileren en praten over hoe mijn gedrag telkens weer escaleerde. Ik heb wel ook toegegeven vandaag aan haar dat, principieel ik eigenlijk NU terug opgenomen zou moeten worden. Maar dat mijn vrees voor teleurstelling naar zowel mezelf als mijn naasten te groot is.. Verder heeft ze er eigenlijk niet zo veel over gezegd, maar ik zit momenteel dan ook gewoon in zo'n stomme situatie waarop geen enkel antwoord echt juist lijkt te zijn.

Limbo. Tussentijd. - Niet makkelijk....
De heftige depressie is weg, maar er zijn nog bakken ervaringen die zogezegd 'doorgewerkt' moeten worden. Het is niet niets wat jij allemaal maar op je bord hebt gesmeten gekregen...!