Geplaatst: 23-02-19 21:20 Hiraeth schreef:Om het even anders te zeggen: omdat je zelf in het proces zit fiets je veel sneller dan de rest van het peloton. Soms moet je dus even stoppen met trappen en de rest de kans geven om zich weer bij je te voegen. Dat kan soms voor frictie zorgen, dus ik snap in zekere zin de problematiek wel binnen jouw gezin.
Ja ik denk dat je zeker gelijk hebt ja. Het heeft dan weer als effect op mij broer dat hij denkt dat ze het niet accepteren terwijl ze gewoon schrikken, waardoor m'n broer nog eerder boos wordt. Neerwaartse spiraal enzo.
Heel erg fijn om te lezen. Jullie verdienen het!! Ik hoop zo dat het allemaal mooi en goed uitkomt. 
. Ik kruip terug onder mijn steen, en hoop oprecht dat jullie alles wat er te delen valt willen blijven delen; het doet deugd af en toe eens iets genuanceerd, open en oprecht te lezen! 
De autorit naar het UMCG is voor ons ongeveer een uurtje, dus ik had mooi de tijd om mijn moeder nog een beetje moed in te praten. Mijn huiswerk was namelijk dat ik met mijn moeder om de tafel ging zitten om te bespreken dat ik het niet fijn vind dat ze mij haar 'kind' blijft noemen en mij soms nog steeds voorstelt als een meisje. Deze maand ging íets harder voorbij dan ik had verwacht, dus voor ik het weet was het tijd voor de afspraak en realiseerde ik dat ik het dus helemaal niet besproken had. Kak. 
geven. En met name TS. Ik vind jullie zo mooi, zo open, zo kwetsbaar, en zo bewust ook van waar je mee bezig bent 
