Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-04-12 08:24

Geplaatst: 11-04-12 08:24

Fysiotherapie.
Nu ik stage loop, merk ik gewoon dat het goed bij me past. Heb al meerdere malen te horen gekregen dat ik patiënten goed aanvoel, dat ik meer vanuit hun punt werk en niet van "dit moet er gebeuren, zet je kiezen maar op elkaar".
Aan de ene kant vinden patiënten dat fijn, maar aan de andere kant zijn er ook die juist die extra schop onder hun kont nodig hebben en dat vind ik erg lastig.
Momenteel 3 dagen fulltime (26 uur in de week) stage en 1 volle dag school. Heb 's maandags vrij en dat heb ik echt nodig.

**Geplaatst**: 11-04-12 09:33

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 11-04-12 09:33

Ik ben beleidsmedewerker bij een instelling voor gehandicaptenzorg.
Voor degene die dacht dat een baan als beleidsmedewerker wel rustig (oid) zou zijn, die moet ik toch echt teleurstellen... wat ik doe is een behoorlijk heftige en intensieve baan. Maar wel heel leuk, en toch ook bevredigend.
Maar een groot deel van mijn werk bestaat bijvoorbeeld uit werkgroepen voorzitten, overleg, bijeenkomsten bezoeken, presentaties geven, etc. En helaas pindakaas: ik deel een kantoor met 2 collega's. Rust vinden is soms dus erg lastig, behalve op een dag zoals vandaag, vandaag zit ik alleen

Het fijne van deze baan is dat ik op mijn manier ook een steentje bijdraag aan een goede kwaliteit van leven voor mensen met een beperking. Maar dat ik niet zelf de zorg iedere dag uitvoer...

Wel is het zo dat ik in de weekenden meestal echt moet bijslapen. Het is misschien fysiek niet inspannend, maar mentaal wel. Er is altijd meer werk dan je zou willen, en gezien mijn perfectionistische aard, ga ik ook niet voor half werk....

**Geplaatst**: 11-04-12 09:46

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 11-04-12 09:46

wat doe je eigenlijk als beleidsmedewerker?(sorry,wellicht offtopic mag ook per pb)

**Geplaatst**: 11-04-12 11:22

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 11-04-12 11:22

Als ik iedereen z'n post zo lees over werk/opleiding dan ben ik bang dat er niet een baan is waarin 'wij' gemakkelijker kunnen werken. Ik denk dat veel HSP'ers vaak veel verantwoordelijkheidsgevoel hebben, dus ze zullen altijd de druk ervaren om hard te werken en het goed te doen. (ook vanuit mezelf geredeneerd). Natuurlijk moet je rekening houden met wat je aan kunt, maar ik ben wel degelijk van plan om werk te zoeken wat ik echt wil doen, waar ik blij van word.

**Geplaatst**: 11-04-12 11:27

Geplaatst: 11-04-12 11:27

Weet ik zo niet, ik ben heel blij met de richting die ik nu doe (alhoewel dat voor niemand heel 'makkelijk' is om werk in te vinden wss

)

**Geplaatst**: 11-04-12 11:43

Geplaatst: 11-04-12 11:43

Anoniem schreef:
wat doe je eigenlijk als beleidsmedewerker?(sorry,wellicht offtopic mag ook per pb)

http://www.carrieretijger.nl/beroep/eco ... medewerker

**Geplaatst**: 11-04-12 12:04

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 11-04-12 12:04

Nu ik dit zo lees ben ik heel blij dat er meerdere mensen zijn die hetzelfde ervaren als ik.

Graag wil ik dit dan ook even van mij afschrijven.
Ik ben heel gevoelig, en ook ontzettend onzeker. De mensen van buiten ervaren niet dat ik onzeker ben. Die zien mij als een zelfverzekerde meid, die het leven helemaal onder controle heeft, nou schijn bedriegt. Ik ben wat dat betreft wel moeilijk te pijlen qua hoe ik van binnen ben. Alleen lees: ik ben geen ingewikkeld persoon. Ik ben heel makkelijk in omgang, alleen ik maak mezelf af en toe helemaal gek met gedachtes en gevoelens.
Ik heb sinds 7 maanden een vriend, waar ik ECHT onwijs gelukkig mee ben.
Maar ik vind het zo erg dat ik heel vaak bij hem moet huilen, waarom? Dat vraagt hij soms ook. Hij denkt dan gelijk dat er iets tussen ons niet goed zit. Maar dat is het niet. Om de kleinste dingen moet ik huilen. Zet even de Notebook op en ik lig al te snikken

. Gelukkig vind mijn vriend het helemaal niet erg dat ik zo ben, dus ik ben wat dat betreft heel erg blij dat ik bij hem gewoon mezelf kan zijn en gewoon een potje kan janken als ik daar zin in heb. Maar soms is het zo vervelend. Heel vaak wil ik dat niet. Zijn er meer van jullie die eigenlijk wel iedere dag huilen? Ik denk altijd namelijk dat ik de enige ben.
Soms zou ik echt willen dat ik niet zo hoog gevoelig ben.
Als ik even in een moeilijke periode, oftewel een dal zit, kan ik om de kleinste dingen huilen. Of gewoon helemaal om niks.. Maar soms heb ik ook momenten dat ik alles aan kan, dat ze me niks kunnen maken. Pff het is soms zo lastig

**Geplaatst**: 11-04-12 12:20

Geplaatst: 11-04-12 12:20

gummie schreef:
Anoniem schreef:
wat doe je eigenlijk als beleidsmedewerker?(sorry,wellicht offtopic mag ook per pb)

http://www.carrieretijger.nl/beroep/eco ... medewerker

Die omschrijving klopt heel aardig. Al zou ik geen HBO opleiding aanraden, maar een academische opleiding zoals ik zelf heb gedaan (ik heb Bestuurskunde gedaan).
Dat heeft namelijk als groot voordeel dat je beter leert om abstract te denken, getraind wordt om verbindingen te leggen, juridisch vaak beter onderlegd bent etc.

**Geplaatst**: 11-04-12 13:01

Geplaatst: 11-04-12 13:01

Wat werk betreft denk ik dat je als HSP-er juist enorm waardevol -voor jezelf en voor anderen- kunt zijn in de zorgsector. Als ik iets heb gemerkt in die lange weg van hulpverlening is het wel dat de 'boekjesgeleerden' vaak op zoveel punten tekortschieten.
Ik vind empathie en een persoonlijke benadering zo ontzettend belangrijk, en juist als HSP-er kan je dat van nature vaak al. Sinds ik hulp heb gehad die gericht was op hooggevoeligheid, door behandelaars/begeleiders die zelf ook hooggevoelig waren kwam er bij mij pas schot in de zaak. Dat heeft me er van overtuigd dat ik zelf ook iets wil doen met mijn kwaliteiten en ervaringen. Ik hoop dat ik uiteindelijk kinderen/mensen die hooggevoelig zijn en/of een eetstoornis hebben kan begeleiden, al dan niet met hulp van dieren.
Daarnaast wil ik het werken met zogenaamde 'probleem'dieren uit gaan breiden, dat doe ik nu al op kleine schaal. Hoe onzeker ik ook kan zijn, gek genoeg ben ik altijd heel zeker van mezelf wanneer ik mensen met hun dier(en) help, het voelt heel natuurlijk en vanzelfsprekend allemaal. Het doet me ook echt goed (en geeft dus ook energie). Ik vind het heel belangrijk om werk te vinden waarin ik mezelf kan zijn (en dus niet 'harder' hoef te zijn dan ik ben, wat in veel sectoren zou moeten om overeind te blijven) en waarin hooggevoeligheid iets toevoegt en oplevert ipv energie kost. Daarnaast wil ik ook graag blijven schrijven, dat is en blijft mijn rustpunt en uitlaatklep.

LifeLove schreef:
Zijn er meer van jullie die eigenlijk wel iedere dag huilen? Ik denk altijd namelijk dat ik de enige ben.

Oh nee, je bent niet de enige.

Ik moest vanmorgen naar de dierenarts met mijn hond en een ratje, daar ben ik dan zenuwachtig voor en dan is er nog maar één ding nodig om in huilen uit te barsten. Ik haalde een vrachtwagen vol zielige kipjes in en daar ging ik dus.

Zo heb ik talloze voorbeelden.

Maar ook van blijdschap/ontroering hoor, ik schiet regelmatig vol als ik mijn dieren zie, of mijn vriend, gewoon omdat ik ze lief vind en blij ben dat ze in mijn leven zijn. Soms best irritant, maar het is wat het is.

Zie het inderdaad maar als iets positiefs dat je durft te huilen waar je vriend bij is, in een relatie moet je echt jezelf kunnen zijn.

**Geplaatst**: 11-04-12 13:35

Geplaatst: 11-04-12 13:35

Heb een tijdje niet gereageerd hier maar wil ook wel vertellen wat voor werk ik doe. Ik werk als begeleidster op een woonvoorziening voor mensen met een verstandelijke beperking. Daar heb ik 3 clienten waar ik het eerste aanspreekpunt van ben wat inhoud dat ik oa het ondersteuningsplan schrijf, contacten met familie heb en collega's aan moet sturen om de afspraken uit het ondersteuningsplan goed uit te voeren. Het is wel pittig werk, en ik merk nu (zit thuis met buikgriep) dat ik een drukke periode heb gehad. Dan zet mijn lichaam de rem erop en moet ik opladen. Maar doorgaans gaat het me goed af om de balans te bewaren door voldoende rustmomenten te pakken al moet ik wel zeggen dat het me meer moeite kost nu ik ook moeder ben en dus minder momenten echt voor mezelf alleen heb.

Wat ik het moeilijkste vind is heftige emoties van de ander wanneer ik het gevoel heb dat ik degene ben die het op moet lossen. Ik moet mezelf dan echt even resetten anders klap ik dicht. Dat is iets wat ik echt heb moeten leren en wat goed werkt bij mij is de emotie van de ander benoemen en dan zeggen wat het met mij doet (bijv hier schrik ik van) dat geeft vaak al voldoende ruimte om uit de situatie te komen. Of een time-out door even uit de situatie te gaan, bijvoorbeeld de client even naar zijn/haar kamer te laten gaan of een telefoongesprek met een boos familielid te beeindigen en af te spreken dat ik later terug bel. Meestal is er dan meer rust om het goed uit te praten. Naderhand moet ik het wel kunnen delen met iemand, en moet ik ook kunnen ontladen en opladen door een moment voor mezelf. Ben trouwens wel een enorme piekeraar hierin, ik blijf moeilijke situaties soms tot in het oneindige evalueren.

Lifelove: ik huil wel vaak en snel maar niet iedere dag. Ik heb geleerd dat het juist een kracht is als je kan huilen, heel veel mensen kunnen dat niet en kroppen hun emoties op. Het is een goed teken dat je je emoties durft te tonen bij je vriend dat geeft aan dat je je veilig voelt en je jezelf kan zijn.

**Geplaatst**: 11-04-12 14:17

Geplaatst: 11-04-12 14:17

Wendy schreef:
Die omschrijving klopt heel aardig. Al zou ik geen HBO opleiding aanraden, maar een academische opleiding zoals ik zelf heb gedaan (ik heb Bestuurskunde gedaan).
Dat heeft namelijk als groot voordeel dat je beter leert om abstract te denken, getraind wordt om verbindingen te leggen, juridisch vaak beter onderlegd bent etc.

Ze vroeg alleen wat het werk inhield, toch?

Er zal uiteraard een verschil zijn tussen de HBO-opleidingen en de universitaire varianten.

**Geplaatst**: 11-04-12 14:56

Geplaatst: 11-04-12 14:56

gummie schreef:
Wendy schreef:
Die omschrijving klopt heel aardig. Al zou ik geen HBO opleiding aanraden, maar een academische opleiding zoals ik zelf heb gedaan (ik heb Bestuurskunde gedaan).
Dat heeft namelijk als groot voordeel dat je beter leert om abstract te denken, getraind wordt om verbindingen te leggen, juridisch vaak beter onderlegd bent etc.

Ze vroeg alleen wat het werk inhield, toch? Er zal uiteraard een verschil zijn tussen de HBO-opleidingen en de universitaire varianten.

Ook het werk verschilt dan dus....

**Geplaatst**: 11-04-12 17:06

Geplaatst: 11-04-12 17:06

LifeLove schreef:
Nu ik dit zo lees ben ik heel blij dat er meerdere mensen zijn die hetzelfde ervaren als ik.

Graag wil ik dit dan ook even van mij afschrijven.
Ik ben heel gevoelig, en ook ontzettend onzeker. De mensen van buiten ervaren niet dat ik onzeker ben. Die zien mij als een zelfverzekerde meid, die het leven helemaal onder controle heeft, nou schijn bedriegt. Ik ben wat dat betreft wel moeilijk te pijlen qua hoe ik van binnen ben. Alleen lees: ik ben geen ingewikkeld persoon. Ik ben heel makkelijk in omgang, alleen ik maak mezelf af en toe helemaal gek met gedachtes en gevoelens.
Ik heb sinds 7 maanden een vriend, waar ik ECHT onwijs gelukkig mee ben.
Maar ik vind het zo erg dat ik heel vaak bij hem moet huilen, waarom? Dat vraagt hij soms ook. Hij denkt dan gelijk dat er iets tussen ons niet goed zit. Maar dat is het niet. Om de kleinste dingen moet ik huilen. Zet even de Notebook op en ik lig al te snikken . Gelukkig vind mijn vriend het helemaal niet erg dat ik zo ben, dus ik ben wat dat betreft heel erg blij dat ik bij hem gewoon mezelf kan zijn en gewoon een potje kan janken als ik daar zin in heb. Maar soms is het zo vervelend. Heel vaak wil ik dat niet. Zijn er meer van jullie die eigenlijk wel iedere dag huilen? Ik denk altijd namelijk dat ik de enige ben.
Soms zou ik echt willen dat ik niet zo hoog gevoelig ben.
Als ik even in een moeilijke periode, oftewel een dal zit, kan ik om de kleinste dingen huilen. Of gewoon helemaal om niks.. Maar soms heb ik ook momenten dat ik alles aan kan, dat ze me niks kunnen maken. Pff het is soms zo lastig

Precies of ik ben mezelf aan het lezen

. Ik dacht altijd dat ik gewoon enorm gevoelig was, maar blijkt als ik lees hoe jullie zijn, da's gewoon helemaal ik

. Zoals hierboven iemand beschrijft: huilen bij het zien van een camion kippen/varkens/... doe ik ook. Verschrikkelijk vind ik het. Gisteren avond zat er een wilde kat bij ons op het terras naar de keuken binnen te kijken. Ze zat halvelings in de regen, welja, ik was vertrokken, meteen liggen huilen. Heb brokjes en water gezet, en wat gezorgd dat ze kon schuilen

.
Op een of andere manier vind ik ook enkel rust bij dieren. Ik heb nooit innerlijke rust, zeker nooit bij mensen. Ik heb altijd het gevoel dat ik hoge verwachtingen moet inlossen, terwijl bij dieren kan ik gewoon mezelf zijn. Ze brengen me helemaal zen

. Is dat ook iets eigen aan HSP?

**Geplaatst**: 11-04-12 21:08

Geplaatst: 11-04-12 21:08

Mooie doelen heb je voor ogen, RedPassion

Ik huil wel sneller dan mensen die ik ken, ja. Dat is mijn uitlaatklep bij te veel spanning. Niet fijn, zeker niet op je werk

Maar het hoort er nu eenmaal bij..

**Geplaatst**: 11-04-12 21:27

Geplaatst: 11-04-12 21:27

hier nog een hsp-er. het is niet heel makkelijk, je word niet altijd door je omgeving begrepen. ook heb ik a.d.d.

**Geplaatst**: 14-04-12 07:43

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 07:43

Ik kom er steeds meer achter wat een topsport ik lever om "gewoon" te zijn, geen wonder dat ik in de avond slaap, slaap, en slaap.

**Geplaatst**: 14-04-12 09:54

Geplaatst: 14-04-12 09:54

amouroke schreef:
Op een of andere manier vind ik ook enkel rust bij dieren. Ik heb nooit innerlijke rust, zeker nooit bij mensen. Ik heb altijd het gevoel dat ik hoge verwachtingen moet inlossen, terwijl bij dieren kan ik gewoon mezelf zijn. Ze brengen me helemaal zen . Is dat ook iets eigen aan HSP?

Ik weet niet of het HSP-eigen is (ik vermoed van wel), maar ik ervaar precies hetzelfde.

Hoewel ik inmiddels fijne mensen om me heen heb bij wie ik ook mezelf kan zijn vind ik nergens zoveel rust en acceptatie als bij (mijn) dieren. Ik begrijp dieren ook vaak beter dan mensen. Het klinkt misschien raar, maar ik voel me eigenlijk helemaal niet thuis op deze wereld. Wanneer ik zie hoe dieren reageren op de wereld om hen heen heb ik het gevoel dat ik er precies zo naar kijk. Mijn hondje zit altijd alles te bestuderen, hij wil altijd (mee)kijken en begrijpt veel, maar je kunt de verwondering van zijn koppie aflezen. Zo voel ik me ook, als een toeschouwer van de 'mensenwereld'. Ik leef ook in die wereld, ik kijk toe en doe soms mee, maar hoor er niet echt.
Tegenwoordig vind ik dat niet altijd meer een probleem, ik probeer het dan maar goed te hebben in mijn wereldje. Maar ik kan nog steeds erg overstuur raken door het machteloze gevoel dat ik ervaar wanneer ik iets uit de 'mensenwereld' zie wat ik echt niet begrijp. Zoals bv. die vrachtwagens vol kippen, varkens etc. en oorlogsbeelden op het journaal. Ik kan er dan echt niet bij dat zoveel mensen daar geen gevoel bij hebben, of in ieder geval niet de drang om er iets aan te doen. Op dat soort momenten voel ik me ontzettend eenzaam en machteloos in mijn gevoel.

jolin schreef:
Ik kom er steeds meer achter wat een topsport ik lever om "gewoon" te zijn, geen wonder dat ik in de avond slaap, slaap, en slaap.

Zoals een (hooggevoelig) therapeute ooit tegen mij zei: "Het kost zoveel minder energie om jezelf te zijn."

Ze bedoelde dat doen alsof je iemand anders bent, of doen waarvan je vindt dat het normaal is veel meer energie kost dan om 'gewoon' jezelf te zijn, te doen wat je energie geeft en te doen wat bij je past. Ik had het destijds erg moeilijk, had het gevoel dat ik mezelf de rest van mijn leven 'sterker' zou moeten voordoen dan ik ben omdat mijn kwetsbaarheid me nergens zou brengen en alleen maar pijn op zou leveren. Het duurde lang voordat ik haar ging geloven, nog langer voordat ik er naar ging leven (ben met dat laatste nog steeds bezig), maar ik kan vanuit de grond van mijn hart zeggen dat ze gelijk had. Ik was altijd moe en uitgeput, nu ik dichter bij mezelf blijf houd ik energie over èn merk ik dat ik niets verlies maar juist win door mezelf te zijn.

**Geplaatst**: 14-04-12 10:04

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 10:04

Ik heb niet echt het gevoel dat ik moet doen alsof ik "gewoon" ben. Ze nemen me maar zoals ik ben, en wat is nou "gewoon"? Iedereen is anders, ik dus ook.

Met dieren omgaan is inderdaad heerlijk, die rust. Zo fijn dat ze niks zeggen, en tegelijk toch weer heel veel

**Geplaatst**: 14-04-12 11:13

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 11:13

Gisteren was ik een avondje uit, was heel leuk, tot ik merk dat ik zoals sommige schrijven 'in een andere wereld zit'. Iedereen was aan het vertellen, ik kijk rond, observeer (ik heb ook altijd alles gezien :))

, droom,.. tot iemand me plots een vraag stelt. Oeps! En dan kan ik me moeilijk meteen inleven en reageren, omdat ik nog zo ver weg zat. Laats belde iemand naar m'n vriend, hij was net te laat. Ik zei hem voor hij terug belde waarom die persoon belde (verre familie); hij belde en idd alles klopte. Precies alsof ik op voorhand een gevoel heb wat er gaat gebeuren.
Ook op m'n werk had ik van een (altijd super vrolijke) collega gedroomd dat ze plots begon te huilen en verdrietig was bij me. Niemand begreep waarom, ze leek zo verdrietig en vol weemoed in m'n droom. Op het werk vond ik het altijd al zo raar dat iemand altijd zo vrolijk kon zijn, nooit een off-momentje, ik begreep het niet. Volgende dag aan tafel vertel ik wat ik had gedroomd, het werd plots stil en mijn collega zei dat ze al een jaar aan de anti depressiva zat, dat ze heel diep had gezeten. Dat was even akward

.
Ik denk dat je als je enorm goed mensen kan inschatten en mensenkennis hebt zoals HSP-ers altijd alles gezien hebben en gevoelig zijn, anderen gewoon nog weinig voor je kunnen verstoppen. Zou dat kunnen?

**Geplaatst**: 14-04-12 11:32

Geplaatst: 14-04-12 11:32

DeMolenhoek schreef:
Volgens testen ben ik dit ook, alleen hebben ze het bij mij autime genoemd...

Als je de kenmerken naast elkaar legt dan komt het voor een HEEL groot deel ook op hetzelfde neer. Misschien niet het klassiek autisme, en zeker net als je naar de kenmerken gaat kijken zoals dit bij mannen het geval is. Autisme bij vrouwen is gewoon overduidelijk anders, het uit zich anders, daardoor gaat het bij diagnose bij vrouwen vaak mis. Doordat vrouwen over het algemeen best wel door hebben dat er een bepaald gewenst gedrag is en vrouwen graag willen deugen en erbij willen horen, maar zij dit gewenste gedrag zelf niet kunnen uitvoeren door autisme, gaan ze trucjes aanleren om toch van de buitenkant gezien gedragsmatig te deugen. Waardoor het autisme verbloemd word. Ondertussen kost dit aan de binnenkant echt belachelijk veel moeite.

Ik heb zelf Asperger en ben nu een boek aan het lezen. Het heet "niet ongevoelig - vrouwen met autisme". Daar schrijft ze ook een stuk over HSP en vergelijkt ze het met vrouwen met autisme. Wilde de titel even delen, wellicht vind iemand het ook interessant om te lezen.

**Geplaatst**: 14-04-12 12:04

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 12:04

Zeker interessant! Evenals de overeenkomsten met allerlei andere aandoeningen, stoornissen, etc. Ligt soms zo dicht bij elkaar, dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien.

Alleen noemen ze HSP een "kracht" of "gave", waar dezelfde kenmerken bij een psychotherapeut tot een persoonlijkheidsstoornis leidt.

Wat dat betreft kun je door zowel internet (testjes maken om vast te stellen of je HSP bent bijvoorbeeld) als door een hulpverlener (misdiagnoses bijvoorbeeld) erg in de war gebracht worden. Misschien is het daarom handig om de nadruk niet op de naam te leggen, maar op je sterke en minder sterke karaktereigenschappen, en wat je er aan kunt doen om deze maximaal te benutten of er zo min mogelijk last van te ondervinden.

**Geplaatst**: 14-04-12 12:24

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 12:24

Persoonlijk heb ik moeite met de dingen die jullie hier neerzetten. Natuurlijk zijn er wat soortgelijke kenmerken tussen HSP en een aantal andere "diagnoses" maar zeker de vergelijking met autisme vind ik een hele foute. Er zijn een aantal overeenkomsten te verzinnen, misschien, maar dat focust zich vooral op gevolg (graag alleen zijn bijvoorbeeld) maar de oorzaak is echt totaal anders.
Het gevoel van "er niet bij horen" bijvoorbeeld, dat is zo ontzettend algemeen, en volgens mij een gevolg van iedere eigenschap of zelfs stoornis die jou het gevoel geeft anders te zijn dan een ander.
Zelf heb ik absoluut géén autisme, in ieder geval. En ik wil niet dat iemand ook maar suggereert dat HSP eigenlijk een vorm van autisme zou kunnen zijn.
De belangrijkste kenmerken van autisme, zoals het gebrek aan inlevingsvermogen, het totaal andere gevoelsleven etc zijn op mij, maar ook op veel andere mensen met HSP juist totaal niet van toepassing...

**Geplaatst**: 14-04-12 12:26

Geplaatst: 14-04-12 12:26

gummie schreef:
Alleen noemen ze HSP een "kracht" of "gave", waar dezelfde kenmerken bij een psychotherapeut tot een persoonlijkheidsstoornis leidt.

Dat is gewoon echt hele grote onzin en een nare manier waarop je dat omschrijft.

**Geplaatst**: 14-04-12 12:31

Geplaatst: 14-04-12 12:31

Er wordt door mij in ieder geval niet gesuggereerd dat jij autisme hebt ipv HSP'er bent

Alleen om zoiets vast te stellen, moet je inderdaad wat verder kijken dan je neus, of de neus van je hulpverlener lang is

Zoals ik al aangaf: er kunnen al snel nogal wat verkeerde diagnoses gegeven worden! Als iemand je een autist noemt, terwijl je een HSP'er bent, klopt dat niet. Als iemand zegt dat HSP'er is, terwijl het misschien toch autist moet zijn, klopt dat niet.

De vraag is dan dus: is het niet beter te kijken naar kenmerken, verschijningsvormen, gedrag, gedachten, gevoel, etc. zonder er een sticker op te willen plakken? Want wat is uiteindelijk wat je wilt bereiken? Dat je je goede eigenschappen kunt uitbouwen of in ieder geval behouden, en dat je van minder prettige eigenschappen zo min mogelijk "last" hebt. Of dat nu voorkomt uit autisme, borderline, ADD of HSP, het zijn allen "blijvende" eigenschappen.

@ Wendy: lees het nog een keer. Ik ben HSP'er, en kwam bij een hulpverlener die mij borderline noemde. Ik weet inmiddels dat ik geen borderline heb, door een team van hulpverleners bestaande uit psychiaters, haptonomen, psychologen, psychotherapeuten, etc.. Ik weet inmiddels wel dat ik HSP ben. Maar toch zijn er hulpverleners die het verschil niet zien. Dat is hoe ik het bedoel. Niet ik, maar anderen, betitelen HSP soms verkeerd. Dat is wat ik zeg. Vandaar dat ik het nuttiger vind om de focus, ook in hulpverlening, niet te leggen op het etiketjesplakken, maar op hoe iemand zijn leven het beste kan indelen

**Geplaatst**: 14-04-12 13:29

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 14-04-12 13:29

Maar om te weten hoe je je leven het beste kunt indelen, is het van belang om de oorzaak te kennen van bepaalde verschijnselen, lijkt mij dan. Anders doe je alleen aan symptoombestrijding (alhoewel dat de hedendaagse geneeskunde natuurlijk niet vreemd is) maar daarmee los je uiteindelijk niets op.
Het punt is natuurlijk wel dat bij alles wat te maken heeft met psyche en gedrag, vaak geen fysieke oorzaak kan worden aangewezen, waardoor vaak dan ook veel wordt gekeken naar gevolgen (blader de DSM IV maar eens door, als je die letterlijk neemt, dus niet weet hoe er mee om te gaan, dan kun je ieder syndroom/stoornis wel koppelen aan ieder persoon). De truc is dan ook om door goed door te vragen, zo objectief mogelijk te kijken en met logisch redeneren de juiste oorzaak te ontdekken. En dat dat niet makkelijk is, dat bewijzen helaas vele mensen waarbij een verkeerd stickertje wordt geplakt.
Maar dat maakt het labellen op zich niet fout, je moet er alleen verdomd voorzichtig mee zijn.
Zoals ik eerder ook al schreef heeft voor mij persoonlijk het label ook voordelen, het helpt me bij de acceptatie van mezelf. En dat is nodig voordat je er ook maar aan kunt denken om een "gebrek" om te kunnen zetten naar iets positiefs/een gave/kracht.