Bokt.nl

russel schreef:

Als ik alle dingetjes zo links en rechts lees hoe je vriend zijn gedrag is.

Dan heb ik toch het idee dat hij altijd zo is geweest. Valt het misschien nu pas op omdat je niet goed uit de weg kunt?

Dat is heel vervelend, maar meestal kom je na een jaartje samenwonen erachter hoe iemand is, hoe iemand bereid is concessies te doen, te veranderen en dingen te doen die niet leuk zijn. Vaak is dat ook de reden dat relaties stuklopen.....een van de partners doet niet mee...

Een wijze les voor je...ik denk dat je hiermee in 1 klap een stuk levenservaring mee hebt op gebouwd.

Ga lekker genieten van je kindje dat in komst is. Alle zware klussen zul je nu even moeten uitgebesteden. Ik hoop dat je vriendinnen hebt, familieleden, broers, zussen, nichten en neven, ooms die een handje willen helpen...Misschien even de verzorging van je paard uitbesteden tot je weer uit de voeten kan.

Ik denk dat je nu even helemaal niet moet denken en wachten tot je kind er is, dan zie je wel weer verder.

Want problemen lossen meestal niet van zelf op, maar soms zie je dingen met afstand weer makkelijker.....en dan is het ook weer minder een probleem.

Nu even accent op je kind...want het is aangetoond dat spanningen invloed hebben op de ongeboren vrucht.

Lielle schreef:

ik kan me dus voorstellen - gezien het feit dat je jouw reactie niet als 'heel heftig' of 'vlammen' wilde betitelen - het er thuis toch iets anders aan toe is gegaan dan je zelf ervaren hebt.

overigens is dat idd wat ik bedoelde met formulering, zo komt het gewoon anders over.

vlaatjee schreef:

Heb het hele topic doorgelezen en echt TS, ik krijg de kriebels van je. Vind het heel rot voor je dat je in deze situatie zit, begrijp me niet verkeerd! Maar kom op, geef jezelf een schop onder je kont. Ja je bent zwanger, daar heb je uiteindelijk ook zelf voor gekozen, daar horen kwaaltjes bij. En ik snap dat dat heel vervelend is, maar jij gebruikt het echt als excuus! Jeetje, ik zie zoveel hoogzwangere mensen boodschappen doen etc. Je bent echt niet de enige! Je had alleen een lapswans van een vent. Maar als jij ook tegen hem zo reageert zoals je tegen ons reageert kan ik me er wat van voorstellen dat hij het zat was en echt geen zin had om dingen voor jou te doen. Zoals iemand al eerder heeft gezegd: It takes 2 to tango, ruzie maken doe je met ze 2en! En jij zegt dat je je perfect heb gedragen omdat je er zo op heb gelet? Nou daar geloof ik niks van.

Misschien voegt dit niet zoveel toe aan het topic, maar ik heb zo zitten ergeren dat ik het echt even kwijt moest.

Wens je verder wel veel succes met de zwangerschap en uitvechten van dingen met je ex. Want zoals ik het nu lees, gaat dat nog erg lastig worden!

(En ik snap trouwens best dat hij bij de bevalling wilt zijn, het is ook ZIJN kind, en daar kan je echt niet omheen!)

Steph86 schreef:

Je kindje zal heus wel in een goede omgeving opgroeien met alleen een moeder.
Maar niet zomaar denken dat een nieuwe vriend/man in jou leven zomaar even de vaderrol op zich kan nemen over je dochtertje.
Wie zegt dat je dochtertje straks als ze ouder wel door een deur met je nieuwe vriend/man kan en ze heefttoch echt een biologische vader die je hoe je het ook wend of keert nooit uit haar leven zal verdwijnen, hoe graag jij of zij straks het ook wilt.

Lielle schreef:

JessAndHope schreef:

Maarre... waarom groeit mijn kindje zo niet op in een ideala thuissituatie??? Omdat papa er niet is? Wat nou als er een andere man/gozer in mn leven komt, dan is er toch wel weer een vader figuur. Ik denk dat ik op deze manier een veel stabielere toekomst kan bieden, dan met mn ex...

hier zeg je dat letterlijk. Er wordt exact gelezen wat jij schrijft, dus het verwijt dat er niet gelezen wordt, is hier volkomen onterecht en IMO zijn excuses dus wel op zijn plaats.

vlaatjee schreef:

De boodschappen gebruikte ik alleen maar even als voorbeeld. Ik heb dus wel alles doorgelezen. Ik heb ook duidelijk gezegd dat ik het heel rot voor je vind dat je in deze situatie zit, maar daar lees jij blijkbaar overheen. En jij komt zelf over dat je verwacht niks te hoeven doen, dat hij je op een wolkje draagt. Dat is natuurlijk weer het andere uiterste (misschien bedoelde je het niet zo, maar je komt zo over!) En ik snap ook dat je wat meer begrip wilde, en ik geef je ook echt niet helemaal ongelijk. Maar ik kan er niet zo goed tegen dat mensen zwanger zijn als excuus gebruiken. Sorry, dat is mijn mening en die mag ik best zeggen.

En ik zeg ook helemaal niet dat ie bij je bevalling MOET zijn, maar denk er wel even over na dat het ook zijn kind is. En dat je toch dingen met m moet delen, hoe graag je dat ook NIET wilt.

Twiggy2008 schreef:

TS, laat ze lekker kletsen hier ..... Laat dit topic doodbloeden en richt je op je echte leven en je kleintje. Wat kan jou het schelen wat mensen hier denken? Mensen die jou niet kennen, geen idee hebben hoe je je voelt, als de man die je zwanger maakt, je laat zitten, laat staan als je je 9 maanden kots- en kotsmisselijk voelt. Ik denk dat ik in jouw geval ook die vent niet meer bij de bevalling zou willen hebben. Ik zou dan nog liever kiezen voor een goede vriendin, eerlijk gezegd. Dus daarin snap ik je volkomen, gezien zijn gedrag.

Vraag je verloskundige eens om dat lichte medicijn tegen je misselijkheid (kan echt geen kwaad, ik heb het destijds ook geprobeerd). Misschien helpt het bij jou wel, net als die andere tips die ik hier las (gember etc.). Bij mij hielp het allemaal helaas niet, maar misschien bij jou wel. Overigens deed ik tijdens mijn zwangerschap ook gewoon alles nog, hoor, alleen sliep ik wat langer en moest ik tussendoor rust nemen. Maar ik had net een nieuw huis, heb lopen klussen, sjouwen, schilderen, ik deed gewoon mijn huishouden, maar had wel iemand die superlief voor me was. En daar was ik ontzettend blij mee, want de zwangerschap was gewoon pittig. De ene zwangerschap is de andere niet en hoewel ik ervoor gekozen had, had ik natuurlijk geen idee waar ik aan begon destijds.

Maar goed...... Er zijn altijd twee kanten, en soms ligt de balans gewoon wel scheef. TS is hoogzwanger en ik denk dat ze van dat gekat hier ook niet veel beter zal worden. Dus TS, richt je op jezelf en je dochter en laat mensen lekker kletsen. Jij hebt een hoop te regelen, probeer redelijk te blijven, dat is alles wat je kunt doen. Ik hoop dat je in het dagelijks leven vrienden, vriendinnen en familie hebt, die je bijstaan. Je zult ze nog hard nodig hebben. Sterkte!!!

PS: De biologische vader blijft natuurlijk altijd de vader, maar ik ken wel mensen bij wie die biologische vader geen rol in hun leven heeft gespeeld en dan kan een nieuwe man in het leven van de moeder wel een vaderfiguur worden. Maar het hoeft niet, want dat ligt aan diverse factoren. Mijn kind was 3 toen wij uit elkaar gingen, maar ze weet heel, heel goed wie haar papa en haar mama zijn. Daar kan niemand tegenop en dat gaat ook niet gebeuren. En het is absoluut waar wat Steph zegt. Hoe klein ze ook zijn, een scheiding heeft een enorme impact. Ik weet daar alles van met mijn kleine meisje. Maar van baby af aan, is ook wel weer ietsje anders, omdat ze nooit een papa-mama-samen situatie hebben meegemaakt. Maar ze gaan absoluut op latere leeftijd vragen stellen. Die situatie ken ik ook van nabij en dat is ook een hele moeilijke situatie. Dus TS, het gaat hoe-dan-ook niet makkelijk worden. Nogmaals, sterkte!!!