Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-03-10 00:28

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 00:28

Ik ben ook bewust kinderloos, maar dan op de manier dat ik me heel bewust ben van m'n kinderloosheid. Ik wil ze dus liever wel, maar er is niemand op mijn pad gekomen die mij én een kind wil.

Graag lees ik een beetje mee, want ik zie alleen maar mijn 'gemis' en nergens voordelen van een kinderloos leven. Lepel ze nog maar eens op. En niet alleen de voordelen van als je nog lekker tussen 30 en 40 bent (die ken ik wel), maar ook de voordelen als je nog ouder bent.

**Geplaatst**: 08-03-10 00:35

Geplaatst: 08-03-10 00:35

Kukkie schreef:
Ik ben ook bewust kinderloos, maar dan op de manier dat ik me heel bewust ben van m'n kinderloosheid. Ik wil ze dus liever wel, maar er is niemand op mijn pad gekomen die mij én een kind wil.

Sinds wanneer heb je daar iemand anders voor nodig?

**Geplaatst**: 08-03-10 01:21

Geplaatst: 08-03-10 01:21

*meld zich ook

Heb niet alle pagina's bijgelezen, wel globaal

Ben 27 en heb ook al zo lang ik me kan heugen geen kinderwens. Ben single, dus nu ook niet de troubles van wat een partner zou willen, maar moet zeggen dat als ik een interessante man tegenkom, hij alleen maar interessanter wordt als hij te kennen geeft geen kinderen te willen.

Ja heb vroeger wel een pop gehad (al ken ik die pop eigenlijk alleen nog van foto's dat ik een jaar of 2 was

)
Heb ook nog wel eens vadertje en moedertje gespeeld met een vriendinnetje, nou ja dat was meer Medisch Centrum Westje _O-

Zij was zuster Ingrid en ik dokter Jan

Maar kan me niet heugen dat ze ooit kinderen hebben gehad, ook niet in ons spel

Ik verzamelde liever slakken, wandelende takken, kikkers en padden. Ze moesten ook allemaal in grote plastic bakken en ik verzorgde ze liefdevol (jeugdtrauma's, moeder had slakken buiten gezet en slakken verdronken na een felle regenbui, idem voor de wandelende takken.)
Trauma van moeder, dat ik een nest kruisspinnetjes in een potje mee naar boven had genomen, keurig gaatjes in het dekseltje...want anders stikken ze

Nestje kwam uit...kleine kruisspinnetjes kunnen door de gaatjes in het deksel...en ja er zitten er véél in zo'n nestje

Oh en mijn barbiepaard ging trouwens wel keurig onder zelfgemaakte dekens en in de stalbandages in de zelfgemaakte stal onder mijn stoel in de slaapkamer

Ben sinds 4 jaar wel tante, moet eerlijk zeggen dat ik het een klein drama vond dat m'n zus zwanger was. Bedoel, ze was 34...had verwacht dat ze ook kinder~~loos~~vrij zou blijven.
Maar nu is m'n neefje wel tof

Kan ook prima met kinderen werken (oké, zijn dan wel de problem childs), maar het gaat me ontzettend goed af. Vind ze ook zelden zielig of zo, zal ook wel schelen.

En wat me ook regelmatig overkomt, naarmate ik moeders beter ken en ze inmiddels doorhebben dat ik echt echt echt geen kinderen wil, ze ineens ook heel eerlijk tegen mij zijn. En er zijn er al zat die gezegd hebben, dat ze als ze het over konden doen....geen kinderen zouden nemen of er zelfs spijt van hebben.

En ik kwam ook nog ergens het stukje anticonceptie tegen, slik al jaren de pil en ben er wel een beetje klaar mee.
Aan de ene kant zou ik me wel willen laten steriliseren, maar afgezien van het feit dat artsen dat met mijn leeftijd toch niet willen... is er toch een stukje twijfel. 'Stel nou dat...???'
Maar dan denk ik ook weer bij mezelf, is het echte oprechte twijfel vanuit mezelf... of is het de doctrine van 'de maatschappij' en anderen, die zeggen dat 'het nog wel komt' en 'wacht maar tot je 30 bent geweest'.
Ik ben er zelf van overtuigd dat het ook na mijn 30e niet gaat komen, maar ja...'men' zegt dat het wel kan? Argh.

Bij mij gaat de vlieger 'dieren' trouwens ook niet op

Ik heb geen huisdieren, wil geen huisdieren. Puppies zijn op een afstand nog wel schattig, maar ze stinken altijd zo. Kittens zijn wel leuk, maar ja... dieren hebben haar. Een Sphinx lijkt me dan nog wel tof, alleen die schijnen af te geven...ook ranzig.
Veulentjes zijn wel leuk

Maar een eigen paard? Ik denk het niet... heb zelf wel paarden en pony's gehad hoor, rij nu voor anderen. Maar damn, die verantwoordelijkheid en toch een stuk gebonden zijn... weet niet of ik dat nog wel wil. En het geld dat je er heen draagt en alle tijd die erin gaat zitten.
Idem met een hond of kat, ga je op vakantie...moet er weer iemand voor het diertje zorgen of moet het naar een pension...
Vissen zijn aan mij ook niet besteed, die verschoon ik te weinig en ze gaan altijd dood. Oh en als ik op vakantie ga, krijgen ze de dag van vertrek heel veel eten en daarna moeten ze op een houtje bijten, overleven ze meestal ook niet.

Samenvatting, eigenlijk is het al knap dat ik voor mezelf kan zorgen

**Geplaatst**: 08-03-10 07:43

Geplaatst: 08-03-10 07:43

Kukkie schreef:
En niet alleen de voordelen van als je nog lekker tussen 30 en 40 bent (die ken ik wel), maar ook de voordelen als je nog ouder bent.

voordeel,je zit niet voor jan met de korte achternaam te wachten in de bejaarden soos op de kinderen die toch niet komen....

p.s. wel eens aan bom moeder gedacht?

**Geplaatst**: 08-03-10 07:44

Geplaatst: 08-03-10 07:44

Kukkie schreef:
Graag lees ik een beetje mee, want ik zie alleen maar mijn 'gemis' en nergens voordelen van een kinderloos leven. Lepel ze nog maar eens op. En niet alleen de voordelen van als je nog lekker tussen 30 en 40 bent (die ken ik wel), maar ook de voordelen als je nog ouder bent.

Waarom denk je dat het anders is als je ouder dan 40 bent?

**Geplaatst**: 08-03-10 08:07

Geplaatst: 08-03-10 08:07

kanelly....als je puppies vindt stinken zou ik helemaal niet aan een baby beginnen.....

edit;bij de onderste alinea bevestig je trouwens wel mijn gedachten over mensen zonder kinderen en dieren....

**Geplaatst**: 08-03-10 08:15

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 08:15

Hier nog iemand die geen kinderwens heeft. Ik vind kinderen leuk, vanaf een jaar of 4. Baby's heb ik echt helemaal niks mee.
Mijn collega was vorig jaar zwanger. Heerlijk voor haar. Ze was dolgelukkig. In juli is ze bevallen van een zoon. Het ging allemaal heel goed.
Maar nee, niks voor mij. Ik moest lachen om haar verhalen en heb echt meegezwangerd af en toe

Maar zij liever dan ik.

Mijn broertje daarentegen wil wel kinderen. Zijn vriendin ook, het liefst al vrij snel.
Of ik dan op wilde passen. Ja hoor. Ik vind kinderen leuk, van iemand anders. Een daagje. Maar niet te lang.

**Geplaatst**: 08-03-10 09:23

Geplaatst: 08-03-10 09:23

geerke schreef:
kanelly....als je puppies vindt stinken zou ik helemaal niet aan een baby beginnen.....

edit;bij de onderste alinea bevestig je trouwens wel mijn gedachten over mensen zonder kinderen en dieren....

Ik weet hoe baby's ruiken hoor

Baby's verschonen begin ik ook niet aan, grote mensen daarentegen gaat me prima af.

Hmm, nu ben ik wel benieuwd naar die gedachten eigenlijk...
Ik vind dieren leuk hoor en zou best een hond willen, als ik vrijaf zou wonen en de tijd zou hebben.
Ik wil alleen nu die verantwoordelijkheid niet, want ik zou er niet optimaal kunnen zijn voor het dier en dat vind ik niet fair.

**Geplaatst**: 08-03-10 10:52

Geplaatst: 08-03-10 10:52

Kukkie schreef:
Ik ben ook bewust kinderloos, maar dan op de manier dat ik me heel bewust ben van m'n kinderloosheid. Ik wil ze dus liever wel, maar er is niemand op mijn pad gekomen die mij én een kind wil.

Graag lees ik een beetje mee, want ik zie alleen maar mijn 'gemis' en nergens voordelen van een kinderloos leven. Lepel ze nog maar eens op. En niet alleen de voordelen van als je nog lekker tussen 30 en 40 bent (die ken ik wel), maar ook de voordelen als je nog ouder bent.

Vrouwen die echt zo'n grote kinderwens hebben, hebben geen partner nodig.
Vriendin van mij gaat over een paar jaar zeker weten kiezen voor een spermadonor, omdat ze nu 33 is en geen partner heeft maar wel enorme moedergevoelens.
Als ik haar met haar neefje en nichtje zie is het hartverscheurend te merken dat zij zo graag kinderen wilt maar (nog) geen levenspartner heeft om deze droom samen waar te maken.
Wij als haar vriendinnen staan volledig achter haar keuze en zullen haar in alles steunen, want om dit echt alleen te doen is emotioneel veel te zwaar.

Ik denk dat de keuze 'kinderen of geen kinderen' best makkelijk is:
Mensen die wel kinderen willen krijgen (of dat lukt laat ik terzijde) hebben wel die moeder/vadergevoelens.
Mensen die geen kinderen willen krijgen hebben die gevoelens gewoonweg niet.

Ik zou ook niet weten hoe moedergevoelens voelen. Wat voel je dan diep van binnen?
Dat je zonder kinderen niet compleet bent of doodongelukkig?

Ik ben wel erg vertederd als ik de kindjes/baby's van vriendinnen mag vasthouden, maar ik heb dan echt niet het gevoel dat ik zelf zo'n kleintje wil.

**Geplaatst**: 08-03-10 10:59

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 10:59

Ik heb het gevoel niet en ook nooit gehad. Vind mijn neefje en nichtje hardstikke leuk en zij mij ook. Vind de kinderen van mijn vriendinnen ook superleuk maar ik hoef ze niet.....heeft ook voordelen hoor, als mijn vriendinnen willen klagen kunnen ze altijd bij mij terecht! Ik zal nooit komen met dat ze dankbaar moeten zijn etc. etc. wat je bij anderen nog wel eens tegenkomt. Mijn zus heeft 5 miskramen gehad en nu twee gezonde kinderen, mijn angst was altijd dat het bij haar niet zou lukken terwijl ze het heel graag wilde en dat ik door een ongelukje zwanger zou blijken te zijn. Maar gelukkig is dat nooit gebeurd!

Iedereen vindt het van mij raar dat ik geen kinderen heb, want ik zou het "supergoed" doen als moeder. Misschien wel maar ik hoef niet en mijn man gelukkig ook niet. Hebben we op onze eerste date gelijk even afgestemd, was wel raar maar lekker duidelijk! Hij kan overigens niets met kinderen...

Ik geef ook nog eens kinderlessen en vind het nog leuk ook maar ik hoef ze echt niet. Ben nu 37 en ondanks dat mensen nog steeds blijven roepen het kan nog, het kan nog, begin ik er mooi niet aan!

**Geplaatst**: 08-03-10 11:09

Geplaatst: 08-03-10 11:09

laetitia schreef:
Ik denk dat de keuze 'kinderen of geen kinderen' best makkelijk is:
Mensen die wel kinderen willen krijgen (of dat lukt laat ik terzijde) hebben wel die moeder/vadergevoelens.
Mensen die geen kinderen willen krijgen hebben die gevoelens gewoonweg niet.

Zo simpel zie ik het ook.

Gevoelens kunnen overigens wel veranderen, maar dat is dan een zaak van de 'eigenaar' van die gevoelens. En niet van de omgeving die héél zeker weet 'dat dat allemaal nog wel verandert'. Time will tell - het gebeurt of het gebeurt niet.

Ik kan me ook goed voorstellen dat je door een gebeurtenis in je omgeving anders tegen het zelf krijgen van kinderen gaat aankijken, zoals in het geval van Alet. En ik kan me ook goed voorstellen dat het ellendig kan zijn als je wel kinderen wil, maar het niet kan of lukt (om wat voor reden dan ook).

**Geplaatst**: 08-03-10 11:31

Geplaatst: 08-03-10 11:31

Ik heb heel lang kinderwens gehad, maar het lukte niet. Elke keer de teleurstelling wilde ik niet, dus hebben we besloten dan maar geen kinderen, maar niet de medische mallemolen in. Ik had me helemaal op ingesteld, extra veulen er bij aangeschaft en noem het maar. Ik was helemaal gewend aan het idee , geen kinderen, maar toen bleek ik zwanger.
Ik heb gevloekt, gehuild, alles was in de war. Ik heb tegen mijn ma gezegd, "het veulen blijft"

We hebben het gehouden en naarmate de zwangerschap, groeide bij mij het moedergevoel wel, hormonen spelen daarin natuurlijk mee. Prachtige zwangerschap gehad en een kloooooootenbevalling, heb er behoorlijk mee geworsteld, ook met het moeder zijn an sich. Mijn man is kapitein op zee en was ook niet veel thuis. Ik had een post natale depressie. Ik kon het niet allemaal bolwerken, je hebt een vreselijk gevoel van falen ook tov je kind. Nee, de roze wolk was er bij niet, achteraf vind ik dat wel eens jammer.
Ik ben een enorme dierenfreak en dat is nog steeds zo, voedt mijn zoontje ook met respect voor dieren op.
Maar het moederschap vind ik als moeder zijnde echt niet altijd rozegeur en maneschijn. Tijd krijg je wel weer, Viggo gaat naar de basisschool binnenkort, dus het veulen van destijds, kan mama straks mooi gaan rijden!

**Geplaatst**: 08-03-10 11:34

Geplaatst: 08-03-10 11:34

Karin schreef:
laetitia schreef:
Ik denk dat de keuze 'kinderen of geen kinderen' best makkelijk is:
Mensen die wel kinderen willen krijgen (of dat lukt laat ik terzijde) hebben wel die moeder/vadergevoelens.
Mensen die geen kinderen willen krijgen hebben die gevoelens gewoonweg niet.

Zo simpel zie ik het ook.

Gevoelens kunnen overigens wel veranderen, maar dat is dan een zaak van de 'eigenaar' van die gevoelens. En niet van de omgeving die héél zeker weet 'dat dat allemaal nog wel verandert'. Time will tell - het gebeurt of het gebeurt niet.

Ik kan me ook goed voorstellen dat je door een gebeurtenis in je omgeving anders tegen het zelf krijgen van kinderen gaat aankijken, zoals in het geval van Alet. En ik kan me ook goed voorstellen dat het ellendig kan zijn als je wel kinderen wil, maar het niet kan of lukt (om wat voor reden dan ook).

Zo simpel zie ik het ook wel. Je hebt die gevoelens wel of je hebt ze niet. Ik heb ze ook niet en ik verwacht ook niet ze nog te krijgen (en mijn klokje is al een heel eind uitgetikt). Krijg ik ze nog, dan kunnen we dan nog zien.

**Geplaatst**: 08-03-10 11:36

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 11:36

Ik denk als het gevoel er niet is, dan komt het ook niet. Komt het gevoel in de zwangerschap wel, dan is er denk ik altijd wel een stiekeme wens aan ten grondslag geweest.

**Geplaatst**: 08-03-10 11:38

Geplaatst: 08-03-10 11:38

Mindim schreef:
Ik denk als het gevoel er niet is, dan komt het ook niet. Komt het gevoel in de zwangerschap wel, dan is er denk ik altijd wel een stiekeme wens aan ten grondslag geweest.

Dat denk ik ook. Ik vind het ook niet raar dat dat voor sommige mensen zo werkt.

Ik stoor me meer aan de andere kant, dat het je soms bijna wordt opgedrongen dat je kinderen leuk moet gaan vinden, en anders komt het "vanzelf" wel als je zwanger bent. Vind je het erg dat ik het daar maar niet op aan laat komen

In dat opzicht erger ik me dus ook best aan het gedrag van ouders in openbare gelegenheden, die zich er totaal niet in kunnen verplaatsen dat ik niet vertederd wordt door een waggelende, kwijlende peuter, maar gewoon rustig mijn krant wil kunnen lezen. Gelukkig zijn niet alle ouders zo, maar toch wel verdacht vaak.

Laatst bijgewerkt door Equimotion op 08-03-10 11:40, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-03-10 11:39

Geplaatst: 08-03-10 11:39

Ik vind het voorbeeld van Alet toch wel eentje van gevoelens die er niet waren maar toch kwamen, nog voordat er een zwangerschap was. Al was het geen volmondig 'ja', maar 'laten we het maar proberen'.

En natuurlijk kunnen die gevoelens al ergens hebben liggen sluimeren, maar dan was je je er blijkbaar niet bewust van. Hoe kun je dan weten dat ze er toch zijn?

**Geplaatst**: 08-03-10 11:43

Geplaatst: 08-03-10 11:43

Ik denk dat de gevoelens door de stroom hormonen wel op gang kunnen komen, ook al had je ze eerst niet. Ik denk wel dat dit een beetje een soort van natuurlijke bescherming is van het kind dat het zo wel goed komt.
Maar ik ga het daar niet voor uit proberen of dat ook klopt.

**Geplaatst**: 08-03-10 11:45

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 11:45

Ik hoef het ook niet uit te proberen. Zolang ik de keus heb... nee, liever niet.

En ik vind het alleen maar mooi dat de natuur het dan blijkbaar in veel gevallen zo regelt dat er tijdens een zwangerschap toch moedergevoelens ontstaan. Toch sneu voor het kind als je pas er halverwege een zwangerschap achter komt dat je in verwachting bent maar je kind blijft ongewenst. :(:)

**Geplaatst**: 08-03-10 11:46

Geplaatst: 08-03-10 11:46

Iedereen krijgt te maken met het 'perfecte plaatje" van pa, ma zoon dochter.
Hier is het pa, ma en zoon en daar blijft het bij.
Als je bijv 2 zonen hebt, vraagt men of je zo lang doorgaat tot je een meisje hebt of bij de laatst geboren zoon is het jammer dat het geen dochter is, nou ja als het maar gezond is, zegt men dan. Met men bedoel ik trouwens buitenstaanders.
En als je veel kinderen hebt doe je dit natuurlijk voor de kinderbijslag.
Tis nooit goed.

**Geplaatst**: 08-03-10 11:46

Geplaatst: 08-03-10 11:46

Karin schreef:
En natuurlijk kunnen die gevoelens al ergens hebben liggen sluimeren, maar dan was je je er blijkbaar niet bewust van. Hoe kun je dan weten dat ze er toch zijn?

Ik weet van een voormalig collega (die vroeger ook hartgrondig verkondigde geen kinderen te willen) dat ze haar mening bijstelde toen ze een keer meende zwanger te zijn en de test negatief uitpakte, en ze merkte dat ze daar eigenlijk heel teleurgesteld over was. Inmiddels heeft ze er al twee

Ik heb zelf redelijk recent op grond van dezelfde ervaring geconstateerd dat het er bij mij echt niet in zit

**Geplaatst**: 08-03-10 11:47

Geplaatst: 08-03-10 11:47

Het is idd heel moeilijk om het 'voor een ander' goed te doen.

Zolang je het voor jezelf maar goed doet, denk ik dan.

**Geplaatst**: 08-03-10 11:49

Geplaatst: 08-03-10 11:49

Equimotion schreef:
Ik weet van een voormalig collega (die vroeger ook hartgrondig verkondigde geen kinderen te willen) dat ze haar mening bijstelde toen ze een keer meende zwanger te zijn en de test negatief uitpakte, en ze merkte dat ze daar eigenlijk heel teleurgesteld over was. Inmiddels heeft ze er al twee Ik heb zelf redelijk recent op grond van dezelfde ervaring geconstateerd dat het er bij mij echt niet in zit

Ik heb ook eens dezelfde ervaring gehad en ook ik merkte geen teleurstelling, integendeel.

Maar je ziet het: zoveel mensen, zoveel wensen. Gelukkig is niet iedereen hetzelfde.

**Geplaatst**: 08-03-10 11:51

Geplaatst: 08-03-10 11:51

Mensen zonder kinderen, hebben vaak een alternatief! Of een hond, een kat of een paard. Hun band met zo'n dier is vaak hechter dan iemand met kinderen. Dit bedoel ik niet negatief.
Ze hebben meer tijd om hier dan ook aandacht aan te geven. Bij ons op stal zijn veel vrouwen zonder kinderen. Zonder uitzondering is hun paard eigenlijk hun kind. Hun liefde voor hun viervoeter, doet iemand met kinderen, soms wel eens de wenkbrauwen fronsen. Met andere woorden. vrouwen zonder kinderen hebben vaak wel de neiging om te verzorgen en lief te hebben, alleen dan niet van kinderen maar van een dier. :+:

**Geplaatst**: 08-03-10 11:56

Geplaatst: 08-03-10 11:56

Dat vind ik ook wel wat kort door de bocht, Johanna. Dat zal voor sommige vrouwen gelden, en misschien dat dat bij jou op stal 'zonder uitzondering' is, maar in mijn omgeving is dat toch anders.

Vanuit mezelf gezien: ik heb mijn dieren nooit gelijk gesteld aan kinderen, of als vervanging/alternatief gezien. Mijn paard is vooral mijn 'sportmaatje' (zoals een ander een fiets- of hardloopmaatje heeft in menselijke vorm) - met het verschil dat mijn paard niet voor zichzelf kan zorgen, dus dat zal ik moeten (laten) doen. Maar hij is niet mijn kind en zal dat ook nooit zijn, ook een eventueel volgend paard niet.

Mijn kat daarentegen werd door zijn vorige eigenares als kind gezien (lang verhaal, niet interessant). Het was voor hem even wennen dat hij bij mij 'slechts' huisdier is, maar het gaat hem goed af.

**Geplaatst**: 08-03-10 11:59

Geplaatst: 08-03-10 11:59

Ik was ook al heel blij dat mijn broer ook geen kinderen wilde, ik zag dat helemaal niet zitten om peettante te worden .
Ik denk dat het in onze familie genetisch bepaald is dat we kinderen niet leuk vinden

Mijn ouders vinden het overigens ook helemaal niet erg dat ze nooit opa en oma zullen worden.

Een broer van mijn man heeft wel 2 kinderen en die jongen wordt nu 9 en nu zijn ze voort wel op een niveau dat je er gewoon mee kan praten en niet alles uit hoe te leggen omdat ze constant vragen : waarom, waarom, waarom.......dat vind ik zo iritant van die kinderen die constant vragen : waarom, dan zeg ik dus gewoon heel bot DAAROM, einde discussie.
Of laatst ook zoiets, Was 1 van mijn hondjes loops en die wilde bij hun op schoot.
Ik zei dat dat niet kon omdat ie loops was, vraagt ie: wat is loops ?
Tja, ga dat lekker aan je ouders vragen, ik voel me niet geroepen om zoiets op een kindvriendelijke manier uit te leggen.