Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-09-15 14:32

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-09-15 14:32

Goed gezegd!
Makkelijke is natuurlijk om het van de negatieve kant te zien en moeilijker om het positief te zien

**Geplaatst**: 22-09-15 16:56

Geplaatst: 22-09-15 16:56

Citaat:
En als de paniek toch eens een keer uitbreekt, laat het er dan gewoon zijn. Fijn is het niet, maar het is "alleen maar" paniek.

Mijn tip zou zijn: als je nog eens in paniek terecht komt, geef je lichaam dan gewoon haar zin.
Paniek, heftige angst is dat jouw lichaam vindt, dat je in gevaar zou zijn om een haar moverende reden. (Je ratio kan volstrekt oprecht en terecht vinden dat er niets aan de hand is!)
Ga hollen, kickboksen, op kussens rammen of hoe het maar uitkomt. Dat lucht op en de heftige angst zakt er doorgaans snel mee.

(Dat rotgevoel is geen weeffoutje of zo - als er alarm is, eist je lichaam dat je iets doet. Als je in de oertijd buikademhaling ging doen, - wat midden in de bus een prima oplossing is! - terwijl de angst met een beer te maken had, dan vertelde je dat niet na.)

**Geplaatst**: 23-09-15 02:31

Geplaatst: 23-09-15 02:31

Hallo allemaal

Ik zit al een hele tijd te twijfelen om me hier te melden, het staat dan toch tenslotte voor eeuwig op het internet. Maar goed.

Ik ben zelf afgestudeerd als psycholoog, maar volg nu nog een extra masteropleiding die heel klinisch en praktisch georiënteerd is. Ik moet 1 dag per week naar school. Verder is het de bedoeling om 520 stage-uren te lopen in een psychiatrische instelling. Daar kijk ik erg naar uit, maar ik ben ook heel bang. Maar het fijne is, dat ik die stage kan gaan lopen wanneer ik daar klaar voor ben. Hopelijk over een aantal weken.

Momenteel is het namelijk al een helse opdracht om die ene dag in de week naar school te gaan. Het ging lange tijd super met me, maar ik heb anderhalve week geleden weer een aantal hele heftige paniekaanvallen gehad, waar ik erg van ben geschrokken, en nu sta ik weer bij "af".
Ik heb al alle mogelijke therapieën gehad, alleen EMDR nog niet. Daar heb ik gisteren mijn eerste sessie van gehad, komende dinsdag weer, ik hoop zo dat het gaat werken! Verder neem ik ook een ssri, al jaren.

Vrijdag moet ik weer naar school voor het eerst sinds mijn heftige paniekaanval die 1.5 uur (!) duurde vorige keer. Maak me er nu al erg druk om. Maar ik heb een plan, ik zit tenslotte bij allemaal klinisch psychologen-in-opleiding, dus ik ga in het begin van de onderwijsgroep gewoon een moment nemen en vertellen waar ik last van heb. Zodat ik, als de paniek komt, gewoon even kan zeggen "jongens, heb het even lastig, ik ga even opstaan en rondwandelen". Want zoals Janneke zegt, ik voel me echt veel beter als ik "actie" kan ondernemen, kan bewegen/wandelen, bij paniek.

**Geplaatst**: 24-09-15 10:31

Geplaatst: 24-09-15 10:31

welkom catnip.
Je bent zelf afgestudeerd als psycholoog. Dan weet je dus ook wat angst is en hoe je dit het beste kan aanpakken.
Je maakt je nu al druk om vrijdag naar school te gaan omdat je sinds je vorige (langdurige en heftige) paniekaanval niet meer op school bent geweest en je bang bent dat de paniek opnieuw gaat toeslaan. Ik vertel je wellicht niets nieuws als ik zeg dat het hier eigenlijk al begint. Je maakt je nu al dagen druk omdat je bang bent voor de paniek die zou kunnen toeslaan. Hoe meer je je erop gaat voorbereiden dat je wel eens in paniek zou kunnen raken, hoe groter de kans natuurlijk wordt dat je ook effectief in paniek raakt (self-fulfilling prophecy). De paniekaanvallen zijn niet de enige boosdoeners. Het probleem ligt 'm ook in het feit dat je angstig bent voor de paniek. Pak dus nu al die angst (voor eventuele volgende paniekaanvallen). Doe nu al iets om die angst af te laten nemen en wacht niet tot de paniek werkelijk toeslaat. Want daar begint het eigenlijk al, de spanning bouwt zich enkel steeds verder op tot je effectief een paniekaanval hebt. Laat die spanning nu al afvloeien.

**Geplaatst**: 24-09-15 11:24

Geplaatst: 24-09-15 11:24

Vanmorgen ben ik voor (hopelijk) de laatste keer naar mijn psych geweest na een zomerstop. Ze zei dat ik er veel beter uitzag, en dat ze blij was dat het zo goed met me ging. Ik ben ' gezond verklaard' wat betekend dat ik officieel geen labeltje meer heb. Ben daar erg blij mee. Het afscheid was wel raar, moest er zelfs een traantje om laten

. Zo iemand is toch degene die je het dal uit heeft geholpen. Ik heb mijn 'nieuwe' leven voor een deel aan haar te danken. Dan doet afscheid nemen toch een beetje pijn.

Ik ga dit topic dus ontstippen! Anders ga ik alleen maar mijn oude berichten doorlezen terwijl ik graag met een frisse blik de toekomst in wil kijken.

Heel erg veel succes allemaal, jullie komen er wel!

**Geplaatst**: 24-09-15 11:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 11:41

Succes!

**Geplaatst**: 24-09-15 12:54

Geplaatst: 24-09-15 12:54

UhNee schreef:
Vanmorgen ben ik voor (hopelijk) de laatste keer naar mijn psych geweest na een zomerstop. Ze zei dat ik er veel beter uitzag, en dat ze blij was dat het zo goed met me ging. Ik ben ' gezond verklaard' wat betekend dat ik officieel geen labeltje meer heb. Ben daar erg blij mee. Het afscheid was wel raar, moest er zelfs een traantje om laten . Zo iemand is toch degene die je het dal uit heeft geholpen. Ik heb mijn 'nieuwe' leven voor een deel aan haar te danken. Dan doet afscheid nemen toch een beetje pijn.

Ik ga dit topic dus ontstippen! Anders ga ik alleen maar mijn oude berichten doorlezen terwijl ik graag met een frisse blik de toekomst in wil kijken.

Heel erg veel succes allemaal, jullie komen er wel!

UhNee heel veel succes! en echt super mooi dat je deze stap kunt zetten.
Alle goeds toegewenst :wave:

**Geplaatst**: 24-09-15 13:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 13:26

@ikkkke: je hebt helemaal gelijk, ik vind het alleen zo moeilijk om de spanning af te laten vloeien.

@UhNee: wat goed! Heel veel succes verder!

**Geplaatst**: 24-09-15 18:57

Geplaatst: 24-09-15 18:57

UhNee schreef:
Vanmorgen ben ik voor (hopelijk) de laatste keer naar mijn psych geweest na een zomerstop. Ze zei dat ik er veel beter uitzag, en dat ze blij was dat het zo goed met me ging. Ik ben ' gezond verklaard' wat betekend dat ik officieel geen labeltje meer heb. Ben daar erg blij mee. Het afscheid was wel raar, moest er zelfs een traantje om laten . Zo iemand is toch degene die je het dal uit heeft geholpen. Ik heb mijn 'nieuwe' leven voor een deel aan haar te danken. Dan doet afscheid nemen toch een beetje pijn.

Ik ga dit topic dus ontstippen! Anders ga ik alleen maar mijn oude berichten doorlezen terwijl ik graag met een frisse blik de toekomst in wil kijken.

Heel erg veel succes allemaal, jullie komen er wel!

Fijn dat het zo goed met je gaat! Veel succes verder!

Catnip schreef:
@ikkkke: je hebt helemaal gelijk, ik vind het alleen zo moeilijk om de spanning af te laten vloeien.

Herkenbaar. Dat is ook niet gemakkelijk. Wat voor jou werkt hangt natuurlijk een beetje af van persoon tot persoon. Je kan je bezighouden met je hobby, gaan sporten, afleiding zoeken door met vrienden weg te gaan, ontspanningsoefeningen doen,....

**Geplaatst**: 24-09-15 20:16

Geplaatst: 24-09-15 20:16

Catnip schreef:
@ikkkke: je hebt helemaal gelijk, ik vind het alleen zo moeilijk om de spanning af te laten vloeien.

Dat kan. Heb je een idee wat het moeilijk maakt? Beschik je over technieken die de spanning eventueel kunnen laten afvloeien....? Of oefen je je te pletter zonder dat dit echt resultaat geeft?

(Mijn ervaring is helaas dat veel psychologen weinig tot niets weten van angst. Angst wordt niet veroorzaakt door "verkeerd denken", al is het wel waar dat "fout" denken, of een hitchcock film kijken, vaak angst oplevert. En bij verdriet helpt huilen, bij angst lucht het wel op, maar helpt verder niet. )

Juist die angsten waar je met je mind, je logische verstand geen grip op kunt krijgen, kan een techniek zoals emdr vaak wel de ellende de nek omdraaien.

**Geplaatst**: 24-09-15 21:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 21:08

Hoi allemaal,

Ik lees al een hele lange tijd mee in dit topic, en heb al wel honderd keer getwijfeld of ik toch niet ook een berichtje zal plaatsen. Ik ben ook niet echt in therapie, maar heb wel veel begeleiding, uit pgb en van de ggz. Wordt ook af en toe opgenomen (heb een rechterlijke machtiging) en het lijkt eerder erger te worden dan minder. Ik heb een flink lijstje met diagnoses en flink wat therapieën gehad. Hoop dat ik bij jullie toch een beetje steun kan vinden.

Ik vroeg me ook af of hier ook mensen zijn met een psychotische stoornis?

Hoop dat ik hier ook welkom ben

.

Sterkte allemaal.

**Geplaatst**: 24-09-15 21:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 21:35

Hoi, ik wil me hier ook graag (weer) melden. Ik ben eerder heel actief geweest hier, daarna ging het een poos goed maar ik ben toch weer aan het afglijden... Gaat niet zo lekker dus.

Rubyred, ik heb een psychotische stoornis NAO (onder andere). Heb jij ook een psychotische stoornis?

**Geplaatst**: 24-09-15 21:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 21:52

Balen Jorine!
Ja ik heb een schizoaffectieve stoornis (en mcdd, ptss, eetstoornis en conversiestoornis).

**Geplaatst**: 24-09-15 22:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 22:00

Ze zijn er bij mij nog niet helemaal uit welke psychotische stoornis ik heb, vandaar dat ik voor nu onder nao val. Verder heb ik een dysthyme stoornis, borderline, een eetstoornis en een alcoholverslaving (ik drink niet meer sinds december vorig jaar).

**Geplaatst**: 24-09-15 22:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 22:07

Zo dat is ook een hoop! Heftig. Ook veel opnames achter de rug?

Heb je nog hulptroepen die je kunt inschakelen nu het weer minder goed gaat?

**Geplaatst**: 24-09-15 22:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 22:10

Ja de afgelopen 4 jaar ruim 2 jaar opgenomen geweest. Geen pretje.. Ik kan wel mensen bellen, maar ik moet het toch zelf 'dragen', ze kunnen het niet van me wegnemen. Ik heb vandaag wel even gebeld met mijn trajectbegeleidster, die had gehoorde van mijn spver dat het niet zo lekker ging dus belde me meteen op, dat was wel fijn.

Welke vorm eetstoornis heb je als ik vragen mag?

**Geplaatst**: 24-09-15 22:13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 22:13

Das veel! Ik ben wel vaak opgenomen geweest maar niet heel lang meestal. Fijn dat ze je even belde.

Nao. Wel compenseren niet braken. Aankomen afvallen. Heel wisselend. Jij? Heb er trouwens nog nooit therapie voor gehad.

**Geplaatst**: 24-09-15 22:22

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 22:22

Ook nao

niet braken, wel vasten en laxeren. Ik heb er ook geen echte hulp voor gehad, het is voornamelijk crisissen voorkomen bij mij

soms heb ik ook wel goede periodes, dan heb ik ook minder therapie. Ik zit nu bij een fact team. Ik hield me heel lang vast aan het 'this too shall pass' principe, maar nu is de moed me een beetje in de schoenen gezonken omdat de slechte periodes inderdaad altijd voorbij gaan, maar dus ook altijd weer terug lijken te komen..

**Geplaatst**: 24-09-15 22:30

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 22:30

Beetje hetzelfde probleem. Het gaat steeds ff goed en dan in een keer BAM psychose. Heb nu wel nieuwe antipsychotica en ik heb eigenlijk mijn hoop hierop gevestigd anders weet ik het ook niet meer.

Vind t echt rot voor je, voel met je mee!

**Geplaatst**: 24-09-15 22:50

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-09-15 22:50

@Janneke2: ik ben bekend met alle soorten ademhalingsoefeningen, ik ga ook niet verkeerd ademen (heb mezelf goed geoefend op buikademhaling) maar mijn hoofd blijft angstig, ik blijf onrust voelen. Inderdaad heb ik nu voor EMDR gekozen omdat ik het gevoel heb dat m'n hoofd rechtstreeks op standje paniek gaat, ook zonder aanleiding of negatieve gedachten. Cognitief gezien doe ik alles volgens het boekje, negatieve cognities omzetten naar positieve, realistische cognities etc. Maar helaas pindakaas dus

Wat erg om te lezen dat jullie zoveel diagnoses en problematiek hebben (ben jullie namen kwijt), van mij alvast een dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 25-09-15 05:13

Geplaatst: 25-09-15 05:13

Rubyred en Jorine wat fijn dat jullie in dit topic een stukje herkenning vinden bij elkaar.
Mijn jongere broer en zus hebben psychose gevoeligheid.
Mijn jongere broer heeft er twee achter de rug waarvan 1x opname en mijn jongere zus heeft al drie keer langdurige opname en 1x korte opname achter de rug.
Mijn jongere zus slikt antipsychotica medicatie om stabiel te blijven.

Weten jullie ook wat jullie triggers zijn?

**Geplaatst**: 25-09-15 07:35

Geplaatst: 25-09-15 07:35

@Janneke: Het gaat er ook niet om dat gedachten angst veroorzaken. Maar gedachten, gedragingen en gevoelens hangen wel samen. Gevoelens kan je niet zomaar beïnvloeden, die komen zonder dat je er echt controle over hebt. Gedachten en gedragingen daarentegen kan je wél beïnvloeden en sturen. Door deze te veranderen, kan je tot op zekere hoogte je gevoelens lichtjes sturen. Neem nu bij paardrijden bv. Stel dat je ooit gevallen bent nadat je paard bokte toen hij aansprong in galop. Je bent bang geworden om opnieuw te vallen bij het aangaloperen. De oorzaak van de angst ligt bij de val. Als je dan "moet" aangaloperen, ga je misschien denken: "oh nee, dadelijk gaat hij weer bokken, dan val ik er misschien weer af en doe ik me pijn". Door zo te denken ga je al dan niet bewust je houding veranderen: je gaat je opspannen, misschien meer naar voren zitten, je benen om het paard klemmen of de teugels korter nemen etc. Je paard voelt dit aan en gaat zelf ook meer gespannen lopen daardoor. De kans is dan groot dat hij opnieuw gaat bokken bij het aangaloperen. Als je dan je gedachten gaat sturen en positiever gaat denken, pas je ook je gedrag aan: je gaat meer ontspannen zitten, je let misschien meer op je ademhaling, gaat rechter zitten, .... Doordat jij minder gespannen op je paard zit, gaat jou paard ook meer ontspannen zijn en kunnen jullie weer gaan samenwerken. Resultaat, de kans is kleiner dat je paard gaat bokken bij het aanspringen in galop. Als je paard niet bokt bij het aanspringen, ga jij dat als succes ervaren. Dergelijke successen zorgen dat je opnieuw gaat leren. De link tussen aanspringen in galop = bokken = vallen = angst, gaat langzaam maar zeker vervangen worden door aanspringen = niets engs aan.
Je hoort het lesgevers wel eens zeggen bv bij het rijden van overgangen: denk aan draven als je wil gaan draven. Hierdoor verandert er iets aan je gedrag ookal ben je je daar niet van bewust en is het heel subtiel. Je paard voelt dat en de kans is groter dat hij dan gaat draven.

Catnip: het kan ook zijn dat het cognitief niet werkt omdat je er te laat mee begint. Als je al in paniek bent, helpt het niet of weinig meer om je gedachten te gaan sturen, dat lukt niet meer. Je moet dit eerder al doen. Bv. je bent nu al gespannen voor de eventuele paniek die gaat komen en hebt hier negatieve gedachten bij (bv. "oei, straks raak ik in de les opnieuw in paniek", "misschien duurt die paniek weer 1,5 uur"...). Het zijn die gedachten die je al zou moeten aanpakken, niet de gedachten die je hebt op het moment dat je al in paniek bent. Meer op voorhand gaan werken dus.
Natuurlijk kan het zijn dat cognitieve technieken minder aanslaan bij jou. Probeer de spanning op dit moment dan te laten afvloeien door lichamelijk iets te doen bv sporten.

**Geplaatst**: 25-09-15 09:02

Geplaatst: 25-09-15 09:02

ikkkke schreef:
@Janneke: Het gaat er ook niet om dat gedachten angst veroorzaken. Maar gedachten, gedragingen en gevoelens hangen wel samen. Gevoelens kan je niet zomaar beïnvloeden, die komen zonder dat je er echt controle over hebt. Gedachten en gedragingen daarentegen kan je wél beïnvloeden en sturen.

Klopt, roerend mee eens!
Mijn pleidooi is pak de oorzaak aan: het "te gevoelig afgesteld staan" van die hersengedeelten, waar je geen controle over hebt.
We leven in 2015 en die technieken bestaan toch echt al meer dan 25 jaar. (En ik ben niet tegen lichtjes bijsturen, maar daarna houdt het wel op. Mijn therapeute zei ooit: 'als overleefzter van incets had jij destijds al een full time job met jezelf overeind te houden in dat gezin' - dat therapie werk betekent, het zij zo. Maar dat zwaar bijsturen datgene zo moeten zijn, wat je de rest van je leven moet doen, brrr.)

Citaat:
Door deze te veranderen, kan je tot op zekere hoogte je gevoelens lichtjes sturen. Neem nu bij paardrijden bv. Stel dat je ooit gevallen bent nadat je paard bokte toen hij aansprong in galop. Je bent bang geworden om opnieuw te vallen bij het aangaloperen. De oorzaak van de angst ligt bij de val. Als je dan "moet" aangaloperen, ga je misschien denken: "oh nee, dadelijk gaat hij weer bokken, dan val ik er misschien weer af en doe ik me pijn". Door zo te denken ga je al dan niet bewust je houding veranderen: je gaat je opspannen, misschien meer naar voren zitten, je benen om het paard klemmen of de teugels korter nemen etc. Je paard voelt dit aan en gaat zelf ook meer gespannen lopen daardoor. De kans is dan groot dat hij opnieuw gaat bokken bij het aangaloperen.

Ook roerend mee eens, op 1 puntje na: uiteraard kun je zo denken, maar vaak gaat het juist niet om gedachten.

Mijn schimmeltje meende ooit mij in veiligheid te moeten brengen.... We reden in de bak langs de weg. Ik reed heerlijk, paard was erg braaf, ik concentreerde me op meezitten in de wending en wat al niet. - ...en een kwart seconde later vliegen we in full gallop (brits voor rengalop ipv de canter van de rijbaan) over de A-C lijn. Tja, ik ben ooit aangereden door een brommer. Het geluid van een schakelende brommer heeft/had deep down nog de associatie "nu hoor ik dit, over 1 seconde heb ik vreselijke pijn". Ik wist van niets, lief paard voelde de associatie - en bracht ons op de paardenmanier in veiligheid.
Pas achteraf realiseerde ik mij, dat er een brommer die schakelde langs was gereden....

**Geplaatst**: 25-09-15 09:11

Geplaatst: 25-09-15 09:11

_Jorine schreef:
Ze zijn er bij mij nog niet helemaal uit welke psychotische stoornis ik heb, vandaar dat ik voor nu onder nao val. Verder heb ik een dysthyme stoornis, borderline, een eetstoornis en een alcoholverslaving (ik drink niet meer sinds december vorig jaar).

...menskinders, wat een bak ellende!
En wat de dsm niet weet, maar een goede psychiater wel: je hersenen zijn "ook" gewoon lichaamsweefsel. Met een grote behoefte aan zuurstof en glucose, een speciale toevoer van stoffen uit het bloed (...de bloed hersen barrière. ..) en als je behalve de stress van de dysthemie en de borderline dan ook nog eens "niet goed eet" en "te veel hebt gedronken" dan hebben je hersens het gewoon als orgaan alleen al loeizwaar.
En ik hoop maar vurig, dat je geen trauma's hebt, want er wordt inmiddels wel traumatherapie gedaan bij mensen met borderline en bij me sen met psychose, maar het is nog mondjesmaat.

**Geplaatst**: 25-09-15 09:19

Geplaatst: 25-09-15 09:19

Het klopt helemaal dat die negatieve gedachten een negatieve invloed hebben op de paniekaanvallen

Alleen ging ik de laatste keer juist heel ontspannen naar de uni. De eerste 2 weken nergens last van, hele positieve ervaringen. De derde week ging ik dus ook ontspannen naar school zonder enige gedachten over een paniekaanval. En toen, BAM. Uit het niks. En dan voel ik me zo, zo machteloos, want ik was zo ontspannen en toch dat vreselijke gevoel van paniek moeten doorstaan? Het gevoel dat, hoe ontspannen en positief ik me ook voel, het toch toe kan slaan, dat ik er dus eigenlijk geen controle over heb, dat ik machteloos sta, want het kan dus op de meest onverwachte momenten alsnog toeslaan.

Vandaar ook mijn keuze voor emdr, hoe Janneke het beschrijft, "je amygdala die te gevoelig staat afgesteld", dat is preciés hoe ik het nu ervaar. Ik hoop zo dat het gaat werken.

Over een kwartier vertrek ik naar de uni voor de komende 5,5 uur. Voor het eerst dus sinds de laatste negatieve ervaring. Ik vertel steeds tegen mezelf dat het echt niet weer zo erg wordt en dat ik het heus wel aan kan

ik ben wel nerveus, maar goed, dat gevoel heb ik ook voor de tandarts, en daar krijg ik ook geen paniekaanval.