Heb ik ook hoor. Ik merkte zelf dat ik veel dingen ontweek, drukte..mensen..gezelligheid. Nu ga ik "verplicht van mezelf" een keer per week naar de stad, of ff koffiedrinken op de manege en zo wat..zo blijf je onder de mensen en gaat het allemaal steeds makkelijker.
heej, wat een herkenning hier. Schrik er trouwens ook wel van dat er behoorlijk wat jonge mensen zijn. Al ben ik zelf ook 22.
Vorig jaar mei ben ik ook totaal ingestort. Janken, janken en gewoon niet meer kúnnen. Door de directeur die door een docent op de hoogte was gesteld van mijn instorting hoogst persoonlijk naar de HAP gebracht, maar toen had ik mezelf alweer hervonden en een giga schop onder mijn eigen kont gegeven. Ik ben jong, iedereen kan het en ik dus ook. Ik moest het kunnen. Toch lag ik een week later in het ziekenhuis.. En de dag na de nacht IC gewoon weer willen doorgaan en weer naar school. Gestopt met school omdat de omgeving en school mij afremde, maar wel gewoon doorgegaan met mijn weekendwerk. Ik moest van mezelf gewoon doorgaan, wilde niet falen. Janken van ellende achter de kassa, overal tegen aan lopen omdat je in zo'n giga waas zit, alles vergeten. En alles moest, moest, moest. Het scheelde wel dat ik niet meer naar school ging, maar toch was het nog teveel en belande voor de tweede keer op de IC. Toen ben ik opgenomen en terecht gekomen op een gesloten afdeling waar ik vier maanden heb gezeten incl. separeer en bijna ibs. Mijn werk reageerde heel positief, terwijl ik ontzettend bang was voor hun reactie en ik aan de telefoon niet meer als duizend keer sorry kon zeggen, omdat ik faalde. Als de opname niet min of meer verplicht was, was ik zo vrijdagochtend uit het ziekenhuis gekomen en vrijdag avond gewoon gaan werken, niemand die me tegen had kunnen houden.
De opname heeft me wel rust gegeven en mij echt afgeremd, want mijn eerste opmerking was zo ongeveer van 'Ja maar.. fijn die gesloten afdeling, maar ik moet wel werken?' Maar dat mocht dus niet. Eind januari zit ik weer thuis en ik slik nu 75mg Efexor, 400 mg Seroquel en 2mg Xanax en dat houdt me enigszins op de been, ga elke week naar de psych en heb elke week curcus. Ik blijf het moeilijk vinden en voel me nog altijd schuldig op vrijdagavond en zaterdag dat ik thuis zit.. het liefst neem ik ontslag zodat hun geen kosten aan mij hebben, zo erg vind ik. Ik verdien het niet. Ik zit sta nog wel op de wachtlijst voor een interne therapie die een jaar duurt en ik mag van de Arbo arts ook niet werken, maar na jaren doorgaan kan ik nu wel weer genieten van paardrijden en het zonnetje.. maar ik kan nog niet tegen druk en verantwoording dan gaat het zo weer mis, maar ik hoop dat ik na dat jaar interne therapie weer gewoon kan leven. Ik zit niet meer zo diep als dat ik zat dat ik van mezelf óf gewoon mee moest kunnen draaien met de maatschappij en anders gewoon mijn leven zou beëindigen, maar ik heb nog een lange weg te gaan. Het grappig is dat ik nu zoiets heb van 'had ik maar eerder een stapje terug gezet...'
Nu is er bij mij ook wel PTSS en BPS gediagnostiseerd, maar ik heb het idee dat het ook wel allemaal overlapt.
BarbaLala
Berichten: 9832
Geregistreerd: 13-11-04
Woonplaats: Omgeving Arnhem
Geplaatst: 11-05-08 00:27
KNIP
Laatst bijgewerkt door BarbaLala op 20-12-23 15:13, in het totaal 1 keer bewerkt
Jeetje Indra wat een verhaal, je hebt heel wat meegemaakt dus. Hopen dat het nu de goede kant op gaat, is allemaal niet niks.
Kom op barbalala..ga je wel mee met je pony op die rit? Zonder vriendje kan het ook leuk zijn! Wees trots op jezelf meid!
Hier gaat het goed, had gister een feestje en helemaal geen zin..gestressd ervoor enzo..slaat dus nergens op. Maar ben nu streng voor mezelf en zei gaan...nou was ontzettend gezellig en was pas half 3 thuis..dus mag ook ff trots op mezelf zijn vind ik.
Nee ik heb mn pony op rust staan, deze maand zowieso. Mijn zusje rijd haar nu wel eens buiten, ik kan het even niet aan en dat is niet eerlijk tegenover haar om er dan toch op te gaan.
Ik ga wel zelf mee met de rit, maar dan op de wagen. Ach, al die ups en downs, dat is nog het meest vermoeiend; niet weten wat je van jezelf kan verwachtten.
Dat herken ik wel, dat de ups en downs heel lastig zijn. Zeker als ik dan net een goede dag heb gehad en het gaat daarna weer even minder, baal ik daar zo van.
Soms merk ik ook dat dat voor je omgeving moeilijk is. Soms zien ze je als je een goede dag hebt en zijn ze blij voor je dat het 'zo goed gaat'. De volgende keer als ik dan weer een dipje heb, ben ik bang dat ze dat niet begrijpen omdat 'het toch weer beter ging?' En dat maakt me dan weer extra onzeker.
Jaaaa! Inderdaad! Dat merk ik ook in mijn omgeving/ bij mijn vriend. Die denkt ook altijd gelijk dat als ik een dag bijvoorbeeld niet gehuild heb, heb beter gaat, of iets dergelijks. Of wat jij zegt inderdaad.
Ik denk dat dat die ups en downs ook zo lastig maken. Ach, soms begrijp ik mezelf niet eens, lhoe kan je dan verwachten dat mensen uit m'n omgeving me wel begrijpen op dat moment.
Ja had ik eerst ook, sinds ik medicijnen slik is het allemaal veel constanter. Wel heb ik af en toe problemen met slapen, of ik kom eerst niet in slaap of ben hartstikke moe. 's nachts word ik wel paar keer wakker en 's morgens is het coma..schrik me dan dood van de wekker en ben bekaf. Droom ook heel erg en ben dan compleet in andere wereld.
Merk ook dat conditie niet is wat het was, vanmorgen dik 3 uren op manege geholpen en was daarna echt moe..had ik eerst nooit. Maar al met al gaat het steeds vooruit .
Pinacolada wat is dat herkenbaar! Slecht slapen, veel wakker worden en dan als ik er echt uit moet ben ik compleet van de wereld. Met de Pinksteren hadden we bezoek tot vanmiddag aan toe en vanmorgen zat iedereen lekker buiten en ik lag nog in coma! Wel heb ik iets gedaan in mijn onberekenbaarheid waardoor ik mijn hele familie over me heen heb gekregen. IK ben nl erg goed in troost aankopen en bezit min. 15 paar laarzen, 5 fietsen, een voorraad aan horloges, 3 Haflingers en nog veel en veel meer en nu heb ik er een Haflinger bij gekocht! Ze hebben letterlijk gevraagd of ik niet goed bij mijn hoofd ben, nu hebben ze hem zondag zien komen omdat ze dus op bezoek waren en de hele familie is om, het is er één met een stokmaat van 1.62m en we hebben nog nooit zo'n lieverd meegemaakt als deze! Zal wel een foto er op zetten.[img][/img] Dit is trouwens de vorige eigenaresse.
bleh,ik moet morgen koffie drinken op m,n werk,arboarts denkt dat dat goed is voor me. niet dus kan er eenseens van slapen....... voelde me vandaag goed,nu weer poedersuiker.
Ik merk ook als ik weer naar m'n werk moet ik toch gespannen ben en de nacht(en) ervoor gegarandeerd slecht slaap. Zoals pinacolada schrijft, niet in slaap komen, vaak wakker en 's ochtends moeilijk wakker worden en niet echt uitgerust zijn. Echt irritant. Voordat ik thuis kwam te zitten had ik daar echt nooit last van...
Was gisteraaf ook echt bekaf van die klotenacht...vroeg op bed gegaan en redelijk geslapen. Merk wel dat ik beter een ritme kan aanhouden met tjd om op te staan..dat is nu nog ver te zoeken.
Succes Diana!
Ik moet vanmiddag voor eerst weer 3 uren lesgeven..en heb zelf vanavond les. Wel weer goede test om te zien hoe het nu gaat.
Hoe ging het Diana? LEsgeven ging wel lekker, nu wel wat moe maar dat heb ik altijd na 3 uurtjes brullen . Vanavond zelf nog ff gedrild worden en dan kan ik weer lekker slapen
Ja erg hé, dat een berichtje je bij voorbaat al van de wijs kan brengen, maar goed het is maar een gesprek (ahum) moet je maar denken, je hoeft niet naar de slachtbank! Volgens mij moeten we heel veel zaken relativeren in ons leven en ons niet laten leiden door van alles en nog wat anders wordt het dus echt lijden!
Het komt vast goed Pinacolada, je moet het positief zien, en ze nemen je maar zoals je bent!
Ik werk nog wel idd, maar mn baas houd rekening met me. Als het goed is iig, want het lijkt erop dat hij het wéér vergeet. de afspraak was 3x per week maximaal, maar ik heb zondag-woesdag-vrijdag-zaterdag-zondag deze week. En dat is best heel erg veel voor mij, vraag me aqf of ik het red, want het word ook nog eens inmens druk. (ik werk in een hotel in de bediening) Hij bedoeld het goed, maar ik kan heel moeilijk met drukte omgaan op het moment, en al helemaal als ik een van de weinigen ben die me er echt voor inzet.
Ik ga proberen voor vrijdag iemand te rerelen, want ik heb vanavond een bbq van mn vriendje omdat ie jarig was, en die willen ook nog naar de stad daarna. (Denk niet dat ik dan meega eigenlijk geen zin in gemaakt gezellig doen enz.)