Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-01-23 12:29

Geplaatst: 04-01-23 12:29

Heel veel knuffels en lichtpuntjes voor jou toegewenst in 2023! We denken aan je en wanneer jij {:}

behoefte voelt, pas reageren. Tot die tijd :knuffel:

**Geplaatst**: 09-01-23 16:46

Geplaatst: 09-01-23 16:46

ik denk nog steeds aan je. Hopelijk is het een beetje ok met je. het liefst natuurlijk meer, maar een lichtpuntje is al heel fijn

**Geplaatst**: 10-01-23 10:58

Geplaatst: 10-01-23 10:58

Ik hoop dat het nieuwe jaar een beetje goed voor je begonnen is?

**Geplaatst**: 10-01-23 18:27

Geplaatst: 10-01-23 18:27

Knuff ook van mij. Er wordt aan je gedacht.

Hoop dat je nog meeleest.

**Geplaatst**: 11-01-23 09:06

Geplaatst: 11-01-23 09:06

Ook van mij een knuffel. Weet dus dat er meerdere mensen regelmatig aan je denken en hopen dat we wat van je horen, hoe het ook gaat, want daar gaat het ons om, niet je masker.

**Geplaatst**: 11-01-23 21:42

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 11-01-23 21:42

Ik denk ook zeker aan je. Hopelijk kom je de dagen een beetje door. :(:)

**Geplaatst**: 12-01-23 09:36

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 12-01-23 09:36

Hier wordt ook nog dagelijks aan je gedacht, je hoeft niet te reageren. Fijn als je weet dat er mensen zijn, al is het online, die je wellicht niet kent of een aantal misschien iets beter, we denken ook aan jou. Hopelijk zie je wat lichtpuntjes en kan je je masker(s) laten voor wat het is. Dikke knuffel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-23 14:09

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-23 14:09

Ik heb jullie berichten stilletjes meegelezen elk berichtje vulde mijn hart opnieuw. De afgelopen weken zijn zwaar (nogal zacht uitgedrukt) geweest. Ik ben ben mij ook steeds in artikelen van mensen die begeleid hun leven beëindigen aan het verdiepen.
Ik merk ook dat het praten heel moeilijk gaat omdat ik steeds denk er wordt toch niet geluisterd. Althans om mij heen. 2 stappen voorwaarts 5 stappen terug zo verloopt alles. Er wordt ontzettend veel gezegd achter mijn rug om wat ik heel moeilijk vind. Een balansvinden tussen ik wil mezelf voor altijd opsluiten en niemand spreken of zien en ik loop net zo lang door tot ik letterlijk neerval is bijna onmogelijk. Nu ben ik weer beland in de fase doorgaan en niet stilstaan. Iedereen denkt dat het dan ook meteen prima is als ik namelijk een slechte dag heb krijg ik meteen stel je niet aan. Dat elke dag anders is snappen ze niet. Ik weet inmiddels wel hoe “ik” functioneer. Ik zit nu weer in vlucht modus dus veel doen veel aanpakken en hierna komt weer een instort periode. Met dit bericht ben ik nu bijna een uur bezig, kan de woorden gewoon niet vinden. Hopelijk komt er nog een moment dat het wel beter gaat.

**Geplaatst**: 12-01-23 14:29

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 12-01-23 14:29

**Geplaatst**: 12-01-23 14:36

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 12-01-23 14:36

Och meid, wat moeilijk om te lezen dat het je zoveel moeite kost en wat fijn om toch even een berichtje van je te lezen.

Is een gesprek aangaan over het begeleid beeindigen van je leven niet een optie? Ik weet dat vanuit daar ook wordt gekeken naar of je alle mogelijkheden qua behandeling bent doorlopen, je krijgt gesprekken en begeleiding, en uiteindelijk kan natuurlijk ook prima de uikomst zijn dat je wilt leven en niet er klaar mee bent.
Het klinkt eng maar misschien dat je juist vanuit die hoek hulp kan krijgen om te kijken of het leven nog wat waard is voor jou?

Wil overigens niemand hier voor het hoofd stoten hiermee, ik weet dat zelfdoding en de wens om niet meer te leven een ontzettend naar en beladen onderwerp is voor de meeste mensen. Knuff voor iedereen die dat nodig heeft!

**Geplaatst**: 12-01-23 14:55

Geplaatst: 12-01-23 14:55

MarliesV schreef:
Och meid, wat moeilijk om te lezen dat het je zoveel moeite kost en wat fijn om toch even een berichtje van je te lezen.

Is een gesprek aangaan over het begeleid beeindigen van je leven niet een optie? Ik weet dat vanuit daar ook wordt gekeken naar of je alle mogelijkheden qua behandeling bent doorlopen, je krijgt gesprekken en begeleiding, en uiteindelijk kan natuurlijk ook prima de uikomst zijn dat je wilt leven en niet er klaar mee bent.
Het klinkt eng maar misschien dat je juist vanuit die hoek hulp kan krijgen om te kijken of het leven nog wat waard is voor jou?

Wil overigens niemand hier voor het hoofd stoten hiermee, ik weet dat zelfdoding en de wens om niet meer te leven een ontzettend naar en beladen onderwerp is voor de meeste mensen. Knuff voor iedereen die dat nodig heeft!

Ik vind het juist een goed idee. En mocht eruit komen dat je toch wil blijven vechten, dan krijg je misschien wel de juiste hulp

**Geplaatst**: 12-01-23 15:02

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 12-01-23 15:02

Ik heb ook wel eens gezien dat juist weten dat er een 'waardig' alternatief is, soms genoeg is om door te zetten inderdaad. Het is een stok achter de deur en ik denk ook wel een serieuze realitycheck tegelijkertijd. De documentaire van Vice op youtube hierover heeft mij alleszins destijds wel overtuigd dat ik, in mijn ogen, niet genoeg geprobeerd had en verdere hulp een kans wou geven. Let wel, het is een heftige documentaire.

Ik wil je verder nog een hele dikke knuffel geven Thijsje. :knuffel:

**Geplaatst**: 12-01-23 15:05

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 12-01-23 15:05

Thijsje, heb je nog iets gedaan met wat ik voorstelde? Print je posts uit en schuif ze je arts onder de neus. Nee heb je maar misschien krijg je dan de hulp waar je recht op hebt.

**Geplaatst**: 13-01-23 09:59

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 13-01-23 09:59

Fijn om even een berichtje van je te lezen, ondanks de zware periode waar je nu in zit en focus op oneindig in overleef stand. Best een goed idee om je verder te verdiepen, in te lezen en gesprek aan te gaan, wat MarliesV voorstelt. Soms is de behoefte aan 'naar huis' gaan gewoon erg groot en wat is het je nog waard om hier te blijven. Andere mensen noemen het ook wel eens heimwee naar huis.

Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 13-01-23 10:10

Geplaatst: 13-01-23 10:10

MarliesV schreef:
Och meid, wat moeilijk om te lezen dat het je zoveel moeite kost en wat fijn om toch even een berichtje van je te lezen.

Is een gesprek aangaan over het begeleid beeindigen van je leven niet een optie? Ik weet dat vanuit daar ook wordt gekeken naar of je alle mogelijkheden qua behandeling bent doorlopen, je krijgt gesprekken en begeleiding, en uiteindelijk kan natuurlijk ook prima de uikomst zijn dat je wilt leven en niet er klaar mee bent.
Het klinkt eng maar misschien dat je juist vanuit die hoek hulp kan krijgen om te kijken of het leven nog wat waard is voor jou?

Wil overigens niemand hier voor het hoofd stoten hiermee, ik weet dat zelfdoding en de wens om niet meer te leven een ontzettend naar en beladen onderwerp is voor de meeste mensen. Knuff voor iedereen die dat nodig heeft!

Jij schrijft wat ik dacht, maar niet onder woorden kon krijgen.

Thijsje, heel verdrietig dat je zo weinig / geen begrip krijgt. Is dat van je directe omgeving?

**Geplaatst**: 13-01-23 11:15

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 13-01-23 11:15

Arme Thijsje, wat moet dit lood- en loodzwaar voor je zijn! Ik begrijp werkelijk niet dat je niet de hulp krijgt die je zo hard nodig hebt.
Is er dan helemaal niemand die jou ‘aan de hand’ kan nemen in het oerwoud van regeltjes en mogelijkheden mbt psychische hulp?
Mag ik vragen wie de personen zijn in je omgeving die zo reageren op jouw ellende? Ouders, man, vriendinnen? Ik kan het me zo slecht voorstellen dat er zo weinig begrip voor je is. ‘Stel je niet aan’ vind ik zo vreselijk om te lezen. Heel verdrietig.

Verder vind ik de post van Marlies V heel waardevol. Misschien een goed idee om het uit die hoek te gaan benaderen.

**Geplaatst**: 13-01-23 12:29

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 13-01-23 12:29

Dikke knuffel thijsje, ik vind het fijn wat van je te horen, welke kant het ook op gaat.

**Geplaatst**: 13-01-23 12:39

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 13-01-23 12:39

Meid toch, wat voer je een loodzware strijd tegen jezelf :(:)

En wat zou ik willen dat voor jou de zon weer ging schijnen..
Wat rot dat je het gevoel hebt dat er in je omgeving niet naar je word geluisterd. Ik hoop dat je weet dat wij hier wel naar je luisteren. Je mag je gevoelens uiten, wat die ook mogen zijn op dat moment!
Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 20-01-23 09:33

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 20-01-23 09:33

Hi Thijsje, hoe gaat het met je? We denken aan je. af en toe even een berichtje van onze kant, om het topic ook wat boven water te houden. Er zijn meer mensen die het lastig hebben en lichtpuntjes vinden heel moeilijk vinden op dit moment. Totaal niet jouw situatie, maar er zijn zelfs 4,8% of zo mensen met burnout en overspannenheids kenmerken. Tel daarbij op, mensen zoals jij die momenteel geen hulp kunnen krijgen en wel degelijk willen dat er naar ze geluisterd wordt of in elk geval luisterend oor krijgen zonder oordelen. PFFF...Je hebt niet zoveel aan mijn misschien niet zo opbeurende bericht. Wat ik ermee wil zeggen is, je voelt je zwaar bambi pangang. Misschien dat jouw topic weer iemand anders een stapje verder helpt. Dus dank je voor het delen in jouw proces. Het is frustrerend. Lichtpuntjes en knuffels toegewenst. We denken aan je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-23 10:20

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-23 10:20

Ik vind elk bericht wat hier geplaatst wordt bijzonder omdat ik dan heel even het gevoel heb dat er ergens iemand aan mij denkt. Als ik het zo type denk ik stom dat je dat zegt maar het voelt wel even fijn.
Toen ik de topic opende was het om ergens mijn verhaal te kunnen delen maar tegelijk hoopte ik dat mocht er meer mensen zijn die ermee worstelen zien ze mijn verhaal. Ik hoopte dan te kunnen zeggen zie je wel het komt wel goed maar het weerhoud mij soms
Ook van een bericht plaatsen omdat het na al
Die tijd niet echt goed gaat.
Ik krijg nu deels hulp kan niet zeggen dat ik er wat aan heb want ja dit komt van degene die mij al eerder afgewezen hebben. Het vertrouwen moet groeien dus ik schuil nog achter mijn muur tijdens de gesprekken. Kreeg pas nog een opmerking van mijn omgeving ja maar dat is gewoon stom dat je dat doet want je wilt het toch? Dan is het je eigen schuld als het niet helpt. Ik doe mijn best maar als je zo vaak afgewezen wordt is dat makkelijk gezegd dan gedaan. Ook kan ik daar maar eens per 4 a 6 weken terecht.
Ik ben nu bezig met alle doelen op te schrijven hoe klein of groot ze ook zijn. En zo af te vinken wat lukt. Wat ik vooral heel lastig vind is dat ik hoopte als iets lukte het dan de dag erop ook zou lukken maar dat is niet het geval. Het is nu wel weer dat mensen zeggen ja het is toch vorige week ook gelukt dus hoef je je nu ook niet aan te stellen. Daardoor klap ik weer dicht en trek ik mij weer terug in mijn bubbel. Ik vind het ook lastig dat onbekende mij aanspreken dat ze het van mensen uit mijn omgeving horen en dan wel even weten hoe het zit. Ik schaam mij soms echt voor mijn gevoel en zo worden er mensen in betrokken wat ik helemaal niet wil en daardoor wordt het alleen maar lastiger om zonder paniek ergens heen te gaan.
Gister heb ik wel een kleine overwinning gehad. Ik kon steeds geen rust vinden om even te gaan zitten knutselen. Ik heb al ruim een jaar niks gedaan want door de onrust ging ik toch weer op mijn telefoon scrollen. Nu heb ik een uur kunnen zitten. Vond het zo fijn en ik wil graag verder dus ik hoop zo dat ik daar iig mijn rust weer in kan vinden.

**Geplaatst**: 20-01-23 10:27

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 20-01-23 10:27

Oh ik vind je berichtje fijn en positief lezen, gek maar waar.

Dat uurtje is echt een overwinning en heel fijn! Hopelijk komen er de komende tijd meer van die momentjes.

En vergeet niet, de hulp is heel fijn maar Rome is niet in een dag gebouwd he. Dus het is prima dat je niet direct alles op tafel gooit en niet alles bespreekbaar is enz.

**Geplaatst**: 20-01-23 11:06

Geplaatst: 20-01-23 11:06

Dat klinkt als vrij goed nieuws voor mij.

En als her gaat over het inspireren van anderen met jou verhaal, dat komt wel. Mijn beste vriendin is al 7 jaar met haar gevecht tegen depressie bezig. Het gaat steeds een beetje beter nu. En soms doet ze nog steeds ineens 5 stappen terug. Maar ik heb haar op haar diepste momenten gezien. En het afgelopen jaar is ze eindelijk echt vooruit aan het gaan.

Ikzelf heb zo'n 10 jaar moeten vechten met mijn depressie. Ik was 9 of 10 toen het begon. Ik ben nu bijna 22. En de laatste 3 jaren daarvan kwam er ook nog een heel verwerkingsproces bij. Ik verloor al mijn functioneren.
En zelfs nu ben ik nog niet helemaal beter. De depressie en alles is weg. Maar het effect wat het op mij en mijn lichaam heeft gehad voel ik nog steeds. Alles is nog steeds bezig met herstellen en opnieuw opbouwen.

Het kan een enorm vooruitzichtloos en vermoeiend gevecht zijn. En ik val ook soms nog steeds een keertje terug. Afgelopen maandag en gisteren waren er een mooi voorbeeld van. Maar, ik ben er na al die jaren aan de andere kant uitgekomen.

Het gevecht kan heel lang duren. Maar wat ik heb geleerd tijdens het gevecht, en vooral als ik erop terugkijk, is dat het alleen al inspirerend kan zijn voor mensen om je zo hard te zien vechten en niet zien opgeven. Het feit dat ze zien dat ze niet de enige zijn en ze zien hoe hard je vecht, ondanks dat het zo moeilijk is, kan ze enorm inspireren. In feiten, ik ben al uit het gevecht gekomen maar jou kracht inspireert mij alsnog. Je bent enorm sterk. Elke keer als je valt probeer je toch weer op te staan en je probeert het gewoon opnieuw. Zelfs als iedereen tegen je in gaat. Dat is inspirerend om te zien. En het is enorm knap en krachtig. Ik zit hier zelfs met tranen in mijn ogen als ik dit zo typ

Ik denk vaak aan je. En ik hoop altijd dat eindelijk iemand ziet hoe het nou zit en proberen je te helpen. Dat verdien jij. Daar heb je het recht op.

En als het gaat om die doelen, ik herken dat. Door mijn adhd schommelt mijn productiviteit heel erg van dag tot dag. Waar ik vandaag heel veel gedaan zou kunnen krijgen zou ik morgen ineens moeite hebben om uberhaupt uit bed te komen. Het is enorm frustrerend en persoonlijk voel ik me er vaak ook schuldig over. En soms voelt het alsof ik een soort fraude ben. Dat die productieve kan niet echt is.
Maar weet je wat? Ik weet van mezelf dat dit eenmaal een deel van me uitmaakt. Het is niet makkelijk. Maar ik probeer mezelf er wel altijd aan te herinneren om lief tegen mezelf te zijn en het te laten voor wat het is. Als ik al 1 dingetje van mijn te doen lijst af kan strepen kan dat op een dag een enorme overwinning zijn. En dan behandel ik het ook zo. Met al die moeite heb ik toch iets voor elkaar gekregen. Ik mag dan trots op mezelf zijn dat ik toch het heb geprobeerd.
Dus je bent er niet te enige in. Voor mij is het probleem zelfs permanent. ADHD gaat helaas niet weg. Maar, nu ik geen depressie meer heb gaat het wel ietsje beter. Dus dan blijven we maar ons best doen. Dat is alles wat we kunnen.

Je krijgt nog een paar dikke knuffels van me :knuffel:

Je kunt het! Ik geloof in je. En ik voel met je mee. Ik sta hier aan de zijlijn je aan te moedigen. Maakt niet uit hoe lang het voordat je de finish bereikt. Ik blijf er staan.

**Geplaatst**: 20-01-23 17:31

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 20-01-23 17:31

Anderen hebben al snel hun mening klaar. Maar zij beschikken niet over alle info (en dat moet ook absoluut niet), dus een 'correct oordeel' vormen kan gewoon niet. Het zegt meer over anderen dan over jou... Jij kent jezelf en je situatie het beste en bent dan ook de enige die echt weet wat je voelt en wat je nodig hebt.

En een muur optrekken als je vaak afgewezen bent... dat is helemaal niet stom, in tegendeel zelfs! Het is een beschermingsmechanisme om te voorkomen dat je opnieuw gekwetst wordt. Zoals je zelf ook al zegt: het heeft tijd nodig om weer vertrouwen op te bouwen. Met één gesprek in 4 à 6 weken is het overigens al helemaal niet verwonderlijk dat het opnieuw opbouwen van vertrouwen langzaam gaat. Gun jezelf de tijd die je nodig hebt. Wat anderen daarvan denken of vinden, is anderen hun probleem. Ze mogen hun mening hebben; jij hoeft daar niets mee te doen.
Fijn dat het je wel weer gelukt is een uur rustig te zitten! Hopelijk heb je stapje voor stapje meer van die succesmomenten!

**Geplaatst**: 21-01-23 02:16

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 21-01-23 02:16

Hier gaat het de ene dag ook beter als de andere. De ene dag lukt er soms van alles, en de dag erna gewoon helemaal niks.

Ik heb gemerkt dat hoe meer ik mezelf daar schuldig over voel, gefrustreerd over mezelf daardoor raak, hoe meer ik in een cirkel naar beneden ga. Totdat ik me bedenk, dit heeft geen enkele zin. Ik probeer dan die dag of dagen te accepteren dat het niet gaat, en wacht op een dag dat ik wel iets voor elkaar krijg. En dan heb ik aan 2 kanten gewonnen, ene kant heb ik rust genomen op de dagen dat er niks lukte, en aan de andere kant heb ik iets gedaan op de dagen dat er wel iets lukte.

**Geplaatst**: 21-01-23 17:56

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 21-01-23 17:56

Iedere dag denk ik wel een keer aan je, al volg ik je meestal stilletjes. Vind het moeilijk de juiste woorden te vinden. Het is ook zo'n rukke situatie. Mensen die er niet in zitten of zaten hebben echt geen idee.

Ik heb dagen dat ik prima functioneerbaar ben, ga met de hond uit, douchen, paardje rijden en dan ruim ik het hele huis op. Maar er zijn meer dagen dat ik niet eens mijn bed uitkom. Of waar het maken van een kop thee al te veel moeite is. Mijn familie vind dit onbegrijpelijk.

Ik ben dan ook een enorme people pleaser, wat er nog wel eens voor zorgt dat als ik een dag heb waar ik met mensen samen moet zijn en dingen gedaan moeten worden ik het wel kan. Puur masken, maar ik doe het wel. Dan stort ik 's avonds meestal wel in maar dat zien die mensen niet.
Als ik dingen moet doen in mijn eigen huis of voor mezelf ben ik vele male slechter. Ik kan me er dan gewoon niet toe zetten. Lijkt gewoon een circel waar je niet uit komt ofzo.