Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-19 17:53

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-19 17:53

Wel goed! 7 maart heb ik weer een afspraak en moet ik m'n moeder meenemen richting Groningen. Dat wordt wat.

**Geplaatst**: 18-02-19 22:34

Geplaatst: 18-02-19 22:34

Hiraeth schreef:
Wat kan ik onwijs gelukkig worden van dit topic. Dit is hét perfecte voorbeeld

En ik word gelukkig van jou Hiraeth

Nayomie schreef:
Ik zeg regelmatig tegen mijn vriend dat veel vrouwen toch ook wat mannelijks hebben. En het heeft echt wat. Het is helemaal niet raar of gek. Het maakt jou, jou.

Ik vind dus die androgyne vrouwen en mannen gewoon heel erg mooi. Is kwestie van smaak denk ik en dat ik mezelf er in herken van vroeger.
Wat ik heel jammer vind is dat toen ik zelf prachtig was, ik dat zelf niet vond. Echt totaal niet, ik zag alleen wat ik niet mooi vond, zo onzeker was ik. Nu ben ik 60 en denk ik, wat zonde, ik kon zo bij de Moulin Rouge het toneel op of op de catwalk mode showen. Dus wetende dat het alleen maar nog minder wordt geniet ik nu wel van mijn lichaam en uiterlijk

Maar smaak is natuurlijk altijd heel persoonlijk.

Hiraeth schreef:
Wel goed! 7 maart heb ik weer een afspraak en moet ik m'n moeder meenemen richting Groningen. Dat wordt wat.

Dat is al snel. Ik hoop echt dat er schot in komt Hiraeth.

**Geplaatst**: 19-02-19 09:58

Geplaatst: 19-02-19 09:58

Fijn snel al naar Groningen.
Nog wat gehoord over je solicitatie trouwens?

Wat betreft het verhaal van Pien. Drie jaar geleden bij medisch psycholoog geweest ivm een revalidatie traject. Die kwam met de conclusie dat ik een jongen zou willen zijn geweest liever :')

. Dat kan dus ook nog. Heb haar aangekeken of ze wel helemaal ok was in de bovenkamer

. Opmerkelijke mededeling zeker van een profesional. Niet iets wat je zo maar moet rondstrooien voor mijn gevoel of mensen moet opleggen.

Ja ik ben mannelijk kwa stem, interesses, humor, bewegingen, bouw (niet de lengte :')

), kleding, hormoongehalte enz

. Maar toch vrouw met de bijbehorende rondingen. En voel me ook vrouw en zou ook niks anderswillen zijn.

Maar het levert soms verwarring op dat wel. Bv skihelm op en ik kan voor man doorgaan als de jas dik genoeg is. Ga je naar het damestoilet en dan komen de verwarde blikken. Maar bij een enorme wachtrij daar ga ik ook rustig naar het heren zittoilet. Maar ook daar dan dezelfde blikken. Gek genoeg vroeger nooit gehad maar sinds transgender wat bekender wordt krijg ik er ook vaker vragen over. Best apart

Pas trouwens op tv een interview met een van de oudste transgender vrouwen. Pas op late leeftijd alles in gang gezet. Omdat ze haar gevoel wilde volgen.

blijkt dat mijn biologieleraar te zijn geweest. Toen al een schat van een vrouwelijke man. Nu een schat van een mannelijke vrouw. Mooi dat ze nu kan zijn wie ze altijd al is geweest

**Geplaatst**: 22-02-19 15:54

Geplaatst: 22-02-19 15:54

Het heeft even geduurd, maar hier ben ook ik weer. Ik moest wel even bijlezen en wat een prachtige verhalen en zinvolle discussies weer. Fijn topic dit en ik heb respect voor iedereen hier ook al zijn we het niet altijd met elkaar eens. Zo, dat moest er eerst even uit.

Wij hebben ondertussen ook stappen gezet. Ik zal proberen om ze ordentelijk met jullie te delen want in mijn hoofd vraagt de ene happening na de andere om aandacht en ik zou het wel allemaal tegelijk willen vertellen aan jullie maar dat leest zo onhandig.

WE ZIJN VAN START!! zo, dat is er ook uit! Nou ja, hij is van start, mijn kuiken. Nadat ik op adem gekomen was van de shock over de lange wachtlijsten in Nederland ben ik voor mijn zoon op zoek gegaan naar de kortste route naar een behandeling en een stukje geluk. Via Venlo, toog ik naar Gent om vervolgens via SBS6 in Antwerpen terecht te komen. De ANWB route planner is er nog van slag van.

Overal waar ik aanklopte kreeg ik een ellenlange wachtlijst voor mijn kiezen. In Gent kreeg ik zelfs de boodschap dat er een "Nederlander-stop" was afgekondigd omdat wij Hollanders blijkbaar en masse bij onze zuiderburen aankloppen. Ik was er bijna zo depressief van dat ik zelf een psycholoog nodig had. Maar toen zag ik een item op tv. Ik werd via dit forum getipt en daarin sprak men over "een arts die wellicht een genderpoli ging openen in Antwerpen". Nog veel slagen om de arm maar Antwerpen was een aanknopingspunt en als een echte Derk Bolt ging ik op zoek naar deze verloren gewaande endocrinoloog.

Dan kom je er gelijk achter hoeveel klinieken Antwerpen telt. Na een aantal telefoongesprekken kwam ik terecht bij het Paola Kinderziekenhuis. Een alleraardigste assistente nam op en ik vroeg met mijn alleronschuldigste stem of zij voor ons een afspraak kon maken met "hoe-heet-hij-ook-al-weer-die-arts-die-binnenkort-zou-starten-met-die-genderpoli-bij-jullie-toch???" Als ik ooit ontslagen wordt ga ik pokeren want bluffen kan ik inmiddels als de beste. "Ja hoor" zei ze, dat kan ik wel.

Ik was wederom geshockeerd. Ik viel bijna stil. Bijna...want stilvallen behoort niet tot mijn vaardigheid tot spijt van sommigen om mij heen, maar dat terzijde. Het was 30 augustus 2018 toen ik belde. "U bent 3 september welkom bij ons hoor" (op zijn Belgisch klinkt het poëtischer maar in Belgisch dialect typen zit er helaas niet in). Ik zeg nog tegen haar: 3 september 2019? Maar neeee....maandag aanstaande mevrouw. Geen wachtlijst, geen vragen, geen gezeur. Gewoon maandag melden en € 100 meenemen om vooraf af te rekenen omdat ze bang zijn dat je anders je rekening niet betaald _O-

(het is per slot van rekening van oudsher een armenziekenhuis).

Ik heb mijn kuiken zelden zo gelukkig gezien. We zijn binnen? vroeg hij. Ja hoor, we gaan van start. We zijn gegaan. We zijn hartelijk ontvangen, zeer serieus genomen, hij is onderzocht, er zijn foto's gemaakt en er is bloed afgenomen, we hebben de afspraak gemaakt dat zodra hij door de eerste diagnostische fase is, we direct terug mogen komen voor hormoonbehandeling en ik heb € 100 afgerekend bij de alleraardigste assistente (die ik later van de verzekering keurig terug kreeg).

Ik hou vanaf nu een beetje van België, ook al was deze arts gewoon een Hollander -:)

. Weer een hobbel genomen. Op naar de het eerste gesprek bij de psycholoog. Wachttijd toen 15 weken dus in januari een eerste gesprek. Daarover vertel ik volgende keer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-19 17:20

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-19 17:20

Zo, topmama!

Even uitwijken zit er voor mij niet in naar Antwerpen helaas. _O-

Hoewel Groningen nu ook wel te doen is met het idee dat ik deze zomer dan éindelijk kan beginnen met m'n hormoonbehandeling. Heeft maar anderhalf geduurd sinds ik aangemeld ben. :')

Vandaag ben ik trouwens weer naar de kapper geweest. Mijn eigen lieve thuiskapper had het wel érg druk en ik zag er intussen echt niet meer uit. :')

Ik heb als een echte grote jongen duidelijk gemaakt dat het hoekig geknipt moet worden en het resultaat mag er zijn.

Ook kwam er nog een lading nieuwe kleding, dan voel je je toch even herboren zo. A.s. zondag heb ik nog een fotoshoot voor professionele foto's op mijn social media/website dus misschien deel ik er daar nog wel één van in dit topic.

**Geplaatst**: 22-02-19 17:36

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 22-02-19 17:36

Inderdaad een top mama die ook nog heel leuk humoristisch schrijft.
Klinkt goed Hiraeth en kom maar op met je foto. Stoer!

**Geplaatst**: 22-02-19 18:18

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 22-02-19 18:18

Ik ben heel benieuwd naar je nieuwe look Hiraeth. Een kapsel naar je zin en een berg nieuwe kleren. Als je uiterlijk goed past bij je innerlijk ga je vanzelf shinen. Dat zullen hele gave foto’s worden!

**Geplaatst**: 22-02-19 18:25

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 22-02-19 18:25

Wat een positieve berichten allemaal weer, top +:)+

**Geplaatst**: 22-02-19 18:42

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 22-02-19 18:42

Ja kom maar door met die foto’s haha! Heb je al een nieuwe naam gekozen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-19 19:07

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-19 19:07

Ok! Dan zet ik maandag oid wel even een linkje in 't topic.

(Eerst nog drie concerten af dit weekend.

)

Ik heb nu trouwens gekozen voor Gilles! Qua schrijfwijze 100% mijn smaak, qua uitspraak nog niet echt helemaal. Ik begin er wel aan te wennen.

**Geplaatst**: 22-02-19 22:21

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 22-02-19 22:21

Toffe naam heb je gekozen

**Geplaatst**: 22-02-19 23:50

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 22-02-19 23:50

Als met een harde G, als gil eens?
Of meer een soort Dzjilles?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-19 03:27

Re: Ik ben transgender

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-19 03:27

Met een zachte G. Eigenlijk dus op z'n Niet-Drents dus.

**Geplaatst**: 23-02-19 04:26

Geplaatst: 23-02-19 04:26

Wij kennen elkaar natuurlijk al langer, maar ik zie je topic nu pas! Trots op jou

**Geplaatst**: 23-02-19 09:32

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 23-02-19 09:32

Stille meelezer hier, en wil me toch even melden.
Ik ben zelf geen transgender maar mijn broer kwam (tegen mij) 1 jaar geleden uit de kast. Het was lastig, niet dat ik het idee van trans lastig vond, maar hij was 17 jaar lang in iedereens ogen echt een meisje. Lang haar, veeel make-up, rokjes, topjes, veel vriendjes... En toen besloot hij zijn haar te knippen en even later kwam hij uit de kast als non-binary. Ik heb het altijd prima gevonden uiteraard, het boeide me eigenlijk niet veel of hij met 'zij' of 'hij' aangesproken wilde worden en ook zijn nieuwe naam lukte me vrij snel om in m'n systeem te krijgen!

Wat echter lastig was, was dat hij er heel gevoelig over was en dat uitte zich in boosheid. Een half jaar nadat hij uit de kast kwam als non-binary ging hij op kamers. Dat was echt nodig want er was elke dag ongelooflijk veel ruzie thuis. Niet over het transgender onderwerp, maar over allemaal onbenullige dingen. Soms leek het alsof hij per se met ruzie het huis uit wilde en ik weet niet waarom. Gelukkig is dat niet gebeurd, mijn ouders wisten er wel goed mee om te gaan vind ik zelf.

Toen hij uit huis ging zagen we hem eens in de paar weken als hij thuis kwam. Het enige waar hij sindsdien echt over praat is zijn transitie. Persoonlijk vind ik dat soms lastig omdat ik niet elke keer alleen maar daar over wil praten. Ik snap echt dat hij het er over wil hebben, maar niet elke keer. Voor mij is het helemaal geen groot ding namelijk.

Ik merk dat mijn ouders (die heel accepterend zijn) het toch lastig vinden. Vooral omdat hij dus pas op zijn 17e bedacht dat hij geen meisje wilde zijn. Daarbij is hij autistisch en denken mijn ouders dat dat meespeelt. Ook hebben ze moeite met hoe mijn broer dingen vertelt. Dan zitten we aan de eetkamertafel en dan zegt hij: ik heb binnenkort een gesprek met iemand en als ik een paar van die gesprekken heb gehad mag ik aan de testosteron. En als ik nog langer wacht kan ik m'n borsten en baarmoeder er ook uit laten halen.

Mijn ouders wisten dan bijvoorbeeld dat hij waarschijnlijk testosteron zou nemen en overweegde zijn borsten weg te laten halen, maar wisten niks van zijn baarmoeder en dat er al iets was besloten.

Zij zitten dan aan tafel met een mond vol tanden, omdat het echt als een schok komt. Daardoor denkt mijn broer weer dat ze het niet accepteren enzo en dat zorgt voor ruzie. Laatst was het zo erg dat m'n broer zonder wat te zeggen het huis uit is gelopen en de trein naar huis heeft genomen. Sindsdien heeft hij niks meer tegen mijn ouders gezegd.

Ik zie aan beide kanten dingen die het zouden kunnen verhelpen, soms zeg ik die dingen ook, maar ze blijven maar ruzie maken. Ik vind het lastig want hierdoor wordt het zo'n groot ding terwijl ik juist zou willen dat het niet zo veel gedoe oplevert en dat we er gewoon over kunnen praten.

Heeft een van jullie tips voor mij om hier mee om te gaan? En eerlijk gezegd heb ik zelf ook nog wat vragen... Als iemand tijd/zin heeft om die te beantwoorden?

**Geplaatst**: 23-02-19 11:59

Geplaatst: 23-02-19 11:59

Jeetje Horizonnig
Zit hij al aan de Testosteron? Je kan daar een korter lontje van krijgen, maar jou situatie is wel wat heftiger. Helaas(maar ook weer niet, het is helemaal niet gezond om er te snel doorheen te gaan) krijg je niet zomaar alles achter elkaar aan. Eerst zou hij aan de puberteitsremmers moeten en na 6 maanden als het goed gaat pas aan de Testosteron. Maar dat je aan T zit betekend niet dat je gelijk ook geopereerd mag worden. En dan nog die wachtlijsten..
Ik heb zelf ook Autisme en niet te zuinig ook helaas, in het kenningsmakings gesprek kwam dat ook ter sprake met de vraag “heb je door je Autisme je er niet op vastgeklemt?”. Ik snap waar het vandaan komt maar dat horen is gewoon poedersuiker.(maar dat hele gesprek van gewoon een ramp)
Er word onderzoek gedaan naar Autisme bij Transgender omdat het blijkbaar best veel voorkomt, alleen is dat allemaal nog heel nieuw.

Is je broer onzeker omdat hij vroeger heel meisje-meisje was of door de dysforie?
Er zijn veel transgender die “gewoon” meisje meisje waren, vaak uit ontkenning en meedoen met de rest.
Je mag me het hemd van het lijf vragen, hier of pb wat jij fijner vindt

**Geplaatst**: 23-02-19 13:01

Geplaatst: 23-02-19 13:01

Hier ook een autist die het hele riedeltje heeft gehad. Heeft je broer al werkelijk een aantal gesprekken gehad bij de genderkliniek? Ik weet natuurlijk niet in hoeverre hij last heeft van zijn autisme, maar bij mij werd wel gezegd dat, als ik niet al op gesprek was geweest voordat ze mijn dossier kregen, ze mij niet in behandeling hadden genomen.

Het kan bijvoorbeeld heel best zo zijn dat ze de fysieke behandeling bij hem ook in heel kleine stapjes gaan doen. Zo moest ik bijvoorbeeld eerst heel lange tijd alleen aan medicatie om de menstruatie stil te leggen, en daarna mocht ik pas rustig aan de testosteron. En tijdens dat alles elke maand naar de psych van de genderpoli voor gesprekken.
Nu kunnen die ideeën en protocollen natuurlijk veranderd zijn in die 12 jaar, zeker met de idiote drukte nu, maar zo heel gemakkelijk gaat het niet.

Hij zal al te oud zijn voor de puberteitsremmers die vikawiek noemt, daar zit je met 17 helaas al wel doorheen, maar ik vermoed dat hij zijn idee van een paar gesprekjes en dan er in met die spuit en die scalpels wel wat bij zal moeten stellen.
Dat is ook het autisme natuurlijk. Dat is waar nu zijn focus ligt, dus dat is ook waar hij het over heeft en wat -naar zijn idee- zo moet gaan zoals hij dat wil/denkt.

Je mag mij ook gerust PB'en hoor.

**Geplaatst**: 23-02-19 13:55

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 23-02-19 13:55

Ik was al bijna 17 maar helaas moest ik ook gewoon aan de puberteitsremmers, bij het Vumc moet zo'n beetje iedereen dat

**Geplaatst**: 23-02-19 19:27

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 23-02-19 19:27

bedankt voor jullie reacties zeg!

Hij zit nog niet aan de testosteron en heeft ook nog geen gesprekken gehad. Hij is ook zeker onzeker dat mensen hem niet zien als een 'echte transgender'. Dit komt ook doordat hij via zijn universiteit in een 'transgroep' zit, met allemaal mede-transpersonen. Sommigen van hen zeggen ook dat zijn verhaal niet klopt of niet echt is omdat hij dus pas rond zijn 17e er achter kwam en tot zijn 18e make-up droeg.

Ik snap inderdaad dat het naar is als je de vraag krijgt of het een autistische vastklemming is, maar daar is mijn broer ook bang voor dus is hij van plan om niet te vertellen aan iemand dat hij ook autisme heeft. Zo kan hij 'lekker snel beginnen met T en daarna de operaties enzo'.

Ik maak me soms best zorgen dat het niet het resultaat gaat zijn wat hij hoopt. Ik heb het idee dat hij denkt dat als hij eenmaal er echt uitziet als een man, hij zich gelukkig gaat voelen. Ook vertelde hij laatst dat hij soms zelf nog eens twijfelt, maar een klein beetje het idee heeft dat hij niet meer terug kan nu? Maar dat heeft hij 1x gezegd en nou wordt hij boos als iemand er naar vraagt en zegt hij dat hij 100% zeker is. Hij loopt al heel lang bij een psycholoog (niet trans-gespecialiseerd), dus ik hoop dat hij met haar alles wel bespreekt.

Ik hoop gewoon dat de mensen met wie hij die gesprekken gaat hebben een goed gevoel erbij hebben en natuurlijk dat het voor mijn broer zelf echt de oplossing is.

Vragen ze bij die gesprekken ook naar je gevoelens en vragen ze echt door? Niet van: Wil je het echt graag? goed dan stuur ik je door (yes weer veel geld verdiend)". niet onaardig bedoeld natuurlijk maar vraag me dus af of het super professioneel is enzo!

**Geplaatst**: 23-02-19 19:38

Geplaatst: 23-02-19 19:38

Als het goed is krijg je inderdaad wel gesprekken en vragen ze ook wel stevig door om te onderzoeken of het niet een ander probleem is. Heel vervelend, maar juist vanwege gevallen zoals jij je broer beschrijft wel heel belangrijk. Ook hoort een gesprek met naasten bij het proces, met jou en/of jullie ouders bijvoorbeeld.

vikawiek schreef:
Ik was al bijna 17 maar helaas moest ik ook gewoon aan de puberteitsremmers, bij het Vumc moet zo'n beetje iedereen dat

Oh wat bijzonder, dat was toen ik daar liep niet zo. Ik was zeventien dat ik daar voor het eerst kwam en remmers was al geen optie meer toen. Wat willen ze nog remmen tegen die tijd?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-19 20:48

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-19 20:48

Horizonnig schreef:
Vragen ze bij die gesprekken ook naar je gevoelens en vragen ze echt door? Niet van: Wil je het echt graag? goed dan stuur ik je door (yes weer veel geld verdiend)". niet onaardig bedoeld natuurlijk maar vraag me dus af of het super professioneel is enzo!

[Diepe, mild geïrriteerde zucht]

Ja.
Dat zeker. :')

Ik heb een beetje een druk weekend dus ik ga even m'n energie zo verdelen dat ik niet héél uitvoerig ga reageren, maar ik ben blij dat je je verhaal hier kunt delen!

Ik zit zelf (geloof ik) niet op het autisme spectrum dus ik kan je niet echt gericht advies geven, maar ik herken wel een paar dingen van je broer.

Zo heb ik wel eens dat ik heel casual zeg: "Oh, dat scheerapparaat wil ik wel als 'ie toch over is!" of "Straks is alles er af en dan is Scheveningen niet veilig. 8-)

" en dan kijkt m'n moeder mij dus op zo'n manier aan. Dan weet ik dat ik even weer té hard van stapel ben gelopen.

Om het even anders te zeggen: omdat je zelf in het proces zit fiets je veel sneller dan de rest van het peloton. Soms moet je dus even stoppen met trappen en de rest de kans geven om zich weer bij je te voegen. Dat kan soms voor frictie zorgen, dus ik snap in zekere zin de problematiek wel binnen jouw gezin.

Oh enne, Mandy: dankjewel lieverd!

**Geplaatst**: 23-02-19 20:50

Geplaatst: 23-02-19 20:50

Ze vragen heel stevig door, ook gewoon echt poedersuiker vragen. Je krijgt ook een heel vragenpakket mee waarop hij dus ook zou moeten invullen dat hij Autisme heeft. Het is inderdaad niet leuk om te horen of je je er aan vast klamt erdoor maar dat hoort er ook gewoon bij. Het zou vaak genoeg voorkomen, en je moet ook weerbaar zijn voor commentaar.
Wat ontzettend vervelend van die transgroep. Er zijn toch ook “gewone” mannen die makeup dragen? Ik snap wel dat als je er geen dysforie van krijgt je er een beetje verzorgd bij wil lopen.
Ik ben er zelf ook aan de late kant achtergekomen. Maar dingen vielen wel op hun plek. Ik begon altijd te huilen als iemand zei dat ik een bh moest hebben. Voor de musical in groep 8 moesten alle meiden waaronder ik(oh wat voelt dat verschrikkelijk om te zeggen) make up op moesten. Ik raakte in paniek daardoor en loog dat ik heel zwaar allergisch was. Wat ik dus niet ben, maar het maakte me zo ontzettend oncomfortabel. En zo wel meerdere dingen.

julius_juut schreef:
vikawiek schreef:
Ik was al bijna 17 maar helaas moest ik ook gewoon aan de puberteitsremmers, bij het Vumc moet zo'n beetje iedereen dat

Oh wat bijzonder, dat was toen ik daar liep niet zo. Ik was zeventien dat ik daar voor het eerst kwam en remmers was al geen optie meer toen. Wat willen ze nog remmen tegen die tijd?

Het stopt de menstruatie en er komt geen vet meer bij je heupen. Verder eigenlijk niks, dat was wel balen en daar hebben ook meerdere last van. Ik zag ook bij iemand in transitie die toen 23(volgensmij?) was en ook bij het Vumc zat die dus ook gewoon aan de puberteits remmers zat. Maar dat was een transvrouw, al weet ik niet of dat meespeelde.

**Geplaatst**: 23-02-19 20:57

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 23-02-19 20:57

Oh dan is dat dus veranderd! Had ik ook wel fijn gevonden, specifiek vrouwelijke hormonen moeten slikken was helemaal niet leuk, en ik heb nog steeds wel echt heel vrouwelijke heupen/kont, zelfs na al die jaren testosteron.

**Geplaatst**: 23-02-19 21:06

Geplaatst: 23-02-19 21:06

Het doet vrij weinig helaas. Na 6 maanden was we niks veranderd aan die stomme heupen. Er komt alleen niks meer bij, maar weg gaat het ook niet -O-

Ik moet ze nu nog steeds, totdat ik aan de volle dosis T zit. Het is nu wel een andere, Pomarelin als ik het goed heb onthouden inplaats van Decapeptyl. Mijn god wat deed de Decapeptyl pijn, en zo veel moeite. Het is bijna een 2-componenten lijm, ‘t moet binnen zoveel tijd gemixt worden en ingediend worden anders gaat het niet meer door de naald. En het moet koud worden bewaard, dus je kreeg ook een mooi cooltasje mee. Wat ik nu heb is maar 1 keer in de 12 weken inplaats van 1 keer per 4 weken, en het doet veel minder pijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-19 21:16

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-19 21:16

Nou jongens, ik denk dat ik maar ga oefenen op m'n schouderspieren want zo te horen gaat het me anders nooit lukken om 'Dorito-shaped' te worden. :')